Hoi jeffvtn.
Ook ik zit in vrijwel hetzelfde schuitje en begrijp dat het heel zwaar is wat je nu meemaakt. Bedenk waar je het voor doet en laat je door tegenslagen niet uit de weg slaan. Houd er rekening mee dat je tot in lengte van dagen gefrustreerd kan worden door een onwillende vrouw.
Wees de verstandigste en laat je niet gekmakend, laat zien dat je een rots in de branding bent en dat je er helemaal klaar voor bent een goede vader te zijn.
Wat mij als tip is meegegeven is een soort dagboek bijhouden, waarbij je bv wekelijks wat opschrijft voor je kind. Hoe jij je voelde, hoeveel je aan haar denkt, de momenten die je haar gezien hebt, hoe dat was voor jou. Zodat je dat later als ze bv 18 jaar is aan haar kan geven, dan weet ook zij jouw kant van het verhaal. En jouw dochter zal dan alleen maar meer respect en bewondering voor jou krijgen als ze kan zien dat je op een respectvolle manier gestreden hebt voor haar rechten. En natuurlijk dat van jou! En wat betreft haar moeder.... wie een kuil graaft voor een ander... Heb geduld!
Heel veel sterkte! En ik hoop dat jullie kind snel een band met jou op kan bouwen.
Groetjes Robbert
Hulp bij het zien van dochter
Re: Hulp bij het zien van dochter
Hai Robbert,
Bedankt voor je reactie.
En een hele goede tip inderdaad het dagboek.
Ik ben op dit moment bezig met het schrijven van een boek over mijn relatie met mijn ex, de geboorte van mijn dochter en de situatie waarin ik nu zit.
Dit werkt voor mij goed om van me af te schrijven. Maar ik denk inderdaad dat het niet verkeerd is om met een soort dagboek te beginnen voor mijn dochter. Bedankt!
Bedankt voor je reactie.
En een hele goede tip inderdaad het dagboek.
Ik ben op dit moment bezig met het schrijven van een boek over mijn relatie met mijn ex, de geboorte van mijn dochter en de situatie waarin ik nu zit.
Dit werkt voor mij goed om van me af te schrijven. Maar ik denk inderdaad dat het niet verkeerd is om met een soort dagboek te beginnen voor mijn dochter. Bedankt!
Re: Hulp bij het zien van dochter
Hoi Jeffvtn,
Ik herken zoveel in jouw verhaal. Wil je een hart onder de riem steken en heel veel sterkte en succes wensen.
Alvast sorry voor mijn langdradige verhaal in jouw topic
Laat ik beginnen dat ik er bijzonder genadig vanaf kom. Ik mag mezelf eigenlijk geen Dwaze vader noemen gezien de schrijnende verhalen op deze site. Hopelijk blijft mijn situatie zo.
Mijn ex (zeeerrrr vermoedelijk BPS) trekt het niet en geeft ons zoontje (nu 6 jaar) praktisch uit handen in alle vrije tijd die hij heeft (elke woensdagmiddag, elk weekeinde en elke schoolvakantie). Ik was zwaar verbaast dat zij dit (2012) voorstelde en heeft laten opnemen in omgangsregeling.
Ik maak andere ellende mee dan de Dwaze vaders op dit forum. Ben bijna dankbaar dat ik deze ellende mag meemaken. Namelijk de ellende dat kind enorm wordt gemanipuleerd en wordt betrokken in werkelijk alle problematiek die bij bordie-momster speelt (in haar ontregelde koppie). En dat is nogal wat voor het kind.
Ik ben veel bezig om kind zijn emoties te laten benoemen als hij zich beklaagt (dat is vaak) en zijn gevoelens te valideren zonder zijn moeder af te vallen. Verdomd moeilijk, maar ik ben gelukkig wel in de positie dat ik dat kan doen voor zoontje en dat is super belangrijk.
Ik wens jou daarom heel veel succes met het erkennen van je dochter en hoop dat omgang snel opgang komt. Sowieso heeft een kind beide ouders nodig maar een kind bij een borderline moeder heeft een stabiele ouder bikkelhard nodig om haar/hem in haar leven te begeleiden.
Wat ik heb gedaan is eigenlijk mezelf jarenlang opofferen (vanaf eind 2005). Ik ben misschien wel achterbaks richting borderline ex geweest. Maar ook heel slopend voor mezelf geweest.
Vanaf dat duidelijk was dat mijn ex zwanger was was het een droeve ellende en enorme emotionele puinhoop van haar uit. Incl. fysieke agressie richting mij. Borderline had ik nog nooit van gehoord maar werd ik toen op gewezen door hulpverleners die ik zelf heb opgezocht.
En voor de zwangerschap waren er natuurlijk al super veel rare en heftige zaken gebeurd maar die kon ik niet duiden en vaak heb ik juist aan mezelf getwijfeld. Kop in het zand gestoken zullen we achteraf maar zeggen. En natuurlijk waren er ook mooie momenten. BPS personen kunnen heel innemend zijn, spontaan en kun je ook plezier mee beleven. Mijn ex is ook nog eens ronduit knap. Dat speelt allemaal mee in het lang blijven hangen. Maar terugkijkend was de relatie vanaf dag een niet goed en zeer apart. Exact volgens het borderline boekje is de relatie verlopen en geëindigd.
Ben me vanaf eind 2005 in de problematiek gaan verdiepen middels lezen boeken, omstanders cursus gevolgd etc.
Uit de omstanderscursus werd mij al snel duidelijk dat een relatie kansloos is met een borderline persoon die totaal geen inzicht heeft in eigen problematiek. Wat een ellendige verhalen heb ik daar gehoord van mede omstanders. Kinderen naar de knoppen, partners zelf in depressies etc. Toen was voor mij al duidelijk dat een gelijkwaardige relatie er nooit in zal zitten met bordie-momster ex.
De zwangerschap was een ellende, de geboorte was een ellende, en de eerste jaren daarna waren soms leefbaar (doordat ik eigen huis heb) maar altijd speelt die verdomde borderline problematiek. Is niet mee te leven tenzij je jezelf helemaal wegcijfert.
Ik woonde dus niet officieel samen met haar (rara waarom niet?). Dat is mijn redding geweest. Kon in heftige situaties vluchten naar mijn eigen huis (mijn veilige haven) van die emotioneel instabiele en soms gevaarlijke bordie momster. Toen zoontje wat ouder was had ik hem vaak bij me in mijn huis terwijl momster ontregeld in haar huis zat.
Ben dus blijven 'rondhangen' om een band op te bouwen met mijn zoontje want als ik dat niet had gedaan had ik in dezelfde situatie(s) gezeten als waar velen op deze site in zitten. Daar was ik heel erg bang voor. Geen omgang met kind. Dreigen (en wie weet ook uitvoeren) om kind naar buitenland mee te nemen. Etc.
Heb in 2009 voor de rechter gestaan. Vanaf geboorte kind wilde ik ouderlijk gezag delen. Ex wilde hier natuurlijk niets van weten. Zij wil alle macht houden (hebben mensen met BPS graag om controle uit te oefenen op ex). Heb dit even aangezien maar na een heftige escalatie waarin ik (voor de zoveelste keer) uit haar leven werd gejaagd en werd gedreigd om kind voor altijd bij me weg te houden heb ik de rechter verzocht om mij mede het ouderlijk gezag te geven en verzocht om een omgangsregeling.
Ouderlijk gezag werd in een zitting toegewezen. Ex gooide met modder, kwam met hele extreme (voornamelijk seksuele) beschuldigingen aan mijn adres, en haar advocaat (uiteraard pro deo) was bijzonder slecht voorbereid.
Ik bleef uiterst zakelijk en heel rustig. Ontkende wat nodig was, corrigeerde advocate ex en gaf mijn eigen verhaal. Bijzonder zakelijk, zonder emoties.
Ex was zo extreem bezig dat rechter haar tig keer heeft onderbroken en gecorrigeerd en verzocht om niet door een ander heen te praten/schreeuwen etc.
Mijn redding was vermoedelijk de nieuwe wetgeving sinds 2009 over gelijkwaardig ouderschap, een tierende ex die duidelijk niet stabiel is en een bijzonder slecht voorbereide advocate van ex die onwaarheden verkondigde die heel makkelijk waren te ontkrachten. Advocate ex was ook niet blij en geen voorstander van de nieuwe wetgeving en verkondigde dit ronduit in de rechtszaal.
Ik zou volgens deze advocate een dominante psycholoog zijn. Ben dus geen psycholoog maar mijn vader is dat. En nog meer klinkklare onzin die ik heb rechtgezet op een zakelijke manier.
Een ding werd mij heel duidelijk in de rechtszaal.
Rechter neemt hooguit 15 a 20 minuten de tijd voor een zaak om gezag en omgang. Dus voor het meest belangrijke wat jij in je leven hebt en wilt behouden neemt de rechter maar 15 a 20 minuten de tijd.
Voor omgang wordt je sowieso doorverwezen naar mediator (en wat een poppenkast was dat).
Je kan komen met een heel boekwerk (jouw kant van het verhaal) maar daar is geen tijd voor.
Enige wat je kan doen is heel kort en bondig toelichten waarom erkennen van je dochter noodzakelijk is vanuit 'belang' van het kind. Zakelijk en zonder heftige emoties aangeven dat jij jullie dochter mede wilt opvoeden en een veilige plek wilt geven.
Dan gaat de overkant dat bestrijden met een hoop onzin en valse beschuldigingen en dan is het zaak goed op te letten en te ontkennen wat niet klopt en als je de kans krijgt je verweer te voeren maar doe dat uiterst zakelijk en beheerst. Ontken de valse beschuldigingen en focus je op kind.
Ik ontkende bijvoorbeeld heel kort de ranzige seksuele zaken en ging uitgebreider in op beschuldigingen over dat ik dominant (bijv. over schoolkeuze) zou zijn en daarom kind in de knel zou komen. Ik zei heel beheerst dat we samen onderwijs inspectierapporten hebben bekeken en op basis daarvan ik een voorkeur voor een school in haar buurt had en dat zij daarin heeft ingestemd. Dat soort zakelijke en rustige verweer heb ik gevoerd destijds. Meer tijd is er toch niet voor verweer en jouw verhaal doen.
Ik kon uiteraard 'family life' aantonen met ons zoontje omdat hij destijds 3 jaar oud was en ik ben blijven rondhangen in het chaotische huishouden van ex. Maar evengoed werden wij naar mediator verwezen voor omgang.
Jullie dochter is nog zo jong dat er praktisch geen family life is aan te tonen maar dan zou ik aangeven dat dochter en jij recht hebben op family life en dat een kind behoefte heeft aan twee ouders en daarom z.s.m. de mogelijkheid er moet komen om jullie dochter te laten wennen aan zowel haar moeder als haar vader. Dat is in belang van jullie kind dat zij al vanaf geboorte beide ouders heeft en aan beide ouders kan hechten en een band opbouwt. Rust en stabiliteit voor kind juist door omgang met jou als vader... dat zou ik benoemen.
Totaal geen strijd laten merken is mijn advies in de rechtszaal.
En zeker ook niet daarbuiten middels e-mails of telefoongesprekken. Heel moeilijk maar super noodzakelijk. Geef bordies geen enkele kans om iets tegen je te gebruiken.
Relatie was niet houdbaar voor mij. Ook ik kon niet tegen haar borderline gedrag met verwijten, jarenlang beschuldigd worden van vreemdgaan, haar mishandeld te hebben, haar pijn willen doen, och . zoveel zaken die in hun hoofd afspelen waar 'wij' geen weet van hebben. En gelukkig maar.
Wel heel goed om alles wat in je opkomt op papier te zetten. Heb ik ook gedaan. Van je af schrijven werkt therapeutisch. Als je eigen verhalen later terug leest besef je pas hoe extreem sommige zaken in je leven en je relatie zijn geweest. Hoe ziek eigenlijk.
Maar om een soort van dagboek ooit aan je dochter te kunnen geven lijkt mij helemaal niet nodig/wenselijk. Dochter wil helemaal niet betrokken raken in 'strijd' tussen moeder en vader. Dat heb ik gezien bij inmiddels volwassen dochter van mijn ex.
Ex zou zoveel bewijs tegen haar bio-vader hebben bewaard, die man is zo slecht, heeft zoveel ellende uitgehaald, dochter en moeder mishandeld etc ... nou dochter wilde die shit allemaal niet horen/lezen van haar moeder.
Dochter wil van zowel haar moeder (ook al is die gestoord) als haar vader houden en heeft geen behoefte aan die chaos. Die heeft al genoeg chaos is haar (jonge) leven gehad (voornamelijk door eigen moeder veroorzaakt).
Dochter wil gescheiden van beide ouders houden en een leven met beide ouders hebben. Loyaliteit gaat enorm ver bij kinderen. Zelfs als deze kinderen volwassen worden/zijn.
Jij zal middels jouw gedrag (als je de kans krijgt om je dochter regelmatig te zien) laten zien hoe en wat voor vader/persoon jij bent. Wees jezelf en je kind zal zich veilig bij je voelen. Dan is zo een dagboek helemaal niet relevant.
Nogmaals, blijf uiterst zakelijk, niet meegaan in moddergooien, geef ex niet de kans iets tegen je te gebruiken, blijf uit haar buurt als ze ontregelt/getriggerd is, zou niet de eerste bordie zijn die jou uitlokt en wellicht wat aandoet en dan zelf naar de politie rent om aangifte te doen (been there). Wellicht op advies van haar advocaat zelfs. Vind het maar een smerige industrie dat familierecht en alles wat er omheen kliekt.
Juist nu er een zaak speelt m.b.t. erkennen kind en omgang met kind moet je enorm op je hoede zijn.
Verdiep je in familierecht, maar ook in borderline problematiek.
En nog belangrijker. Blijf leven. Probeer toch ondanks alles plezier in je leven te houden. Spreek af met mensen en praat met mensen die je vertrouwt.
Ik weet hoe heftig dit soort situaties zijn met een borderline ex. Slopend kan het zijn. Dus pas op jezelf.
En afspraken zijn niet te maken met een borderline ex is mijn beleving. Alles dient officieel vastgelegd te worden.
Laat je niet meeslepen in mooie verhalen en beloftes en onderling ergens uitkomen van ex. Dat werkt helaas niet met de meerderheid van de borderline patiënten.
Heel veel succes en sterkte toegewenst.
Groet,
Macamba
Ik herken zoveel in jouw verhaal. Wil je een hart onder de riem steken en heel veel sterkte en succes wensen.
Alvast sorry voor mijn langdradige verhaal in jouw topic
Laat ik beginnen dat ik er bijzonder genadig vanaf kom. Ik mag mezelf eigenlijk geen Dwaze vader noemen gezien de schrijnende verhalen op deze site. Hopelijk blijft mijn situatie zo.
Mijn ex (zeeerrrr vermoedelijk BPS) trekt het niet en geeft ons zoontje (nu 6 jaar) praktisch uit handen in alle vrije tijd die hij heeft (elke woensdagmiddag, elk weekeinde en elke schoolvakantie). Ik was zwaar verbaast dat zij dit (2012) voorstelde en heeft laten opnemen in omgangsregeling.
Ik maak andere ellende mee dan de Dwaze vaders op dit forum. Ben bijna dankbaar dat ik deze ellende mag meemaken. Namelijk de ellende dat kind enorm wordt gemanipuleerd en wordt betrokken in werkelijk alle problematiek die bij bordie-momster speelt (in haar ontregelde koppie). En dat is nogal wat voor het kind.
Ik ben veel bezig om kind zijn emoties te laten benoemen als hij zich beklaagt (dat is vaak) en zijn gevoelens te valideren zonder zijn moeder af te vallen. Verdomd moeilijk, maar ik ben gelukkig wel in de positie dat ik dat kan doen voor zoontje en dat is super belangrijk.
Ik wens jou daarom heel veel succes met het erkennen van je dochter en hoop dat omgang snel opgang komt. Sowieso heeft een kind beide ouders nodig maar een kind bij een borderline moeder heeft een stabiele ouder bikkelhard nodig om haar/hem in haar leven te begeleiden.
Wat ik heb gedaan is eigenlijk mezelf jarenlang opofferen (vanaf eind 2005). Ik ben misschien wel achterbaks richting borderline ex geweest. Maar ook heel slopend voor mezelf geweest.
Vanaf dat duidelijk was dat mijn ex zwanger was was het een droeve ellende en enorme emotionele puinhoop van haar uit. Incl. fysieke agressie richting mij. Borderline had ik nog nooit van gehoord maar werd ik toen op gewezen door hulpverleners die ik zelf heb opgezocht.
En voor de zwangerschap waren er natuurlijk al super veel rare en heftige zaken gebeurd maar die kon ik niet duiden en vaak heb ik juist aan mezelf getwijfeld. Kop in het zand gestoken zullen we achteraf maar zeggen. En natuurlijk waren er ook mooie momenten. BPS personen kunnen heel innemend zijn, spontaan en kun je ook plezier mee beleven. Mijn ex is ook nog eens ronduit knap. Dat speelt allemaal mee in het lang blijven hangen. Maar terugkijkend was de relatie vanaf dag een niet goed en zeer apart. Exact volgens het borderline boekje is de relatie verlopen en geëindigd.
Ben me vanaf eind 2005 in de problematiek gaan verdiepen middels lezen boeken, omstanders cursus gevolgd etc.
Uit de omstanderscursus werd mij al snel duidelijk dat een relatie kansloos is met een borderline persoon die totaal geen inzicht heeft in eigen problematiek. Wat een ellendige verhalen heb ik daar gehoord van mede omstanders. Kinderen naar de knoppen, partners zelf in depressies etc. Toen was voor mij al duidelijk dat een gelijkwaardige relatie er nooit in zal zitten met bordie-momster ex.
De zwangerschap was een ellende, de geboorte was een ellende, en de eerste jaren daarna waren soms leefbaar (doordat ik eigen huis heb) maar altijd speelt die verdomde borderline problematiek. Is niet mee te leven tenzij je jezelf helemaal wegcijfert.
Ik woonde dus niet officieel samen met haar (rara waarom niet?). Dat is mijn redding geweest. Kon in heftige situaties vluchten naar mijn eigen huis (mijn veilige haven) van die emotioneel instabiele en soms gevaarlijke bordie momster. Toen zoontje wat ouder was had ik hem vaak bij me in mijn huis terwijl momster ontregeld in haar huis zat.
Ben dus blijven 'rondhangen' om een band op te bouwen met mijn zoontje want als ik dat niet had gedaan had ik in dezelfde situatie(s) gezeten als waar velen op deze site in zitten. Daar was ik heel erg bang voor. Geen omgang met kind. Dreigen (en wie weet ook uitvoeren) om kind naar buitenland mee te nemen. Etc.
Heb in 2009 voor de rechter gestaan. Vanaf geboorte kind wilde ik ouderlijk gezag delen. Ex wilde hier natuurlijk niets van weten. Zij wil alle macht houden (hebben mensen met BPS graag om controle uit te oefenen op ex). Heb dit even aangezien maar na een heftige escalatie waarin ik (voor de zoveelste keer) uit haar leven werd gejaagd en werd gedreigd om kind voor altijd bij me weg te houden heb ik de rechter verzocht om mij mede het ouderlijk gezag te geven en verzocht om een omgangsregeling.
Ouderlijk gezag werd in een zitting toegewezen. Ex gooide met modder, kwam met hele extreme (voornamelijk seksuele) beschuldigingen aan mijn adres, en haar advocaat (uiteraard pro deo) was bijzonder slecht voorbereid.
Ik bleef uiterst zakelijk en heel rustig. Ontkende wat nodig was, corrigeerde advocate ex en gaf mijn eigen verhaal. Bijzonder zakelijk, zonder emoties.
Ex was zo extreem bezig dat rechter haar tig keer heeft onderbroken en gecorrigeerd en verzocht om niet door een ander heen te praten/schreeuwen etc.
Mijn redding was vermoedelijk de nieuwe wetgeving sinds 2009 over gelijkwaardig ouderschap, een tierende ex die duidelijk niet stabiel is en een bijzonder slecht voorbereide advocate van ex die onwaarheden verkondigde die heel makkelijk waren te ontkrachten. Advocate ex was ook niet blij en geen voorstander van de nieuwe wetgeving en verkondigde dit ronduit in de rechtszaal.
Ik zou volgens deze advocate een dominante psycholoog zijn. Ben dus geen psycholoog maar mijn vader is dat. En nog meer klinkklare onzin die ik heb rechtgezet op een zakelijke manier.
Een ding werd mij heel duidelijk in de rechtszaal.
Rechter neemt hooguit 15 a 20 minuten de tijd voor een zaak om gezag en omgang. Dus voor het meest belangrijke wat jij in je leven hebt en wilt behouden neemt de rechter maar 15 a 20 minuten de tijd.
Voor omgang wordt je sowieso doorverwezen naar mediator (en wat een poppenkast was dat).
Je kan komen met een heel boekwerk (jouw kant van het verhaal) maar daar is geen tijd voor.
Enige wat je kan doen is heel kort en bondig toelichten waarom erkennen van je dochter noodzakelijk is vanuit 'belang' van het kind. Zakelijk en zonder heftige emoties aangeven dat jij jullie dochter mede wilt opvoeden en een veilige plek wilt geven.
Dan gaat de overkant dat bestrijden met een hoop onzin en valse beschuldigingen en dan is het zaak goed op te letten en te ontkennen wat niet klopt en als je de kans krijgt je verweer te voeren maar doe dat uiterst zakelijk en beheerst. Ontken de valse beschuldigingen en focus je op kind.
Ik ontkende bijvoorbeeld heel kort de ranzige seksuele zaken en ging uitgebreider in op beschuldigingen over dat ik dominant (bijv. over schoolkeuze) zou zijn en daarom kind in de knel zou komen. Ik zei heel beheerst dat we samen onderwijs inspectierapporten hebben bekeken en op basis daarvan ik een voorkeur voor een school in haar buurt had en dat zij daarin heeft ingestemd. Dat soort zakelijke en rustige verweer heb ik gevoerd destijds. Meer tijd is er toch niet voor verweer en jouw verhaal doen.
Ik kon uiteraard 'family life' aantonen met ons zoontje omdat hij destijds 3 jaar oud was en ik ben blijven rondhangen in het chaotische huishouden van ex. Maar evengoed werden wij naar mediator verwezen voor omgang.
Jullie dochter is nog zo jong dat er praktisch geen family life is aan te tonen maar dan zou ik aangeven dat dochter en jij recht hebben op family life en dat een kind behoefte heeft aan twee ouders en daarom z.s.m. de mogelijkheid er moet komen om jullie dochter te laten wennen aan zowel haar moeder als haar vader. Dat is in belang van jullie kind dat zij al vanaf geboorte beide ouders heeft en aan beide ouders kan hechten en een band opbouwt. Rust en stabiliteit voor kind juist door omgang met jou als vader... dat zou ik benoemen.
Totaal geen strijd laten merken is mijn advies in de rechtszaal.
En zeker ook niet daarbuiten middels e-mails of telefoongesprekken. Heel moeilijk maar super noodzakelijk. Geef bordies geen enkele kans om iets tegen je te gebruiken.
Relatie was niet houdbaar voor mij. Ook ik kon niet tegen haar borderline gedrag met verwijten, jarenlang beschuldigd worden van vreemdgaan, haar mishandeld te hebben, haar pijn willen doen, och . zoveel zaken die in hun hoofd afspelen waar 'wij' geen weet van hebben. En gelukkig maar.
Wel heel goed om alles wat in je opkomt op papier te zetten. Heb ik ook gedaan. Van je af schrijven werkt therapeutisch. Als je eigen verhalen later terug leest besef je pas hoe extreem sommige zaken in je leven en je relatie zijn geweest. Hoe ziek eigenlijk.
Maar om een soort van dagboek ooit aan je dochter te kunnen geven lijkt mij helemaal niet nodig/wenselijk. Dochter wil helemaal niet betrokken raken in 'strijd' tussen moeder en vader. Dat heb ik gezien bij inmiddels volwassen dochter van mijn ex.
Ex zou zoveel bewijs tegen haar bio-vader hebben bewaard, die man is zo slecht, heeft zoveel ellende uitgehaald, dochter en moeder mishandeld etc ... nou dochter wilde die shit allemaal niet horen/lezen van haar moeder.
Dochter wil van zowel haar moeder (ook al is die gestoord) als haar vader houden en heeft geen behoefte aan die chaos. Die heeft al genoeg chaos is haar (jonge) leven gehad (voornamelijk door eigen moeder veroorzaakt).
Dochter wil gescheiden van beide ouders houden en een leven met beide ouders hebben. Loyaliteit gaat enorm ver bij kinderen. Zelfs als deze kinderen volwassen worden/zijn.
Jij zal middels jouw gedrag (als je de kans krijgt om je dochter regelmatig te zien) laten zien hoe en wat voor vader/persoon jij bent. Wees jezelf en je kind zal zich veilig bij je voelen. Dan is zo een dagboek helemaal niet relevant.
Nogmaals, blijf uiterst zakelijk, niet meegaan in moddergooien, geef ex niet de kans iets tegen je te gebruiken, blijf uit haar buurt als ze ontregelt/getriggerd is, zou niet de eerste bordie zijn die jou uitlokt en wellicht wat aandoet en dan zelf naar de politie rent om aangifte te doen (been there). Wellicht op advies van haar advocaat zelfs. Vind het maar een smerige industrie dat familierecht en alles wat er omheen kliekt.
Juist nu er een zaak speelt m.b.t. erkennen kind en omgang met kind moet je enorm op je hoede zijn.
Verdiep je in familierecht, maar ook in borderline problematiek.
En nog belangrijker. Blijf leven. Probeer toch ondanks alles plezier in je leven te houden. Spreek af met mensen en praat met mensen die je vertrouwt.
Ik weet hoe heftig dit soort situaties zijn met een borderline ex. Slopend kan het zijn. Dus pas op jezelf.
En afspraken zijn niet te maken met een borderline ex is mijn beleving. Alles dient officieel vastgelegd te worden.
Laat je niet meeslepen in mooie verhalen en beloftes en onderling ergens uitkomen van ex. Dat werkt helaas niet met de meerderheid van de borderline patiënten.
Heel veel succes en sterkte toegewenst.
Groet,
Macamba
Re: Hulp bij het zien van dochter
Hallo Macamba
Je verhaal mag dan wel lang zijn ,maar is echt niet dradig...heb het verhaal doorgemaild naar m'n zoon,aannemend dat je daar geen bezwaar tegen hebt.
Bedankt voor de moeite die je hebt willen nemen on ''colega's een hart onder de riem te steken.
Je verhaal mag dan wel lang zijn ,maar is echt niet dradig...heb het verhaal doorgemaild naar m'n zoon,aannemend dat je daar geen bezwaar tegen hebt.
Bedankt voor de moeite die je hebt willen nemen on ''colega's een hart onder de riem te steken.
Re: Hulp bij het zien van dochter
Ik sluit me helemaal aan bij Macamba.
Het is zinloos afspraken met ze te maken af en toe zal je een 'positieve' wending in het geheel krijgen wat daarna compleet wordt afgebroken. Het is verder ook zinloos om met ze in discussie te gaan en hoe verleidelijk het vaak ook is, wil je graag verweer voeren tegen de meest belachelijke beschuldigingen. Probeer dit zoveel mogelijk niet te doen en je te concentreren op de dingen die wel goed gaan op het moment dat je je kinderen ziet/zag.
Mijn zoontje, nu reeds 2, is ondanks al haar aantijgingen in de rechtzaal (en ze heeft onlangs met haar moeder een amk melding gemaakt) toch 2 keer per week met 2 overnachtingen bij zijn vader. Vanaf april zal hij dan voor de helft van zijn tijd hier zijn.
Vaak is het zo dat bordies hun eigen glazen ingooien. Het lijkt een kwestie van geduld.
Wat bij mij geholpen heeft is: Zelf een verslag schrijven met leuke foto's van de momenten dat ik met hem had en de communicatie die nu middels een 'schriftje' met ex verloopt zijn dingen in de rechtzaal waarmee ik heb kunnen aantonen dat hoe het er in de rechtzaal aan toe gaat anders is dan dat het er daadwerkelijk aan toe gaat. Ook heb ik aan kunnen tonen dat ze zich niet aan de tijdelijke uitspraken hield.
Hierdoor is de definitieve uitspraak positief uitgevallen.
Mijn rechtzaak heeft bijna 2 jaar geduurd wat ik een zeer kwalijke zaak vind. ik heb in die tijd vrij weinig mijn zoontje gezien en er was door haar weigerachtige houding geen sprake van 'family life'. Daarnaast, maar die zitting was gelukkig tegelijkertijd met de bodemprocedure, mag ze op haar verzoek nu ook niet naar de andere kant van het land verhuizen.
Hoe het verder verloopt is even koffiedik kijken, maar blijf vooral rustig en vergeet jezelf niet
Het is zinloos afspraken met ze te maken af en toe zal je een 'positieve' wending in het geheel krijgen wat daarna compleet wordt afgebroken. Het is verder ook zinloos om met ze in discussie te gaan en hoe verleidelijk het vaak ook is, wil je graag verweer voeren tegen de meest belachelijke beschuldigingen. Probeer dit zoveel mogelijk niet te doen en je te concentreren op de dingen die wel goed gaan op het moment dat je je kinderen ziet/zag.
Mijn zoontje, nu reeds 2, is ondanks al haar aantijgingen in de rechtzaal (en ze heeft onlangs met haar moeder een amk melding gemaakt) toch 2 keer per week met 2 overnachtingen bij zijn vader. Vanaf april zal hij dan voor de helft van zijn tijd hier zijn.
Vaak is het zo dat bordies hun eigen glazen ingooien. Het lijkt een kwestie van geduld.
Wat bij mij geholpen heeft is: Zelf een verslag schrijven met leuke foto's van de momenten dat ik met hem had en de communicatie die nu middels een 'schriftje' met ex verloopt zijn dingen in de rechtzaal waarmee ik heb kunnen aantonen dat hoe het er in de rechtzaal aan toe gaat anders is dan dat het er daadwerkelijk aan toe gaat. Ook heb ik aan kunnen tonen dat ze zich niet aan de tijdelijke uitspraken hield.
Hierdoor is de definitieve uitspraak positief uitgevallen.
Mijn rechtzaak heeft bijna 2 jaar geduurd wat ik een zeer kwalijke zaak vind. ik heb in die tijd vrij weinig mijn zoontje gezien en er was door haar weigerachtige houding geen sprake van 'family life'. Daarnaast, maar die zitting was gelukkig tegelijkertijd met de bodemprocedure, mag ze op haar verzoek nu ook niet naar de andere kant van het land verhuizen.
Hoe het verder verloopt is even koffiedik kijken, maar blijf vooral rustig en vergeet jezelf niet
Re: Hulp bij het zien van dochter
Hoi Macamba
Was nog vergeten te zeggen dat jou verhaal zo in het boek van Jan Storms ,dat gaat over allerlei vormen van psychotisch gedoe,dat bijzonder veel overeenkomsten heeft met het gedrag van bordi's,opgenomen kan worden.
Daar staan al 15 van net zulke verhalen in als die van jou.
En dan deze opmerking van @Troste Pa ''Vaak is het zo dat bordies hun eigen glazen ingooien. Het lijkt een kwestie van geduld.''
Zullen we de glaszetter al vast maar bellen en hem voorbereiden op een grote klus?
Was nog vergeten te zeggen dat jou verhaal zo in het boek van Jan Storms ,dat gaat over allerlei vormen van psychotisch gedoe,dat bijzonder veel overeenkomsten heeft met het gedrag van bordi's,opgenomen kan worden.
Daar staan al 15 van net zulke verhalen in als die van jou.
En dan deze opmerking van @Troste Pa ''Vaak is het zo dat bordies hun eigen glazen ingooien. Het lijkt een kwestie van geduld.''
Zullen we de glaszetter al vast maar bellen en hem voorbereiden op een grote klus?
Re: Hulp bij het zien van dochter
Dwaze opa,
Dat kan. Probeer (voorzichtig en rustig) handigheid te vinden. Het kan zijn dat ze je het huis uitduwd zonder reden en de volgende keer poeslief is.
Uiteindelijk (althans dat hoop ik) kan ik op veel dingen anticiperen die goed zijn voor mijn zoon. Via het schriftje kan ik vaak nog wel met haar communiceren omdat het enkel over mijn zoon gaat en ik spreek haar dan via de mail aan aan op haar gedrag, snel gevolgd door een mailtje met hoe het met onze zoon gaat. De leuke (en voor haar ook herkenbare) dingen die hij beleeft. Ik probeer op haar inlevingsvermogen in te werken waar ze zich prettig bij voelt en dat lijkt wel een beetje te werken.
Helaas zijn niet alle bordies over 1 kam te scheren waardoor er een heilige graal is om dit op te lossen. Dit is er namelijk nooit.
In jouw geval, dwaze opa, zou ik zeggen: bel de glaszetter pas als het glas gebroken is. Het is maar glas. Blijf 'strijden' en zoeken naar manieren die haar wel (in positieve zin) raken en ga intussen een gerechtelijke procedure starten. Het gerecht geeft je gelijk omdat dit immers de rechten van het kind zijn. Ook de RvdK heeft dit bij de rechtbank aangegeven tav de gezag en omgangsregeling.
Dat kan. Probeer (voorzichtig en rustig) handigheid te vinden. Het kan zijn dat ze je het huis uitduwd zonder reden en de volgende keer poeslief is.
Uiteindelijk (althans dat hoop ik) kan ik op veel dingen anticiperen die goed zijn voor mijn zoon. Via het schriftje kan ik vaak nog wel met haar communiceren omdat het enkel over mijn zoon gaat en ik spreek haar dan via de mail aan aan op haar gedrag, snel gevolgd door een mailtje met hoe het met onze zoon gaat. De leuke (en voor haar ook herkenbare) dingen die hij beleeft. Ik probeer op haar inlevingsvermogen in te werken waar ze zich prettig bij voelt en dat lijkt wel een beetje te werken.
Helaas zijn niet alle bordies over 1 kam te scheren waardoor er een heilige graal is om dit op te lossen. Dit is er namelijk nooit.
In jouw geval, dwaze opa, zou ik zeggen: bel de glaszetter pas als het glas gebroken is. Het is maar glas. Blijf 'strijden' en zoeken naar manieren die haar wel (in positieve zin) raken en ga intussen een gerechtelijke procedure starten. Het gerecht geeft je gelijk omdat dit immers de rechten van het kind zijn. Ook de RvdK heeft dit bij de rechtbank aangegeven tav de gezag en omgangsregeling.
Re: Hulp bij het zien van dochter
Hoi Dwaze opa,
Natuurlijk heb ik geen bezwaar dat je mijn verhaal aan je zoon doorstuurt.
Ik zet het niet voor niets op een openbaar forum. Hoop zo slachtoffers onder andere vaders te voorkomen en hen te waarschuwen voor deze groep psychiatrisch patiënten die kinderen graag inzetten voor hun strijd en daarmee hun eigen kinderen schaden.
Ook jullie (jouw zoon zijn) verhaal lees ik mee.
@Dwaze opa en TrotsePa
Vele van deze patiënten (low functioning) zullen hun eigen glazen zeker wel ingooien maar dan nog doen de instanties in dit land niet veel.
Mensen kunnen niet gedwongen worden opgenomen of gedwongen onder behandeling worden gesteld als ze geen gevaar vormen voor zichzelf en hun omgeving.
En instanties hebben vaak (wat ik tot nu toe heb meegemaakt met GGD en BJAA) geen besef wat er achter de deuren afspeelt bij een borderline moeder. De manipulatie, emotionele chantage, het beladen met eigen problematiek van zeer jonge kinderen die op hun beurt dan hun moeder denken te moeten verzorgen ... heb het allemaal gezien en merk het nu al aan mijn zoontje.
Volgens mij hebben ze bij jeugdzorg en GGD deze specifieke kennis, kunde en ervaring domweg niet.
BJAA heeft een oh zo duidelijke zorgmelding gekregen vanuit GGD maar de gezinsmanager zegt: ja, maar mevrouw heeft een heel ander verhaal ... uitgeluld en uit de buurt blijven denk ik dan. Totaal geen waarheidsvinding en wat gaat er ook een hoop informatie verloren bij de overdracht tussen instanties. Kansloos hoe instanties langs elkaar heen werken. Gebrek aan deskundig personeel en een gebrek aan goed en uitgeschreven (en dus reproduceerbaar) proces. En de overdracht van instantie naar instantie is belabberd.
Ik ga niet in op gezamenlijke gesprekken met een gestoorde die alles ontkent waardoor BJAA kan zeggen kijk er is strijd tussen ouders en ondertussen de ware problematiek niet zien want ze hebben de kennis en kunde niet. Bekijk het maar met je Generiek Gezinsgerichte Aanpak. Ik ga mijn zoontje niet meeslepen naar chaotische en kansloze gesprekken met een bordie-momster die zaken ontkent waarbij zowel ik als zoontje getuigen van zijn.
Ik kan meer voor mijn zoontje beteken door veel omgang en hem juist weg te houden uit de bordie-momster emotionele terreur wat gewoon regelrechte kindermishandeling is.
Bovendien heb ik behoefte aan rust. En rust voor papa is in het 'belang' van het kind wat meer dagen bij mij verblijft dan bij chaotische en ontregelde momster. Om maar even een open familierecht deur in te trappen.
@JeffVtn
Ik heb nergens gelezen in jouw verhaal dat er een diagnose is voor Borderline bij jouw ex. Wellicht is die diagnose wel gesteld door een gespecialiseerde psychiater of psychotherapeut maar wees zeker in de rechtszaal zeer voorzichtig met het benoemen van BPS.
Ik heb de mogelijke borderline van mijn ex nooit benoemd in de rechtszaal.
Richting GGD en BJAA heb ik pas dit jaar gezegd dat ik BPS vermoed (en al jaren vermoed) omdat ik erop ben gewezen door meerdere hulpverleners, de omstanderscursus 'Omgaan met BPS' jaren geleden heb gevolgd, veel omstanders en deskundigen heb gesproken en veel boeken over de materie heb gelezen. Ben geen expert kan geen diagnose geven maar weet wel wat ik heb meegemaakt (heb geleefd) en wat mijn zoontje meemaakt. Mijn zoontje maakt nl. nagenoeg hetzelfde mee als wat ex haar dochter heeft meegemaakt met haar emotioneel instabiele en soms psychotische moeder . Pure levenservaring met deze momster en herken nagenoeg alle symptomen van BPS.
Maar missery loves company .. ook in cluster b land ... ik zie ook duidelijke narcistische trekken bij haar.
Boodschap: Wees dus heel erg (extreem) voorzichtig met bespreken BPS. Zeker als er geen diagnose is. Sterker nog ... benoem het niet in de rechtszaal. Kan alleen maar tegen je werken.
Want wie ben jij om een diagnose te stellen.
En zoveel psychiaters zoveel diagnoses of zelfs helemaal geen diagnose. Velen BPS personen lopen ongediagnosticeerd rond en dat zal zo blijven aangezien het vaak zorgvermijders zijn.
Nou, ik heb ook weer even van me afgeschreven.
Ik blijf nu uit dit topic want is van JeffVtn.
Natuurlijk heb ik geen bezwaar dat je mijn verhaal aan je zoon doorstuurt.
Ik zet het niet voor niets op een openbaar forum. Hoop zo slachtoffers onder andere vaders te voorkomen en hen te waarschuwen voor deze groep psychiatrisch patiënten die kinderen graag inzetten voor hun strijd en daarmee hun eigen kinderen schaden.
Ook jullie (jouw zoon zijn) verhaal lees ik mee.
@Dwaze opa en TrotsePa
Vele van deze patiënten (low functioning) zullen hun eigen glazen zeker wel ingooien maar dan nog doen de instanties in dit land niet veel.
Mensen kunnen niet gedwongen worden opgenomen of gedwongen onder behandeling worden gesteld als ze geen gevaar vormen voor zichzelf en hun omgeving.
En instanties hebben vaak (wat ik tot nu toe heb meegemaakt met GGD en BJAA) geen besef wat er achter de deuren afspeelt bij een borderline moeder. De manipulatie, emotionele chantage, het beladen met eigen problematiek van zeer jonge kinderen die op hun beurt dan hun moeder denken te moeten verzorgen ... heb het allemaal gezien en merk het nu al aan mijn zoontje.
Volgens mij hebben ze bij jeugdzorg en GGD deze specifieke kennis, kunde en ervaring domweg niet.
BJAA heeft een oh zo duidelijke zorgmelding gekregen vanuit GGD maar de gezinsmanager zegt: ja, maar mevrouw heeft een heel ander verhaal ... uitgeluld en uit de buurt blijven denk ik dan. Totaal geen waarheidsvinding en wat gaat er ook een hoop informatie verloren bij de overdracht tussen instanties. Kansloos hoe instanties langs elkaar heen werken. Gebrek aan deskundig personeel en een gebrek aan goed en uitgeschreven (en dus reproduceerbaar) proces. En de overdracht van instantie naar instantie is belabberd.
Ik ga niet in op gezamenlijke gesprekken met een gestoorde die alles ontkent waardoor BJAA kan zeggen kijk er is strijd tussen ouders en ondertussen de ware problematiek niet zien want ze hebben de kennis en kunde niet. Bekijk het maar met je Generiek Gezinsgerichte Aanpak. Ik ga mijn zoontje niet meeslepen naar chaotische en kansloze gesprekken met een bordie-momster die zaken ontkent waarbij zowel ik als zoontje getuigen van zijn.
Ik kan meer voor mijn zoontje beteken door veel omgang en hem juist weg te houden uit de bordie-momster emotionele terreur wat gewoon regelrechte kindermishandeling is.
Bovendien heb ik behoefte aan rust. En rust voor papa is in het 'belang' van het kind wat meer dagen bij mij verblijft dan bij chaotische en ontregelde momster. Om maar even een open familierecht deur in te trappen.
@JeffVtn
Ik heb nergens gelezen in jouw verhaal dat er een diagnose is voor Borderline bij jouw ex. Wellicht is die diagnose wel gesteld door een gespecialiseerde psychiater of psychotherapeut maar wees zeker in de rechtszaal zeer voorzichtig met het benoemen van BPS.
Ik heb de mogelijke borderline van mijn ex nooit benoemd in de rechtszaal.
Richting GGD en BJAA heb ik pas dit jaar gezegd dat ik BPS vermoed (en al jaren vermoed) omdat ik erop ben gewezen door meerdere hulpverleners, de omstanderscursus 'Omgaan met BPS' jaren geleden heb gevolgd, veel omstanders en deskundigen heb gesproken en veel boeken over de materie heb gelezen. Ben geen expert kan geen diagnose geven maar weet wel wat ik heb meegemaakt (heb geleefd) en wat mijn zoontje meemaakt. Mijn zoontje maakt nl. nagenoeg hetzelfde mee als wat ex haar dochter heeft meegemaakt met haar emotioneel instabiele en soms psychotische moeder . Pure levenservaring met deze momster en herken nagenoeg alle symptomen van BPS.
Maar missery loves company .. ook in cluster b land ... ik zie ook duidelijke narcistische trekken bij haar.
Boodschap: Wees dus heel erg (extreem) voorzichtig met bespreken BPS. Zeker als er geen diagnose is. Sterker nog ... benoem het niet in de rechtszaal. Kan alleen maar tegen je werken.
Want wie ben jij om een diagnose te stellen.
En zoveel psychiaters zoveel diagnoses of zelfs helemaal geen diagnose. Velen BPS personen lopen ongediagnosticeerd rond en dat zal zo blijven aangezien het vaak zorgvermijders zijn.
Nou, ik heb ook weer even van me afgeschreven.
Ik blijf nu uit dit topic want is van JeffVtn.
Re: Hulp bij het zien van dochter
@Macamba heeft gelijk...komt als ''onbevoegde'' bij de rechter niet aan met een BPS aan als je dat niet met een vrij recente diagnose van een 't liefst een psychiater kunt aantonen...
Rechters hebben geen enkele boodschap aan zg. self-made psychiaters,die met hun ervaringen en zelfstudie soms beter op de hoogte zijn dan die afgestudeerden met een papiertje.
Overigens is een duidelijk bewezen c.q., aangetoonde BPS wel degelijk een heel zwak punt voor de moeder bij de toewijzing van de voogdij,tenminste bij de rechter.
In ons geval lag er bij de eerste rechtszaak een behoorlijk zware diagnose van psychiater en psycholoog en het had niet veel gescheeld of de rechter had de voogdij van het hoofdverblijf aan de vader toegewezen.
Maar hij durfde het kennelijk op eigen houtje niet helemaal aan en vroeg de RvK om advies uit te brengen.
Vanaf het begin hebben wij de indruk gehad dat het team van de Rvk...en niet zozeer de behandelend medewerker.... aanstuurden op het hoofdverblijf naar de moeder.
Zij hadden dus ook in de gaten dat de BPS voor de moeder een zwak punt zou zijn.
Zij hebben veel in het werk gesteld om de benaming BPS te verwijderen en het is hun nog gelukt ook.De nieuwe vrijwillige instelling die de psychische toestand van moeders moest beoordelen kwam tot de conclusie;''geen BPS,maar sociale fobie...een nieuw stempeltje op een''nieuw'' probleem.
Volgens ons heeft de RvK deze psychiatrische club net zo lang gemasseerd tot ze met deze conclusie kwamen.Ik ben er heilig van overtuigd dat er ''lijntjes'''lopen van de RvK naar die club en dat de ene hand de andere wast.
Al met al dat mens is nog net zo gek als ze voor die tijd was...alleen heeft ze een ander plakkertje gekregen en de Raad heeft de rechter geadviseerd de kinderen bij deze idioot het hoofdverblijf te geven en er gelijk maar een(compleet overbodig) o.t.s.-je bij te doen,waar ze hun vriendjes bij Jeugdzorg weer mee van dienst zijn.
Tsja...zo gaat dat bij de welzijnsmaffia.
Maar binnenkort meer nieuws;dinsdag a.s. is de rechtszaak.
Rechters hebben geen enkele boodschap aan zg. self-made psychiaters,die met hun ervaringen en zelfstudie soms beter op de hoogte zijn dan die afgestudeerden met een papiertje.
Overigens is een duidelijk bewezen c.q., aangetoonde BPS wel degelijk een heel zwak punt voor de moeder bij de toewijzing van de voogdij,tenminste bij de rechter.
In ons geval lag er bij de eerste rechtszaak een behoorlijk zware diagnose van psychiater en psycholoog en het had niet veel gescheeld of de rechter had de voogdij van het hoofdverblijf aan de vader toegewezen.
Maar hij durfde het kennelijk op eigen houtje niet helemaal aan en vroeg de RvK om advies uit te brengen.
Vanaf het begin hebben wij de indruk gehad dat het team van de Rvk...en niet zozeer de behandelend medewerker.... aanstuurden op het hoofdverblijf naar de moeder.
Zij hadden dus ook in de gaten dat de BPS voor de moeder een zwak punt zou zijn.
Zij hebben veel in het werk gesteld om de benaming BPS te verwijderen en het is hun nog gelukt ook.De nieuwe vrijwillige instelling die de psychische toestand van moeders moest beoordelen kwam tot de conclusie;''geen BPS,maar sociale fobie...een nieuw stempeltje op een''nieuw'' probleem.
Volgens ons heeft de RvK deze psychiatrische club net zo lang gemasseerd tot ze met deze conclusie kwamen.Ik ben er heilig van overtuigd dat er ''lijntjes'''lopen van de RvK naar die club en dat de ene hand de andere wast.
Al met al dat mens is nog net zo gek als ze voor die tijd was...alleen heeft ze een ander plakkertje gekregen en de Raad heeft de rechter geadviseerd de kinderen bij deze idioot het hoofdverblijf te geven en er gelijk maar een(compleet overbodig) o.t.s.-je bij te doen,waar ze hun vriendjes bij Jeugdzorg weer mee van dienst zijn.
Tsja...zo gaat dat bij de welzijnsmaffia.
Maar binnenkort meer nieuws;dinsdag a.s. is de rechtszaak.
Re: Hulp bij het zien van dochter
Ik heb alles even doorgelezen. En ik heb niets meer dan lof voor de enorme feedback die ik krijg op mijn topic. Het helpt mij om van me af te schrijven en ik krijg er ook nog eens zeer waardevolle feedback en advies op. Lange reacties ervaar ik dus ook niet als vervelend. Ik dank er juist voor:)
Over het feit BPS. Ik was niet van plan dit direct in een rechtszaak te gebruiken. Ookal is die diagnose gesteld bij een psycholoog en zit ze momenteel nog steeds in behandeling. Dit op advies van velen hier en mijn advocaat.
Ik weet na aanleiding van de laatste brief al dat mijn ex met vuil gaat gooien in een zitting. Ik zal dit ontkrachten waar nodig en daarbuiten voornamelijk aantonen dat ik het beste voor heb voor mijn dochter en daar niet zit om mijn ex zwart te maken.
Het is nu even lastig tijdens de feestdagen maar binnenkort krijg ik meer informatie over de zitting en ik kijk daar met opgeheven hoofd naar uit.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle feedback, verhalen, ervaringen en advies. Ik steek hier heel veel uit op en hoop ook dat andere vaders in een soortgelijke situatie hoop en advies uit dit topic kunnen trekken
Over het feit BPS. Ik was niet van plan dit direct in een rechtszaak te gebruiken. Ookal is die diagnose gesteld bij een psycholoog en zit ze momenteel nog steeds in behandeling. Dit op advies van velen hier en mijn advocaat.
Ik weet na aanleiding van de laatste brief al dat mijn ex met vuil gaat gooien in een zitting. Ik zal dit ontkrachten waar nodig en daarbuiten voornamelijk aantonen dat ik het beste voor heb voor mijn dochter en daar niet zit om mijn ex zwart te maken.
Het is nu even lastig tijdens de feestdagen maar binnenkort krijg ik meer informatie over de zitting en ik kijk daar met opgeheven hoofd naar uit.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle feedback, verhalen, ervaringen en advies. Ik steek hier heel veel uit op en hoop ook dat andere vaders in een soortgelijke situatie hoop en advies uit dit topic kunnen trekken
Re: Hulp bij het zien van dochter
Zeer positief nieuws!!! Eindelijk bereikt wat ik wilde bereiken.
Ik heb een tijdje niet geupdate maar dat ga ik nu wel doen.
Ik kreeg een brief van de rechtbank waarin werd aangegeven dat er een bijzonder curator is toegewezen. Hiermee heb ik ook een gesprek gehad. Deze vroeg het eea over de relatie die ik heb/had met mijn ex en bekeek of de erkenning wel in belang van mijn dochter zou zijn.
Tot mijn verbazing gaf de bijzonder curator aan dat mijn ex had gezegd geen bezwaar te hebben tegen erkenning. En aangezien ik ook wil erkennen ze geen reden ziet om het af te wijzen.
Ik heb mijn ex toen direct een sms gestuurd wanneer ze tijd heeft om de erkenning te gaan doen. Mijn ex gaf toen vreemd genoeg aan dat ze al een tijd terug via haar advocaat mij heeft gevraagd om data wanneer ik kan, dat ik nu te laat ben en lekker kan wachten op de zitting.
Een tijd wachten later kreeg ik bericht via mijn advocaat de zitting zou zijn op 8 april om 12:00uur. Mijn ex heeft schriftelijk verklaard akkoord te gaan met erkenning. Alleen was dit niet voldoende voor mij om dit direct te regelen bij de gemeente.
2 april heeft mijn advocaat, haar advocaat nogmaals per e-mail gevraagd om de erkenning voor de rechtszaak te laten plaatsvinden. Plotsklaps kreeg ik het nieuws dat ik 3 april de toestemmingsverklaring kon ophalen op hun kantoor en bij gemeente den haag de erkenning kon doen! Dit heb ik ook direct gedaan. Sinds 3 april ben ik dus juridisch de vader van mij dochter!
Op 5 april is er een hele waslijst aan vuilgooierij door mijn ex naar de rechtbank verstuurd. Ik heb hier direct die nacht punt voor punt op gereageerd per mail naar mijn advocaat zodat deze kon reageren tijdens de zitting. (de lijst was echt te bizar voor woorden en vol met leugens). Ik bespaar jullie de hele waslijst.
Vandaag, 8 april om 12 uur bij het paleis van justitie te Den Haag eindelijk de zitting omtrent de omgang. De rechter heeft mijn advocaat aangehoord en zowel mij als mijn ex een aantal vragen gesteld. Rechter vind dat ik niet tot het 2e levensjaar steeds maar bij mijn ex moet afspreken en zette ons voor het blok om op de gang proberen tot een oplossing te komen.
Na 20 minuten met advocaten als tussenpersoon te hebben onderhandeld zijn we eruit gekomen! Ik heb maar een heel klein stukje moeten inleveren.
In eerste instantie eiste ik:
Tot 2 jaar:
- De eerste 5 bezoeken in bijzijn van vrouw bij man thuis, een zondag per 14 dagen waarbij;
- 1e bezoek 3 uren.
- 2e bezoek 4 uren.
- 3e bezoek 5 uren.
- 4e bezoek 6 uren.
- 5e bezoek 6 uren.
- Na deze 5 bezoeken. een zondag per 14 dagen van 11:00 tot 17:30
Vanaf 2 jaar:
- eenmaal per 2 weken een zaterdag of zondag van 10.00 uur tot 17.30 uur.
- eenmaal per maand een weekend van vrijdagmiddag 17.00 uur tot zondag 17.30 uur.
Vanaf 3 jaar:
hetzelfde als hierboven maar nu eenmaal per 3 weken een weekend
Vanaf 4 jaar:
eenmaal per 2 weken een weekend
Dat is de beschikking/uitspraak. Zoals je ziet heb ik vrijwel niets ingeleverd, en beschouw ik deze zaak dan ook als gewonnen. De regeling gaat direct van kracht en dat betekent dat ik mijn dochter a.s. zondag 14 april hier bij me thuis heb. Weleens waar met ex erbij. Maar dat is even doorbijten die 5 keertjes!
Ik dank jullie allemaal heel erg voor alle feedback en hulp en luisterende oren. Er komt hier over een goede poos nog een update over het aanvragen van ouderlijk gezag. Maar ik vind het nu eerst even belangrijk dat ik een band schep met mijn dochter. ik heb haar immers al 7 maanden niet gezien. Mijn ex praat opeens redelijk normaal met me per text berichten. Stuurt me allemaal foto's van mijn dochter en geeft al tips qua wat ik in huis moet hebben.
Mijn dag kan niet meer stuk!
Ik heb een tijdje niet geupdate maar dat ga ik nu wel doen.
Ik kreeg een brief van de rechtbank waarin werd aangegeven dat er een bijzonder curator is toegewezen. Hiermee heb ik ook een gesprek gehad. Deze vroeg het eea over de relatie die ik heb/had met mijn ex en bekeek of de erkenning wel in belang van mijn dochter zou zijn.
Tot mijn verbazing gaf de bijzonder curator aan dat mijn ex had gezegd geen bezwaar te hebben tegen erkenning. En aangezien ik ook wil erkennen ze geen reden ziet om het af te wijzen.
Ik heb mijn ex toen direct een sms gestuurd wanneer ze tijd heeft om de erkenning te gaan doen. Mijn ex gaf toen vreemd genoeg aan dat ze al een tijd terug via haar advocaat mij heeft gevraagd om data wanneer ik kan, dat ik nu te laat ben en lekker kan wachten op de zitting.
Een tijd wachten later kreeg ik bericht via mijn advocaat de zitting zou zijn op 8 april om 12:00uur. Mijn ex heeft schriftelijk verklaard akkoord te gaan met erkenning. Alleen was dit niet voldoende voor mij om dit direct te regelen bij de gemeente.
2 april heeft mijn advocaat, haar advocaat nogmaals per e-mail gevraagd om de erkenning voor de rechtszaak te laten plaatsvinden. Plotsklaps kreeg ik het nieuws dat ik 3 april de toestemmingsverklaring kon ophalen op hun kantoor en bij gemeente den haag de erkenning kon doen! Dit heb ik ook direct gedaan. Sinds 3 april ben ik dus juridisch de vader van mij dochter!
Op 5 april is er een hele waslijst aan vuilgooierij door mijn ex naar de rechtbank verstuurd. Ik heb hier direct die nacht punt voor punt op gereageerd per mail naar mijn advocaat zodat deze kon reageren tijdens de zitting. (de lijst was echt te bizar voor woorden en vol met leugens). Ik bespaar jullie de hele waslijst.
Vandaag, 8 april om 12 uur bij het paleis van justitie te Den Haag eindelijk de zitting omtrent de omgang. De rechter heeft mijn advocaat aangehoord en zowel mij als mijn ex een aantal vragen gesteld. Rechter vind dat ik niet tot het 2e levensjaar steeds maar bij mijn ex moet afspreken en zette ons voor het blok om op de gang proberen tot een oplossing te komen.
Na 20 minuten met advocaten als tussenpersoon te hebben onderhandeld zijn we eruit gekomen! Ik heb maar een heel klein stukje moeten inleveren.
In eerste instantie eiste ik:
De eis van tegenpartij was:Tot 2 jaar:
eenmaal per 2 weken een dag, zaterdag of zondag in overleg van 11.00 uur tot ca. 17.30 uur.
Vanaf 2 jaar:
- eenmaal per 2 weken een zaterdag of zondag van 10.00 uur tot 17.30 uur.
- eenmaal per maand een weekend van vrijdagmiddag 17.00 uur tot zondag 17.30 uur.
Vanaf 3 jaar:
hetzelfde als hierboven maar nu eenmaal per 3 weken een weekend
Vanaf 4 jaar:
eenmaal per 2 weken een weekend
Vakanties vanaf 2 jaar:
de helft van de schoolvakanties in onderling overleg te regelen.
Na onderhandelen is het geworden en vastgesteld in de beschikking:Tot 2 jaar:
een zondag per 2 weken van 12.00 uur tot ca. 17.30 uur. bij de vrouw thuis.
Vanaf 2 jaar:
- een zondag per 2 weken van 10:00 uur tot 17.30 uur. bij de man thuis.
Vanaf 3 jaar:
- een zondag per 4 weken van 10:00 uur tot 17:30 uur. bij de man thuis.
- een weekend per 4 weken van zaterdag 10:00 uur tot zondag 17:30. bij de man thuis.
Vanaf 4 jaar:
eenmaal per 2 weken een weekend van zaterdag 10:00 tot zondag 17:30
Tot 2 jaar:
- De eerste 5 bezoeken in bijzijn van vrouw bij man thuis, een zondag per 14 dagen waarbij;
- 1e bezoek 3 uren.
- 2e bezoek 4 uren.
- 3e bezoek 5 uren.
- 4e bezoek 6 uren.
- 5e bezoek 6 uren.
- Na deze 5 bezoeken. een zondag per 14 dagen van 11:00 tot 17:30
Vanaf 2 jaar:
- eenmaal per 2 weken een zaterdag of zondag van 10.00 uur tot 17.30 uur.
- eenmaal per maand een weekend van vrijdagmiddag 17.00 uur tot zondag 17.30 uur.
Vanaf 3 jaar:
hetzelfde als hierboven maar nu eenmaal per 3 weken een weekend
Vanaf 4 jaar:
eenmaal per 2 weken een weekend
Dat is de beschikking/uitspraak. Zoals je ziet heb ik vrijwel niets ingeleverd, en beschouw ik deze zaak dan ook als gewonnen. De regeling gaat direct van kracht en dat betekent dat ik mijn dochter a.s. zondag 14 april hier bij me thuis heb. Weleens waar met ex erbij. Maar dat is even doorbijten die 5 keertjes!
Ik dank jullie allemaal heel erg voor alle feedback en hulp en luisterende oren. Er komt hier over een goede poos nog een update over het aanvragen van ouderlijk gezag. Maar ik vind het nu eerst even belangrijk dat ik een band schep met mijn dochter. ik heb haar immers al 7 maanden niet gezien. Mijn ex praat opeens redelijk normaal met me per text berichten. Stuurt me allemaal foto's van mijn dochter en geeft al tips qua wat ik in huis moet hebben.
Mijn dag kan niet meer stuk!
Re: Hulp bij het zien van dochter
Mazzelkont,die je bent..maar het is je van harte gegund....geniet er maar van en veel succes verder met je vaderschap.
Re: Hulp bij het zien van dochter
Heel erg goed, jeff! Keurige opbouw. En als moeder de voordelen van langere verblijven bij paps eenmaal inziet, kan het allemaal nog wel beter worden.
Hou het contact met ex goed (bedank haar bijv. hartelijk voor foto's en tips) - en inderdaad, even doorbijten en dan is deze nachtmerrie
OVER 
!
Hou het contact met ex goed (bedank haar bijv. hartelijk voor foto's en tips) - en inderdaad, even doorbijten en dan is deze nachtmerrie
OVER !Re: Hulp bij het zien van dochter
ja mazzelkont dat zeker. Ik had me al ingesteld op een uitspraak over een paar weken. Maar dat die direct van kracht ging had ik niet verwacht. Eindelijk uit de put klimmen
We zaten zelf ook al te denken dat de kans groot is dat mijn ex het na een aantal keer niet ziet zitten om de hele reis af te leggen hierheen en waarschijnlijk zal zeggen "kom haar maar ophalen". Bedanken voor de foto's en tips uiteraard gedaan.
Ik ben allang blij dat ze nu normaal kan communiceren. Al is het schijn, het is gewoon het beste voor onze dochter om zo volwassen mogelijk alles te bespreken.
Hoop trouwens dat als er nieuwe mensen met soortgelijke problemen hier komen dat ze uit alle updates in dit topic wat kracht kunnen trekken. Het kan allemaal wel
Mochten er nog mensen zijn die willen weten van welke advocaat ik gebruik heb gemaakt dan kan ik dat doorgooien in een privéberichtje. Het is tevens een goede kennis van me. Maar hij heeft zijn werk echt op en top gedaan. Advocaat zit in Rotterdam.
We zaten zelf ook al te denken dat de kans groot is dat mijn ex het na een aantal keer niet ziet zitten om de hele reis af te leggen hierheen en waarschijnlijk zal zeggen "kom haar maar ophalen". Bedanken voor de foto's en tips uiteraard gedaan.
Ik ben allang blij dat ze nu normaal kan communiceren. Al is het schijn, het is gewoon het beste voor onze dochter om zo volwassen mogelijk alles te bespreken.
Hoop trouwens dat als er nieuwe mensen met soortgelijke problemen hier komen dat ze uit alle updates in dit topic wat kracht kunnen trekken. Het kan allemaal wel
Mochten er nog mensen zijn die willen weten van welke advocaat ik gebruik heb gemaakt dan kan ik dat doorgooien in een privéberichtje. Het is tevens een goede kennis van me. Maar hij heeft zijn werk echt op en top gedaan. Advocaat zit in Rotterdam.