. Toch wel knap als je dat kan concluderen zonder iemand gezien of gesproken te hebben. Voor mijn vrouw was dat DE bevestiging dat het allemaal mijn schuld was, dat zij er niets aan kon doen. Een tijdje later kwam Jeugdzorg op bezoek. Mijn vrouw heeft Jeugdzorg te woord gestaan. Daar heeft ze eveneens het verhaal van Asperger verteld. Na een tijdje heeft Jeugdzorg mij gebeld met de vraag wat ik er aan ging doen. Ik heb uitgelegd dat ik me niet kon vinden in het verhaal van Asperger, maar dat ik later, als we de relatie weer op de rit hadden, wel een onderzoek wilde doen daarnaar. Voor Jeugdzorg was dit niet genoeg. Ik kwam erachter dat mijn vrouw inmiddels een aangifte van huiselijk geweld had gedaan bij de politie 
. Hier keek ik van op, want mijn indruk was dat zij degene was die de ruzies veroorzaakte en liet escaleren. Toen ik haar ermee confronteerde gaf ze aan dat Jeugdzorg haar had geadviseerd om naar de politie te gaan. Ik heb later contact opgenomen met Jeugdzorg en die hebben het verhaal bevestigd. Wat ik nog niet begreep is waarom Jeugdzorg haar had geadviseerd naar de politie te gaan. Helaas heb ik hier nooit antwoord op gehad. Het heeft me wel heel veel energie gekost om Jeugdzorg, de enige partij die uit zichzelf contact met mij opnam, duidelijk te maken dat de problemen in onze relatie op een ander vlak lagen dan het Asperger-verhaal. Inmiddels heb ik overigens de aangifte mogen zien en heb gelezen dat mijn vrouw een compleet verhaal met verdraaiingen, leugens en zwartmakerij heeft verteld. Momenteel liggen we midden in een scheiding (wat ik nooit heb gewild) en voert zij een strijd om mij het huis uit te krijgen en een omgangsregeling te torpederen (ook dat heb ik niet gewild). Nu mijn vrouw alles uit de kast trekt om mij te schaden (zwartmaken bij vrienden en familie, klieren, mijn kinderen tegen mij opzetten) heb ook ik schoon genoeg van de relatie met 
. Wat ik mij echter afvraag is of de "hulp" van de hulpverleningsorganisaties (huisarts, psycholoog, Jeugdzorg) niet de zaak heeft verergerd. Of zonder deze hulp onze relatie nog te redden was geweest. Wie heeft soortgelijke ervaringen?Overigens ben ik er inmiddels zeker van dat Asperger niet in het spel is (mijn vrouw heeft daar nog steeds een andere kijk op). Ik heb het vermoeden, maar kan dat niet bevestigen dat mijn vrouw leidt aan een psychische afwijking genaamd pseudologia phantastica. Nu wil ik haar niet zwartmaken, dus laat ik haar in de waan, in de hoop dat ze er ooit zelf achter komt.
