Rotte appels waar wij mee te maken krijgen

De topics/onderwerpen van vóór 31 december 2012 waar geen of sinds geruime tijd geen antwoord op is gegeven, zijn hier geplaatst.
Gesloten
Doedeloets
Gewaardeerde schrijver
Gewaardeerde schrijver
Berichten: 21
Lid geworden op: 29 dec 2009, 14:31

Rotte appels waar wij mee te maken krijgen

Bericht door Doedeloets »

Iedereen hier krijgt er wel eens mee te maken, vroeg of laat: Rotte appels in een groep professionals die er voor zorg moeten dragen, dat kinderen goed kunnen opgroeien. De verhalen over de kinderbescherming zijn talrijk, de agent die wel alle aangiftes van een zieke ex opneemt, maar jou vervolgens honend weglacht als je aangifte komt doen van het 'weigeren mee te werken aan omgang', de rechter die ondanks alle bewijzen, of juist het gebrek daaraan, een totaal verkeerde beslissing neemt... Ze zijn er genoeg, zoals overigens in elke beroepstak.

Ook in de (kinder)psychologentak zijn rotte appels aanwezig.
Ja, ik weet het, ze zullen niet allemaal zo zijn, lang niet allemaal mag ik hopen, maar ik heb toch erg nare ervaringen met 1 ervan, Marianne Collet van Psychologisch adviesbureau Psyche, dat onder andere gevestigd is in Boxtel. Of zij eigenaresse is of alleen werknemer is me niet duidelijk, wel dat ze blijkbaar behoort tot de rotte appels in haar beroepsgroep.

2 jaar geleden heeft zij van mijn ex-vriendin opdracht gekregen een onderzoek te doen naar het welzijn van onze dochter. Mijn ex en ik waren toen al meer als een jaar uit elkaar. Onze 'scheiding' was, en is nog steeds een echte vechtscheiding, en dus heb ik alle moeite moeten doen om mijn dochter te kunnen zien. Eerst naar de rechtbank, toen een mediation-traject, daarna diverse malen weer naar de rechtbank. De rechter legde een omgangsregeling op, maar mijn ex werkte vanaf het begin er niet aan mee. Nadat in 2de instantie een andere rechter weer naar de zaak keek, en dwangsommen oplegde aan mijn ex, ging ze wel meewerken.

Waarschijnlijk heeft mijn ex toen gezien dat ze met meer ammunitie moest komen als alleen haar eigen mening, en heeft ze een kinderpsycholoog ingeschakeld. Zoals het er nu naar uitziet, heeft mijn ex die opdracht gegeven, en precies gezegd hoe het rapport eruit moest komen te zien: Ik moest er slecht uit zien in het rapport, net als mijn ouders. Er zou sprake moeten zijn van kindermishandeling/verwaarlozing zelfs, en er moesten verregaande conclusies worden getrokken, die naderhand in de rechtbank gebruikt konden worden om de omgang stop te zetten.

Een goede psycholoog zou deze opdracht natuurlijk nooit onder die voorwaarden aannemen, maar M.P. Collet dacht blijkbaar aan haar portomonee, was niet bang voor de risico's, had TOTAAL geen belang voor de patient, een toen 3-jarig kind wat graag bij haar vader is, en ging aan het werk.

Het resultaat was een dik rapport, waaruit bleek dat ik niet deugde als vader, mijn ouders al helemaal niet deugden als grootouders, er sprake was van mishandeling en verwaarlozing, en als conclusies (zwart op wit, zonder enige terughoudendheid) de volgende:
-geen omgang met de grootouders tot het 12e levensjaar
-vader, ik dus, moest een opvoedcursus volgen
-alle omgang met vader, mij dus, moest onder toezicht plaatsvinden
Het 'mooie' van dit alles is, dat ze bovenstaande had geconstateerd zonder dat ze mij of mijn ouders ooit had gezien, laat staan gesproken, laat staan mij of mijn ouders had geobserveerd samen met mijn dochter!!!!

Met dit rapport in de hand zette mijn ex eigenhandig, zonder tussenkomst van de rechter, de omgang stil; voor de 2de keer zag een inmiddels 4 jarig meisje een half jaar lang (!) haar vader niet, en vice versa.
Uiteindelijk wilde mijn ex dat toch bekrachtigd zien door een rechter, omdat de deurwaarder steeds vaker langs kwam...
In die tussentijd, dat half jaar lang dat de omgang was stopgezet, is er een uitgebreide briefwisseling geweest tussen mij en Collet; in eerste instantie wees ik haar erop dat ik haar rapport heel vreemd vond, aangezien ik van niks wist, en ze ook nooit contact met mij had opgenomen. Ook zei ik haar dat ze het behoorlijk mis had. Ze reageerde, en zij dat ze totaal geen fouten had gemaakt, en dat ik wel langs kon komen om toelichting te krijgen. Wel gaf ze duidelijk aan dat haar rapport SOWIESO NIET gewijzigd zou worden nav mijn input, er waren immers geen fouten gemaakt. Dat gesprek zou ik het normale uurtarief moeten betalen....

Uiteindelijk ben ik er niet op ingegaan, omdat het vertrouwen in de objectiviteit van Collet in deze bij mij totaal niet aanwezig was. Ik heb haar gemeld dat ik een klacht zou indienen bij het NIP, Nederlands Instituut Psychologen, waarbij Collet was aangesloten, en heb dat ook gedaan, enkele weken voor de rechtszitting.

Collet meldde me dat ze mij aansprakelijk zou stellen voor de door haar geleden schade als ik dat zou doen. Niet echt een reactie die je verwacht van een psycholoog.....

Ik diende een klacht in, met het rapport, en de hele briefwisseling, en het NIP meldde me dat de klacht in behandeling werd genomen.

De rechtszitting kwam, september 2008, en Collet was aanwezig in de gang, bereid om haar rapport tov de rechter toe te lichten. Gelukkig had de rechter (mevrouw Brunt-Den Bosch) het rapport goed gelezen, en gaf ze gelijk aan dat die opvoedcursus er niet zou komen, omgang onder toezicht ook niet, en dat ze geen behoefte had aan toelichting van Collet. Collet kon dus weer naar huis.
De rechter besliste dat de omgang meteen weer hersteld moest worden, na enkele weken ook met de grootouders, dat ik geen opvoedcursus hoefde te volgen, en dat er ook geen toezicht nodig was gedurende de omgang.

Mijn ex was niet blij, ik wel.

Slechts enkele weken later stuurde Collet mij een 'herziene versie' van het rapport; alle zwaarbelastende dingen voor mij en mijn ouders waren eruit gehaald, en ze gaf toe fouten te hebben gemaakt. Bood ook haar excuses aan.

Een half jaar lang heb ik met haar gecorrespondeerd, en haar gezegd dat ze grove fouten had gemaakt, etc etc, maar pas nadat ik een klacht had ingediend bij haar beroepsorganisatie, en het eerste rapport terzijde was gelegd in de rechtszitting, kreeg ze ineens, na 'overleg met een collega' wel in de gaten dat ze fouten had gemaakt....
Er brak een tijd aan dat ik mijn dochter weer zag, en dat allemaal geweldig goed ging, en met het NIP correspondeerde omtrent de klacht; Collet had een verweer gestuurd naar het NIP, ik kon daar weer op reageren, en zij nog een laatste keer. Toen werd er een mondelinge behandeling gepland in september 2009, voor de tuchtraad van het NIP, in Amsterdam.

Uit de correspondentie aan mij, en haar verweer aan het NIP, vielen Collets diverse leugens al op te maken, wat eea een stuk makkelijker maakte; alles stond immers op schrift. Tevens was mijn schriftelijke klacht aan het NIP zeer uitgebreid, alles had ik daarin genoemd, 10-20 kantjes A4 schat ik.

De tuchtraadzitting stelde zich voor; alleen maar ERG ervaren mensen, met 2x een prof., 2 keer een Dr., en jurist, etc. Ik kreeg als eerste het woord, en sprak slechts 5 minuten: ik vatte het erg kort samen, en verwees naar de uitgebreide schriftelijke stukken. Toen was Collet aan het woord, of moet ik zeggen aan de beurt om doorgezaagd te worden? Bijna anderhalf uur lang werd zij ondervraagd door de tuchtraad, en werd er flinke kritiek geuit door de raad. Collet probeerde zich met allerlei onzin eruit te redden, maar dat lukte niet, en was niemand gelukt; al haar fouten (rapport) en leugens stonden immers op papier.
'zo had ik het niet bedoeld, zo letterlijk' probeerde ze enkele keren...
De kritiek van de raad kwam enkele weken later terug in de uitspraak: een waarschuwing aan Collet was niet voldoende, ze kreeg een officiele berisping. Haar geluk was dat ze nog niet eerder was berispt of gewaarschuwd (of ze is nog niet eerder in de fout gegaan, of, wat aannemelijker is, niemand heeft eerder een klacht ingediend over haar), anders was ze hoogstwaarschijnlijk geschorst.

De inhoud van de uitspraak van de NIP-tuchtraad bedroeg 2 kantjes, en was vernietigend, maar kan ik in één citaat samenvatten:

'de rapportage van Collet kan zelfs de meest marginale toetsing niet doorstaan'

Iedereen die geinteresseerd is in de stukken van bovenstaand verhaal is altijd van harte welkom deze in te komen zien.
Iedereen die een soortgelijk probleem heeft als ik had, wil ik ook graag van goede raad en tips voorzien.

Ik hoop dat Collet de enige rotte appel in het psychologenvak is, maar vrees dat dat niet het geval is. Ik wil dan ook iedereen aansporen klachten in te dienen tegen psychologen die de beroepscode schenden. Als er melding van wordt gemaakt van hun falen, zal er een eind aan komen. De NIP-tuchtraad is een totaal onafhankelijk orgaan, die bovendien extreem geleerd is, en erg, ERG aandachtig (minitieus zelfs) de klacht bestudeerd en behandeld, en krijgt van mij dan ook de volle lof!
Anthonie
Nieuwe schrijver
Nieuwe schrijver
Berichten: 3
Lid geworden op: 27 apr 2010, 00:06

Re: Rotte appels waar wij mee te maken krijgen

Bericht door Anthonie »

In 1988 waren er ook al rotte appels ...

Zie
http://www.nrc.nl/binnenland/article253 ... ar-affaire

met

Een kleuter die op vierjarige leeftijd uit huis werd geplaatst omdat ze volgens het medisch kleuterdagverblijf De Bolderkar in Vlaardingen seksueel zou zijn misbruikt door haar vader, krijgt 22 jaar later een schadevergoeding. De zaak tegen haar vader werd indertijd uiteindelijk geseponeerd.

In 1988 werd op De Bolderkar door orthopedagoge Carla van Deutekom geëxperimenteerd met het stellen van diagnoses van seksueel misbruik bij zeer jonge kinderen door ze te laten spelen met zogeheten anatomisch correcte poppen. In een paar maanden tijd concludeerde de pedagoge veertien keer dat een ‘Bolderkarkind’ seksueel was misbruikt door haar ouders. Op grond van haar bevindingen liet de Kinderbescherming kinderen uit huis plaatsen en begon het Openbaar Ministerie met het vervolgen van verdachten. Later bleek dat de orthopedagoge niet bevoegd was en onzorgvuldig te werk ging.

Zie ook http://www.ad.nl/ad/nl/1038/Rotterdam/a ... aard.dhtml

met

Van Deutekom, tegenwoordig werkzaam als klinisch psycholoog bij het Pieter Baancentrum in Utrecht, weigert commentaar op de recente ontwikkelingen.

,,Dat verbaast mij niks,’’ reageert advocaat Vermaat. ,,Bij de rechtzaak tegen de vader van Elise beriep ze zich destijds op haar zwijgrecht. Toen moest de rechter-commissaris uitleggen dat zij als getuige helemaal geen zwijgrecht heeft. Maar zelfs onder dreiging van een gijzeling hield ze de kaken op elkaar. Ze heeft zich altijd aan haar verantwoordelijkheid onttrokken.’’

Wat een ellende hebben die ouders gehad ...

Groet,

Anthonie
Gesloten