Zaak aan het verliezen

[Sjako]

Gelukkig vind ik steun bij mijn moeder, die ook het een en ander gezien heeft en bij mijn overbuurvrouw, die kinderpsychiater is.

Ik ben nu zoveel mogelijk bezig om uit te leggen aan iedereen, wat er bij ons thuis gebeurt. Hoe agressief ze kan zijn, hoe ik afgeblaft wordt, hoe ik vals beschuldigd wordt, hoe onze oudste constant de wind van voren krijgt.

Mijn vrouw luistert niet, schreeuwt direct zonder je te laten uitpraten, ziet alles op haar eigen manier, is achterdochtig, roept tegen haar dochter dat ze niet meer van haar houdt en niets meer met haar te maken wil hebben. Het kind is 6. En ik altijd maar alles recht lullen. Daar ben ik dus nu mooi mee gestopt. Ik overweeg om naar de politie te gaan om aangifte te doen van huiselijk geweld. Ik word al 7 jaar lang geestelijk mishandeld.

Het spijt me voor de patient, want ze is ziek en verdient een behandeling. Helaas is het niet een hoofdpijntje waar je een paracetamol voor kunt nemen. De patient ontkent en weet haar omgeving zo goed te manipuleren, dat die medelijden met haar hebben. Wat heeft ze het toch zwaar. Ik ben van mening, dat ook de GGZ niet snapt wat borderline precies inhoudt, ze maken het namelijk niet mee. Het laat zich namelijk niet onderzoeken in het laboratorium. Daar zijn ze slim genoeg voor, die borderliners.

Het is dus zaak om de onderste steen boven te krijgen. Ik doe het niet graag, maar ik maak mijn gezinsleven nu openbaar, want dit loopt de spuitgaten uit.

[Sjako]

Partners van bordeliners: Kom in de openbaarheid! Laten we met z'n allen naar buiten treden, zodat de maatschappij eindelijk eens ziet wat er werkelijk gebeurt!

[Casper]

Sjako, bedankt voor je bijdragen.

Ik heb een heel goed boek over omgaan met Borderline. Ik heb de oorspronkelijke Engelse uitgave maar er is ook een Nederlandse vertaling:
http://www.nieuwezijds.nl/Boek/97890571 ... -werkboek/

Het was een (zeer emotionele) openbaring toen ik dit voor het eerst las. Het staat vol met herkenbare situaties en praktische adviezen.

Belangrijk is te realiseren, precies zoals je zegt, dat borderline een ziekte is, waar anderen rekening mee moeten houden. Als iemand in jouw ongeving een arm breekt, houd je daar ook rekening mee (neemt een tijdje wat taken over, etc). Bij borderline-pateinten moet je ook tot op zekere hoogte rekening houden met de patient. De grens tussen "rekening houden met" en "jezelf wegcijferen en zelf (of de kinderen!) slachtoffer laten worden" is echter heel moeilijk te maken. Daarbij komt dat de patient niet doorheeft dat hij/zij patient is en -ook zoals je zegt- alles en iedereen manipuleert om de waarheid maar niet onder ogen te hoeven zien. Dit boek helpt je ontzettend goed bij het trekken van die grenzen en het verder begrijpen van borderline.

[Sjako]

Casper, bedankt voor je tips. In de beschrijving van het boekje dat je aanraadde herkende ik mezelf. Wat mij betreft de spijker op z'n kop. Ik heb het meteen besteld.

Bedankt joh, eindelijk eens iemand die me benadert alsof hij me begrijpt en mijn verhaal niet wantrouwt.

[Casper]

Graag gedaan!

[The Driver]

Als niemand je gelooft : koop een cam-corder met hard-disk, zodat je meer dan 24 uur aan één stuk kan opnemen, verberg die op een strategische plaats in de huiskamer en laat je vrouw haar ding doen.
Laat de opname's maar zien bij de psychiater en GGZ.

[Sjako]

Een van de eerste tips in het werkboek is om het originele document "Leven met een borderliner" er paralel naast te lezen. Dat heb ik dus maar gedaan.

Het stappenplan geeft een hoop inzicht in je eigen positie en hoe je er zelf inzit. Overigens als ik de checklist invul uit stap 2 kom ik op 25 punten, als ik het voor mijn gevoel gematigd invul. Vanaf 20 punten heb je waarschijnlijk te maken met een borderliner. Dat bevestigd dus mijn vermoeden. Fijn, want ik begon al te twijfelen.

Mijn vrouw is nu overigens al een aantal weken behoorlijk gekalmeerd. Ik merk dat daarmee mijn eigen emotionele toestand verbeterd. Toch houd ik het gevoel dat ik nog steeds gemanipuleerd wordt.

Bij stap 3 in het boek moet je voorbeelden verzinnen van de situaties die beschreven staan in stap 2. Het is goed om op die manier de boel op een rijtje te krijgen. Het geeft me en goed basis om mijn verhaal te vertellen. Ik wist niet waar ik moest beginnen en nu weet ik dat wel. Pure winst.

[TrotsePa]

Hallo Sjaak,

Ik kan het me heel goed indenken dat je zo af en toe 'vergeet' dat je het tegen een ziekte hebt. Ook ik heb hiermee te maken. Vooral als je hoort dat je nooit een vader bent geweest voor haar zoon (2 jaar samengewoond) terwijl je meer dan je best doet en hij je zeker wel als zijn vader ziet.

Daarnaast heb ik nu een (ziek) zoontje van inmiddels 7 maanden die ik van haar niet mag zien. Het duurt zo vreselijk lang en je krijgt alleen maar vreselijke onwaarheden van haar te horen dat het moeilijk is om niet ernorm kwaad te worden. We weten volgens mij allemaal wel dat juist niet te doen, want dat werkt averechts..

Ik zal het boek bestellen zodra ik een verblijfplaats heb... Ik zal er zeker wel wat aan hebben, ook al wil ze voordat ik uberhaupt een omgangsregeling heb kunnen vastleggen, verhuizen naar de andere kant van het land.... dicht bij haar moeder waar volgens mij alle ellende vandaan komt.

Het is fijn te weten dat ik er niet alleen voor sta en vind het fijn hier wat lotgenoten kan vinden.

groeten,
TrotsePa