ik ga scheiden, wat nu?

[hermanvd]

Ik heb alleen de boel nog niet in gang gezet via een advocaat, maar ik ga scheiden.
Ik ben net 3 jaar getrouwd met een genaturaliseerde Russische dame en we hebben samen een zoontje van ruim 5 jaar.

Ik had altijd gehoopt samen met haar oud te worden, maar dat gaat blijkbaar niet.
Ik heb me lang geschikt naar haar wensen, omdat het om onze zoon ging. Hij had wat problemen bij de geboorte en daar was ze erg beschermend over geworden.

Inmiddels is hij prachtig opgegroeid, maar wel verwend door zijn moeder.
Ik ben degene die vooral de grenzen probeert te stellen en gelukkig luistert hij nu nog naar mij.

Zij is zo beschermend dat hij niet zomaar met schoolreisjes mee mag (of zij moet ook mee mogen) en nog meer in die trend.
Onze ruzies stammen meestal uit het feit dat onze zoon bijvoorbeeld groeipijnen heeft en ik ze niet op kan lossen. (ik doe dan niet genoeg voor hem)
Zij pakt hem dan af.
Ik ben meestal voor de vrede de persoon die inderdaad een stapje terug doet. Ik kijk de situatie aan en begin niet meteen dom vanalles uit voor ik weet hoe ernstig iets is.


Maar goed... met oud en nieuw kreeg ik van haar een schop in mijn gezicht, terwijl ze onze (gelukkig slapende) zoon op haar armen had.
Ik lag zelf bij hem op de kamer op een matras omdat ze me uit bed had gezet en vroeg haar juist om hem in zijn eigen bedje te laten liggen.
Daar was ze zo pissig over dat ik dus een schop in mijn gezicht kreeg, die ik in het donker niet aan zag komen.
Ik heb zelf een zwarte band karate en heb mezelf enorm in moeten houden haar niet meteen het huis uit te zetten of iets dergelijks. Zoontje ging mij voor.

Ik heb inmiddels melding gemaakt van huiselijk geweld, en een foto van een blauwe plek op mijn neus kunnen laten zien.

Vandaag belde ze de politie, omdat ik met mijn zoon naar mijn moeder was gegaan. Die heeft gelukkig waarschijnlijk mijn melding gezien, maar ook haar verteld dat ik helemaal niets strafbaars deed. Ik ben per slot van rekening de vader.

Nu heeft ze een bedrag van onze gemeenschappelijke rekening gehaald. Ik kan mijn paspoort (met hem erin geschreven) niet meer terug vinden en ze heeft al haar administratie in een kluis gelegd, code gewijzigd en de deur van die kast op slot gedaan.
Maar ja... mijn huis (huwelijkse voorwaarden) en ik ken het nummer van de sleutel, dus die heb ik inmiddels al gehaald.

wat kan ik nu het beste doen om mijn zoon aan mij toegewezen te krijgen?

[Casper]

Hermanvd, welkom en sterkte!

Zo spoedig mogelijk een goede advocaat in je regio uitzoeken en voorlopige voorzieningen aanvragen. Vraag om het hoofdverblijf bij jou, met omgangsregeling voor moeder. Bereid je voor en stel je in op een leven met je kind. Doe in de tussentijd niets geks/niets wat later tegen je gebruikt kan worden, heb geen overbodig contact met je (a.s.) ex. Schrijf ondertussen goed op wat er zoal gebeurt en documenteer alles zo goed mogelijk.

Een rechter zal "in het belang van het kind" proberen te beslissen, dus zul je moeten aantonen dat je zijn belangen voorop stelt. Zo te lezen zal dat lukken.

[pieter]

Graag zou ik ook een vraag willen stellen over dit onderwerp.

Ik moet ernstig rekening houden dat we gaan sscheiden (we proberen het nog 3 maanden).
Ik heb een dochter van 1 jaar oud. Mijn vrouw (en/ of haar advocaat) zegt dat ze een omgangsregeling accepteerd van 1 weekend per 2 weken. Hier ben ik totaal niet mee eens. Het liefst wil ik co-ouderschap maar mochten we gaan scheiden dan zet ze alles in op die omgangsregeling.
Ik wil bij een (vecht)scheiding alles inzetten om mijn dochter maar zoveel mogelijk te zien. Wat kan ik verwachten ?

[The Driver]

@ hermanvd

Stel je financiën veilig, zorg dat ze van geen enkele rekening meer geld kan afhalen.
Zorg dat je paspoort in je bezit komt. Vraag via advocaat voorlopige voorzieningen aan, met hoofdverblijfplaats van je kind bij jou en ontzeg je (ex)-vrouw de toegang tot je woning. Plaats nieuwe deursloten.

[Casper]

@pieter - documenteer ook goed wat voor tijd je nu zelf aan je dochter besteedt. Dit zal (heel) veel meer zijn dan een weekend in de twee weken. Daarna zet je (als het eventueel op rechtszaken etc aankomt), in op een omgangsregeling waarin er zo weinig mogelijk voor je dochter verandert, dus met een belangrijk grotere inbreng dan alleen een weekendje af en toe. Een luie rechter zal argumenten zoeken om van zijn "standaard-oplossing" voor papa (dwz 1 weekend in de twee weken, helft van de vakanties) af te moeten stappen: geef hem die dus in handen.

[hermanvd]

we zijn nu weer iets verder. Ik heb een tweetal advocaten op het spreekuur gesproken, maar er was nog geen klik dat ik ermee verder wilde gaan. Bovendien was het na 2 weken en een goed en duidelijk gesprek weer mogelijk met mijn vrouw te praten en wilden we mediation via een therapeut opstarten.
Die staat voor komende woensdag gepland.
Helaas had zij die weer afgezegd nadat ze een lijstje vond naast mijn bed met argumenten waarom ik als vader de voogdij zou willen krijgen.
Maar ik liet het sowieso doorgaan voor mezelf. Eenouderschapsplan moet er toch komen, al is het eenzijdig.

Zij gaf aan dat ze in de carnavalsvakantie een weekje weg wilde naar een hotel met onze zoon. Ik had nog geen vrij gevraagd, dus zij wilde zonder mij gaan.
En omdat de sfeer in huis minder dan optimaal is, wilde ik naar oma toe voor een avondje. Met mijn zoon even weg van de spanning. Die was enorm enthousiast. Nog steeds!
Alleen 's avonds begon ze me te bellen, dat ik naar huis moest komen, omdat zij onze zoon wou zien. Ze is met de taxi midden in de nacht 80 km gereden en kwam ons de volgende dag stalken om haar zoon mee te krijgen.
's avonds laat heeft ze me bedreigd aan de telefoon, dat ze mijn zoon meeneemt en mij nooit meer laat zien, dat mijn moeder en ik in de hel mogen branden en dat ze mensen in wil huren om mij wat aan te doen en mijn zoon voor haar wil afpakken. Als ik dan wil klagen gaat zij aangeven dat ik haar al jaren mishandel. En ze zegt "dat is voor jouw opname!"
Gelukkig heb ik dat inderdaad opgenomen en heeft mijn moeder meegeluisterd.

Ik zou zaterdagavond naar huis komen, maar we kregen mijn gevraagde rust niet en na de bedreigingen heb ik telkens de politie gebeld. Die zijn één keer gekomen, maar zij was al terug met de taxi. En de volgende keer hebben wij haar wel binnen gevraagd, als ze zich zou gedragen, maar ze wilde niet omdat we haar de vorige avond hadden gesommeerd het huis te verlaten omdat ze onze zoon wilde wekken. Ze had gewoon mogen logeren hier, als ze zich gedroeg.
De volgende ochtend dus om half 8 voor de deur. En schreeuwen door de brievenbus, terwijl mijn zoon leuk wilde logeren.
(en paaien met een dagje pretpark).
En op een gegeven moment begon ze ineens te huilen en te klagen, wat me verbaasde tot 2 tellen later de politie aanbelde.

De politie heeft gezien dat zoonlief hier het naar zijn zin heeft. Dat we moeder niet de toegang ontzeggen tot haar zoon, maar dat zij die juist zelf weigert. (ik denk dat ze voor alles of niets gaat)
Ze hebben dus melding gemaakt en gemeld dat als ze weer ging schreeuwen dat we de politie mochten bellen voor ordeverstoring.

Al met al zit ik te wachten op maandag, zodat ik een advokaat in de arm kan nemen.
Ik heb het advies te proberen zo lang mogelijk de zorg voor mijn zoon in mijn beheer te houden.
Ik durf het ook niet aan dat zij hem ziet buitenshuis, uit angst dat ze haar dreigementen uitvoert en ik mijn zoon inderdaad nooit meer zal zien.
Ik heb haar wel laten spreken met mijn zoon aan de telefoon. Vandaag klonk ze bijna redelijk. Waarschijnlijk vooral omdat iedere keer dat ik merkte dat ze beledigend begon te worden (en ik geen opname deed) de verbinding verbrook.

Gisteravond was een poging om mij thuis te krijgen eerst lief en de poging om mij aan mijn eerdere afspraak te houden van slechts 1 avondje weg. Daarna belde ze dat ze een rechter (op zaterdag?) te pakken had gekregen en dat ik hem naar huis moet brengen.

Ik ben nu even bij mijn broer. Ik kreeg van de politie te horen dat ik haar van tevoren kan verzoeken niet langs te komen, omdat mijn broer en zijn vrouw het niet op prijs stellen dat er een scene is voor hun huis. Dat ze dus dáár even niet gewenst is en dat de politie haar dan voor huisvredebreuk kon verwijderen.

Nu eerst de advokaat morgen. Kijken of ik mijn huis moet beschermen en aangifte van bedreiging en mishandeling moet doen. En de voorlopige voorziening zo snel mogelijk laten uitspreken.

Ik ben bang om naar huis te gaan. Niet voor mezelf, maar dat ik mijn zoon zal verliezen. Daarom hoop ik dat we er samen uitkomen met een opvoedplan, maar ik vertrouw haar niet meer. Ik lees op internet over psychologische mishandeling van mannen. Ik denk niet dat ik het kan bewijzen, maar de verhalen die ik erover lees, komen me wel verdraaid bekend voor.
Hoe erg ik het voor haar vind, ik heb haar gezegd dat ik even rust wil voor Lucas, dat ik morgen een advocaat zal proberen te krijgen en dat ik het advies van die advocaat zal opvolgen. Alles voor het welzijn van het kind!

gisteren voor mezelf denk ik de knoop doorgehakt. Voor het eerst dit jaar weer goed geslapen. tenminste meer dan 7 uur.
En een ander voordeel tot nu toe... ik denk dat ik dit jaar al 4 kilo kwijt ben.
En mijn zoon... die geniet bij oma en de rustige sfeer.

[Casper]

Nu eerst de advokaat morgen. Kijken of ik mijn huis moet beschermen en aangifte van bedreiging en mishandeling moet doen. En de voorlopige voorziening zo snel mogelijk laten uitspreken.

Dat moet je zeker allemaal doen. Documenteer alles goed, want zonder papieren erbij is het, wat een rechter betreft, niet gebeurd.

Ga voor hoofdverblijfplaats van je zoon bij jou, omgangsregeling voor moeder (eventueel met een opbouw erin), en zorg dat je je werk en overige omstandigheden ook inderdaad zo regelt dat je een een-oudergezin kunt vormen.

[hermanvd]

Ik blijf bezig.
Ik ben woensdags bij jeugdzorg geweest in de ochtend, daar hebben ze wel een melding gekregen van de politie, maar nog niets mee gedaan. Ik heb met de teamleider gesproken, maar die beste man verteld me na een uur dat hij me alleen liet uitpraten om mijn verhaal te doen.
Dat had ik inmiddels al vaker gedaan. Hij legde me uit dat hij geen zware reden zag om een onderzoek te starten. (Ik was al aan het onderduiken met mijn zoon en moeder om buiten bereik van mijn vrouw te zijn)
's middags komt zij aanzetten met een verhaal dat ik haar en mijn zoon zou mishandelen
en ik wordt gebeld dat ze voor vrijdag een onderzoek gaan starten.
Vrijdagmorgen een gesprek gehad na haar, waarbij de dames al in aanvalshouding bij mij aan tafel kwamen. Gelukkig heb ik dat denk ik weg kunnen werken, want ik ben gewoon eerlijk voor mijn zoon bezig, niet direct voor mij.
Nu hebben zij bij jeugdzorg haar in een omgangsregeling gekoeieneerd. Om de week in mijn huis wisselen wij af en zoonlief zit op zijn eigen school. Een vrouwenhuis in haar week was niet bespreekbaar! (gelukkig)
Mijn advocaat dacht dat nu een voorlopige voorziening niet meer nodig is.

Maaruh...
ik wil terug in mijn huis of een vergoeding van haar, omdat ik mijn huis alleen betaal.
ik wil haar honden (niet zindelijk) het huis uit.
ik wil graag de zorg voor Lucas hebben en haar een ongangsregeling aanbieden.

Aangifte tegen haar heb ik inmiddels gedaan. De melding van fysiek geweld is niet teruggevonden, maar de agente en de datum kon ik wel geven.
Maar nu is de aangifte voor fysieke en mentale mishandeling gedaan, want ik wordt al meer dan 2 jaar geterroriseerd met de dreiging dat ze vertrekken zal met mijn zoon.