Dillema, vader na 4 jaar?

[Dwaasstel]

Een kennis van mij heeft een dochter van 4 jaar. Vader heeft al snel na de geboorte (3 maanden) de benen genomen en heeft ondanks haar pogingen geen band opgebouwd met dochter. Ook heeft zij nooit geld van hem ontvangen. Nu heeft zij door keihard te werken een super leven opgebouwd met haar dochterm waarbij inmiddels ook een nieuwe partner hoort. Nu komt paps na vier jaar met een brief van een advocaat. Ze schrikt zich natuurlijk helemaal dood. Vooral omdat is gebleken dat vader niet echt een betrouwbare factor is geweest. Ze weet niet meer wat te doen.

Mijn vraag is, wat vinden jullie van zo'n vader? En watvoor rechten vinden jullie dat hij heeft? Ik ben erg benieuwd naar de mening van de toegewijde vaders die hier vechten voor hun kinderen.

Zij heeft vader dus nooit weggehouden bij hun dochter. Het ontbreken van contact is echt zijn keuze geweest.

[The Driver]

Hij verdient een kans !

[PaNo]

Als ik me door emoties zou laten 'leiden', zou ik hem een schop onder zijn kont geven en wellicht uit boosheid de meest domme acties ondernemen. Gevoelsmatig blijf ik echter wel zeggen dat deze dochter toch wel ooit op zoek zal gaan naar haar Pa. Laat Pa asjeblieft, onder begeleiding, dat contact weer oppakken. Maak daar dan maar dat praktische van.

Petje af als Ma de hele wereld op zij kan schuiven in het belang van hetgeen dochterlief toch wel naar gaat verlangen ; haar Pa.

Denk dat het zinloos is dat ik of wie dan ook op welke wijze dan ook een oordeel vel over pa of ma zonder deze emotie mee te zeulen.

Laat dochterlief asjeblieft saampjes deze band oppakken. Mag hopen dat de huidige partner zijn hoofd koel weet te houden en dit alles ietwat nuchter kan bekijken, petje af voor hem, haar, de kleine maar ook de vader.

PaNo

[NogEenPap]

Tsja, een vader die de benen neemt en dan 4 jaar niks van zich laat horen is niet best natuurlijk. Is idd het tegenovergestelde van wat we hier met z'n allen lezen en schrijven.

Persoonlijk is ie voor mij niet goed bij zijn hoofd dat hij daar 4 jaar over gedaan heeft maar ik zou het contact wel toestaan maar hem ook zeker aanspreken (aanpakken) op zijn verantwoordelijkheden zonder hem te chanteren.

Ik moet wel eerlijk zegen dat als je je kind de rug toe keert, dat voor mij onbegrijpelijk is, maar ja ik ken de situatie niet en wellicht is hij tot inkeer gekomen.

[EDA]

Het gaat niet om PA, het gaat om kind.

Kind heeft recht om Pa te kennen.

En waarom zou het niet goed gaan/kunnen gaan.

Ieder mens kan op een dag besluiten anders te kiezen. Ten goede en ten kwade. Dit kan ook ten goede zijn en daar is kind in kwestie bij gebaat. Het is nooit te laat om iets te corrigeren.

[camiel]

Heeft deze 'vader' de moeder direct met een brief van de advocaat geconfronteerd of heeft hij eerst zelf geprobeerd samen met de moeder tot een oplossing te komen na zoveel jaar?

[Dwaasstel]

Camiel, er lag ineens een brief in de bus. Erg vreemd na ruim 4 jaar niets van zich te laten horen. Ze kan niet eens rechtstreeks contact opnemen, weet ook niet waar hij woont. Ik vind het een vreemde gang van zaken.

Ieder mens kan op een dag besluiten anders te kiezen. Ten goede en ten kwade. Dit kan ook ten goede zijn en daar is kind in kwestie bij gebaat. Het is nooit te laat om iets te corrigeren.

Hier heb je wel gelijk in, wie weet pakt het goed uit. Aan de andere kant, ik zie hier vaders die ontzettend kwaad zijn dat ze geen omgang mogen hebben en vinden dat dit het kind niet ten goede komt. Deze vader heeft zich de omgang 4 jaar (!) lang zelf ontzegt. Hij heeft het kind hier ook mee geschaad! En wat als hij ineens weer eieren voor zijn geld kiest en er vandoor gaat? Hoe schadelijk is dat?!? Ze zal hem overigens niet de deur wijzen maar ze lost het liever onderling op dan het via de rechter of advocaat te spelen. Hij eist een om het weekend regeling. Iets wat momenteel sowieso geen optie is vind ik.

[EDA]

Als hij eist, zal hij weinig bereiken.

Als hij vraagt en in overleg treedt en zijn verlangen kenbaar maakt, rekening houdt met het kind in kwestie, alle betrokkenen laat wennen aan een nieuwe situatie, zich terughoudend opstelt.... Wellicht eerst een poos met de mama/een ander omgang heeft met het kind. dan....
Met de botte bijl eisen is niet de juiste weg. Maar aan deze weg kan ook weer een angst ten grondslag liggen die wellicht ongegrond is.
In elk geval is het waard om tot overleg en onderling BEGRIP te komen.
Als alle partijen er in slagen dit liefdevol in gang te zetten, is er niets op tegen. Afwijken van dat liefdevolle kan problemen geven. Maar een probleem is een leersituatie en die is daar specifiek voor deze mensen/familie.
Elk mens krijgt zijn of haar rugzakje problemen mee hè. Om in een leven op te (leren) lossen... En soms is dat een zwaar probleem. Maar ook die zijn te tackelen...