Gezamelijk gezag / omgang kind woonachtig in buitenland
Geplaatst: 13 okt 2016, 01:59
Beste,
Hopelijk zijn er mensen die ervaring hebben op het gebied van gezamelijk gezag en/of omgangsregeling met een in het buitenland woonachtig kind.
Mijn situatie is als volgt:
Ik ben enige tijd bij onze oosterburen woonachtig geweest en heb daar met een Duitse vrouw samengewoond. Met haar heb ik een zoontje van bijna 2 jaar oud. Vanaf het moment dat onze zoon geboren is werd moeder heel afstandelijk. Er ontstond veel wrijving en op een gegeven moment gaf moeder aan bindingsangst te hebben (doe-het-zelf-via-google diagnose). Uiteindelijk hebben wij toentertijd besloten dat ik tijdelijk elders zou gaan wonen. Wel wilden we beiden de relatie voortzetten en zou ik 's weekends daar slapen. De enige optie die ik had was terug naar Nederland gaan. Onze zoon was toen 6 maanden oud. Eenmaal in Nederland zat ik zonder woning, zonder inkomen en ben ik gedurende 6 maanden dakloos geweest. Het heeft aardig wat voeten in de aarde gehad om alles op de rails te krijgen, wat uiteindelijk wel is gelukt. Echter had ik (en heb ik op het moment nog) geen rijbewijs, waardoor ik aangewezen was op de trein. Een treinkaartje kost gemiddeld €120 euro en ben ik niet in staat geweest om inderdaad elk weekend langs te gaan. Moeder vond het niet nodig mij hier in tegemoet te zien.
Inmiddels ben ik 1,5 jaar terug in Nederland, heb ik mijn zoon 6 keer kunnen zien en heeft moeder de relatie beëindigd. Moeder en ik waren niet getrouwd. Ik heb zowel voor als na de geboorte van mijn zoon aangegeven gezamenlijk gezag te willen; dit werd door moeder toentertijd afgedaan als 'dat komt later wel'. Het was een vrij pittige zwangerschap met aardig wat complicaties, dus heb ik het op dat moment laten rusten. Wel heb ik mijn zoontje erkend. Het contact met mijn zoon is slecht, de vader-zoon band ontbreekt naar mijn gevoel. In het begin van mijn terugkeer naar Nederland zag ik hem regelmatig via Skype maar dit wilde moeder op een gegeven moment niet meer; ze gaf aan dit vermoeiend te vinden omdat ze ook de hele dag voor onze zoon heeft moeten zorgen.
Ik heb weer aangegeven gezamenlijk gezag te willen, maar moeder wil dit om -volgens haar- praktische redenen niet: de afstand. Hier kan ik bij inkomen, maar ben van mening dat er hier en daar best te sleutelen valt aan de manier waarop het gezamelijk gezag ten uitvoer word gebracht. Ook is het zo dat kinderen in Duitsland pas met 6 jaar naar school gaan. Vaak gaan ze voor die tijd naar kindergarten, maar dit is niet verplicht. Ik heb aangegeven dat zolang hij nog niet naar school gaat, ik mijn zoon 1 a 2 weken per maand bij mij wil hebben. Niet direct, maar langzaam opbouwend. Dit om het contact en de band tussen mijn zoon en mij te bevorderen. Hier gaat moeder niet mee akkoord en gaf in eerste instantie aan dat dit niet ging omdat hij naar kindergarten moest. Dit is in mijn ogen een drogreden; de keren dat ik daar ben geweest hield zij hem immers ook thuis. Toen ik dit aangaf stelde zij dat ze bang is dat mijn zoon het niet aan zou kunnen, hij er emotionele schade door op zou kunnen lopen of zelfs psychiatrische problematiek aan over zou kunnen houden. Wel gaf ze aan dat ik het 'recht' had om hem een dag te bezoeken; maar zij weet net zo goed als ik dat dit gezien de afstand niet haalbaar is. De reistijd varieert van 6 uur heen en 6 uur terug met de auto, tot 9 uur heen en 9 uur terug met de trein. Ook zou ik hem in de vakanties op kunnen halen, maar dit betekent dat ik hem hooguit 3 keer per jaar zou kunnen zien. Dit is in mijn ogen (op dit moment) niet voldoende met betrekking tot het bevorderen van de band tussen mijn zoon en mij. Als hij eenmaal naar school gaat is het een ander verhaal. Dan is hij ook ouder. Tot die tijd wil ik zoveel tijd als mogelijk met mijn zoon doorbrengen.
Ik heb dit niet naar moeder toe uitgesproken maar moeder heeft nog 2 kinderen uit zowel een eerdere relatie als een eerder huwelijk. Biologische vader van de oudste is niet in beeld, kind weet ook niet wie haar vader is. Word bewust door moeder buiten beeld gehouden. De middelste woont bij ex-man en daar loopt het contact vanuit moeder uit stroef mee (en dan druk ik het nog zacht uit). Ik ben bang dat mij, zeker gezien de afstand, het zelfde staat te gebeuren.
Iemand die hier ervaring mee heeft en weet welke paden ik kan bewandelen? En of ik überhaupt iets in te brengen heb?
Groet,
R.
Hopelijk zijn er mensen die ervaring hebben op het gebied van gezamelijk gezag en/of omgangsregeling met een in het buitenland woonachtig kind.
Mijn situatie is als volgt:
Ik ben enige tijd bij onze oosterburen woonachtig geweest en heb daar met een Duitse vrouw samengewoond. Met haar heb ik een zoontje van bijna 2 jaar oud. Vanaf het moment dat onze zoon geboren is werd moeder heel afstandelijk. Er ontstond veel wrijving en op een gegeven moment gaf moeder aan bindingsangst te hebben (doe-het-zelf-via-google diagnose). Uiteindelijk hebben wij toentertijd besloten dat ik tijdelijk elders zou gaan wonen. Wel wilden we beiden de relatie voortzetten en zou ik 's weekends daar slapen. De enige optie die ik had was terug naar Nederland gaan. Onze zoon was toen 6 maanden oud. Eenmaal in Nederland zat ik zonder woning, zonder inkomen en ben ik gedurende 6 maanden dakloos geweest. Het heeft aardig wat voeten in de aarde gehad om alles op de rails te krijgen, wat uiteindelijk wel is gelukt. Echter had ik (en heb ik op het moment nog) geen rijbewijs, waardoor ik aangewezen was op de trein. Een treinkaartje kost gemiddeld €120 euro en ben ik niet in staat geweest om inderdaad elk weekend langs te gaan. Moeder vond het niet nodig mij hier in tegemoet te zien.
Inmiddels ben ik 1,5 jaar terug in Nederland, heb ik mijn zoon 6 keer kunnen zien en heeft moeder de relatie beëindigd. Moeder en ik waren niet getrouwd. Ik heb zowel voor als na de geboorte van mijn zoon aangegeven gezamenlijk gezag te willen; dit werd door moeder toentertijd afgedaan als 'dat komt later wel'. Het was een vrij pittige zwangerschap met aardig wat complicaties, dus heb ik het op dat moment laten rusten. Wel heb ik mijn zoontje erkend. Het contact met mijn zoon is slecht, de vader-zoon band ontbreekt naar mijn gevoel. In het begin van mijn terugkeer naar Nederland zag ik hem regelmatig via Skype maar dit wilde moeder op een gegeven moment niet meer; ze gaf aan dit vermoeiend te vinden omdat ze ook de hele dag voor onze zoon heeft moeten zorgen.
Ik heb weer aangegeven gezamenlijk gezag te willen, maar moeder wil dit om -volgens haar- praktische redenen niet: de afstand. Hier kan ik bij inkomen, maar ben van mening dat er hier en daar best te sleutelen valt aan de manier waarop het gezamelijk gezag ten uitvoer word gebracht. Ook is het zo dat kinderen in Duitsland pas met 6 jaar naar school gaan. Vaak gaan ze voor die tijd naar kindergarten, maar dit is niet verplicht. Ik heb aangegeven dat zolang hij nog niet naar school gaat, ik mijn zoon 1 a 2 weken per maand bij mij wil hebben. Niet direct, maar langzaam opbouwend. Dit om het contact en de band tussen mijn zoon en mij te bevorderen. Hier gaat moeder niet mee akkoord en gaf in eerste instantie aan dat dit niet ging omdat hij naar kindergarten moest. Dit is in mijn ogen een drogreden; de keren dat ik daar ben geweest hield zij hem immers ook thuis. Toen ik dit aangaf stelde zij dat ze bang is dat mijn zoon het niet aan zou kunnen, hij er emotionele schade door op zou kunnen lopen of zelfs psychiatrische problematiek aan over zou kunnen houden. Wel gaf ze aan dat ik het 'recht' had om hem een dag te bezoeken; maar zij weet net zo goed als ik dat dit gezien de afstand niet haalbaar is. De reistijd varieert van 6 uur heen en 6 uur terug met de auto, tot 9 uur heen en 9 uur terug met de trein. Ook zou ik hem in de vakanties op kunnen halen, maar dit betekent dat ik hem hooguit 3 keer per jaar zou kunnen zien. Dit is in mijn ogen (op dit moment) niet voldoende met betrekking tot het bevorderen van de band tussen mijn zoon en mij. Als hij eenmaal naar school gaat is het een ander verhaal. Dan is hij ook ouder. Tot die tijd wil ik zoveel tijd als mogelijk met mijn zoon doorbrengen.
Ik heb dit niet naar moeder toe uitgesproken maar moeder heeft nog 2 kinderen uit zowel een eerdere relatie als een eerder huwelijk. Biologische vader van de oudste is niet in beeld, kind weet ook niet wie haar vader is. Word bewust door moeder buiten beeld gehouden. De middelste woont bij ex-man en daar loopt het contact vanuit moeder uit stroef mee (en dan druk ik het nog zacht uit). Ik ben bang dat mij, zeker gezien de afstand, het zelfde staat te gebeuren.
Iemand die hier ervaring mee heeft en weet welke paden ik kan bewandelen? En of ik überhaupt iets in te brengen heb?
Groet,
R.