Radel00s schreef: ↑19 okt 2017, 20:07
...even een kleine aanvulling. Begin december is ze uitgerekend, dat ik de bevalling niet meemaak is dus hoogstwaarschijnlijk en na vandaag hoe ze reageerde denk ik gewoon een feit. Er over praten buiten mijn therapie om is en blijft moeilijk. De gang naar de rechter advies luidt zowel vanuit mijn vriendenkring als mijn familie, ze bedoelen het goed maar ik heb er zo weinig aan. Het me afzijdig houden op uw advies en mijn therapeut valt mij enorm zwaar. En nu na vandaag ben ik bang dat de hormonen reductie straks niet meer mij zal helpen in december. Een brief eind november een idee? Want elk communicatie middel is geblokkeerd.
Radel00s,
Hoe gaat het er mee? We zijn nu een tijdje verder en ik vroeg mij af hoe de situatie nu is/hoe jij er voor staat. Een moeilijke situatie maar gelukkig geen onmogelijke…
Ik heb een soortgelijke ervaring meegemaakt, ook ik heb PTSS gehad en gelukkig na jarenlange intensieve behandeling (6 jaar) er heel goed uitgekomen. Dat is zeker een persoonlijke overwinning. Maar als het gaat om de zorg- en opvoedtaak verdeling omtrent mijn dochter, tsja... laat ik het maar op houden dat ik na 7,5 jaar (onterechte) begeleide omgang, nog steeds knok voor een onbegeleide omgang met mijn dochter... Al heb ik het vertrouwen dat dat wel goed komt.
a.d.h.v. mijn eigen ervaring kan ik jou van enig advies voorzien, hopelijk kan het jou helpen in je eigen situatie.
1) First things first: uit je comfort-zone, werk eerst aan jezelf. Accepteer hoe moeilijk ook de situatie: je hebt psychische problematiek . En daarom zou in jouw situatie de aanpak hiervan eerste prioriteit moeten zijn, niet je kind. Dit maakt van jou geen slechte ouder, onthoud dat goed en wees er van bewust. Als kind ben jij niet verantwoordelijk voor je traumatische jeugd. Probeer je er van bewust te zijn (= je mindset) dat je nu als vader/ouder de kans krijgt om te laten zien hoe je hier mee omgaat. Door open te staan voor (professionele) hulp, de hulp te accepteren en hierdoor aan jezelf te werken, neem je niet alleen (grote) verantwoordelijkheid voor jezelf maar in het verlengstuk hiervan is dit ook in het belang van je kind en de moeder.
2) Door enig afstand te creeeren aan de situatie geeft het de moeder, jullie kind , maar ook jezelf rust. Dit is in ieders belang. Houdt dit nu in dat je geen enkel contact moet zoeken? Nee, maar als je contact zoekt, accepteer dat het conform de moeder haar voorwaarden gaat. Laat de moeder middels een brief of mail (vastleggen van je verklaring) weten, hoe jij denkt jouw rol als vader rol in de situatie met jullie kind kan ondersteunen danwel te kunnen invullen (wees reeel, weet wat je kan maar vooral wat je niet kan). Stel een vraag in de mail van hoe de moeder dit ziet en/of hoe zij het eventueel anders wil zien. Op basis van haar reactie heb je informatie waar je wellicht wat mee kan en weet je in ieder geval meer.
3) Wees geduldig als het gaat om aan jezelf te werken. Er over praten buiten je therapie om is en blijft moeilijk, dat is zeer herkenbaar maar o zo belangrijk. Er zijn meerdere manieren, ik hield in het begin een dagboek bij, maar mijn verhaal delen en er over sparren met lotgenoten was voor mij meer betekenisvol. Het hielp mij goed op de been en ook hield het mij scherp.
4) Werk aan je toekomst, ongeacht de situatie met de moeder en jullie kind. In een gunstige scenario gunt de moeder jullie kind jou een rol voor jullie kind waar jij je ook in kan vinden. Laat blijken dat je een liefdevol, stabiel, betrouwbaar en verantwoordelijke ouder bent. Een ouder die zijn kind genoeg te bieden heeft en indien gevraagd de nodige steun kan geven aan de moeder en bovenal: gelukkig is met zichzelf…
5) Zoek naar leuke en gezonde afleiding. Dit is persoonlijk. Door bijv. consistent te sporten (hardlopen is een aanrader) of andere activiteiten waarbij lichamelijke inspanning voor nodig is, bouw je niet alleen aan een goede gezondheid, maar (belangrijker nog) ook op het mentale aspect versterk je jezelf hiermee, wat ook het succes op je behandeling bevordert. Gedurende mijn therapie kwam ik er achter wat voor ouder ik voor mijn kinderen wil zijn, jij gaat daar ook achterkomen en werk er aan, je kind zal je dankbaar zijn.
Ik ben benieuwd naar welke situatie je streeft, jouw 'stip op de horizon'.
Heel veel succes met je situatie en realiseer je dat je er niet alleen voor staat...
Houd je haaks.