ex met borderline

[sontimo]

Beste allemaal,

Mijn ex-vriendin en ik hebben een zoontje van 3 maanden. Ex is borderline gediagnostiseerd door een psychologe van verslavingszorg. Ze liep hier twee jaar geleden omdat ze vol op de GHB zat. Toen is dus gebleken dat haar 'neiging tot verslaving' onderdeel was van de borderline. Sinds september 2009 heeft ze niets meer gebruikt, geen drugs, geen alcohol. Toen ze begin 2010 zwanger raakte ging het heel erg snel beter met haar, zelfs zonder medicatie. Het was alsof de zwangerschap haar wakker maakte. Sinds september vorig jaar is ze in therapie, ze is erg gemotiveerd. ondanks het feit dat ze toen hoogzwanger was is ze gestart met DGT. Ons zoontje is op zondag geboren m.b.v. keizersnee, en de donderdag na de operatie zat ex-vriendin weer op haar therapie.
Ik zit zelf echter ook met de nodige problemen, ik heb PTSS en ben daarbij zwaar overspannen. Ik heb geen ziektekostenverzekering, en ik rook (veel te veel) jointjes. Ik gebruik cannabis omdat het me rustig maakt, maar ex-vriendin is opeens, sinds ons zoontje er is helemaal anti-drugs. Ze wil dat ik in therapie ga, dat ik ook aan mezelf moet werken, maar dat gaat zo 1-2-3 niet omdat ik niet verzekerd ben. We hadden hier steeds vaker ruzie over, en toen het uit de hand liep en ik een deur aan gort gestampt heb is ze met ons zoontje naar haar ouders vertrokken. Ze zegt dat zij alles kan bieden wat ons zoontje nodig heeft. Op zich is dat ook wel zo, ze heeft een warme familie om haar heen, en - in tegenstelling tot mij - heeft zij haar zaakjes wel allemaal in orde. Ze gaat naar therapie, ze heeft een vangnet voor áls het toch mis dreigt te gaan, maar helaas probeert ze ook om ervoor te zorgen dat ik ons zoontje niet meer mag zien totdat ik ook in therapie ben gegaan. Ze vind dit een stok achter de deur voor mij. Ik zie hier het zwart-wit denken van een borderliner in terug, en mijn vraag is dan ook; wat kan ik allemaal doen om ervoor te zorgen dat ik mijn zoontje wel mag zien? Ik mag hem nu één keer per week zien op bureau jeugdzorg, totdat het onderzoek van de RvdK is afgerond.

[Casper]

Sontimo, welkom. Je situatie is niet te benijden, sterkte daarmee. Je ziet je zoontje nu een keer in de week bij Jeugdzorg, dat is belangrijk. Daarmee is de situatie dus niet helemaal zo zwart-wit, maar biedt hoop voor de toekomst. Ik zou dat contact bij Jeugdzorg koesteren, de relatie met ex en anderen goed houden, en ondertussen aan je andere problemen werken. Op termijn kan je dan het contact uit proberen te bouwen. Voor andere acties is (a) geen ruimte en (b) is het veel te vroeg. Je zoontje is nog heekl erg klein en jullie hebben samen nog een heel leven voor je. Zorg er wel voor dat het contact bij Jeugdzorg niet ingekort of op andere wijze gedwarsboomd wordt. Als je problemen ziet aankomen, trek dan bijtijds aan de bel.

PS in andere berichten op dit forum kun je nog wat specifiek advies lezen over het omgaan met een borderliner. Je zult daar natuurlijk zelf intussen wel het een en ander van af weten.

[sontimo]

Hoi Casper,

Bedankt voor je reactie. Tja, omgaan met een borderliner is moeilijk, vooral als je zelf ook niet de gemakkelijkste bent. Hier spreek ik voor mezelf. Ik lees op dit forum echter bijna alleen maar negatieve verhalen over borderliners, mijn ex wás vreselijk, maar door de zwangerschap, geboorte van onze zoon en haar therapie zijn bij haar de scherpe kantjes er al een heel groot deel vanaf. Zo kon ze bijvoorbeeld voorheen in een woedende bui ook ontzettend agressief zijn, en nu niet meer. Ik merk wel bij mezelf dat ik al mijn zelfbeheersing aan moet spreken om haar straks niet zwart te gaan maken bij de kinderrechter. Mij helpt de gedachte dat ik wéét dat ze echt een lieve moeder voor ons zoontje is, want dat IS ook zo. Ik ben ook graag een goede vader, maar helaas dacht ik gewoon door te kunnen gaan met mijn oude leventje ( blowen, veel computeren, weinig in huis doen ). Ik merk dat mijn ex me dat ontzettend kwalijk neemt, en voor een deel ook terecht moet ik toegeven. Heus niet alles omtrent onze breuk ligt bij haar. Ik snap dat zij, vooral in haar situatie graag wil laten zien dat ze verantwoording neemt voor onze zoon; dat ze wil - met haar geschiedenis - dat hij opgroeit in een drugsvrije omgeving, en daar geef ik haar gelijk in. Haar houding naar mij toe is ontzettend veranderd sinds de geboorte, ze is wat meer op haar strepen gaan staan en daar moest ik aan wennen. Jammer genoeg heeft ze mij die tijd niet gegund. Ik kan me ergens ook wel inleven in haar; er is tijdens de zwangerschap een zorgmelding gemaakt bij het AMK, juist vanwege haar turbulente geschiedenis en ik begrijp dat zij nu heel hard wil werken om te laten zien dat zij een goeie mama is. Daar pas ik met mijn sores in haar ogen niet bij. Dat respecteer ik, maar ik vind het jammer dat ze er voor mijn gevoel een soort machtsstrijd van aan het maken is. Misschien heb ik het wel verkeerd hoor, maar zo voelt het voor mij.
Ik weet, en vertrouw er ook op dat ze op den duur samen met mij naar een co-ouderschap toe wil werken, maar dat is zoals je zegt Casper nog veel te vroeg. We hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden en dat basisgevoel is niet zomaar weg nu we geen relatie meer met elkaar hebben. De communicatie loopt op dit moment echter erg stroef, ik heb officieel geen contact meer met haar omdat haar familie dan volgens haar "pislink" zou worden als ze erachter komen dat we nog mailen, maar stiekem doen we het wel. Ik merk een hoop verbitterdheid naar mij toe, maar ze wil 100% zeker het beste voor onze zoon, en dat vind ik het belangrijkste. Ik voel me wel een beetje slachtoffer van de hele situatie, nu het 'uit' is tussen ons is er een onderzoek van de RvdK ingesteld m.b.t. de opvoedsituatie van onze zoon. Alles naar aanleiding van die zorgmelding bij het AMK. Tja, en daar kwam naar boven dat niet alleen zij, maar ook ik met een problematiek kamp die aangepakt moet worden, en daar maakt mijn ex nu in mijn ogen misbruik van.

[sontimo]

Nog iets; ik woon in Duitsland, kan de kinderrechter onze zoon dan evengoed nog aan mij toewijzen? We voeren gezamenlijk gezag. In hoeverre kijkt de raad naar iemands verleden? Want dan ziet het er voor ons allebei niet al te best uit; zij natuurlijk vanwege haar borderline, maar ik heb een crimineel verleden. Ben zelf op straat geschopt toen ik 17 was en niemand wilde me helpen behalve een coffeeshop eigenaar. Zodoende ben ik in het drugswereldje beland.

[Casper]

Ik vind de manier waarop je je invoelt in de hele situatie knap. Je schrijft dat je het gevoel hebt dat zij misbruik maakt van de hele situatie en dat jij daar het slachtoffer van bent. Ik kan me dat vanuit jouw standpunt goed voorstellen, maar je kunt het ook zo zien dat zij na de bevalling (denk ook aan postnatale depressie) op een aantal gebieden absolute zekerheden en duidelijke structuren wil. De huidige situatie biedt haar dat houvast (met de voetnoot dat zij dat ook weer zal moeten leren loslaten in de loop van de tijd).

Je ex lijkt me de kwaadste niet. Ik hoop van harte dat jullie je contact behouden en dat de hele situatie zich langzaam zal verbeteren. Ik kan niet inschatten wat het effect is van de rol van RvdK etc. Als jullie als ouders samen zoveel mogelijk op dezelfde lijn zitten, is dat verre te prefereren boven bemoeienis van welke instantie dan ook.

[sontimo]

Klopt, mijn ex is zeker de kwaadste niet. Borderline kán een linke ziekte zijn, als de patient maar niet wil erkennen dat ze het heeft. Mijn ex is zich gelukkig wel bewust van haar ziekte, kent haar valkuilen en blijft daar ver van weg. Haar familie - en dat geeft ze zelf ook grif toe - is echter een zgn. 'invaliderende factor'. Haar ouders zien haar graag als zorgenkindje, en niet als zelfstandige vrouw van 25 met een kind. Zo gaan ze ook met haar om, en dat frustreert haar. Begrijpelijk, maar ze laat zich ondertussen wel beinvloeden door pappie en mammie, dat merk ik aan haar houding naar mij toe. Het is dan ook van het grootste belang dat ze zo snel als mogelijk weer een eigen stekje heeft, ik weet dat er dan een bezoekregeling op papier moet komen, zelf was ik aan het denken aan bezoekrecht (op papier) 2x per week een uurtje ofzo. Ik weet dat op momenten dat het goed tussen ons gaat ik in principe iedere dag welkom ben, de regeling is dus meer voor momenten dat het wat minder gaat. Dat komt bij borderliners nu eenmaal voor en daar leg ik me bij neer. Maar ik maak me echt veel zorgen om dat onderzoek, ik hoor niet veel goeds over de raad....

[sontimo]

en straks zijn we allebei ons zoontje kwijt. Dat wil ik koste wat kost voorkomen, en daarom moet ik misschien wel haar ziekte uit gaan buiten.

[Casper]

en straks zijn we allebei ons zoontje kwijt. Dat wil ik koste wat kost voorkomen, en daarom moet ik misschien wel haar ziekte uit gaan buiten.

Nee. De zekerste manier waarop jullie allebei (en jij voor 100% zeker) je zoontje kwijt kunnen raken is door elkaar zwart te gaan maken bij de rechter. Instanties als RvdK ziet dat maar wat graag (advocaten ook, trouwens), en maakt het voor rechters supereenvoudig om te besluiten een kind onder toezicht te stellen en/of daarna uit huis te plaatsen. Alleen door te laten zien dat jullie (a) uitstekend kunnen communiceren wat betreft de noden van je kind, (b) bereid zijn om je eigen situatie zo veilig mogelijk te maken, dan is dit te vermijden. Voor (a) is goede hoop (met haar familie als onrustbarende factor daarin), wat betreft (b) laat zij al heel wat zien en mogen er ook van jou concrete stappen verwacht worden.

[sontimo]

Hoi,

Ex-vriendin en ik hebben sinds vanmiddag weer redelijk leuk en luchtig met elkaar gemaild. Haar ouders waren niet thuis, dus zij hoefde het niet stiekem te doen en dat hielp. Nu blijkt dat zij ons zoontje graag bij zich wil houden, met de komende tijd een uitgebreide bezoekregeling. Dit is letterlijk wat ze gezegd heeft:

"Als ik weer op mezelf zit mag je zolang het goed gaat iedere dag komen, mochten wij stress hebben houden we ons gewoon aan de regeling die uiteindelijk op papier zal komen. Snap je wat ik bedoel? Ik vind het voor hem ook jammer dat wij nu even niet samen zijn, maar aan de andere kant krijgt ie al die stress tussen ons zo niet mee. Je weet wat ik van je verwacht en ik hoop dat je je daar in kunt vinden. Ik vind het in ieder geval niet meer dan normaal dat je niet onder invloed bent als je dan op bezoek komt, en wat je op jezelf doet daar heb ik natuurlijk niets over te zeggen".

nou dat vind ik redelijk. Ze zegt ook dat ze een heel goed vangnet aan het regelen is m.b.t. haar borderline. Er van uit gaande dat haar ziektebeeld stabiel blijft of verbetert vertrouw ik daar ook wel op, maar ik blijf me toch zorgen maken. Wat als ze niet meer in staat is om hulp in te schakelen? Wat als ze weer aan de drugs of drank gaat? Wat als ze mij alleen maar naar de mond aan het praten is? Ik vind het toch wel moeilijk om haar te vertrouwen, ik wil het wel, maar het is lastig.

[Casper]

Haar woorden, toon en condities zijn alleszins redelijk. Over enige tijd zou je dit op papier kunnen zetten en beiden ondertekenen. Mocht het dan in de toekomst toch minder goed lopen, heb je die overeenkomst om op terug te vallen.

[BoBo]

Hi,
Bobo heare.

Ik herken veel, heel veel!

Ik wil niet weten waar je ptss is getriggerd, ik wil je een handvat aanreiken.

De 1 is nl. gevoeliger dan de ander en dat zie ik niet als een tekortkoming maar als een talent.
Je moet er mee leren omgaan, zodat je je zelfvertrouwen terug vindt.

Zoals ik aangaf herken ik veel.

Altijd veel inlevingsvermogen, m.a.w. met anderen meevoelen.
De mening van een ander, was op het moment dat ik deze hoorde vaak zo interessant,
en omdat ik niet bij mijn eigen "prioriteiten" kon, "overheersend".
Even later, misschien dezelfde avond nog,voelde zo'n opmerking of mening gewoon anders of nìet goed.


Na een lange zoektocht door onvrede en het gevoel, dat ik van kinds af aan heb gehad nl. veel meer te kunnen dan ik kon laten zien, vond ik de oorzaak.

Ik wil je nx aanpraten en het heeft ook nx te maken met religie of zweverigheid.

Tik maar es in op Google. A.D.D. en zoek de site van Karin, doe de test.

Misschien een handvat.

groet,

Bobo

[Home Alone]

Ik denk dat mijn (ex)vrouw bordeliner heeft. Mijn hulpverleners geven dit ook aan. Steeds meer wijst die kant op. Ze is zo bezig om mij het leven zuur te maken en me e kinderen af te houden. Wat moet ik doen? Wat kan ik doen? Wat mag ik doen? Moet ik.........? Ik wil graag mij verhaal kwijt maar...... ik ben maar net op deze "Dwaze vaders"-site. Dus, ik vraag mensen om me te helpen.

[EDA]

@ Home Alone:

E.e.a. is afhankelijk van je status. Heb je je kind(eren) erkend? Heb je ouderlijk gezag? Is er een omgangsregeling. Wordt die nagekomen nu?

Wanneer de omgangsregeling wordt gefrustreed, direct een advocaat om advies vragen m.b.t. een voorlopige voorziening.

[Jacco573]

.............

[Home Alone]

er zit een gezinsvoogd tussen die ook al het contact met mij kinderen zo min mogelijk laat gebeuren. Ik heb voor het oog maar 1 uurtje in de week de 3 kids op het kantoor van BJZ. De kinderen vragen aan haar of ze papa vaker mogen zien want 1 keer in de week is wel weinig zeggen ze. Maar omdat moeder verteld aan de voogd dat de kinderen te gespannen zijn als ze naar mij gaan, heeft de voogd besloten om straks (nadat de begeleiding opgestart an worden) de kids 2 uurtjes in de 2 weken thuis te mogen hebben. Het contact moet weer opgebouwd worden? Als ik aan de voogd vraagd of er meer contact mogelijk is in de toekomst is het heeeeeeel ........ lang stil.

Mijn advocaat is hier ook al heel lang mee bezig maar zij kan er ook niets aan doen.

Oja, ik krijg de schuld dat de kinderen nu bij moeder wonen, 40km van mij vandaan, en daarom geen enkel omgangsvorm meer mogelijk is in de toekomst. Als mijn zoontje (9jr) aan mij verteld dat hij met nare beelden van horrorfilms en zelfmoord zit wat hij gehoord heeft van een man die in scheidng lag. En daardus niet van kan slapen, ik heb dit met hem besproken en dat deed hem goed en hij vroeg of hij mij dierover vaker mag vragen, zegt de voogd dat het niet nodig is omdat hij er geen last van heeft. Maar toen ik dit aangaf bij de voogd heeft ze niet eerst met mij contact gelegd. Nee, eerst met moeder overlegd gepleegd. Dat heeft de voogd zelf verteld. Ik moest me niet druk maken, moeder verteld dat het niet zo is.

Omgangsvorm? Plan maken? nee, ik blijf beozoekjes houden. Niks geen omgangregeling. Nee, ik mag leuk doen met me kinderen.

om kort door de bocht te gaan....... Bureau Jeugdzorg......... voor de kinderen en de ouders een grote zorg. Het zal BJZ een zorg zijn.

De beslissing is al gemaakt en ze zijn mij aan het bewerken om er aan te wennen dat ik mijn kinderen niet meer te zien krijg. misschien voor het oog 2uurtjes in de 2 weken omdat ik een baan heb van maandag t/m zaterdag. Ik moet wel de alimentatie voldoen en ik moet blijven werken maar het word me wel afgerekend op de ban die ik heb. Als ik een baan van ma/vrij had dan had ik de kinderen 1 wwekend mogen hebben. Als ik een dag minder zou willen werken dan doe ik mijn kinderen tekort met de alimentatie. Ik betaal nu voor 3 kids 435.00 en dat wil moeder opvoeren naar 600,00. waar moet ik het vandaan halen? Ik heb die 435 al niet. Nou ja, wat een ellende.


Ik wil graag geholpen worden. wie kan me helpen? 0613012815 ik ben radeloos en ik heb geen leven zonder mijn kids om me heen.