Hier een goede samenvatting over hoe rechters beslissen in het geval exen het niets eens zijn over een voorgenomen verhuizing. Typisch geval: moeder wenst te verhuizen met kinderen, vader wenst dat de omgangsregeling in stand blijft.
Link op Rechtennieuws: http://rechtennieuws.nl/34245/verhuizin ... ing-2.html
Zowel verhuizing binnen Nederland als naar het buitenland komen aan bod.
Verhuizing wel/niet toegestaan
Re: Verhuizing wel/niet toegestaan
Op papier lijkt het dat rechters behoedzaam zijn.
In de praktijk heb ik mee gemaakt dat mijn werkeloze borderline ex toestemming kreeg om te verhuizen, mijn kinderen op een andere school in te schrijven en 'een nieuw leven' mocht gaan opbouwen met haar bij zijn ouders wonende werkeloze gescheiden vriend.
Mijn omgang van minimaal de helft van de maand werd veranderd naar dagen waarop ik werk en mijn berg aan papieren dat er problemen zijn met het nakomen van omgang met medische gronden werden door een medewerker van de kinderbescherming afgedaan als 'communicatie problemen'. Dat het 'in het belang van de kinderen' was en er geen problemen zouden zijn bij een andere vorm. Leuk die 'professionals' die je nog nooit gesproken hebt, nog nooit onderzoek hebben gedaan en dan in een paar minuten een advies kunnen geven 'in het belang' van mijn kinderen die ze nog nooit gezien hebben. Wacht, was dat niet mijn dagelijkse rol?!
Nou haal ik en breng ik mijn kinderen al jaren, heb ik alles geprobeerd tot aan mediation om een ouderschapsregeling opgesteld te krijgen. Niets heeft geholpen, mijn ex weigert alles waar regels opgelegd worden. Het halen en brengen zou dus niet kunnen, want ik heb een fiets en die afstand gaan mijn kleine kinderen niet redden, laat staan in de winter. Ik leef onder het schuldsanering niveau en kan mijn kids op de opgelegde tijden dus nooit ophalen, tenzij ik terug in de tijd kan reizen, want ik moet op die tijden op mijn werk zitten, maar dat boeit een rechtbank niet.
Ik snap niets van dit systeem. Als je werkt krijg je geen vergoedingen, mag alle belastingen betalen en dan ook nog alimentatie, maar heb je geen recht op een family-life te behouden of inspraak te hebben, wat je IN het huwelijk wel 100% had.
Uiteindelijk kan ik wel lachen om het hele verzoek.
In mijn geval moest en zou mijn ex per direct weg moeten naar een grote woning in een andere gemeente. De huidige woning in een wijk naast mij, die ik volledig opgeknapt en gemeubileerd achterliet, was niets voor haar nieuwe vriend, want daar kwam hij niet vandaan (woont met zijn veertigste nog thuis). In de zitting heb ik aangegeven dat twee werkelozen nooit een huis krijgen en dat het huidige huis groot genoeg is voor ze. We zijn nu ruim negen maanden verder, mijn ex woont nog in hetzelfde huis, haar vriend nog steeds thuis. De vervangende toestemming was dus zinloos. Beetje jammer van al het geld, tijd en moeite die het me gekost heeft.
Onderhand begin ik die ouders te snappen die de kinderen ontvoeren naar het buitenland.
In de praktijk heb ik mee gemaakt dat mijn werkeloze borderline ex toestemming kreeg om te verhuizen, mijn kinderen op een andere school in te schrijven en 'een nieuw leven' mocht gaan opbouwen met haar bij zijn ouders wonende werkeloze gescheiden vriend.
Mijn omgang van minimaal de helft van de maand werd veranderd naar dagen waarop ik werk en mijn berg aan papieren dat er problemen zijn met het nakomen van omgang met medische gronden werden door een medewerker van de kinderbescherming afgedaan als 'communicatie problemen'. Dat het 'in het belang van de kinderen' was en er geen problemen zouden zijn bij een andere vorm. Leuk die 'professionals' die je nog nooit gesproken hebt, nog nooit onderzoek hebben gedaan en dan in een paar minuten een advies kunnen geven 'in het belang' van mijn kinderen die ze nog nooit gezien hebben. Wacht, was dat niet mijn dagelijkse rol?!
Nou haal ik en breng ik mijn kinderen al jaren, heb ik alles geprobeerd tot aan mediation om een ouderschapsregeling opgesteld te krijgen. Niets heeft geholpen, mijn ex weigert alles waar regels opgelegd worden. Het halen en brengen zou dus niet kunnen, want ik heb een fiets en die afstand gaan mijn kleine kinderen niet redden, laat staan in de winter. Ik leef onder het schuldsanering niveau en kan mijn kids op de opgelegde tijden dus nooit ophalen, tenzij ik terug in de tijd kan reizen, want ik moet op die tijden op mijn werk zitten, maar dat boeit een rechtbank niet.
Ik snap niets van dit systeem. Als je werkt krijg je geen vergoedingen, mag alle belastingen betalen en dan ook nog alimentatie, maar heb je geen recht op een family-life te behouden of inspraak te hebben, wat je IN het huwelijk wel 100% had.
Uiteindelijk kan ik wel lachen om het hele verzoek.
In mijn geval moest en zou mijn ex per direct weg moeten naar een grote woning in een andere gemeente. De huidige woning in een wijk naast mij, die ik volledig opgeknapt en gemeubileerd achterliet, was niets voor haar nieuwe vriend, want daar kwam hij niet vandaan (woont met zijn veertigste nog thuis). In de zitting heb ik aangegeven dat twee werkelozen nooit een huis krijgen en dat het huidige huis groot genoeg is voor ze. We zijn nu ruim negen maanden verder, mijn ex woont nog in hetzelfde huis, haar vriend nog steeds thuis. De vervangende toestemming was dus zinloos. Beetje jammer van al het geld, tijd en moeite die het me gekost heeft.
Onderhand begin ik die ouders te snappen die de kinderen ontvoeren naar het buitenland.
Re: Verhuizing wel/niet toegestaan
Hallo homeboy,
Hier een totaal andere situatie. Ik snap je frustratie en boosheid. Maar wat is nu precies het probleem van je ex? Zijn er in het verleden problemen geweest of heb je haar iets aangedaan? Zo niet dan heeft zij zich toch gewoon aan de regeling te houden en kan zij alleen in goed overleg dagen veranderen? Of werkt het zo dat de moeder echt alles bepaald en kan maken??
Dat van het verhuizen heb ik hier vaker gelezen. Of dat moeders het gewoon doen en het dan achteraf niet meer teruggedraait wordt. Wat dat betreft hebben moeders de macht ja. Ik hoop toch dat bij dit soort uitspraken het belang van het kind voorop staat.
Sterkte....
Hier een totaal andere situatie. Ik snap je frustratie en boosheid. Maar wat is nu precies het probleem van je ex? Zijn er in het verleden problemen geweest of heb je haar iets aangedaan? Zo niet dan heeft zij zich toch gewoon aan de regeling te houden en kan zij alleen in goed overleg dagen veranderen? Of werkt het zo dat de moeder echt alles bepaald en kan maken??
Dat van het verhuizen heb ik hier vaker gelezen. Of dat moeders het gewoon doen en het dan achteraf niet meer teruggedraait wordt. Wat dat betreft hebben moeders de macht ja. Ik hoop toch dat bij dit soort uitspraken het belang van het kind voorop staat.
Sterkte....
Re: Verhuizing wel/niet toegestaan
Hallo "Dwaasstel",
Of ik mijn ex in het verleden iets heb aangedaan?
Ik ben hooguit te vergevend geweest tegenover deze overspelige slang.
Misschien ben ik te zacht geweest door alles achter te laten en zo min mogelijk mijn kinderen te belasten.
In de voorgaande rechtszaak is bepaald dat de omgang een bepaalde vorm had en dat deze na een bepaalde periode zou worden uitgebreid. Veel beloften aan het hof dat ze ging studeren, werken, haar werkrooster zou overhandigen, zorgtaken verdelen etc.
Resultaat van de beloften aan het hof? Niets nagekomen, niet werken, niet verder verdelen en vooral veel theatrale spektakels aan de deur als ik de kinderen kom halen.
De laatste zaak was dus de voorgestelde verhuizing. Ik geef dus aan dat ik op bepaalde dagen moet werken en dat ik dus niet op de fiets naar een andere gemeente kan gaan, laat staan dat ik het ermee eens ben dat ik dan mijn kinderen minder krijg in plaats van meer. Waarom heb ik anders een huis in de wijk ernaast gekocht en die school gekozen waar ze nu zitten? Resultaat dat ALLE bewijzen niet behandeld werden en alle verzoeken werden toegekend. Een hoger beroep aangaan zat er financieel niet meer in, dus accepteren dat je geen ouder meer bent.
Tja, frustratie is er wel. Ik wil graag dat MIJN mening als ouder net zoveel telt als de mening van de andere ouder. Één NEE, betekend dus dat iets niet gebeurd of dat er gezocht word naar een oplossing waar beide ouders zich in kunnen vinden. Mijn opvoeding en waarden en normen aan mijn kinderen geven? Een vreemd concept voor de rechters. Uiteraard is dit mijn mening gevormd in de ervaringen van ruim zes rechtszaken in nog geen vier jaar.
Of ik mijn ex in het verleden iets heb aangedaan?
Ik ben hooguit te vergevend geweest tegenover deze overspelige slang.
Misschien ben ik te zacht geweest door alles achter te laten en zo min mogelijk mijn kinderen te belasten.
In de voorgaande rechtszaak is bepaald dat de omgang een bepaalde vorm had en dat deze na een bepaalde periode zou worden uitgebreid. Veel beloften aan het hof dat ze ging studeren, werken, haar werkrooster zou overhandigen, zorgtaken verdelen etc.
Resultaat van de beloften aan het hof? Niets nagekomen, niet werken, niet verder verdelen en vooral veel theatrale spektakels aan de deur als ik de kinderen kom halen.
De laatste zaak was dus de voorgestelde verhuizing. Ik geef dus aan dat ik op bepaalde dagen moet werken en dat ik dus niet op de fiets naar een andere gemeente kan gaan, laat staan dat ik het ermee eens ben dat ik dan mijn kinderen minder krijg in plaats van meer. Waarom heb ik anders een huis in de wijk ernaast gekocht en die school gekozen waar ze nu zitten? Resultaat dat ALLE bewijzen niet behandeld werden en alle verzoeken werden toegekend. Een hoger beroep aangaan zat er financieel niet meer in, dus accepteren dat je geen ouder meer bent.
Tja, frustratie is er wel. Ik wil graag dat MIJN mening als ouder net zoveel telt als de mening van de andere ouder. Één NEE, betekend dus dat iets niet gebeurd of dat er gezocht word naar een oplossing waar beide ouders zich in kunnen vinden. Mijn opvoeding en waarden en normen aan mijn kinderen geven? Een vreemd concept voor de rechters. Uiteraard is dit mijn mening gevormd in de ervaringen van ruim zes rechtszaken in nog geen vier jaar.