Moeder weigert medewerking mediation wat nu?

Heb je vragen? Klik dan hier, want hier kan je al je vragen kwijt. Kijk ook bij de anderen die een vraag geplaatst hebben, misschien kun je iemand helpen met een antwoord
Plaats reactie
Radel00s
Nieuwe schrijver
Nieuwe schrijver
Berichten: 3
Lid geworden op: 17 sep 2017, 14:40

Moeder weigert medewerking mediation wat nu?

Bericht door Radel00s »

Hallo, ik zit hier met een dilemma. Mijn vriendin en ik zijn onlangs uit elkaar gegaan terwijl we nu zon 7 maanden zwanger zijn. Ik heb het ongeboren kind al erkend bij de gemeente maar ik heb geen ouderlijk gezag aangezien de relatie al is gestrand voordat we uberhaupt dat konden regelen. Mijn ex wil geen contact meer met me en momenteel zit ik ook middden in een burn- out waar ik binnenkort gesprekken voor heb, nu laat mijn ex het van die gesprekken afhangen of ik mijn zoon mag zien na zijn geboorte mag dat eigenlijk wel? Mag zij dat als argument gebruiken? Ik ben het daar totaal niet mee eens en daarom heb ik laatst mediation ingeschakeld via het juridisch loket maar dat heeft ze afgeslagen. Welke stappen raden jullie mij nu aan om te gaan ondernemen. Heb al een dochter van 14 jaar die ik maar als het mee zit 2 keer in de maand kan zien en de gedachte dat ik straks mijn zoon ook zo weinig of juist helemaal niet kan of mag zien maakt mij radeloos. Help!
Laatst gewijzigd door Radel00s op 19 okt 2017, 22:42, 1 keer totaal gewijzigd.
Onmacht
Deskundige schrijver
Deskundige schrijver
Berichten: 114
Lid geworden op: 31 dec 2015, 00:59

Re: Moeder weigert medewerking mediation wat nu?

Bericht door Onmacht »

Normaal gesproken ben ik de eerste die 'rechter' roept, maar beste advies momenteel: wacht eerst even de geboorte van jullie kind af en een paar weken erna af. Laat op ieder mogelijke manier zien dat je een betrokken vader voor het kind bent en wilt zijn en wie weet wanneer na een week of drie de hormonen een beetje beginnen af te nemen... ik spreek uit ervaring vwb zwanger uit elkaar, al is mijn ex tot op de dag van vandaag helaas nog niet bijgedraaid

Met erkenning is de belangrijkste stap genomen; er is een familierechtelijke betrekking die tevens inhoud dat er zowel een recht als een verplichting tot omgang bestaat. Als jullie echt niet samen het uit hoe, wat, waar wanneer etc. kunnen komen, zoals het nu dus lijkt, dan is de enige mogelijke vervolgstap een gang naar de rechter. Gezag kan pas na geboorte. Wederom liefst met instemming van moeder/ex, zo niet dan ook de rechter. Onderschat niet het belang van gezag overigens. Uiteraard vooral voor je kind, maar ook voor je positie als ouder.

Haar argumentatie doet totaal niet ter zake. Voor de wet zijn er slechts 4 redenen om het recht op omgang te ontzeggen, voor een echt onwelwillende moeder 1001 en kan het zelfs jeuk aan haar grote teen zijn.

Maar laten we voor nu even veronderstellen dat je eerst en vooral met een hoogzwangere vrouw te maken hebt; die zijn al niet voor rede vatbaar aangaande het eten hedenavond, laat staan de zorgverdeling van een ongeboren kind... Vooral als de oorzaak van de breuk (voornamelijk) bij jou ligt (was bij mij níet het geval!), zul je haar ook echt even de tijd moeten geven.
Radel00s
Nieuwe schrijver
Nieuwe schrijver
Berichten: 3
Lid geworden op: 17 sep 2017, 14:40

Re: Moeder weigert medewerking mediation wat nu?

Bericht door Radel00s »

Hallo, bedankt voor je antwoord, tijd en tevens goed advies. Afgelopen maand een aantal keer moeten lezen maar het gaf me wel enigszins rust. De breuk is idd door mij veroorzaakt en ik moet er wel bij vertellen dat er bij mij onlangs ptss is geconstateerd (nogal traumatische jeugd gehad etc etc) waardoor ik tijdens onze relatie last had van stemmingswisselingen en ben sinds drie weken intensief er voor in behandeling. Volgt nu even een lap tekst, maar een echte vent moet ook soms z'n hart luchten.. De ene dag was ik een vriendelijke liefdevolle vent maar de andere dag een onuitstaanbare negatieve lul met z'n zinloze uitbarstingen. Altijd verbaal geweest maar weet uit eigen ervaring dat men dat ook als mishandeling of manipulatie ervaart. Gaf haar op het moment van de breuk juist groot gelijk dat ze ermee klaar was en dat nadat ze mij een kans of drie al had gegeven. Mijn ex vriendin heeft een verleden waar ze constant foute mannen trof, ze is zelfs twee jaar gestalkt geweest, dat heeft z'n sporen achter gelaten in bijv. een bepaalde onzekerheid en sterk leunend op advies (waaronder ook helaas vooroordelen) van ouders en naasten. En nu heb ik die deur die ze eindelijk een beetje bij beetje gesloten kreeg volledig weer open gegooid door oa mijn depressieve houding tijdens de eerste paar maanden van ons zwangerschap.Ik word momenteel al een maand vanaf mn mediation aanbod geblokkeerd op allerlei manieren, ik hou me maar zoveel mogelijk fysiek uit haar buurt (wilde juist dat ze nu ze hoogzwanger is geen stress bezorgen) maar vandaag hield ik het gewoon niet meer, ik wilde weten of het goed met haar en die kleine ging en of ik toch in december hem even mag vasthouden maar helaas ze zag me en ik zag aan haar dat ze me liever zag gaan..ik liep na mijn werkdag even langs haar zaak en zag dat ze aanwezig was..piepte even naar de deur en vroeg of ze even wilde praten nadat ze klaar was, ze zei ja (meer ja knikkend dan een echte ja) maar belde meteen haar moeder blijkbaar want die stond een half uur later voor haar deur. Om geen ophef of wat dan ook ben ik maar naar huis gegaan. Heb me ruim een maand op een afstand gehouden nadat ze mediation had afgeslagen en dacht misschien kan ze nu wel praten met me. Domme radeloze ik. Ze ziet mij blijkbaar nu als een stalker, een foute kerel en dat doet pijn, veel pijn want het liefst heb ik haar weer in mn armen en ga ik met volle moed het gezinsleven tegemoet. Me op afstand houden is zwaar, mn hart, m'n hoofd maakt overuren. Het niet weten dat maakt me zo radeloos. Maar goed ik wacht het wel af. Blijft echt moeilijk als je nog veel van iemand houdt en die mij ziet als een man die ik juist niet ben en vooral niet wil zijn..nooit niet. Werk nu op meer vlakken aan mezelf en dat had ik vele jaren eerder moeten doen.
Laatst gewijzigd door Radel00s op 19 okt 2017, 23:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Radel00s
Nieuwe schrijver
Nieuwe schrijver
Berichten: 3
Lid geworden op: 17 sep 2017, 14:40

Re: Moeder weigert medewerking mediation wat nu?

Bericht door Radel00s »

...even een kleine aanvulling. Begin december is ze uitgerekend, dat ik de bevalling niet meemaak is dus hoogstwaarschijnlijk en na vandaag hoe ze reageerde denk ik gewoon een feit. Er over praten buiten mijn therapie om is en blijft moeilijk. De gang naar de rechter advies luidt zowel vanuit mijn vriendenkring als mijn familie, ze bedoelen het goed maar ik heb er zo weinig aan. Het me afzijdig houden op uw advies en mijn therapeut valt mij enorm zwaar. En nu na vandaag ben ik bang dat de hormonen reductie straks niet meer mij zal helpen in december. Een brief eind november een idee? Want elk communicatie middel is geblokkeerd.
Gebruikersavatar
mrniemand
Deskundige schrijver
Deskundige schrijver
Berichten: 104
Lid geworden op: 30 aug 2016, 11:50

Re: Moeder weigert medewerking mediation wat nu?

Bericht door mrniemand »

Radel00s schreef: 19 okt 2017, 20:07 ...even een kleine aanvulling. Begin december is ze uitgerekend, dat ik de bevalling niet meemaak is dus hoogstwaarschijnlijk en na vandaag hoe ze reageerde denk ik gewoon een feit. Er over praten buiten mijn therapie om is en blijft moeilijk. De gang naar de rechter advies luidt zowel vanuit mijn vriendenkring als mijn familie, ze bedoelen het goed maar ik heb er zo weinig aan. Het me afzijdig houden op uw advies en mijn therapeut valt mij enorm zwaar. En nu na vandaag ben ik bang dat de hormonen reductie straks niet meer mij zal helpen in december. Een brief eind november een idee? Want elk communicatie middel is geblokkeerd.
Radel00s,

Hoe gaat het er mee? We zijn nu een tijdje verder en ik vroeg mij af hoe de situatie nu is/hoe jij er voor staat. Een moeilijke situatie maar gelukkig geen onmogelijke…

Ik heb een soortgelijke ervaring meegemaakt, ook ik heb PTSS gehad en gelukkig na jarenlange intensieve behandeling (6 jaar) er heel goed uitgekomen. Dat is zeker een persoonlijke overwinning. Maar als het gaat om de zorg- en opvoedtaak verdeling omtrent mijn dochter, tsja... laat ik het maar op houden dat ik na 7,5 jaar (onterechte) begeleide omgang, nog steeds knok voor een onbegeleide omgang met mijn dochter... Al heb ik het vertrouwen dat dat wel goed komt.

a.d.h.v. mijn eigen ervaring kan ik jou van enig advies voorzien, hopelijk kan het jou helpen in je eigen situatie.

1) First things first: uit je comfort-zone, werk eerst aan jezelf. Accepteer hoe moeilijk ook de situatie: je hebt psychische problematiek . En daarom zou in jouw situatie de aanpak hiervan eerste prioriteit moeten zijn, niet je kind. Dit maakt van jou geen slechte ouder, onthoud dat goed en wees er van bewust. Als kind ben jij niet verantwoordelijk voor je traumatische jeugd. Probeer je er van bewust te zijn (= je mindset) dat je nu als vader/ouder de kans krijgt om te laten zien hoe je hier mee omgaat. Door open te staan voor (professionele) hulp, de hulp te accepteren en hierdoor aan jezelf te werken, neem je niet alleen (grote) verantwoordelijkheid voor jezelf maar in het verlengstuk hiervan is dit ook in het belang van je kind en de moeder.

2) Door enig afstand te creeeren aan de situatie geeft het de moeder, jullie kind , maar ook jezelf rust. Dit is in ieders belang. Houdt dit nu in dat je geen enkel contact moet zoeken? Nee, maar als je contact zoekt, accepteer dat het conform de moeder haar voorwaarden gaat. Laat de moeder middels een brief of mail (vastleggen van je verklaring) weten, hoe jij denkt jouw rol als vader rol in de situatie met jullie kind kan ondersteunen danwel te kunnen invullen (wees reeel, weet wat je kan maar vooral wat je niet kan). Stel een vraag in de mail van hoe de moeder dit ziet en/of hoe zij het eventueel anders wil zien. Op basis van haar reactie heb je informatie waar je wellicht wat mee kan en weet je in ieder geval meer.

3) Wees geduldig als het gaat om aan jezelf te werken. Er over praten buiten je therapie om is en blijft moeilijk, dat is zeer herkenbaar maar o zo belangrijk. Er zijn meerdere manieren, ik hield in het begin een dagboek bij, maar mijn verhaal delen en er over sparren met lotgenoten was voor mij meer betekenisvol. Het hielp mij goed op de been en ook hield het mij scherp.

4) Werk aan je toekomst, ongeacht de situatie met de moeder en jullie kind. In een gunstige scenario gunt de moeder jullie kind jou een rol voor jullie kind waar jij je ook in kan vinden. Laat blijken dat je een liefdevol, stabiel, betrouwbaar en verantwoordelijke ouder bent. Een ouder die zijn kind genoeg te bieden heeft en indien gevraagd de nodige steun kan geven aan de moeder en bovenal: gelukkig is met zichzelf…

5) Zoek naar leuke en gezonde afleiding. Dit is persoonlijk. Door bijv. consistent te sporten (hardlopen is een aanrader) of andere activiteiten waarbij lichamelijke inspanning voor nodig is, bouw je niet alleen aan een goede gezondheid, maar (belangrijker nog) ook op het mentale aspect versterk je jezelf hiermee, wat ook het succes op je behandeling bevordert. Gedurende mijn therapie kwam ik er achter wat voor ouder ik voor mijn kinderen wil zijn, jij gaat daar ook achterkomen en werk er aan, je kind zal je dankbaar zijn.

Ik ben benieuwd naar welke situatie je streeft, jouw 'stip op de horizon'.
Heel veel succes met je situatie en realiseer je dat je er niet alleen voor staat...

Houd je haaks.
You never know how strong you are until being strong is the only choice you have...
Plaats reactie