Wat is de juiste keuze?

[DanielElia]

Goedenavond ,

Ik ben nieuw hier en zal maar gelijk met de deur in huis vallen.. ik sta voor een duivels dillemma en kan niet kiezen wat nou te doen..

Kort een samenvatting: begin 2017 mijn ex tegengekomen die aan het einde van scheiding(afronden)was met 2 kindjes. Ik kende haar al van vroeger en het klikte weer.. we zouden alles rustig aan doen naar doen en zien waar het contact ons bracht.

Toen raakte ze zwanger van mij, een grote verassing, maar we wilden ervoor gaan, een nieuwe start voor beiden en het voelde goed. Dit ook meerdere keren goed doorgesproken.. alleen na de eerste echo was het raak, ze wilde me er niet meer bij hebben, wilde het alleen opvoeden, is op de 1e afspraak bij de abortus kliniek geweest(uiteindelijk niet gedaan), wou niks meer van me weten, had spijt dat ik de vader zou zijn, ik zou de vader niet zijn(is inmiddels bekend dat ik het wel ben) etc.. dit alles is me via whatsapp gemeld omdat ze mij niet face2face wou spreken.. dit alles was in Juli ‘17.. ik ben hier echt kapot van geweest.

Nu is in oktober het contact weer hersteld en konden we goed praten over de baby maar eigenlijk heel oppervlakkig.. ze had het in eens over “onze dochter” en dat het mooi kan slapen in de babykamer die ik gemaakt had. Niks aan de hand zou je zeggen.

Tot het punt waar ik vroeg over de erkenning. Hier werd heel kort op gereageerd: niemand gaat haar erkennen, ze zal mijn achternaam krijgen. Wat blijkt, ze is bang dat door mijn erkenning mijn dochter ook mijn achternaam krijgt. Ik heb haar aangegeven dat dit niet zo is maar het gaar er bij haar niet in.

Nu is mijn dillemma het volgende: momenteel zijn we in goede verstandhouding over de opvoeding en omgang met mij, Ze erkend dat ik de vader ben en het niemand anders kan zijn. Het contact met haar is goed en mag mijn dochter zien. Alleen: als zij de erkenning niet toelaat voel ik mij genoodzaakt dit via de rechter te doen met als gevolg de hele verstandhouding op het spel te zetten.

Heeft iemand ervaring met een dergelijke of vergelijkbare situatie? Ik weet in deze niet wat het juiste is.

Ik wil graag de verstandhouding houden zoals hij nu is , maar wil ook mijn dochter erkennen.

Heb het gevoel dat als ik haar niet erken ze over een jaar gewoon mij de omgang kan weigeren en heb ik niks.

Wie heeft wijs advies?

Daniël

[Leermoment]

Zo, dat is best een bizarre situatie. Fijn dat jullie weer redelijk normaal contact hebben. En ja, wat is de juiste keuze? Probeer met haar toch het gesprek aan te gaan. Vraag wat nou echt haar bezwaren zijn en leg uit waarom het voor jouw belangrijk is. Wees eerlijk en oprecht en hopelijk komt er dan een begin van een oplossing.
Door iets te forceren vergroot je de kans dat zij de hakken in het zand gaat zetten.
Suc6 ermee.

[succes]

Hoi, kijk even op www.ouderschapblijft.nl, ikzelf heb hier erg goede ervaringen mee.

Stel de moeder van je kind voor om hier samen naartoe te gaan om onder begeleiding alles goed te gaan regelen als ouders.
Erkennen is 1 ding, maar een goed ouderschapsplan en omgangsregeling is ook zeer belangrijk om op papier te krijgen.
Als ouders ga je heel veel dingen tegenkomen waarover je in conflict kan raken.Zulke dingen kun je het best onder professionele begeleiding organiseren en met elkaar af gaan stemmen.

Gooit ze de hakken in het zand, neem dan contact op met advocaat dhr Sardjoe uit Den Haag. Hij kan bij de rechter een vervangende toestemming tot erkenning voor je in gang zetten. Daarbij gelijk ook een voorstel voor een omgangsregeling en voorstel om samen in mediation te gaan om als ouders met elkaar op 1 lijn te gaan komen.

Betaal je al een ouderschapsbijdrage? Zo niet? Neem contact op met Dhr Sardjoe en doe je ex een voorstel. Het toont je goede wil en ze merkt ook gelijk dat je dingen juridisch goed wilt regelen voor je kind.

Wil je ex niet met jou in gesprek, is ze onredelijk of vliegt ze in de gordijnen? geef dan aan dat je dat erg jammer vindt maar dat je toch echt de erkenning, omgangsregeling, ouderschapsplan etc op papier wilt hebben en dat je het via de rechter gaat aanvragen. Wees vanaf dat moment niet meer bang en ga doorzetten en een juridisch traject opstarten. Probeer ondertussen dat de omgang met je kind door kan blijven gaan. Wil ze dat niet? blijf rustig, ga nooit schelden of dreigen en laat de rechter het werk doen. Het kan erg zwaar zijn je kind een periode niet te zien maar gelukkig merkt ze daar zelf als baby nog niets van.

Als ik jouw situatie zo lees dan is de kans zeer aannemelijk dat de rechter de erkenning aan je toewijst.
Het kan maanden gaan duren maar als je verder en nette weldenkende vent bent en geen stomme dingen doet of hebt gedaan, dan gaat de rechter de erkenning vrijwel zeker toekennen. Eenmaal erkend heb je ook recht op een omgangsregeling.

Hopelijk heb je een rechtsbijstandverzekering want de kosten voor een rechtszaak kunnen snel oplopen. Maar het recht viert af en toe gewoon zege hoor. Als je geen verzekering hebt dan moet je de kosten zelf betalen maar dat geldt ook voor je ex.
Verder is een omgangsregeling met een baby een verhaal apart. Ikzelf heb daar ervaring mee en kan je er over informeren hoe zoiets ingericht kan worden.

Ikzelf heb mijn baby door de uitspraak van de rechter in mij leven gekregen en ben daar enorm blij mee. Hoewel er hier veel leed en onrecht te lezen valt op dit forum. Zo zijn er gelukkig ook succes verhalen. In mij geval heeft de rechter ervoor gezorgd dat ik mijn kind kon erkennen en de moeder tegen haar wil in een omgangsregeling met mij als vader heeft moeten treffen. Zonder tussenkomst van de rechter en aan de moeder opgelegde mediation was mij dat 100% zeker nooit gelukt.

Belangrijkste advies: blijft altijd netjes, ga nooit dreigen of schelden, zet het belang van je kind boven je eigen egostrijd, laat je juridisch goed begeleiden, zoek mensen om je heen waar je je hart bij kan luchten, heb geduld en wees redelijk.

Succes

[Leermoment]

Op zich eens met bovenstaande en met name het advies voor de advocaat. Maar probeer er eerst onderling uit te komen. Ik heb nog nooit gelezen dat door tussenkomst van de rechter, de ouderrelatie erop vooruit is gegaan. Tel daar de energie en financiën bij op en je zult zien dat onderling overleg beslist de voorkeur heeft. Lukt dat, ondanks herhaaldelijk proberen, nog steeds niet, dan via de gerechtelijke weg. Heeft veel impact op het leven van iedereen dus niet te snel die kant opgaan. Succes.