Nou het rapport is klaar, 8 augustus is de zitting.
Eigenlijk staat er in het rapport duidelijk dat moeder problemen met van alles heeft en heeft gehad. Ze kan dingen niet goed regelen, komt afspraken met hulpverleners structureel niet na en is pedagogisch niet voldoende ontwikkeld. Echter sinds vader eind vorig jaar een zaak is begonnen tot wijziging hoofdverblijfplaats doet moeder ineens overal enthousiast aan mee en brengt ze de kinderen ook opeens iedere dag naar school. (Dit is haar een jaar lang niet gelukt, ze kwamen hooguit 2 dagen per week op school en soms 1 of 2 weken niet). We hebben jaren aan moeten zien dat de woning een grote puinzooi is, maar volgens de raad is dat nu inmiddels helemaal op orde (ja ja 1x thuis wezen kijken op afspraak en toen was het gewoon netjes).
In ieder geval heeft de raadsmedewerker aangegeven dat de kinderen bij vader en vriendin een stabielere thuissituatie zouden hebben en dat goed in staat zouden zijn om de kinderen te geven wat ze nodig hebben. (Zo staat dit ook in het rapport, over ons staan niet echt negatieve dingen, eigenlijk alleen positief). Er staat letterlijk: "Vader en vriendin zijn in staat om de kinderen stabiliteit, rust en structuur te bieden. Op het moment dat vader constateert dat er bij moeder iets blijft liggen zoals inschrijving voor de zwemles of tandartsafspraken dan is hij bereid dit voor zijn rekening te nemen en moeder hierin te ontlasten; vader laat zien dat hij zijn verantwoordelijkheid als gezaghebbend ouder neemt. De Raad heeft de indruk dat vader en vriendin goed in staat zouden kunnen zijn om fulltime voor kind1 en kind2 te kunnen zorgen; Hiermee is overigens (nog) niet gezegd dat dit het beste is in het belang van de kinderen."
Maar toch adviseert de raad om de hoofdverblijfplaats van de kinderen bij moeder te handhaven. Mondeling geven ze aan dat ze ons een betere partij vinden maar juridisch geen grond hebben om de kinderen uit huis te plaatsen bij moeder?? Maar in het rapport komt er nergens echt naar voren dat dat nou de reden is waarom ze niet aan ons worden geadviseerd. Er staat nergens deugdelijk gemotiveerd waarom moeder toch een betere partij zou zijn. Het enige wat er in staat is een waslijst met zorgen voor moeder in het verleden en in de toekomst als zij geen hulpverlening krijgt aangeboden (ja ja, het geld moet ergens verdiend worden).
Verder staat in het rapport de zorgmelding die de school heeft gedaan aan Bureau Jeugdzorg, die is ook niet mals. Moeder werkte nergens aan mee, school krijgt geen contact met haar en moeder verbied alle terugkoppelingen van bijv haar maatschappelijk werkster en de GGD aan school. Zo was de situatie dus vóór de rechtszaak. Nu is moeder 180 graden gedraaid en is ze, uiteraard met op het oog haar alleenstaande ouder uitkering niet te verliezen, bereid overal aan mee te werken.
Omdat moeder ontzettend in de slachtofferrol is gekropen over alles wat ze in haar leven wel niet heeft meegemaakt en alles heel erg heeft aangedikt (zo zegt ze bijv dat ze in een rolstoel heeft gezeten en daarom de kinderen niet naar school kon brengen, maar dit heeft maar 4 weken geduurd nadat ze nota bene haar eigen voordeur heeft ingetrapt, dat staat er dan weer niet in, hebben we wel verteld). Ook zou ze een lange periode voor haar zieke vader in huis gezorgd hebben, maar dit is maar 3 weken geweest in de zomervakantie en dus ook geen excuus om de kinderen te verwaarlozen en niet op school te brengen. In ieder geval is de raad nu overtuigd dat moeder graag mee wil werken met hulpverlening, en wordt er vrijwillige hulpverlening geadviseerd. Als moeder hiermee het schip ingaat en de afspraken niet nakomt lieten ze doorschemeren dat er een OT kan komen of dat ze dan wellicht wel naar vader gaan.
Hebben jullie enig idee of alleen het advies van de Raad telt voor een rechter of dat ze toch wel het hele rapport in perspectief lezen? Ik bedoel, het is toch gewoon te gek voor woorden als er allerlei zorgen worden uitgesproken voor de toekomst als ze bij moeder blijven wonen, maar dat toch het risico maar wordt genomen om de kinderen daar te laten wonen alleen omdat moeder toevallig een baarmoeder heeft. Er zijn verder helemaal geen zorgen geconstateerd aan vaders zijde en wij hebben alles goed voor elkaar. Het enige wat de raad zorgen baart is de mate van communicatie, maargoed dat ligt toch voor een groot deel bij moeder, zij komt afspraken niet na en "vergeet" belangrijke zaken en overlegd vaak niks.
Ik heb hier ooit eens gelezen dat iemand een kinderpsycholoog het rapport bij de rechtbank onderuit heeft laten halen en zo gewonnen heeft. Is dit een soortgelijke case of ging dat inhoudelijk veel meer op het kind? Deze kinderen zijn nog jong, maar zouden we een ervaringsdeskundige kunnen inhuren die de rechter kan overtuigen dat het echt niet beter is voor een kind om in een achterstandswijk bij een bijstandsmoeder met financiele, pedagogische en psychische problemen (staat allemaal in het rapport gelukkig) op te groeien zolang er maar hulpverlening is? Dat het echt beter is voor kinderen om gewoon een rustig en stabiel thuis te hebben.
En stel dat de rechter toch voor hoofdverblijf moeder kiest, is een hoger beroep dan zinvol? Gebeurd het wel eens dat dan anders besloten wordt of is het eigenlijk altijd een kopie van het 1e vonnis?
. Uiteindelijk wel alles teruggekregen met het hoger beroep. 