Mijn ervaring is dat als je medegedeeld krijgt dat het gevoel er niet meer, propeer er dan een punt achter te zetten. Je partner is al wellicht veel verder dan dat jij in het proces bent. Dat haal je niet meer in.
Ook zou ik je aanraden zeker zelf actief na te denken over dingen. Voor je het weet doet je partner het en kun jij alleen nog maar accepteren. 50-50 lijkt moet de norm zijn. Ga daar van uit.
succes
Huwelijk lijkt over, wat nu?
-
Nordsleife
- Nieuwe schrijver
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 27 feb 2015, 10:06
Re: Huwelijk lijkt over, wat nu?
roro,
ik herken je situatie helemaal, was bij mij 3.5 jaar geleden ook zo, alleen was mijn zoon toen al 10.
Het verhaal van Nordsleife hierboven is ook mijn ervaring.
In eerste instantie leken we op een plezierige manier uit elkaar te kunnen gaan, voor zover dat ooit plezierig kan gaan.
Helaas ging dat later helemaal fout, hex begon overal moeilijk over te doen en na een langdurige en kostbare door haar aangespannen juridische procedure is er nu rust gekomen. Ik heb helemaal geen enkel contact meer met hex en mijn zoon woont nu bij mij, vast niet wat hex had gehoopt te bereiken...
Belangrijk is dus wel om alvast voor jezelf op een rij te zetten wat jij wilt en ook wat haalbaar is.
Ik had ook het gevoel dat met therapie mijn relatie nog wel te redden was en zag eventueel een verstandshuwelijk als een goede oplossing voor mijn zoon.
Ondanks alle ellende ben ik nu blij dat dit niet gebeurd is.
Door de zware juridische strijd ben ik nu gaan beseffen hoe in en in slecht mijn hex eigenlijk is, en heb me vaak afgevraagd waarom ik dat niet eerder heb ingezien, maar liefde maakt blind. Achteraf gezien kan ik stellen dat het toch nooit meer goedgekomen was.
Mijn advies is dus in ieder geval niet zomaar iets aan je partner toe gaan geven wat je eigenlijk niet wilt, ook niet onder het mom van beter voor je dochter, tenzij je daar zelf heilig van overtuigd bent. Uit jouw verhaal proef ik dat jij eigenlijk wel weer verder wilt en ik denk dat zij dat absoluut niet wil. Dit zet jou op dit moment mentaal op een achterstand, zij gaat zaken plannen die ze al lang heeft overdacht en jij neemt aan dat het wel goed zal gaan als je niet heel erg alert bent. Co-ouderschap zou inderdaad de norm moeten zijn, en in jouw geval zou het misschien minstens zo logisch zijn dat je dochter bij jou blijft, gezien de manier waarop je je relatie met je dochter beschrijft. Als je dat graag wilt en ook kan, dan zou ik daar zeker op inzetten als ik jou was.
In mijn geval bleek ook later pas dat mijn zoon het plezieriger vond om bij mij te wonen dan 50/50, maar ik kan je wel vertellen dat alleenstaande ouder met een fulltime baan erbij erg zwaar is.
ik herken je situatie helemaal, was bij mij 3.5 jaar geleden ook zo, alleen was mijn zoon toen al 10.
Het verhaal van Nordsleife hierboven is ook mijn ervaring.
In eerste instantie leken we op een plezierige manier uit elkaar te kunnen gaan, voor zover dat ooit plezierig kan gaan.
Helaas ging dat later helemaal fout, hex begon overal moeilijk over te doen en na een langdurige en kostbare door haar aangespannen juridische procedure is er nu rust gekomen. Ik heb helemaal geen enkel contact meer met hex en mijn zoon woont nu bij mij, vast niet wat hex had gehoopt te bereiken...
Belangrijk is dus wel om alvast voor jezelf op een rij te zetten wat jij wilt en ook wat haalbaar is.
Ik had ook het gevoel dat met therapie mijn relatie nog wel te redden was en zag eventueel een verstandshuwelijk als een goede oplossing voor mijn zoon.
Ondanks alle ellende ben ik nu blij dat dit niet gebeurd is.
Door de zware juridische strijd ben ik nu gaan beseffen hoe in en in slecht mijn hex eigenlijk is, en heb me vaak afgevraagd waarom ik dat niet eerder heb ingezien, maar liefde maakt blind. Achteraf gezien kan ik stellen dat het toch nooit meer goedgekomen was.
Mijn advies is dus in ieder geval niet zomaar iets aan je partner toe gaan geven wat je eigenlijk niet wilt, ook niet onder het mom van beter voor je dochter, tenzij je daar zelf heilig van overtuigd bent. Uit jouw verhaal proef ik dat jij eigenlijk wel weer verder wilt en ik denk dat zij dat absoluut niet wil. Dit zet jou op dit moment mentaal op een achterstand, zij gaat zaken plannen die ze al lang heeft overdacht en jij neemt aan dat het wel goed zal gaan als je niet heel erg alert bent. Co-ouderschap zou inderdaad de norm moeten zijn, en in jouw geval zou het misschien minstens zo logisch zijn dat je dochter bij jou blijft, gezien de manier waarop je je relatie met je dochter beschrijft. Als je dat graag wilt en ook kan, dan zou ik daar zeker op inzetten als ik jou was.
In mijn geval bleek ook later pas dat mijn zoon het plezieriger vond om bij mij te wonen dan 50/50, maar ik kan je wel vertellen dat alleenstaande ouder met een fulltime baan erbij erg zwaar is.