Advies gevraagt.

[gekkie23]

Hey allemaal

zal eerst even kort(voor zover dat mogelijk is) wat voorgeschiedenis delen.

ik ben nu 23 jaar, 3,5 jaar geleden een prachtige zoon gekregen samen met ex(destijds nog vriendin) me ex had toen al 2 kinderen uit vorige relaties(5-8 jaar)
tijdens de zwangerschap, begonnen de eerste scheurtje al te onstaan. aangezien ik de erkenning tijdens de zwangschap al geregeld wou hebben. tot ik plots te horen kreeg, wie zegt dat je je hem uberheaut mag erkennen. dit heeft destijds echt wat kapot gemaakt in me, heb het destijds laten rusten. maar de vraag bleef altijd hangen. de spanning in de relatie nam steeds veder toe, tot er huiselijk geweld bij kwam kijken(Ja ik weet het valt niet goed te praten, maar ik kon niet anders meer)
tot ons zoontje 2 jaar was hebben ik en ze moederen samen gewoond. waarna we uit elkaar gegaan zijn wegens het huiselijke geweld.(jeugdzorg was al betrokken wegens huiselijk geweld.) maar jeugdzorg vond het nog wel even nodig om de kinderen uithuis te plaatsen.( was zo'n jonge dame nog jonger dan mij, die dat wel even besloot)

na 4 maanden uithuisplaatsing( met 1-2x 1-2 uur omgang in de week) mocht de ons man weer terug naar ze moeder, en van jeugdzorg moest die 2 dagen per week naar mij. met jeugdzorg samen en me ex om tafel gezeten om invulling te geven aan welke dagen die naar mij zou komen. hierbij is ook afgesproken om te gaan kijken naar erkenning/gezag. en dat als moeder niet wou dat ik dat krijg ze dat ook duidelijk zou moeten kunnen onderbouwen, waarom ze vind dat ik dat niet krijg, of als ze wel vind dat ik er recht op heb aan welke voorwaarde moet ik dan voldoen?

inmiddels is dat gesprek 2 jaar geleden, hier onder een paar puntjes die fout gegaan zijn de afgelopen 2 jaar.

Moeder besluit dagen om te gaan ruilen omdat ze afspraken heeft, wanneer ik hier niet in mee kan wegens eigen afspraken. wil ik me kind niet meer zien en zal ze hem wel bij me weghouden 2 x 6 weken gebeurd, uiteindelijk na bemiddeling jeugdzorg weer goedgekomen.

Gaat zelf 1,5 week op vakantie. zou de kleine eerst bij mij brengen, krijg je dag van te voren telefoontje nee breng hem bij me ouders, want hij is nog nooit 1,5 week bij jou geweest(klopt maar ook nooit 1,5 week bij haar ouders) heb er niks over te vertellen.

wou dit jaar met me zoontje op vakantie gaan, op het laatste moment weigeren toestemming te geven.

zelf had me ex geen vakantie plannen dit jaar, maar na dat ik op 1 maandag me zoontje belde, en die mij vertelde dat die ze tas pakken was want hij ging zo op vakantie. krijg ik ze moeder aan de telefoon, ja ik heb gister voor 1 week last minute geboekt dus kon het niet overleggen met je. ik mis weer 2-3 dagen met me zoontje.

Zelfde met Basisschool keuze, afgelopen 1,5 jaar meerdere keren gevraagd, wat de bedoeling er in is en dat ik hier bij betrokken wil zijn. krijg ik plots te horen dat die al ingeschreven staat, dat moeder al een gesprek gehad heeft op school, waarop mijn reactie is dat zouden we samen doen, waarop ik als antwoord krijg je als je er bij betrokken wilt zijn moet je zelf maar naar die school bellen en een afspraak maken.

Het lijken allemaal kleine puntjes, maar als je al 3,5 jaar elke week tegen dit soort problemen aanloopt maakt het je compleet machteloos. heb me langen tijd ook geen vader gevoeld, maar meer een oppas vader, hij kon altijd komen, wanneer moeder wat had, gelukkige is daar wel iets in veranderd, aangezien de laatste x dat ze hem 6 weken bij me weghield, hij bij me ex thuis, woede aanvallen gekregen heeft omdat die niet naar ze papa toe mocht. sindsdien is het niet meer gebeurd dat ze hem niet meer bracht omdat haar iets niet aanstond.

omdat er nog steeds een otst over alle 3 kinderen staat, was er voor de zomervakantie een rechtzaak, om te kijken of de otst er af kon of nog een jaar verlengt moet worden.

de enige die tegen een verlening was, was de moeder. zowel jeugdzorg als ik als de vaders van de andere 2 kinderen wouden dat die verlengt werd.
hij is ook verlengt met nog 1 jaar, tijdens die zitting kwam heel duidelijk naar voren. dat alle vaders tegen het zelfde aanlopen, namelijk dat moeders wil wet moet wezen, en gaat het niet op haar manier dat gebeurd het allemaal niet.

het plaatjes ziet ook zo uit
vader 1(geen erkenning, geen gezag, sinds uithuisplaatsing woont ze zoon bij hem(is ook 3-4 dagen in week bij moeder), wat eigelijk niet eens zou kunnen wegens het gebrek aan gezag)
vader 2(erkenning, gezag. tijdens de geboorte waren ze getrouwd dus voor hem de mazzel dat het automatisch geregeld is)
vader 3 ik(geen erkenning,geen gezag. huidige omgang is elke woensdag/donderdag en zaterdag/zondag)


de rechter heeft aangeven dat er wat gedaan moet worden aan de machtspositie van de moeder. rechter heeft onder de ostst nu laten vallen dat ik en moeder verplicht zijn om bij een mediator een ouderschapsplan vast te stellen. dit wil ik al sinds ze geboorte dus ik ben hier ook heel blij mee.
ook heeft deze rechter me geadvisteerd om een nieuwe zitting aan te spannen voor erkenning/gezag( heb dit nooit eerder gedaan, wegens alle verhalen dat vaders toch nooit gelijk krijgen, en ik een strafblad heb, en er ook huiselijk geweld heeft plaats gevonden)

Nu hebben we gelukkige echt een top gezinsvoogd met een hart op de goede plek. welke ook tegen mij zegt, het klopt dat het er op papier misschien niet gunstig voor je uitzag. maar ik zie hoe jij al bijna 4 jaar vecht voor je zoontje, en dat ik een topvader ben blablabla. gelukkige wil zei dit ook op papier zetten en eventueel mondling toelichten tijdens een rechtzaak, dat jeugdzorg geen elke bezwaar ziet in gezamenlijke gezag, en dat als er al bezwaar is dat dat dan van moeders kant komt aangezien zei niet kan communiceren.


maar goed volgende week zou de eerste afspraak zijn bij de mediator( zie net alleen een mail langskomen van me ex dat ze de afspraak alweer heeft afgezegd)

maar wat kan ik van een mediator verwachten?
ik wil al langer dat gewoon alles word vastgelegd, denk ook aan wie gaat ze school, schoolreisjes/sport ect in te toekomst betalen. hoe worden feestdagen/verjaardagen geregeld.

ik zelf wil heel graag co-ouderschap, alleen hier voor lijkt me goede communicatie noodzakelijk, zoals overleg naar welke school die gaat, maar als moeder dit niet wilt/kan, moet ik dan maar genoegen nemen met me huidige omgang, en het niks te zeggen hebben?

ik had zelf de volgende regeling in gedachten.

50/50 van de dagen verspreid over 2 weken. aangezien ik al weet dat me ex nooit akkoord gaat met week om week.

week1: woensdag/donderdag/vrijdag bij MIJ(vader)
week2: donderdag/vrijdag/zaterdag/zondag bij MIJ(vader)

op deze manier is 2 weekenden per maand bij elke ouder, waardoor we beide altijd wat kunnen gaan doen in de weekenden. op deze manier van omgang, blijft die ze 2 grote broers bijna evenveel zien als anders(dit is voor mij heel belangrijk aangezien die super gek is op ze grote broers.

en dan qua feest dagen, waar een 1e en 2e dag van is, wisselt elke jaar, dit jaar mag ik bepalen welke dag die bij mij is, volgend jaar kan moeder bepalen ( wel maand van te voren aangeven)

vakanties zullen 50/50 gedaan worden.(afgestemd om wanneer ze moeder ook de andere kinderen heeft, zodat ze ook als broers samen zijn)

waarin ik nog heel erg mee zit is met het financiële gedeelde, wat is hier normaal in? ik heb zelf al meerdere keren aangeven, dat ik bereid ben alles te betalen in ze hele leven, op voorwaarden dat ze akkoord gaat met co-ouderschap. maar dat wilt ze niet, eigenlijk weet ik niet wat me ex wilt.


dus graag advies gevraagd, ben ik te veel eisend met co-ouderschap? of moet er nog meer inzitten voor me? hoe zouden jullie dit aanpakken.

Zie dat het inmiddels een behoorlijke lap tekst is geworden, hopelijk is het een beetje duidelijk verhaal voor jullie. zo niet vraag maar raak:)

[Onmacht]

Gekkie, heel eerlijk; ik weet niet waar ik moet beginnen... en eigenlijk ook niet of ik je wel verder wil helpen. De combinatie huiselijk geweld en maar ik kon niet anders meer (dit zinnetje haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan) en en ik een strafblad heb zit mij niet echt lekker. Helemaal niet wanneer het laatste betrekking heeft op het eerste.

De rest van je verhaal kan echter niet verzonnen zijn. Daar kan ik dus ook niet omheen. En waar er 2 (of feitelijk 1+3) kijven, hebben er ook 2 (of allen) schuld. Daarnaast wil ik in mijn leven niet veroordelen (iig niet zonder feiten en omstandigheden te kennen). Maw ik geef je het voordeel van de twijfel...

Gezien de omstandigheden geloof ik niet dat je helemaal beseft hoeveel geluk je hebt gehad en nog hebt... en ook dat je je prioriteiten op dit moment niet helemaal op orde hebt. Ik ga daarom even heel eerlijk en derhalve wellicht ook keihard zijn:

Jouw omgang met je zoon, is - op dit moment - enkel gebaseerd op het feit dat er een nauwe persoonlijke betrekking is ontstaan in de periode van samenwonen na geboorte. Met je biologisch vaderschap heeft het geen zak te maken. Je had net zo goed een willekeurig persoon van de straat kunnen zijn met wie je ex op dat moment samenwoonde; die had evenveel rechten gehad als jij nu hebt.

Keihard maar waar: Voor de wet ben je geen ouder of vader. Anders dan bovenstaande zijn er derhalve geen rechten of plichten. Zelfs als je ex KA wil, zal ze daarvoor naar de rechter moeten aangezien vaderschap niet vaststaat (en overigens dan in principe toegewezen krijgen).
Je ex heeft dan ook wettelijk geen enkele verplichting naar jou. Informatie of consultatie en alle dingen waarvan je zegt dat ze fout zijn gegaan de afgelopen jaren: in morele zin heb je helemaal gelijk! Je koopt er echter geen zak voor want een wettelijke kader ontbreekt volledig: Zij staat volledig in haar recht om zo te doen. Fair? Nee natuurlijk niet! Maar er is gewoon niets waarop je je kunt beroepen.

De rechter heeft je - zeer waarschijnlijk op persoonlijke titel (en dus niet terug te vinden in de beschikking) - het advies gegeven om voor vervangende toestemming voor zowel erkenning als gezag te gaan. Ik zou dit advies ONMIDDELLIJK ter harte nemen en zo snel mogelijk een goede advocaat (zie homepage site) in de arm nemen om dit op de kortst mogelijke termijn op zitting te brengen. Je hebt notabene ook nog de steun van de gezinsvoogd hierin! Wachten op je ex hierin, is wachten tot Pasen en pinksterren op 1 dag vallen... Feitelijk had je erkenning allang moeten regelen...
NB Geen idee of het mogelijk is, maar wellicht dat je samen met vader 1 een advocaat kunt nemen en gezamenlijk een verzoekschrift in kunt dienen voor erkenning en gezag. Scheelt weer in kosten...

Wat erkenning je gaat brengen: je hebt recht (!) op maar ook de verplichting (!) tot omgang (en dat is iets heel anders dan nu!) Daarnaast recht op informatie en consultatie (ex moet je om je mening vragen, maar je hebt geen medezeggenschap!). Beperkte informatieplicht van derden richting jou (maar 100% meer dan nu)

Wat gezag je gaat brengen: in theorie gezamenlijke besluitvorming. In praktijk niet veel meer als schoolkeuze en medische zaken. Wellicht (structurele) vrijetijdsbesteding (gaat hij op voetbal of niet etc). Aan de andere kant, vrije informatiebeschikking over school, medische zaken etc. En ook niet heel onbelangrijk... mocht er iets met je ex gebeuren, ben je - wettelijk - de eerste in lijn voor hoofdverblijf.

De rechter stuurt jullie nu naar mediation om een ouderschapsplan op te stellen... Buitengewoon frappant, daar je voor de wet dus geen ouder bent... M.i. Doe er dus je voordeel mee! En daarmee bedoel ik.. zorg dat je een goede verstandhouding krijgt.

Ben je teveel eisend met co-ouderschap? Op dit moment: ja, absoluut. Je hebt he-le-maal niets te eisen. Je ex kan op ieder moment dat zij dat wil haar keutel ongeacht welke afspraak dan ook weer intrekken. Als je het tot een gerechtelijke beschikking weet te krijgen, wordt het een iets ander verhaal maar ik betwijfel of dat gaat lukken zolang je niet tenminste wettelijk ouder bent of nog beter gezamenlijk gezag hebt.

Zit er dus meer in dan (uiteindelijk wellicht) co-ouderschap? Nee, tenzij jij en je medevaders gezamenlijk gaan aantonen dat ze een slechte moeder is. De vraag is of je dat moet willen... dat zou je/jullie niet beter maken dan haar op dit moment....


PS

[gekkie23]

Gekkie, heel eerlijk; ik weet niet waar ik moet beginnen... en eigenlijk ook niet of ik je wel verder wil helpen. De combinatie huiselijk geweld en maar ik kon niet anders meer (dit zinnetje haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan) en en ik een strafblad heb zit mij niet echt lekker. Helemaal niet wanneer het laatste betrekking heeft op het eerste.

Ik snap je punt hier in, het valt niet goed te praten, maar begrijp van me zelf waar het vandaan komt, wanneer je samen woont zorgt voor 3 kinderen, en je je eigen kind niet mee mag nemen naar je eigen ouders, en wanneer je na 4 maanden toch besluit dat te doen, en er plots politie voor de deur staat omdat je je eigen zoontje ontvoerd zou hebben, dan knapt er iets in je, maar het is en blijft niet goed te praten.

Gezien de omstandigheden geloof ik niet dat je helemaal beseft hoeveel geluk je hebt gehad en nog hebt... en ook dat je je prioriteiten op dit moment niet helemaal op orde hebt. Ik ga daarom even heel eerlijk en derhalve wellicht ook keihard zijn:

Mag ik vragen wat je precies bedoeld met mijn prioriteiten zijn niet helemaal op orde?

Keihard maar waar: Voor de wet ben je geen ouder of vader. Anders dan bovenstaande zijn er derhalve geen rechten of plichten. Zelfs als je ex KA wil, zal ze daarvoor naar de rechter moeten aangezien vaderschap niet vaststaat (en overigens dan in principe toegewezen krijgen).
Je ex heeft dan ook wettelijk geen enkele verplichting naar jou. Informatie of consultatie en alle dingen waarvan je zegt dat ze fout zijn gegaan de afgelopen jaren: in morele zin heb je helemaal gelijk! Je koopt er echter geen zak voor want een wettelijke kader ontbreekt volledig: Zij staat volledig in haar recht om zo te doen. Fair? Nee natuurlijk niet! Maar er is gewoon niets waarop je je kunt beroepen.

Dit is ook inderdaad, de reden dat de rechter een ouderschapsplan op ze plaats vind. wat betreft de wettelijke verplichtingen vond de rechter dat ze het wel verlicht was, aangezien we die afspreken over informatie delen ect, samen hebben gemaakt met jeugdzorg, en jeugdzorg handelt namens de rechter, en wat bij jeugdzorg op papier is vast gelegd was haar bindend. kon me dit zelf eigenlijk niet voorstellen maar waren de woorden van de rechter.

De rechter heeft je - zeer waarschijnlijk op persoonlijke titel (en dus niet terug te vinden in de beschikking) - het advies gegeven om voor vervangende toestemming voor zowel erkenning als gezag te gaan. Ik zou dit advies ONMIDDELLIJK ter harte nemen en zo snel mogelijk een goede advocaat (zie homepage site) in de arm nemen om dit op de kortst mogelijke termijn op zitting te brengen. Je hebt notabene ook nog de steun van de gezinsvoogd hierin! Wachten op je ex hierin, is wachten tot Pasen en pinksterren op 1 dag vallen... Feitelijk had je erkenning allang moeten regelen...
NB Geen idee of het mogelijk is, maar wellicht dat je samen met vader 1 een advocaat kunt nemen en gezamenlijk een verzoekschrift in kunt dienen voor erkenning en gezag. Scheelt weer in kosten...

Ik heb gelijk contact gehad met met me advocaat hier in, alleen het punt blijft voor mij, vandaar dat ik niet ook gelijk na de geboorte een rechtzaak heb gestart. het is en blijft de moeder van me kind, waarmee ik de rest van me leven contact zal houden, waar ik heel bang voor ben, is dat de communicatie nu al kut verloopt, en dat wanneer ik een rechtszaak aanspan, dit de spanningen alleen maar omhoog brengt, wat de communicatie en uiteindelijk me zoontje niet te goeden komt. aan de andere kant hoor ik al 2 jaar lang elke maand, ja binnenkort gaan we gezag en erkenning regelen. ga nu eerst die mediation afwachten, aangezien de gezinsvoogd heeft aangegeven ook erkenning/gezag te willen behandelen in de gesprekken. dus misschien kunnen we er nog uit komen zonder rechtzaak(heeft wel mij voorkeur)

De rechter stuurt jullie nu naar mediation om een ouderschapsplan op te stellen... Buitengewoon frappant, daar je voor de wet dus geen ouder bent... M.i. Doe er dus je voordeel mee! En daarmee bedoel ik.. zorg dat je een goede verstandhouding krijgt.

Ben je teveel eisend met co-ouderschap? Op dit moment: ja, absoluut. Je hebt he-le-maal niets te eisen. Je ex kan op ieder moment dat zij dat wil haar keutel ongeacht welke afspraak dan ook weer intrekken. Als je het tot een gerechtelijke beschikking weet te krijgen, wordt het een iets ander verhaal maar ik betwijfel of dat gaat lukken zolang je niet tenminste wettelijk ouder bent of nog beter gezamenlijk gezag hebt.

Zit er dus meer in dan (uiteindelijk wellicht) co-ouderschap? Nee, tenzij jij en je medevaders gezamenlijk gaan aantonen dat ze een slechte moeder is. De vraag is of je dat moet willen... dat zou je/jullie niet beter maken dan haar op dit moment....
PS

Tja een goede verstandshouding krijgen moet natuurlijk van 2 kanten komen. hoeveel tijd/energie ik daar in heb gestoken zonder ook maar 0 resultaat. kan het toch niet zo zijn, dat de partij die wel wilt werken aan de verstandshouding altijd aan het kortste eind trekt.

Weet niet wat je met een rechtelijke beschikking bedoeld, maar de bedoeling van het ouderschapsplan is dat het als stok achter de deur moet dienen, dat als ze weer afspraken niet nakomt van het plan, ze bijvoorbeeld een boete opgelegd kan krijgen.

dat me ex op dit moment alles weer zomaar kan omgooien klopt gedeeltelijk, dit is ook de reden waarom ik verlening van de otst heb gevraagd, me ex heeft al meerdere keren de omgang gewijzigd of hem meerdere weken niet naar mij laten gaan, welke grote gevolgen hadden op het gedrag van me zoontje, jeugdzorg heeft is hier flink boos over geworden, en heeft al aangegeven dat ze zoiets niet nog 1 x hoeft te flikken, want dan gaan ze over op uithuisplaatsing, aangezien ze met dat soort actie's alleen in der eigen belang denkt en niet aan het belang van ons kind.

Het is absoluut niet mijn intentie om me ex als een slechte moeder te gaan afschilderen, want ze is zeker een goede moeder, en me zoontje is ook gek op ze moeder, alleen de communicatie/verstandshouding tussen ons laat te wensen over. maar als volgens jou co-ouderschap te veel gevraagd is, wat is dan redelijk om als richtlijn te gebruiken? op dit moment heb ik me zoontje elke woensdag van 12:00 tot donderdag 09:00 dan breng ik hem naar de peuterspeelzaal, en haalt ze moeder hem daar weer op, en dan vrijdag van 12:00 uur tot zaterdag 19:00 uur. dit is al behoorlijk veel als ik de verhalen van andere vaders lees/hoor. maar ik wil er wel op vooruit gaan, aangezien me dit al 2 jaar lang door moeder word beloofd. want als het aan moeder nu ligt, ga ik me woensdag/donderdag ook nog inleveren.

[Onmacht]

Het is me nu duidelijker. Zoals je nu beschrijft gewoon mediation ingaan en je wensen op tafel leggen. Wellicht verstandig om dit eerst met de gezinsvoogd te bespreken (aangezien je die behoorlijk mee hebt). Wees iig realistisch en denk in belang van het kind. Je kan bijvoorbeeld ook opbouwen naar co-ouderschap per leeftijd X.

Mocht voor erkenning en gezag toch rechtzaak nodig blijken; je kunt blijven denken 'het is wel de moeder van,' maar als zij (moeder) zou denken 'het is wel de vader van' was dit helemaal geen issue geweest en had je dus gewoon erkenning en gezag gehad... Bovendien dan niet half zoveel gedonder als je nu hebt gehad en hebt.

Kortom, maak onderscheid tussen de morele/emotionele aspecten (je hebt helemaal gelijk maar je koopt er niets voor als de ander niet wíl) en de juridische/zakelijke aspecten. Die laatste gaan altijd over je kind en jezelf: je kind heeft recht op een vader en jij hebt recht op het vaderschap!