Wetgeving met betrekking tot nieuwe partner

[Hans60]

Onderstaande e-mail stuurde ik via Postbus 51 aan het Ministerie van Justitie.
Als een alimentatieplichtige via een huwelijk of geregistreerd partnerschap een nieuwe partner krijgt ontstaat volgens de wet zorgplicht (BW1 art.81). In de Tremanormen komen bepalingen of richtlijnen voor waarbij ervan wordt uitgegaan dat deze nieuwe partner in haar eigen levensonderhoud voorziet en niet ten laste mag komen van de draagkracht. Indien zij niet in staat is in haar eigen levensonderhoud te voorzien, dan moet dit terdege worden bewezen.
Volgens mij wordt dit in het Burgerlijk Wetboek Boek 1 nergens wettelijk vastgelegd en is deze bepaling in de tremanormen daarmee onwettig.
Graag verneem ik uw reactie hierop.

Als antwoord kreeg ik het volgende:
Naar aanleiding van uw e-mail kunnen wij u het volgende hierover meedelen:

De wettelijke maatstaven voor de bepaling van het voor levensonderhoud verschuldigde bedrag zijn de behoefte van de onderhoudsgerechtigde en de draagkracht van de onderhoudsplichtige.
Sinds de inwerkingtreding van de wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding (1 maart 2009) voorziet art. 1.400 BW in een voorrang voor kinderalimentatie ten opzichte van alle andere onderhoudsverplichtingen. Dit heeft tot gevolg dat bij de bepaling van de draagkracht ten behoeve van kinderalimentatie geen rekening wordt gehouden met de nieuwe partner (echtgeno(o)t(e)/geregistreerde partner).
De gedachte hierachter is dat een partner in staat moet worden geacht te voorzien in eigen levensonderhoud. Van een kind kan dit niet verwacht worden.
Voor de onderhoudsplichtige ouder wordt dan de norm voor een alleenstaande gehanteerd.

In geval van vaststelling van partneralimentatie dient volgens jurisprudentie van de Hoge Raad in beginsel rekening te worden gehouden met alle redelijke uitgaven die ten laste van de man komen.
Tot dergelijke uitgaven zullen in het algemeen ook moeten worden gerekend uitgaven van de man om te voorzien of bij te dragen in het levensonderhoud van een met hem samenwonende partner. Dit is echter niet aan de orde als er naast partneralimentatie ook kinderalimentatie moet worden vastgesteld.
Wij verwijzen u in dit verband ook naar het rapport alimentatienormen versie 2009 (gepubliceerd op www.rechtspraak.nl).

Met vriendelijke groet,


Directie Voorlichting
Ministerie van Justitie

Wat in de laatste alinea staat is belangrijk. Daarin staat in feite dat een man, conform artikel 81 BW1, zorgplicht heeft voor zijn nieuwe partner met wie hij een huwelijk heeft gesloten of een geregistreerd partnerschap is aangegaan. We mogen naar mijn mening hieruit concluderen dat hetgeen in de Tremanormen staat, onwettig is. Volgens deze normen wordt een nieuwe partner verplicht in haar eigen levensonderhoud te voorzien en bij te dragen in o.a. de woonlasten. In werkelijkheid blijkt dit dus wettelijk helemaal niet te kloppen. In de procedure die ik binnenkort begin vanwege alimentatieherziening maak ik dit onderwerp van het geding.
Van bovenstaande heb ik in een vervolg mail aan het Ministerie van Justitie bevestiging gevraagd. Voor de goede orde: deze stellingname geldt uitsluitend voor partneralimentatie waarbij geen kinderalimentatie is betrokken.
Wordt vervolgd.

Met groet,
Hans

[maantje01]

Hallo Hans,
Daar wij ook bezig zijn om de procedure tot herziening op te starten, is dit belangrijke informatie. Waarvoor dank. Ik zal zeker je berichten blijven volgen. Ik vraag me wel af hoe het mogelijk is dat advocaten niet van dit soort dingen op de hoogte zijn. En waarom zou een nieuwe partner (ik in ons geval) in eigen onderhoud moeten kunnen voorzien en hoeft de ex-vrouw van mijn man alleen maar een paar uurtjes te werken? De rest van de week werkt ze zwart en zij is dus ook in staat om, zeker voor een groot deel, in eigen onderhoud te voorzien. Ik kom er niet achter, de advocaat weet ook niet alles en artikelen in Wetboeken zijn niet altijd even makkelijk te ontcijferen. Ik ben zeer benieuwd naar je bevindingen. Succes!