vrouw is er vandoor en weigert mee te werken

[hermanvd]

Het is hier mooi k$%#e!

Ik had mijn zoon even weggehouden bij zijn moeder, vanwege de stress en de rare dingen die ze tegen hem zei. (ze dacht dat ik haar wilde doden zei ze tegen hem). Kind is 5 jaar!

Ik een hele week lopen zoeken naar hulp bij de verschillende instanties, maar geen haast. Pas toen moeder aangaf dat ik haar had mishandeld en haar zoon aan het mishandelen was wilden ze beginnen en dan nog wel met spoed.
Jeugdzorg bepaalde dat we om de week hem zouden verzorgen in mijn huis (huwelijkse voorwaarden) en dat hij naar de eigen school moest gaan.

De eerste week ging hij wel naar school, maar heeft moeder mijn halve huis leeggehaald. Ook mijn trouwring en mijn eigen babybestek van 40 jaar terug! Zelfs de cadeautjes die ik afgelopen verjaardag van hem kreeg zijn weg. Een zelfgemaakte sleutelhanger, die naast mijn bed stond mis ik eerlijk gezegd meer dan de trouwring.

En toen ik mijn zoon op wilde halen van school, was hij niet geweest. Ze zat in een time out woning in een stad dichtbij en deed hem daar naar school. Ze wilde zich niet aan de afspraken houden.

Nu is ze uit die woning en zit ze ruim 100 km verderop in Enschede. Daar gaat hij volgende week weer naar een andere school, na de carnavalsvakantie.

De advocaat geeft mij aan, dat de rechter dan nu niet snel meer mij het kind zal toewijzen, ook al houdt ze zich aan geen enkele afspraak.
Ze geeft valse informatie en beinvloed het kind. (papa is dik en papa liegt, papa mishandelt kind en moeder)
Ik weet niet eens welke aangiftes ze allemaal tegen me heeft gedaan. De politie heeft mij in ieder geval niet op de hoogte gesteld. Ik krijg het van haar te horen. Ook dat ze al 3 jaar lang zoekt naar een methode om mij uit de ouderlijke macht te zetten. En verdraaid, ik ben net 3 jaar getrouwd!

Jeugdzorg beseft het inmiddels, denk ik. Van de kinderbescherming weet ik niet wat ik daarvan moet denken. Die hebben nu zoiets, dat ze denken dat vader en moeder allebei in staat zijn het kind op te voeden en willen enkel nog haar gegevens controleren.

Ze zit nu in het huis van een vriendin, ze zit enorm ver van haar werk af en ik heb nu al 3 weken mijn zoon niet meer gezien.
Ik loop tegen muren op omdat ik probeer via de regels te werken als vader en omdat moeder ze allemaal negeert gaat dat zomaar wel.

Ik baal ervan dat ze met zo'n gedrag ook nog beloond lijkt te gaan worden.

Iemand een idee?
Ik weet het even niet meer.
En ik moet nog 3 weken wachten op de rechter, voor er een omgangsregeling komt.

[The Driver]

De rechter zal altijd uitgaan van de bestaande situatie.

Doe dus hetzelfde als je ex.

Dus : haalt je kind op bij zijn nieuwe school of bij die vriendin en duik onder tot je over 3 weken bij de rechter terecht kunt. Zorg dat hij op zijn oude school terug kan komen en zorg voor bewaking als de school uit is. Laat je kind niet meer alleen.

[hermanvd]

ik zou willen, maar weet niet waar hij zit.
Alleen de stad.
Zou me enkele dagen kosten hem terug te vinden.
Bovendien wil ik hem niet verder frustreren dan zij al doet.
Ik wil me niet tot haar niveau verlagen. Want het is echt verlagen. Ze projekteert volgens mij alles wat zij zou gaan doen op mij. En dan gaat ze vast tegen de politie zeggen dat ik het al gedaan ehb voor het gemak.
Gelooft ze zelf ook nog.

Het gaat eerst om de voorlopige voorziening.
ik hoop dat ik dan al voor hem mag zorgen.
Op dit moment denk ik dat ik alleen kan aangeven, waarom ik haar niet geschikt vind om voor hem te zorgen.

[The Driver]

Hij zit toch op een nieuwe school ?
Dan weet zijn oude school waar hij naar toe is gegaan, zijn oude school moet voor de overdracht naar een nieuwe school tekenen ( Leerplichtwet )

[hermanvd]

die hebben dit nooit aan de hand gehad.
Die zoeken nog naar wat ze me mogen vertellen.
bovendien is ze nu al 2x van school gewisseld.
Ik moet dus ook de andere school nog benaderen.

maar dat komt deze week wel.

Ik kom er wel achter.

[Dwaasstel]

Herman, ik wil je even veel sterkte wensen. Ik zou me zoals jij al eerder zei niet verlagen naar haar niveau. In het ergste geval zou het je wel eens duur kunnen komen te staan als je hem meeneemt en je helpt je zoon er ook niet mee. Wel kun je natuurlijk uitzoeken waar je zoon nu verblijft en op school zit. Dit kan nooit kwaad.

Nogmaals veel sterkte.

[The Driver]

Ik vind het geen kwestie van verlagen naar haar niveau, maar de belangen van je kind veilig stellen, nu zal je hem als het aan je ex ligt nooit meer terug zien.
Laat jezelf niet in de slachtofferrol dwingen door je ex, betaal haar met gelijke munt terug, je kind is niet haar eigendom.

[hermanvd]

ik heb weer een nacht weinig geslapen.
Ik ga met de advocaat praten over de mogelijkheden.
Als ik hem laat zitten ben ik genaaid. Doe ik het niet, ben ik dan erger genaaid of heb ik dan tenminste mijn zoon nog even gezien?

Kan ik hem terug naar zijn eigen school doen en is zij dan genaaid als ze hem weer ervan af haalt en naar de 4e school in 2 maanden doet?

Voorlopig wil ik eerst weten waar hij op school zit.
Ik wil van de docenten ook een verslag van hoe het met hem gaat.
Dat is het minimum.

Nog 3 weken voor de rechtszaak... ze zijn lang zonder je kind.
En dan te weten dat zij hem waarschijnlijk de hele tijd zit te bespelen tegen jou.
Het ene moment blokkeer ik alle emoties, het andere moment heb ik paniek en het volgende moment zit ik gewoon te janken.
Inmiddels intake eghad bij maatschappelijk werk voor mentale steun. Ze hebben me al een spoedgeval gemaakt omdat ik er ver doorheen zit.
Ik heb het waarschijnlijk ook maar kort nodig.
De onzekerheid is het ergste.

[Dwaasstel]

Laat jezelf niet in de slachtofferrol dwingen door je ex, betaal haar met gelijke munt terug, je kind is niet haar eigendom.

@ Driver: Haar kind is absoluut niet haar eigendom zeker niet! Maar betaal haar met gelijke munt terug dan heb je het dus op haar gemunt. Het belang van het kind moet daarin niet vergeten worden. Door zelf dat soort acties te ondernemen doe je precies hetzelfde. Iets waarvan je eerder zegt dat het niet goed voor het kind is.

@ Herman: drie weken wachten is ontzettend lang. Maar als jouw band met jouw kind goed is dan komt dat weer goed. Let maar op. Een band maakt je niet 1,2,3 kapot. Overleg met je advocaat. Die heeft vaak goed voor ogen hoe je het best in actie kan komen. Probeer zoveel mogelijk info te krijgen over je kind. Daar heb je recht op. Hou je aan de regels, dat zij dit niet doet zal alleen maar tegen haar werken en zoek de hulp voor jou persoonlijk die je nodig hebt. Hou je sterk voor je zoon!!

[NogEenPap]

Herman,

Deze kwam uit het gastenboek opmerking van Denis: 6 feb 2012
"bel de school directeur op en vraag op welk adres hij wenst gedagvaard te worden (school adres en ofzijn prive adres)om een zitting conform de wet 377c (informatie verplichting) aan te doen.
dit heeft bij mij zelfs gewerkt bij jeugdzorg en kreeg daar conform deze wet de informatie die ik wilde.
geef ook aan dat je het te belangrijk vind om deze informatie te laten schieten en dat je hem daarom wil dagvaarden om een rechter hem te laten vertellen wat deze wet inhoud .
het kan via kantonrecht en de kosten hiervoor worden ook opgeeist bij het er op aan laten komen van een zitting .
helpt welen de school zal er niet op zitten te wachten dat ze gedagvaard worden . "
Ik denk dat jij ook maar zo iets moet doen.

[EDA]

ik heb weer een nacht weinig geslapen.

Het ene moment blokkeer ik alle emoties, het andere moment heb ik paniek en het volgende moment zit ik gewoon te janken.

De onzekerheid is het ergste.

Eén zekerheid heb je. Het wordt nooit meer een gezin, wat natuurlijk het beste voor je kind zou zijn. Maar dat is niet meer, een realiteit en meteen een zekerheid.
I.p.v. een gezin moet er dus wat anders komen. Wat? Dat is een zakelijke overeenkomst, in het belang van je kind.
Emotie helpt niet bij de vaststelling van een nieuwe situatie/regeling. Emotie is wel zeer begrijpelijk. Velen hier kennen het. Reken daar maar op!

Wat ik moest doen en ik geef het jou ook mee, is accepteren dat het nooit meer wordt wat je eigenlijk wil, namelijk de oude situatie ( gezin) laten voortduren. Begrijp dat , accepteer het en laat het dan los. Dat scheelt enorm in het "gevecht" tegen.... Daarna kwam bij mij pas het diepere verdriet los.
Ook dat onderga je gewoon, dat is een natuurlijk proces. Een rouwproces.
Maar het geeft lucht, waardoor je helderder kunt kijken naar de zaak.
En die helderheid heb je nodig om ( weer ) Liefdevol te zijn en als zodanig betrokken partijen te benaderen. Vanuit emotie strijk je namelijk makkelijk anderen tegen de haren in. Kan niet goed uitwerken en is daarmee ook nadelig voor je kind.

De onzekerheid is het ergste. JOUW onzekerheid is het ergste. Maar daar kun jij zelf wat aan doen. Hoe sterker jij in je schoenen gaat staan, des te beter is het en dan is het ergste dus achter je.

Go with the flow.

[hermanvd]

@ EDA

Ik besef dat het gezin weg is. Dat heeft ze letterlijk in mij getrapt.
Kan ik alleen niet bewijzen. Ik ging al onder haar dominantie gebukt, omdat ik bleef voor mijn zoon.

Ik vecht ook niet meer tegen haar. Ik vecht voor mijn zoon.
Met haar wil ik communiceren, maar ze weigert alles.
Ook dat is misschien een ander motief. Met hem bij mij kan ik vragen om een omgangsregeling. Anders moet ik hopen op wat zij mij aanbiedt.
Ik ben zelf tot onderhandelen bereid, als er iets valt te onderhandelen.
Ik wil mijn zoon zijn moeder niet ontzeggen, maar voor zijn welzijn, zeker op langere termijn, wil ik medezeggenschap houden over zijn welzijn.
En niet alleen informatie of het al dan niet goed gaat.

Laat jezelf niet in de

@ Herman: drie weken wachten is ontzettend lang. Maar als jouw band met jouw kind goed is dan komt dat weer goed. Let maar op. Een band maakt je niet 1,2,3 kapot. Overleg met je advocaat. Die heeft vaak goed voor ogen hoe je het best in actie kan komen. Probeer zoveel mogelijk info te krijgen over je kind. Daar heb je recht op. Hou je aan de regels, dat zij dit niet doet zal alleen maar tegen haar werken en zoek de hulp voor jou persoonlijk die je nodig hebt. Hou je sterk voor je zoon!!

Mijn grote angst is dat de rechter kijkt naar de huidige situatie.
En als die op dat moment is dat ze aan de andere kant van het land verblijft met mijn zoon, dan zal hij niet snel een omgangsregeling om de week toewijzen, zoals ik had gevraagd, als hij niet aan mij wordt toegewezen.

En de kans dat hij aan mij wordt toegewezen als zij mijn kind verzorgt, is ook minimaal. De zaken waarom ik haar niet de zorg voor mijn kind wil laten zijn moeilijk te bewijzen, maar opgesomd zijn het borderline gedrag, mijn kind in alles zijn zin geven alsof het een volwassene is (ook dat hij van haar wijnglas mag drinken!), weghouden van mijn familie (de enige die hij heeft, omdat moeder een genaturaliseerde buitenlandse is), racistische neigingen van moeder, extreem bijgelovig (ik mag mijn zoon niet vertellen waarom iets gevaarlijk is, alleen dat het gevaarlijk is), ze probeert hem overal tegen te beschermen en ze probeert vader altijd als een leugenaar weg te zetten, terwijl ik juist altijd van haar op mijn kop kreeg dat ik te eerlijk ben naar iedereen toe.

Ik kan nu al voorspellen dat als zij de zorg over hem krijgt, zijn eetgewoontes weer teruggaan naar junkfood, dat hij weer op zijn billen van de trap af moet, dat hij niet leert hoe hij zelfstandig een weg moet oversteken en dat hij als puber onhandelbaar zal zijn.

Dat is de reden dat ik nu alles geprobeerd moet hebben om hem dat lot te besparen, zodat ik mezelf het in ieder geval niet hoef te verwijten.
Als de nederlandse rechtsspraak niet in het belang van mijn kind handelt, kan ik kijken hoeveel geld ik nog heb of kan krijgen, maar ik doe in ieder geval al het mogelijke.

Ik heb al gevraagd aan de advocaat om de andere advocaat te vragen mij van informatie te voorzien.
Dan heb ik in ieder geval een officielle weigering.

[hermanvd]

Ik heb mijn weigering!
ze lachte me aan de telefoon uit.
Ze heeft een eigen huis toegewezen gekregen in Enschede binnen een week, dus ze zal wel weer aangedragen hebben dat ik haar mishandelde.
Jeugdzorg had dat al juist ontkracht hier in de buurt.

Nu zit ze 200 km verderop.

Ze wil een omgangsregeling voorlopig instellen via zo'n omgangshuis, zodat ik Lucas niet ga ontvoeren.

Effectief ontzegt ze mij dus de toegang tot mijn zoon.
En aangezien zij geen familie meer heeft, ontzegt ze mijn zoon ook de toegang tot zijn familie door letterlijk aan de andere kant van het land te gaan wonen.
De rechter heeft nog steeds niet geoordeeld en ze is al weg met hem.

Laat ze mij wel een andere keus dan om hem te proberen terug te halen?
Ik begrijp dat de kans minimaal is dat de rechter een vrouw met zoveel waanideeën oojk nog gaatg terugfluiten.
Dat zij daar gaat wonen is haar keuze, maar dat ze mijn zoon zomaar meeneemt is afschuwelijk en niet in zijn interesse, denk ik zo.

Haar adres ken ik ook niet, enkel de stad.
Wat kan ik doen?

[EDA]

Heb je gezamenlijke ouderlijke macht?

[hermanvd]

nog wel.
voorlopige voorzieningen zijn ook nog in aanvraag. Nog geen zitting geweest.

kind heeft ze, naar eigen zeggen, al ingeschrevenind e nieuwe gemeente.
ze wilde ook kinderopvangtoeslag aanpassen, maar die is op mijn naam aangevraagd en had ik naar mijn eigen rekening laten overschrijven om gemeenschappelijke rekeningen nog mee te kunnen afbetalen. Zij betaalt mij immers nietmeer voor zaken als de BSO die ze nog steeds niet heeft afgezegd. En ik doe het niet, omdat mijn zoon bij mij hoort te zijn.
(afspraak jeugdzorg)

Ik heb inmiddels geprobeerd contact op te nemen met www.denoodkreet.nl
Die zeggen wel aan waarheidsvinding te doen.

Ik hoop dat ze me snel kunnen helpen.
Was pas vrijdagmiddag dat ik van ze hoorde, dus morgen (maandag) opnieuw proberen.

Als ik hem wist te vinden, zou ik hem zo op willen halen.
Ik heb nu ook al een paar dagen gehad dat ze weigert me met hem te laten spreken.
Ze vindt dat ik te vaak bel, maar een afspraak wanneer ik wel kan bellen, wil ze niet.

Ik heb afgesproken om half 7 's avonds te bellen, omdat hij om 7 uur gaat slapen (als hij bij mij is).
En vaak zijn ze dan aan het eten of boodschappen doen om die tijd.
Alsof ze het erom doet.

Op dit moment ben ik bij familie. Eentje is oud jeugdzorg medewerkster, die nooit een blad voor de mond nam en echt voor de kinderen opwam.
Die las de verslagen van jeugdzorg en die ziet er heel veel negatiefs in dat jeugdzorg zag in haar.
Ze gaf me ook de tip om in dat verslag aan te geven welke delen niet door mij gezegd zijn, en hoe ze erop kwamen. Omdat het lijkt alsof ze haar verhaal overgenomen hebben en sommige zaken van mij namen ze of niet aan of hebben ze niet juist vermeld. (haar versie en niet de mijne)

De belangrijkste fout vind ik dat ze melden dat vader en moeder elkaar in het bijzijn van het kind zwart maken.
Ik heb juist pertinent geweigerd om in het bijzijn van mijn zoon iets kwaads over moeder te vertellen. Dat hebben ze me of nooit gevraagd of verkeerd beschreven.

En een andere is dat we samen ruzie maakten in zijn bijzijn.
Ik ben juist vaak weggelopen, omdat ik niet in conflict wilde treden bij hem.
Achteraf wel haar erop aangesproken, wat weer werd genegeerd.
Ik heb heaar heel wat gevechten bij mijn zoon laten winnen, omdat ik gewoon weigerde bij hem te vechten.
En ik heb wel aangegeven dat ik niet bij hem vocht, maar zij kunnen zich niet voorstellen dat je niet terugvecht, dus dat hebben ze niet genoteerd.

En mijn verzoek dergelijke zaken te verbeteren hebben ze nooit gedaan. Iemand anders had de tekst geschreven
en dat konden zij dus niet aanpassen en de ander is niet meer verantwoordelijk voor de zaak.

Als ik geluk heb leest de rechter de tekst en ziet in dat zij zich slecht gedraagt en ik me netjes gedraag.
Dat jeugdzorg vraagtekens zet bij de wenselijkheid om hem bij moeder te laten.
Dat hij nadenkt over de zaken die jeugdzorg fout heeft beschreven.
Helaas bij de voorlopige voorzieningen zal ik moeilijk de rechter kunnen dwingen om sommige uitspraken van jeugdzorg met een korreltje zout te nemen.

Mijn advocaat adviseert me om niet teveel opmerkingen te maken naar jeugdzorg, omdat ze me dan niet meer serieus zullen nemen.

Maar hoe kan ik dan zulke misstanden uit een officieel verslag weg krijgen?

Maar advies is zeker welkom!