Jahaaa, maar wat levert het op? Dat is veel belangrijker.Dwaze opa schreef:maar er gebeurt tenminste wat.
Ik geloof niet meer in een oplossing langs cognitieve weg.
Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
-
EDA
- Ervaringsdeskundige
- Berichten: 856
- Lid geworden op: 03 feb 2007, 23:22
- Locatie: The more problems you have, the more you can learn!
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Ik geloof niet meer in een oplossing langs cognitieve weg.
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Eda schrijft;
''Jahaaa, maar wat levert het op? Dat is veel belangrijker''
Mee eens,moet ook nog zien wat het op levert...er is een uitstekend alternatief,nl. de kinderen terug naar het ouderlijk huis,de vader,de speelvriendjes,de familie enz...de kinderen zelf zouden ook niets liever willen....maar of het ook gaat gebeuren?...het zal afgewacht moeten worden....voor hetzelfde geld zitten de kinderen op korte termijn in een tehuis met een beperkte omgang,onder controle,voor zowel de moeder als de vader in één of ander tehuis op flinke afstand en is er weer eens sprake van een vorm van kinderroof door instanties in naam van de staat en zogenaamd in het belang van de kinderen.
We zullen zien....ben ook heel benieuwd naar de nieuwe gesprekken met de RvK;m.i. is alles wat gezegd moest worden nu wel gezegd en er ligt inmiddels een vuistdik dossier.
''Jahaaa, maar wat levert het op? Dat is veel belangrijker''
Mee eens,moet ook nog zien wat het op levert...er is een uitstekend alternatief,nl. de kinderen terug naar het ouderlijk huis,de vader,de speelvriendjes,de familie enz...de kinderen zelf zouden ook niets liever willen....maar of het ook gaat gebeuren?...het zal afgewacht moeten worden....voor hetzelfde geld zitten de kinderen op korte termijn in een tehuis met een beperkte omgang,onder controle,voor zowel de moeder als de vader in één of ander tehuis op flinke afstand en is er weer eens sprake van een vorm van kinderroof door instanties in naam van de staat en zogenaamd in het belang van de kinderen.
We zullen zien....ben ook heel benieuwd naar de nieuwe gesprekken met de RvK;m.i. is alles wat gezegd moest worden nu wel gezegd en er ligt inmiddels een vuistdik dossier.
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Toevoeging aan de update;
De RvK wil ook nog eens met de kinderen spreken;dat is al eens een keer gedaan,maar daar kwam maar weinig uit zoals het jongentje van 6 ,dat beweerde dat hij boos op zijn moeder was omdat zij zijn papa bij hem had weggehaald..het meisje van 4 heeft helemaal niets gezegd.
Zo'n tweede gesprek lijkt mij ook vrij nutteloos...deze kinderen hebben het vertrouwen in ''grote mensen '' behoorlijk verloren en zullen zeker niet het achterste van hun tong laten zien bij een min of meer wildvreemde man,in een wildvreemd gebouw.
Het strijdbare jongentje zal misschien ook deze keer mogelijk wat zeggen,niet veel verwacht ik trouwens;het meisje zegt waarschijnlijk ook deze keer helemaal niets;die vertrouwt alleen haar papa en af en toe zijn familie na eerst tijden de kat uit de boom gekeken te hebben.
Na iat gesprek met de kinderen is het de bedoeling om nog een gesprek te hebben met zowel de moeder als de vader...apart dus.
Dan zullen ook de informanten gehoord zijn en kan het definitieve concept-rapport samen gesteld worden...
Maar dit kan natuurlijk allemaal achterhaald worden door een kinderbeschermingsmaatregel,met mogelijke maatregelen die door de rechtbank bekracht moeten worden.
Het verschil mag duidelijk zijn;in het ene geval vraagt de rechter advies aan de raad voor de voogdij en in het tweede geval is er kennelijk sprake van een noodsituatie,vastgesteld door de Raad en mag de rechter oordelen of de wijze van handelen van de raad gerechtvaardigd is.
In het eerste geval heeft de rechter de uiteindelijke regie;in het tweede geval de Raad.
Moeders is een psychisch probleemgeval en is daarvoor onder behandeling..de Raad gaat ook deze instelling raadplegen als informant;moeders heeft daar zelf toestemming voor gegeven,zodat deze informatie niet geblokkeerd kan worden door het medisch geheim.
Moeders zelf beweert dat de pschychische problematiek niet zo veel voorstelt,maar diagnoses en aanbevelingen uit het vrij jonge verleden spreken een heel andere taal.
De RvK wil ook nog eens met de kinderen spreken;dat is al eens een keer gedaan,maar daar kwam maar weinig uit zoals het jongentje van 6 ,dat beweerde dat hij boos op zijn moeder was omdat zij zijn papa bij hem had weggehaald..het meisje van 4 heeft helemaal niets gezegd.
Zo'n tweede gesprek lijkt mij ook vrij nutteloos...deze kinderen hebben het vertrouwen in ''grote mensen '' behoorlijk verloren en zullen zeker niet het achterste van hun tong laten zien bij een min of meer wildvreemde man,in een wildvreemd gebouw.
Het strijdbare jongentje zal misschien ook deze keer mogelijk wat zeggen,niet veel verwacht ik trouwens;het meisje zegt waarschijnlijk ook deze keer helemaal niets;die vertrouwt alleen haar papa en af en toe zijn familie na eerst tijden de kat uit de boom gekeken te hebben.
Na iat gesprek met de kinderen is het de bedoeling om nog een gesprek te hebben met zowel de moeder als de vader...apart dus.
Dan zullen ook de informanten gehoord zijn en kan het definitieve concept-rapport samen gesteld worden...
Maar dit kan natuurlijk allemaal achterhaald worden door een kinderbeschermingsmaatregel,met mogelijke maatregelen die door de rechtbank bekracht moeten worden.
Het verschil mag duidelijk zijn;in het ene geval vraagt de rechter advies aan de raad voor de voogdij en in het tweede geval is er kennelijk sprake van een noodsituatie,vastgesteld door de Raad en mag de rechter oordelen of de wijze van handelen van de raad gerechtvaardigd is.
In het eerste geval heeft de rechter de uiteindelijke regie;in het tweede geval de Raad.
Moeders is een psychisch probleemgeval en is daarvoor onder behandeling..de Raad gaat ook deze instelling raadplegen als informant;moeders heeft daar zelf toestemming voor gegeven,zodat deze informatie niet geblokkeerd kan worden door het medisch geheim.
Moeders zelf beweert dat de pschychische problematiek niet zo veel voorstelt,maar diagnoses en aanbevelingen uit het vrij jonge verleden spreken een heel andere taal.
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Binnenkort gaat de behandelend raadsmedewerker een tweede gesprek voeren met de twee kinderen van mijn zoon...er is al eens een dergelijk gesprek geweest en daar kwam hoegenaamd niets uit...dus vraag ik mij af wat het nut van een tweede gesprek is.
Het kan allemaal wat met protocollen te maken hebben,maar daar heb ik geen boodschap aan.
Bovendien zijn gesprekken met zulke jonge kinderen (4 en 6 jaar) een hachelijke onderneming omdat de werkelijke wereld en de fantasiewereld bij hen door elkaar heen lopen.Ook de ''Bolderkar-affaire''hangt als een zwaard van Damocles boven dergelijke gesprekken.
Ten eerste zou ik wel eens willen weten wat men beoogt met een dergelijk gesprek..het wordt tenslotte gevoerd met een voor de kinderen vreemd iemand op een vreemde locatie en moeten daarvoor uit hun gewone leeftritme gehaald worden en dat zijn geen acties die in het belang van de kinderen zijn.
Mijn vraag is..kan één van de ouders een stokje voor een dergelijk gesprek steken en het weigeren...alle gesprekken met de Raad vinden op vrijwillige basis plaats.M.i kan een ouder met gezag zeggen...''ik wil dit niet''....met het behoud...''tenzij u mij kunt overtuigen dat dit zin heeft en het in het belang van de kinderen is''...zo niet...dan geen gesprek..wel of geen protocol.
Ik ga dit denk ik maar eens aan mijn zoon voorleggen...of hij er voor te porren is,zal ik moeten afwachten..
Maar adviezen en/of ervaringen hiermee van dwaze vaders wil ik graag hebben.
Het kan allemaal wat met protocollen te maken hebben,maar daar heb ik geen boodschap aan.
Bovendien zijn gesprekken met zulke jonge kinderen (4 en 6 jaar) een hachelijke onderneming omdat de werkelijke wereld en de fantasiewereld bij hen door elkaar heen lopen.Ook de ''Bolderkar-affaire''hangt als een zwaard van Damocles boven dergelijke gesprekken.
Ten eerste zou ik wel eens willen weten wat men beoogt met een dergelijk gesprek..het wordt tenslotte gevoerd met een voor de kinderen vreemd iemand op een vreemde locatie en moeten daarvoor uit hun gewone leeftritme gehaald worden en dat zijn geen acties die in het belang van de kinderen zijn.
Mijn vraag is..kan één van de ouders een stokje voor een dergelijk gesprek steken en het weigeren...alle gesprekken met de Raad vinden op vrijwillige basis plaats.M.i kan een ouder met gezag zeggen...''ik wil dit niet''....met het behoud...''tenzij u mij kunt overtuigen dat dit zin heeft en het in het belang van de kinderen is''...zo niet...dan geen gesprek..wel of geen protocol.
Ik ga dit denk ik maar eens aan mijn zoon voorleggen...of hij er voor te porren is,zal ik moeten afwachten..
Maar adviezen en/of ervaringen hiermee van dwaze vaders wil ik graag hebben.
-
EDA
- Ervaringsdeskundige
- Berichten: 856
- Lid geworden op: 03 feb 2007, 23:22
- Locatie: The more problems you have, the more you can learn!
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
You can lead a horse to water but you can't make him drink
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
@Dwaze Opa
Ik ken iemand die zeer kort geleden alle contact tussen de Raad en de kinderen heeft geweigerd en dit heeft erin geresulteerd dat de Raad zich terugtrok en het had geen nadelige consequenties voor diegene.
Of dit in het geval van je zoon's situatie ook voordelig uitpakt, valt nog te bezien aangezien elke situatie anders is. Niet elke raadsmedewerker zal je dit in dank afnemen en het zou juist heel nadelig kunnen uitpakken. Maak een goede overweging!
Ik ken iemand die zeer kort geleden alle contact tussen de Raad en de kinderen heeft geweigerd en dit heeft erin geresulteerd dat de Raad zich terugtrok en het had geen nadelige consequenties voor diegene.
Of dit in het geval van je zoon's situatie ook voordelig uitpakt, valt nog te bezien aangezien elke situatie anders is. Niet elke raadsmedewerker zal je dit in dank afnemen en het zou juist heel nadelig kunnen uitpakken. Maak een goede overweging!
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Hallo Chris 71
Erg bedankt voor je reactie,zoals verwacht kàn het verkeerd uitpakken met een assertieve opstelling,maar van de andere kant velen zijn het schip ingegaan door een te brave en te volgzame instelling...lieden werkzaam bij organisaties als Jeugdzorg en Kinderbescherming hebben al gauw de neiging die prutsouders te'' overrulen''.
Hun grote machtspositie heeft vaak tot resultaat dat ze misbruik maken van die macht en af en toe een tik over de vingers kan geen kwaad...als ze die tikken niet krijgen loopt hun machtswellust over in excessen zoals de commissie Samson aan het licht heeft gebracht.
Maar goed,het blijft mogelijk dat men je gaat tegenwerken en dat dat uiteindelijk niet in wat jij denkt in het belang van het kind is.
Het is zelfs mogelijk dat men er wel voor zal zorgen en door laat schemeren dat je kinderen de dupe gaan worden van jou assertiviteit....intimidatie dus...
Tsja dan heb je een probleem...en mogelijk de instelling ook als je dat aan de grote klok dreigt te gaan hangen...
Ik herinner me de uitspraak van de vader van de twee misbruikte gehandicapte kinderen in Nieuwsuur,die ook met zoiets geconfronteerd werd,
..''Als je me dat flikt,hang ik je op aan de hoogste publicitaire boom die ik maar vinden kan''....met als gevolg dat de betreffende medewerker zich koest hield.
Tot nog toe heb ik het idee dat in ons geval men in de gaten heeft te doen te hebben met een tegenpartij,die niet zondermeer over zich heen laat lopen en er zelfs sprake is van een zeker respect.
Maar goed,dat is en blijft natuurlijk mijn inschatting,die wel volledig de mist in kan gaan;maar wat mij betreft is het een goede zaak als je de instanties laat merken dat je je niet op de kop laat zitten.
Het is en blijft een strijd,die je kunt winnen,maar ook verliezen...maar achteraf kun je dan wel stellen , datook al ben je in de strijd ten onder gegaan,dat je wèl gestreden hebt.
Erg bedankt voor je reactie,zoals verwacht kàn het verkeerd uitpakken met een assertieve opstelling,maar van de andere kant velen zijn het schip ingegaan door een te brave en te volgzame instelling...lieden werkzaam bij organisaties als Jeugdzorg en Kinderbescherming hebben al gauw de neiging die prutsouders te'' overrulen''.
Hun grote machtspositie heeft vaak tot resultaat dat ze misbruik maken van die macht en af en toe een tik over de vingers kan geen kwaad...als ze die tikken niet krijgen loopt hun machtswellust over in excessen zoals de commissie Samson aan het licht heeft gebracht.
Maar goed,het blijft mogelijk dat men je gaat tegenwerken en dat dat uiteindelijk niet in wat jij denkt in het belang van het kind is.
Het is zelfs mogelijk dat men er wel voor zal zorgen en door laat schemeren dat je kinderen de dupe gaan worden van jou assertiviteit....intimidatie dus...
Tsja dan heb je een probleem...en mogelijk de instelling ook als je dat aan de grote klok dreigt te gaan hangen...
Ik herinner me de uitspraak van de vader van de twee misbruikte gehandicapte kinderen in Nieuwsuur,die ook met zoiets geconfronteerd werd,
..''Als je me dat flikt,hang ik je op aan de hoogste publicitaire boom die ik maar vinden kan''....met als gevolg dat de betreffende medewerker zich koest hield.
Tot nog toe heb ik het idee dat in ons geval men in de gaten heeft te doen te hebben met een tegenpartij,die niet zondermeer over zich heen laat lopen en er zelfs sprake is van een zeker respect.
Maar goed,dat is en blijft natuurlijk mijn inschatting,die wel volledig de mist in kan gaan;maar wat mij betreft is het een goede zaak als je de instanties laat merken dat je je niet op de kop laat zitten.
Het is en blijft een strijd,die je kunt winnen,maar ook verliezen...maar achteraf kun je dan wel stellen , datook al ben je in de strijd ten onder gegaan,dat je wèl gestreden hebt.
-
EDA
- Ervaringsdeskundige
- Berichten: 856
- Lid geworden op: 03 feb 2007, 23:22
- Locatie: The more problems you have, the more you can learn!
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Belangrijker dan DAT je strijdt is HOE je strijdt....
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Nieuwe..en heel verbazingwekkende...ontwikkelingen..
Na het laatste gesprek met de raadsmedewerker,waarin als hoofdzaken werden genoemd, ten eerste dat de kinderen na een verblijf bij de moeder bijna altijd en soms in sterke mate ''gereset'' moesten worden,omdat de de eerste uren van het verblijf bij de vader totaal onacceptabel gedrag vertoonden,wat met de nodige frustatie,tijd en energie gepaard ging.
En ten tweede werd het feit genoemd dat de kinderen bijna de gehele zomervakantie bij de vader ''mochten'' verblijven,wat dan ook gebeurd is en waarbij de vraag gesteld werd..''Is moeders de kinderen soms liever kwijt dan rijk?''
Bovendien werd door de Raad het initiatief genomen om een onderzoek te doen of een beschermingsmaatregel misschien nodig zou moeten zijn...
Groot was onze verbazing dat de laatste weken als de vader de kinderen had er niet of nauwelijks nog ''gereset'' hoefde te worden en dat moeders de HELE herfstvakantie de kinderen bij zich heeft gehad...en dat er ook na dat voor moeder ongekend langdurige verantwoording voor de kinderen,waarbij onze verwachting was,dat er nu wel heel veel ''gereset'' zou moeten worden,omdat zij het vanwege haar altijd moe en misselijk zijn,nog nooit gepresteerd had een dergelijk lange tijd continu,zonder schoolgang-onderbrekingen voor haar kinderen te zorgen.Maar niets van alles;in tegendeel zelfs
De kinderen zijn nu bij ons(opa en oma),omdat vaders werkverplichtingen heeft,de kinderen vermaken zich hier uitstekend,hebben hier vannacht geslapen en er is nog geen vervelend woord gevallen....
Deze ommekeer moet o.i. te maken hebben met een andere opvoedingsaanpak van moeders,mogelijk dank zij ''intensieve begeleiding'' van het toevluchtsoord,die de hulpverlening aan moeders uitvoert.
Wat is hier aan de hand?...Heeft de Raad moeders en c.s. wakker geschud,dat moeders kansen,bij ongewijzigd gedrag,op het hoofdverblijf wel erg klein worden?Heeft zij de mogelijke aanmaningen van de Raad misschien goed in haar oren geknoopt en nu tot een andere aanpak...waar de vader al die tijd mee bezig is geweest,maar door moeders systematisch werd ondermijnt...besloten?
Is deze informatieverstrekking aan de Raad,die in dit stadium leidt tot verminderde kansen van de vader op het hoofdverblijf wel verstandig geweest?
Of met andere woorden...''zijn wij er ingeluisd door de Raad?''...het zou zo maar kunnen
Maar enfin uiteindelijk zullen we het zien in de conceptrapportage,die toch binnen niet al te lange tijd op de mat zal vallen.
Voor de goede orde..in ''ons geval'' zijn er mogelijk nog meer ontwikkelingen die het vermelden waard zijn en dat betreft o.i. opgedrongen hulpverlening aan de jongen van 6;maar daarover later.
Na het laatste gesprek met de raadsmedewerker,waarin als hoofdzaken werden genoemd, ten eerste dat de kinderen na een verblijf bij de moeder bijna altijd en soms in sterke mate ''gereset'' moesten worden,omdat de de eerste uren van het verblijf bij de vader totaal onacceptabel gedrag vertoonden,wat met de nodige frustatie,tijd en energie gepaard ging.
En ten tweede werd het feit genoemd dat de kinderen bijna de gehele zomervakantie bij de vader ''mochten'' verblijven,wat dan ook gebeurd is en waarbij de vraag gesteld werd..''Is moeders de kinderen soms liever kwijt dan rijk?''
Bovendien werd door de Raad het initiatief genomen om een onderzoek te doen of een beschermingsmaatregel misschien nodig zou moeten zijn...
Groot was onze verbazing dat de laatste weken als de vader de kinderen had er niet of nauwelijks nog ''gereset'' hoefde te worden en dat moeders de HELE herfstvakantie de kinderen bij zich heeft gehad...en dat er ook na dat voor moeder ongekend langdurige verantwoording voor de kinderen,waarbij onze verwachting was,dat er nu wel heel veel ''gereset'' zou moeten worden,omdat zij het vanwege haar altijd moe en misselijk zijn,nog nooit gepresteerd had een dergelijk lange tijd continu,zonder schoolgang-onderbrekingen voor haar kinderen te zorgen.Maar niets van alles;in tegendeel zelfs
De kinderen zijn nu bij ons(opa en oma),omdat vaders werkverplichtingen heeft,de kinderen vermaken zich hier uitstekend,hebben hier vannacht geslapen en er is nog geen vervelend woord gevallen....
Deze ommekeer moet o.i. te maken hebben met een andere opvoedingsaanpak van moeders,mogelijk dank zij ''intensieve begeleiding'' van het toevluchtsoord,die de hulpverlening aan moeders uitvoert.
Wat is hier aan de hand?...Heeft de Raad moeders en c.s. wakker geschud,dat moeders kansen,bij ongewijzigd gedrag,op het hoofdverblijf wel erg klein worden?Heeft zij de mogelijke aanmaningen van de Raad misschien goed in haar oren geknoopt en nu tot een andere aanpak...waar de vader al die tijd mee bezig is geweest,maar door moeders systematisch werd ondermijnt...besloten?
Is deze informatieverstrekking aan de Raad,die in dit stadium leidt tot verminderde kansen van de vader op het hoofdverblijf wel verstandig geweest?
Of met andere woorden...''zijn wij er ingeluisd door de Raad?''...het zou zo maar kunnen
Maar enfin uiteindelijk zullen we het zien in de conceptrapportage,die toch binnen niet al te lange tijd op de mat zal vallen.
Voor de goede orde..in ''ons geval'' zijn er mogelijk nog meer ontwikkelingen die het vermelden waard zijn en dat betreft o.i. opgedrongen hulpverlening aan de jongen van 6;maar daarover later.
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
En dan nu het verhaal van de opgedrongen hulpverlening
Vorige week kreeg mijn zoon een schrijven van ''creatief hulpverleenster'',waarin toestemming werd gevraagd om met het oudste kind...een jongen van bijna 7 jaar...een aantal uren ''speltherapie'' te doen met hem;dit om zijn zelfvertrouwen te versterken...dit was in het ''team'' besproken en werd gezien als noodzakelijk.
Nu is het zaak dat deze vorm van hulpverlening afkomstig is van het toevluchtsoord(TVO) dat de moeder intensief begeleid;vader heeft met de hulpverleenster afgesproken,dat hij vooruit op de hoogte zou worden gesteld van welk initiatief dan ook van het TVO t.a.v. de kinderen.
Dit was dus duidelijk achterwege gelaten en van het ''team'' had hij nog nooit gehoord;wèl het A-team,maar dat terzijde.
Dus alles even achter de rug om geregeld...en er hoefde alleen maar even toestemming te worden gegeven opdat er aan het zelfvertrouwen van de jongen kon worden gaan gesleuteld.
Is dit de wijze waarop deze clubs hun eigen werkverschaffing regelen en dit allemaal op kosten van de belastingbetaler?
Vaders stuurde een boze e-mail terug,dat hij van deze gang van zaken niet gediend was en vooralsnog alle medewerking weigerde.
Daarop een telefoontje met excuus en nadien wat informatie opgestuurd,maar niet de essentiele informatie nl. de beweegredenen van de noodzaak van deze therapie...en op papier graag.
Maar dat zijn de therapeuten niet van plan;kennelijk als de dood om iets op paier te zetten,waarop ze later aangesproken kunnen worden.Wèl is hij uitgenodigd voor een gesprek met zowel de creatief therapeut en de hulpverleenster van moeders,uiteraard in hun eigen vesting het TVO op een door de weekse dag,terwijl hij duidelijk heeft aangegeven alleen op één bepaalde dag in de week beschikbaar te kunnen zijn.
Het vermoeden rijst dat de hulpverleenster en moeders duidelijk twee handen op één buik zijn en gezamenlijk de strijd aangaan tegen vaders;dus dat zijn dan al twee vrouwen waar hij mee in de clinch ligt..dan komt daar nu nog een derde bij(de creatief therapeute)...dus nu zijn het er drie.
En dat terwijl het bekende gezegde;''Één vrouw is duizend mannen te erg'',nog steeds regelmatig opgeld doet...
De eerste vrouw..moeders strijdt omdat hij...vaders... niet doet wat zij wil...de tweede de hulpverleenster is van hetzelfde laken een pak...en nr.3 staat aan de startbeugels
Vaders is niet van plan om op de uitnodiging van het gesprek in te gaan...
Vorige week kreeg mijn zoon een schrijven van ''creatief hulpverleenster'',waarin toestemming werd gevraagd om met het oudste kind...een jongen van bijna 7 jaar...een aantal uren ''speltherapie'' te doen met hem;dit om zijn zelfvertrouwen te versterken...dit was in het ''team'' besproken en werd gezien als noodzakelijk.
Nu is het zaak dat deze vorm van hulpverlening afkomstig is van het toevluchtsoord(TVO) dat de moeder intensief begeleid;vader heeft met de hulpverleenster afgesproken,dat hij vooruit op de hoogte zou worden gesteld van welk initiatief dan ook van het TVO t.a.v. de kinderen.
Dit was dus duidelijk achterwege gelaten en van het ''team'' had hij nog nooit gehoord;wèl het A-team,maar dat terzijde.
Dus alles even achter de rug om geregeld...en er hoefde alleen maar even toestemming te worden gegeven opdat er aan het zelfvertrouwen van de jongen kon worden gaan gesleuteld.
Is dit de wijze waarop deze clubs hun eigen werkverschaffing regelen en dit allemaal op kosten van de belastingbetaler?
Vaders stuurde een boze e-mail terug,dat hij van deze gang van zaken niet gediend was en vooralsnog alle medewerking weigerde.
Daarop een telefoontje met excuus en nadien wat informatie opgestuurd,maar niet de essentiele informatie nl. de beweegredenen van de noodzaak van deze therapie...en op papier graag.
Maar dat zijn de therapeuten niet van plan;kennelijk als de dood om iets op paier te zetten,waarop ze later aangesproken kunnen worden.Wèl is hij uitgenodigd voor een gesprek met zowel de creatief therapeut en de hulpverleenster van moeders,uiteraard in hun eigen vesting het TVO op een door de weekse dag,terwijl hij duidelijk heeft aangegeven alleen op één bepaalde dag in de week beschikbaar te kunnen zijn.
Het vermoeden rijst dat de hulpverleenster en moeders duidelijk twee handen op één buik zijn en gezamenlijk de strijd aangaan tegen vaders;dus dat zijn dan al twee vrouwen waar hij mee in de clinch ligt..dan komt daar nu nog een derde bij(de creatief therapeute)...dus nu zijn het er drie.
En dat terwijl het bekende gezegde;''Één vrouw is duizend mannen te erg'',nog steeds regelmatig opgeld doet...
De eerste vrouw..moeders strijdt omdat hij...vaders... niet doet wat zij wil...de tweede de hulpverleenster is van hetzelfde laken een pak...en nr.3 staat aan de startbeugels
Vaders is niet van plan om op de uitnodiging van het gesprek in te gaan...
-
The Driver
- Ervaringsdeskundige
- Berichten: 843
- Lid geworden op: 29 dec 2009, 23:37
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Bekende strategie van hulpverleners, alle mogelijkheden die men in huis heeft moeten altijd ingezet worden, dat is goed voor de omzet.
Of het nou noodzakelijk is ?
Of het nou noodzakelijk is ?
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Als er gezag is, dan eerst het behandelplan opvragen. Is het kind ook onderzocht, waardoor ze tot die conclusie kwamen. Heb je daar toestemming voor gegeven?
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Er is gezag;voor een eventueel diagnostisch onderzoek is geen toestemming gevraagd en dus ook niet gegeven;van een behandelplan is geen sprake,wèl summier meegedeeld dat er 6 x een uurtje met het kind creatieve speltherapie zou worden gedaan ter versterking van het zelfvertrouwen van het kind van mijn zoon....that's all.
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Een behadelplan moet op grond van de wgbo (wet geneeskundige behandelovereenkomst) worden opgesteld en goedgekeurd door de gezagsdragende ouders.
Jij had in principe ook toestemming moeten geven voor de observatie, als die er tenminste geweest is.
Het kan zijn dat deze behandeling niet onder de wgbo valt, maar zoek daar eens verder. Zonder toestemming mogen ze niets.
Jij had in principe ook toestemming moeten geven voor de observatie, als die er tenminste geweest is.
Het kan zijn dat deze behandeling niet onder de wgbo valt, maar zoek daar eens verder. Zonder toestemming mogen ze niets.
Re: Strategie en benadering Raad van Kinderbescherming
Weer eens tijd voor een ''update''
Het geouwehoer over het al dan niet behandelen van de jongen van 7 door een creatief therapeut om het zelfvertrouwen op te vijzelen is gestorven in schoonheid.
Van de hulpverleningskant wenst men niets op papier te zetten van het hoe en waarom en de vader houdt de poot stijf ten aanzien daarvan,voordat hij zijn toestemming geeft.
Vorige week vrijdag hebben moeders en haar hulpverleenster in een uur lang durend gesprek geprobeerd de vader van zijn ongelijk te overtuigen,echter zonder resultaat..uiteindelijk resulteerde ook dit gesprek in ordinair moddergooien door de beide dames met als slot-resultaat dat vader de deur werd uitgezet...het gesprek vond plaats in het hol van de leeuwin,bij moeders thuis...
Het hele gesprek is opgenomen en bevat nogal wat informatie,die van nut kan zijn.
De nieuwe kinderbeschermingsmedewerker,die de zaak van de vorige heeft overgenomen is een vrouw en bepaald geen verbetering t.o.v. de sympathieke vorige man.
Dat er ondanks alle ellende die de kinderen er ook nog mooie relaties kunnen opbloeien mag duidelijk zijn uit het onderstaande...
Oma en het meisje van 4 staan gezamenlijk de groente voor de soep klaar te maken bij het aanrecht en ineens zegt het meisje...''Oma,ik heb jou zo gemist'' (een kleine 14 dagen zaten er tussen)...waarop een stevige knuffelpartij volgde...
Heb het zelf niet meegemaakt,maar toen ik het hoorde,kon ik het nauwelijks droog houden
...''Wat moet er in godsnaam door zo'n kind heengaan en heen gegaan zijn,dat een kind,dat van zichzelf al vrij gesloten is,zoiets zegt'''...
En het wordt nog mooier...oma is vrijdag met de vader meegegaan om de kinderen voor ''zijn'' weekend op te halen...de kinderen wisten niet dat oma er ook bij zou zijn...
Ja,jammer dan voor pappie,maar het meisje zag hem niet meer staan,toen ze in de gaten kreeg dat oma er ook was....ze stormde letterlijk en figuurlijk op haar af.
Het lijkt erop dat het meisje haar eigen moeder heeft afgedankt en oma daarvoor in de plaats heeft gezet.
Oma heeft inmiddels haar koosnaampje van ''omi'' weer terug en opa profiteert mee,want zo af en toe is opa ook weer ''opi''...
Er wordt toch altijd gezegd dat dronken mensen en kinderen altijd de waarheid zeggen en veel minder moeite hebben om hun gevoelens te tonen...zullen we ons maar aan dat gezegde vast pikken?
Wordt vervolgd.
PS..het is helaas echt geen rozengeur en manenschijn,want de vader begint wel degelijk vermoeidheids- en uitputtingsverschijnselen te tonen.Een volle baan,een eigen huishouding draaien en dan al dat geouwehoer met ex en instanties...verdomme het is ook niet niks.
Het geouwehoer over het al dan niet behandelen van de jongen van 7 door een creatief therapeut om het zelfvertrouwen op te vijzelen is gestorven in schoonheid.
Van de hulpverleningskant wenst men niets op papier te zetten van het hoe en waarom en de vader houdt de poot stijf ten aanzien daarvan,voordat hij zijn toestemming geeft.
Vorige week vrijdag hebben moeders en haar hulpverleenster in een uur lang durend gesprek geprobeerd de vader van zijn ongelijk te overtuigen,echter zonder resultaat..uiteindelijk resulteerde ook dit gesprek in ordinair moddergooien door de beide dames met als slot-resultaat dat vader de deur werd uitgezet...het gesprek vond plaats in het hol van de leeuwin,bij moeders thuis...
Het hele gesprek is opgenomen en bevat nogal wat informatie,die van nut kan zijn.
De nieuwe kinderbeschermingsmedewerker,die de zaak van de vorige heeft overgenomen is een vrouw en bepaald geen verbetering t.o.v. de sympathieke vorige man.
Dat er ondanks alle ellende die de kinderen er ook nog mooie relaties kunnen opbloeien mag duidelijk zijn uit het onderstaande...
Oma en het meisje van 4 staan gezamenlijk de groente voor de soep klaar te maken bij het aanrecht en ineens zegt het meisje...''Oma,ik heb jou zo gemist'' (een kleine 14 dagen zaten er tussen)...waarop een stevige knuffelpartij volgde...
Heb het zelf niet meegemaakt,maar toen ik het hoorde,kon ik het nauwelijks droog houden
...''Wat moet er in godsnaam door zo'n kind heengaan en heen gegaan zijn,dat een kind,dat van zichzelf al vrij gesloten is,zoiets zegt'''...
En het wordt nog mooier...oma is vrijdag met de vader meegegaan om de kinderen voor ''zijn'' weekend op te halen...de kinderen wisten niet dat oma er ook bij zou zijn...
Ja,jammer dan voor pappie,maar het meisje zag hem niet meer staan,toen ze in de gaten kreeg dat oma er ook was....ze stormde letterlijk en figuurlijk op haar af.
Het lijkt erop dat het meisje haar eigen moeder heeft afgedankt en oma daarvoor in de plaats heeft gezet.
Oma heeft inmiddels haar koosnaampje van ''omi'' weer terug en opa profiteert mee,want zo af en toe is opa ook weer ''opi''...
Er wordt toch altijd gezegd dat dronken mensen en kinderen altijd de waarheid zeggen en veel minder moeite hebben om hun gevoelens te tonen...zullen we ons maar aan dat gezegde vast pikken?
Wordt vervolgd.
PS..het is helaas echt geen rozengeur en manenschijn,want de vader begint wel degelijk vermoeidheids- en uitputtingsverschijnselen te tonen.Een volle baan,een eigen huishouding draaien en dan al dat geouwehoer met ex en instanties...verdomme het is ook niet niks.