Been in het gips.. toch Efteling?

[Thorgard]

Kort maar krachtig, mijn ex-vrouw doet moeilijk over het geplande uitje naar de efteling.

Mijn dochtertje is 6 jaar oud en heeft vorige week een ongeluk gehad (rennend tegen een fietser gebotst) en haar onderbeen gebroken. Vandaag zijn we (zij, mijn ex en ik) naar het ziekenhuis geweest voor controle. Volgens de dokter mag ze gewoon naar de Efteling.
Mijn ex blijft daar echter moeilijk over doen, ze mag niet mee...

Ik was al sinds het ongeluk schappelijk om daar de bezoekregeling plaats te laten vinden (normaal is mijn dochtertje 1x 24 uur per week bij mij in het weekend) dus ging ik daar voor een uurtje of 5 op bezoek.
Omdat alles al geregeld was voor de Efteling stelde ik voor om haar zondagsochtend (Vaderdag) op te halen en haar 's avonds weer terug te brengen.
Ze wil er echter helemaal niet aan meewerken en zegt ook dat de kleine niet wil. Vreemd genoeg beaamd mijn dochtertje dat ook... (ik vermoed dat er op haar is ingesproken, want elk kindje van 6 wil naar de Efteling, wat ze ook hebben).

Daarna mijn advocate gebeld en zij gaf dus aan dat moeder haar dochter ongestraft thuis mag houden, ook al geeft bezoekregeling anders aan...

Kan me daar zo kwaad om maken, moeders die niet meewerken aan een behoorlijke omgangsregeling...
Ik heb haar in de 6 jaar 1 keer 1 aaneengesloten week op vakantie gehad, de rechter vond toendertijd (ze was 1) haar te jong voor vakanties van huis af en we moesten dat mettertijd onderling overleggen. Heb de rechter toen ook gezegd dat onderling overleg niet werkt omdat dat altijd alleen in moedersbelang is.
Nu is er dus nog geen omgangsregeling voor de vakanties. Als ik ruim van te voren het vakantieverdelingsvoorstel indien ben ik te vroeg, haar rooster is dan nog niet bekend. Dien ik het later in dan is het te laat, dan zijn alle dagen al ingepland bij ooms, tantes en oma...
Bovendien geeft ze haar niet mee als ze zelf vakantie heeft (wat uiteraard in de vakanties van mijn dochtertje is)
Verder vind ze (omdat ik op dit moment thuis zit) dat ze geen rekening met mijn wensen hoeft te houden, ik ben immers werkloos en moet me maar aan haar rooster aanpassen....

Ik kan er niks aan doen, maar ik vind het raar dat moeder zich niet aan de rechtspraak hoeft te houden. Als zij het niet wil, gebeurd het niet...... voor een Narciste een ideale situatie, voor haar target een hel.....

[RemcoW]

Ik heb na twee jaar (!) nog steeds geen regeling met mijn ex voor mijn dochter van zes. Ik weet wel uit diverse verhalen hier dat het een gebed zonder eind is als de moeder zich niet aan afspraken houdt. Politie en justitie zullen never ingrijpen, dat is traumatiserend voor het kind.
In mijn geval is het zo dat ik geduldig moet wachten tot het de moeder zint om eens met een plan van aanpak te komen. Dat weet ze heel goed te rekken, en ze wordt daarin gesteund door o.a. GGZ. Maar ik weet nu al dat ik met dezelfde taferelen als jij te maken ga krijgen op het moment dat er wel een plan zou zijn. het doel: mij gek krijgen. het middel om dat te bereiken: het kind.

[EDA]

Welkom in de club.

Je ( ik ook niet ) kunt er inderdaad niks aan doen. Het ligt ook niet bij jou, of bij mij.

Het ligt bij de ander, je ex, die niet soepel meewerkt.

Het enige wat je KUNT doen is het daar ( bij haar ) laten en zorgdragen dat er in JOUW leven niet nog meer van dergelijke situaties voorkomen. En dat doe je door zelf niet in zulke situaties te geraken. En dat doe je dan weer door zelf te groeien en UIT de/elke strijd te gaan. Gewoon ook in jouw dagelijks leven. In het verkeer bijvoorbeeld, of bij de bakker, of in een nieuw relatie.. Overal kun je leren uit de strijd te gaan en te blijven.

Ja maar mijn kind dan.....? Hoor ik je al bijna zeggen....

Ja, je kind zal daar wel bij varen... op de langere termijn.

En dit proces is dus wel van het allermoeilijkste kaliber. Daarom gaan velen deze weg niet, vermoorden hun kids, om maar een recent voorbeeld te noemen.

Dus wat kun je WEL doen, als je niks kunt doen? Dat is zelf beter worden, je eigen situatie verbeteren door jezelf te verbeteren, door te groeien door pijn.

Sterkte,

P.S. Mijn dochtertje is ook 6 en ik weet niet waar ze is.

[Casper]

Thorgard: Daarna mijn advocate gebeld en zij gaf dus aan dat moeder haar dochter ongestraft thuis mag houden, ook al geeft bezoekregeling anders aan...

Waarom zegt die advocate dat?

[The Driver]

Omdat het natuurlijk een advocate ( vrouwelijk ) is. Blijft toch een beetje vrouwen steunen.

Mevrouw de advocate had gelijk bij de rechter voor de omgangsregeling een dwangsom moeten eisen.

[RemcoW]

over vrouwelijke advocaten gesproken:

de advocate van mijn ex heeft letterlijk in een brief van mij (ons, mijn vriendin en ik) proberen te eisen dat we voortaan naar een andere AH gaan, en de hond niet meer via een bepaalde weg mogen uitlaten omdat dat confronterend zou zijn voor het tere hartje van mijn ex.
Toen ik dat voorlas aan mijn advocaat viel ie zowat van zijn stoel...van het lachen!! Maar ja, je kan het altijd proberen natuurlijk......

[EDA]

over vrouwelijke advocaten gesproken:

de advocate van mijn ex heeft letterlijk in een brief van mij (ons, mijn vriendin en ik) proberen te eisen dat we voortaan naar een andere AH gaan, en de hond niet meer via een bepaalde weg mogen uitlaten omdat dat confronterend zou zijn voor het tere hartje van mijn ex.
Toen ik dat voorlas aan mijn advocaat viel ie zowat van zijn stoel...van het lachen!! Maar ja, je kan het altijd proberen natuurlijk......

JA, daar kunnen jij en je advocaat wel hartelijk om lachen......


En het IS ook zo dat je ex haar tere hartje HAAR probleem is.... En dat ze daar ZELF wat aan/tegen moet doen, door zelf te groeien ( al was het maar door pijn )....

REALITEIT is, momenteel, dat de maatschappij EN rechters gevoelig zijn voor dergelijke argumenten. En dat die advocate van je ex dus heel wel mogelijk begrip vindt en medestanders bij rechters...

Dus het is een factor van belang.

Dat het van geen kanten klopt is een feit....

Dat je EX werk aan de winkel heeft natuurlijk ook..
Maar een weigerex hoeft niet in actie te komen.
Er HOEFT geen herstel plaats te vinden, van de maatschappij, van de rechter, van de advocatuur,... Nee, tuurlijk niet... Zo blijft hun inkomen op peil en verzekerd. En wie wil dat nou niet??

Dat er dan geen HERSTEL plaatsheeft, in het belang van het kind, zal toch iedereen een zorg zijn....
Die porsche moet er komen en dat mooie nog grotere huis en en en ... heb heb heb... Over de koppen van ONZE kinderen...

Willen jullie nou NOG steeds de route via de rechter?

Dankjewel he, zullen die rechters en de hele rambam die daar aan vast hangt zeggen..

Ik ben er van af gestapt.

Wat heb je nou helemaal aan een beschikking. Een vodje papier is het. 1 Lucifer en het vodje is foetsie.

Nee, het gaat er om op voet van gelijkheid, van gelijkwaardigheid met je ex te gaan communiceren. Dat zat fout... Daarom een scheiding...

Maar DAAROM is dus HERSTEL nodig. In het belang van die bloedjes van kinderen die hier lijden onder het afwezig zijn van herstel en dus goed betrekkingen, waar het kind, onze kinderen in kwestie wel bij zouden varen...

DUS uit de strijd. En zo rap mogelijk...

[RemcoW]

oh, maar met die strijd ben ik al een tijd gestopt hoor. dit was een verhaaltje van bijna twee jaar terug. Tegenwoordig negeer ik haar alleen nog maar.

[Thorgard]

Ik heb er vrede mee gehad.... maar ben zelf wel mee gegaan met mijn familie....
ook al nam mijn ex me dat wel kwalijk... ik had bij haar moeten komen om vaderdag voor mijn dochtertje te vieren. Dat ze dat expres hardop zei waar mijn dochtertje bij was, zodat die daarop begon te huilen, daarmee hield ze geen reden..

Nu de 12e juli is ze nog steeds niet hier blijven slapen. Volgens moeders is dat te gecompliceerd met een gebroken been. (zucht) Ik ga er maar niet meer tegenin.

Wel twijfel ik soms of ik hiermee door moet gaan... Met zo'n (h)ex nog 12 jaar om blijven gaan is eigenlijk niet te doen, zelfs als ik een nieuwe relatie zou beginnen (wat ik dus al 6 jaar niet heb gedaan) zou die wel heel sterk moeten zijn om die klote streken van mijn ex te weerstaan. Als ik zo'n nieuwe relatie zou moeten laten lukken zou het beter zijn om helemaal geen contact meer te leggen, en te wachten tot ze 18 is en zelfstandig genoeg om bij mij te komen.
Maar als ik dan naar haar foto's aan de muur kijk kan ik dat toch echt niet doen.....
Daarvoor hou ik veels te veel van haar.......