Hoe nu verder??

[papaton]

Sinds juli 2007 ben ik officieel gescheiden na 15 jaar huwelijk.
Uit mijn huwelijk zijn 2 prachtige kinderen geboren, Jareth mijn zoon in 2003 en Caitlyn mijn dochter in 2006. Al voor de geboorte van mijn zoontje in 2004, heb ik in overleg met mijn ex-echtgenote mijn werk als systeembeheerder opgegeven om mij geheel te gaan wijden aan de verzorging en opvoeding van ons kind alsmede het huishouden. Mijn ex-echtgenote is blijven werken.
De aanloop naar de scheiding is op z’n zachts gezegd een doffe ellende geweest, waarbij er door mijn ex-echtgenote zelfs niet voor geschuwd is huiselijk geweld te gebruiken. Dit laatste zowel geestelijk als lichamelijk. Nadat ik mezelf 1 maal verloren heb en mijzelf tegen lichamelijk geweld heb verdedigd, is alle ellende pas goed op gang gekomen. Mijn ex-echtgenote heeft tot op heden iedereen kunnen overtuigen dat zij het slachtoffer was en heeft dit zelfs aangegrepen om de kinderen aan mijn zorg te onttrekken door in een blijf-van-mijn-lijfhuis onder te duiken.
Hierdoor is in eerste instantie Bureau Jeugdzorg Haaglanden ingeschakeld. Na de eerste gesprekken al merkte ik dat zij op de hand van mijn ex-echtgenote waren en wat ik ook aanbracht als bewijs, daar werd niet naar gekeken. Dit heeft mij genoodzaakt alle medewerking te weigeren om hen zo te dwingen een melding bij de Raad van de Kinderbescherming te doen, daar zelfs aan dit verzoek van mij geen gehoor werd gegeven.
Door verdraaiing van de waarheid kreeg mijn ex-echtgenote ook bij de voorlopige voorzieningen de zorg voor de kinderen toegewezen ook al had ik daar zelf 4 jaar lang zorg voor gedragen. Sindsdien is n.m.m. de situatie alleen maar verslechterd. Er is door de RvdK nooit aan waarheidsbevinding gedaan, maar slechts interpretatie van de verhalen van mij en mijn ex-echtgenote. Door de constante strijd die mijn ex-echtgenote voerde en het feit dat ik daar de kinderen de dupe van zag worden, heb ik zelfs besloten om hier niet verder aan mee te werken en te verdwijnen uit het leven van de kinderen zodat in ieder geval voor hen er weer rust zou zijn. Dit wilde ik bewerkstelligen door een eind aan mijn leven te maken. Ik heb van een aantal mensen, waaronder ook mijn kinderen, afscheid genomen zonder dat zij van mijn plannen op de hoogte waren. Gelukkig heb ik met behulp van mensen die mij dierbaar zijn op tijd ingezien dat dit geen oplossing zou zijn en heb mij onder behandeling laten stellen in een afgesloten afdeling van Parnassia Den Haag. Hier ben ik iets meer dan een week onder behandeling geweest waarna ik weer ben ontslagen en de behandeling voort mag zetten bij PsyQ in Zoetermeer. Dit betreft een vrijwillige behandeling d.m.v. gesprekken. Deze gesprekken vonden in eerste instantie 1 maal per week plaats maar de frequentie is inmiddels weer verlaagd tot 1 maal per 2 weken. Dit gebeuren heeft mijn ex-echtgenote echter aangegrepen om zo drastisch te snoeien in de omgangsregeling dat ik nu de kinderen slechts 2 uur per 14 dagen onder toezicht mag zien. Dat deze maatregel ook is opgelegd door de RvdK kan ik begrijpen. Deze situatie heeft er toe geleidt dat er door de RvdK een ondertoezichtstelling bij de kinderrechter is aangevraagd welke ook is gehonoreerd.
Er is een gezinsvoogd aangewezen die er voor zorg zou moeten dragen dat de veiligheid van de kinderen gewaarborgd wordt, maar ook dat het contact tussen mij en de kinderen op zeer korte termijn tot een normale en gezonde omgangsregeling uitgebreid zal worden.
Helaas kwijt de gezinsvoogd zich n.m.m. niet echt van zijn taak in deze en lijkt het of hij alleen oren heeft naar de verhalen van mijn ex-echtgenote. Als voorbeeld: Ik heb aangegeven dat ik mij zorgen maak om het feit dat mijn ex-echtgenote de kinderen alleen bij haar ouders laat. Mijn zorgen komen voort uit het feit dat mijn ex-echtgenote van haar 6de tot haar 16de jaar misbruikt is door haar vader. In 1994 heeft zij hier aangifte van gedaan en is haar vader (eigenlijk stiefvader) hiervoor ook veroordeeld. Zelfs het feit dat ik een kopie van deze aangifte en alle andere relevante zaken in deze zaak aan de gezinsvoogd heb overgedragen, doet hem geen maatregelen nemen om te zorgen dat mijn angsten hieromtrent weggenomen worden. Hij blijft toestaan dat de kinderen alleen zijn met deze dader van seksueel misbruik.
Ook naar andere argumenten die de leugens van mijn ex-echtgenote aantonen luistert hij niet. Zo is 2 maal aangifte gedaan van huiselijk geweld, zowel door mij als door mijn ex-echtgenote. Ook is er een politie rapport waarin duidelijk staat vermeld dat mijn ex-echtgenote met behulp van haar familie getracht heeft de kinderen midden in een overvol winkelcentrum uit mijn armen te rukken op een dag dat ze volgens de omgangsregeling bij mij zouden horen te zijn. Er is hierbij zelfs voorbijgegaan aan de veiligheid van de kinderen waarbij mijn dochter bijna uit de maxi-cosi is gevallen en onder de voet gelopen in het gedrang en de (stief)vader van mijn ex-echtgenote zelfs mijn zoon onder zijn armen heeft vastgegrepen om hem op deze manier met kracht uit mijn armen te rukken. Inmiddels ben ik voor deze incidenten verhoord (1 maal zelfs voor poging tot doodslag) waarna beide aangiften geseponeerd zijn. Dit in tegenstelling tot mijn ex-echtgenote. Zij is door de officier van justitie opgeroepen te verschijnen op een zgn. Tom-zitting om zich te laten horen als dader van huiselijk geweld. Hiermee wordt m.i. aangegeven dat niet ik, maar zij de agressor in deze scheiding is. Al deze informatie is pas bekend geworden na de uitspraak van de kinderrechter. Naar mijn mening is het onderzoek van de RvdK, waarop de uitspraak van de rechter is gebaseerd, onvolledig geweest. Immers, niet alle feiten waren ten tijde van dit onderzoek bekend. Toch veranderd er weinig aan de status quo. Mijn ex-echtgenote blijft zich in allerlei bochten wringen om de kinderen zo min mogelijk met mij te laten omgaan en houdt vol dat ik een gevaar voor hen zou vormen.
Dit alles is zeer frustrerend en zorgt er voor dat ik zelf niet verder kan met mijn leven.
Hulp vinden om de kinderen te kunnen beschermen tegen de grillen van hun moeder is me een onmogelijke zaak gebleken door alle tegenwerking die ik naar mijn mening ondervindt van de instanties die er juist voor zouden moeten zorgen dat het belang van de kinderen boven alles gesteld zal worden.

[Sjaak]

Tja, moeilijk en vreselijk voor je. Je ex heeft je behoorlijk bij de kladden.
Hetenige dat ik kan verzinnen is proberen zoveel mogelijk aan te tonen dat je ex niet vlekkeloos is. Bedenk wel dat alle intanties op hand van de vrouw zijn! Ik wopu dat ik beter nieuws voor je had, helaas is dit de realiteit. De enige goede tip die ik verder kan geven is, probeer zo goed mogelijk met je ex door 1 deur te kunnen voor de kinderen, iets wat nu misschien niet lukt, maar hopelijk in de toekomst wel. Ik heb ook in een soort gelijk bootje gezeten en tot mijn verbazing kwam mijn ex om te praten (iets wat ik ook al wilde doen, maar haar niet in die staat achte). Tenslotte gaan de kinderen voor alles. Voor je kinderen moet je alles over hebben, zeker in dit soort situaties!

Sterkte!