Omgaan met rouw gevoel

[papa Jemoo]

Na 8 maanden te hebben gevochten voor contact met mijn zoon van 7.
Ik nu door heb dat zijn moeder dat nooit meer zou toegeven.
Het enige wat ik nu weet is dat mijn bink in kenia woont en dat hij verder word opgevoed door een moeder die hem manipuleert tot op het bot.
Dat zal hem geen goed doen..

Als ik alles op alles zet om hem weer in Nederland te krijgen weet ik dat ik daarmee voor de 4e keer hem weer uit zijn vertrouwde omgeving zal trekken,en dat zal hem niet goed doen.
Dat mijn zoon zijn papa niet meer ziet,zal hem ook geen goed doen.Onze band is sterk.Ik vertrouw daar in.Ik heb het goed gedaan.Dat zegt mijn gevoel.

Ik wil niets liever dan hem weer over zijn koppie te aaien en zijn grote papa zijn.
Ik wil niet dat hij in afrika woont,het doet pijn...
Ik wil niks liever dan rust in het hoofd van mijn ventje.
Dat krijgt hij dus nooit als ik door blijf vechten tot in lengte van dagen.

Ik krijg hem de aankomende jaren niet meer te zien,dat zijn de jaren dat hij nog te klein is om zelf keuzes te maken.
Als hij de leeftijd bereikt om zelf te beslissen en te kiezen dan.......vertrouw ik op mijzelf en op de liefde die wij voor elkaar hebben....ooit komen wij samen...dat voel ik..

Voor nu is er tijd om te verwerken wat een stress,chaos,paniek,verdriet,pijn,ik de laatste tijd voor mijn kiezen heb gehad..een 8 baan van emoties..zonder einde.
Als ik hiermee doorga,ga ik mijn hoofd niet meer boven water houden..
Als wij ooit weer samenkomen heeft hij niets aan een papa die gebroken is.

deze keuzes zijn niet van gisteren...
Het brengt het gevoel "rouw"met zich mee..intense pijn...is dit herkenbaar?
Hoe ik hier mee omga ligt aan mijzelf..
handvatten,daar ben ik naar op zoek..

[Casper]

Als wij ooit weer samenkomen heeft hij niets aan een papa die gebroken is.

Inderdaad. Het is daarom geen optie om op te geven. Maar dat betekent niet dat je alleen met knokken bezig moet zijn. Knokken kost energie en dat breekt je op. Dit is nog maar een heel korte breuk en de pijn is nu op z'n ergst. Maar, zoals gezegd in het andere bericht, het wordt beter (het gaat nooit helemaal over, maar dat laat alleen zien dat je een mens bent met een hart). Zorg in de tussentijd goed voor jezelf en probeer van andere kleine dingen te genieten.

[papa Jemoo]

Idd Casper,
het is voor mij nu zoeken naar een balans tussen "mijn gewone rustige leven"en het zoeken naar mijn zoon.
Het zoeken heeft al die tijd op nr 1 gestaan.Voor mijn eigen bestwil is het beter als dat zoeken minder word.Het vervelende daarvan is dat ik dan het gevoel heb van opgeven terwijl ik dat nooit,maar dan ook nooit zal doen.

en zo bestaat mijn leven op dit moment vol met tegenstrijdigheden.

[EDA]

Je zou boeken kunnen lezen als daar zijn: Annemarie Postma: De kracht van acceptatie.
Of Eckhart Tolle: De kracht van het NU.

Dat helpt je om je hoofd op orde te krijgen en je leven op de rit.