Uit elkaar, beide ouderlijk gezag, moeder wil naar België

[heuvel123]

Goedendag,

Helaas zit ik op dit moment in zak en as. Mijn vriendin waarmee ik nu 10 jaar samenwoon, en waarmee ik samen een prachtig dochtertje heb van 4,5 jaar, heeft besloten niet meer verder te willen.

Ze komt oorspronkelijk uit Belgie en wil nu terug naar haar roots.

Echter ons kindje wat hier op school zit, en ondertussen een 'sociaal leventje' in onze kinderrijke straat heeft opgebouwd, zou nu dus in mijn ogen dubbel slachtoffer worden. Als de kleine thuiskomt, gaat ze naar buiten, en speelt ze met alle kindjes (stuk of 5) hierachter, en in de weekenden ook veel (met mooi weer). Echt een fijne omgeving dus.

Mijn vriendin (ofja ex) werkt nog 3 maanden tijdelijk contract, en precies dan is het ook zomervakantie voor ons kindje. Ze wil dus nog 3 maanden hier blijven, om daarna naar Belgie te vertrekken. Zonder werk, met een uitkering, en dan bij haar ouders gaan wonen. Haar ouders werken, maar zeggen dat het ze lukt om de kleine op te halen / er voor te zorgen. Dit waarschijnlijk met tussenschoolse en naschoolse opvang, wat ons kindje nu totaal niet heeft.

Concreet betekend dit dus dat ons kindje, niet alleen een schok krijgt van papa en mama uit elkaar, maar ook nog eens uit haar vertrouwde omgeving wordt gehaald. Daarnaast brengt de afstand (1 uur rijden) en mijn mogelijkheid om ze dan maar 2 dagen per 14 dagen te zien denk ik ook geen positiviteit in de goede fijne relatie die ik nu met mijn dochtertje heb. En wat als ze iemand ontmoet en nog verder Belgie in trekt. Ook als ons kindje ouder is, kan ze niet zomaar even met de bus vanuit Belgie naar papa toe komen... veel beperkingen aan de afstand en landsgrens.

Ikzelf wil in het huis blijven wonen, en denk wel dat ik dit kan betalen (wordt donderdag geïnformeerd hierover). Ik werk 1 dag thuis om voor de kleine te zorgen tussen de middag etc.. en breng ze regelmatig naar school. Mijn ouders zijn beide gepensioneerd, en wonen ook hier op het dorpje, kunnen en willen haar dus ophalen opvangen etc.. ook tijdens vakanties. Daarnaast kunnen onze buren, en mijn broer (ook op het dorp) ook voor haar zorgen / ophalen van school gezien daar alle kinderen naar school gaan.

Nu wil ik het beste voor het kind. Dit is dus Co-ouderschap, maar dat betekend dat ik mijn ex niet naar Belgïe zou laten verhuizen, en weet dat dat niet makkelijk is voor haar. Tenzij ze er voor kiest dat ik ze opvoed en ons kind 2 dagen in de 14 dagen bij haar is, maar dat wil ze begrijpelijk niet.

We komen er samen niet uit, ondanks dat we alles vriendschappelijk op willen lossen.

Wat zijn de kansen, dat als ik er niet mee akkoord ga, dat mijn kindje naar Belie verhuisd. Kan een rechter (als het zover moet komen) haar verbieden niet naar Belgie te gaan met het kind?
Het beste zou zijn, als ze niet te ver hier vandaan gaat wonen, zodat co-ouderschap mogelijk blijft, en ons kind hier op school kan blijven (wegens de goede opvang mogelijkheden vanuit mijn familie) Maar daarop zegt ze, dat ze ons kind dan in de plaats op school wilt, waar ze dan in NL zou gaan wonen, compleet onpraktisch.

Ik heb veel vrienden, en fijne buren en familie hier in mijn dorp. Zijzelf is niet zo van de vrienden en heeft hier dus niets opgebouwd. Ook in Belgie heeft ze enkel haar ouders en broer...

Ik wil het niet tot een rechtzaak / advocaat laten komen, maar als ze ons kindje mee naar Belgie wil nemen, zie ik geen andere opties (buiten een mediator raadplegen).

Wie heeft raad?

[Casper]

Heuvel, welkom! Het is misschien goed om te weten dat je inderdaad in je recht staat: als je de rechter (preventief) verzoekt haar te verbieden om te verhuizen, zal dat, op basis van de door jou genoemde argumenten, waarschijnlijk wel toegekend worden. Achteraf een verhuizing terugdraaien is heel wat moeilijker. Je hebt gelijk als je zegt dat je er het beste samen uit kunt komen, eventueel met een mediator. Wellicht is er toch een compromis te vinden?

[heuvel123]

Beste Casper,

Dankje voor je reactie.
Bedoel je hiermee dat ik beter preventief dit al moet verzoeken bij de rechter, of dat we eerst een mediator opschakelen om te zien of we er zo uitkomen.
Ik wil absoluut een vechtscheiding voorkomen, en we leven nu nog bij elkaar wat goed gaat.. enkel dit onderwerp komen we gewoon niet samen uit.

Dus vraag is eigenlijk: Eerst Mediator, als dat niet werkt via de rechter.
Of preventief verzoek indienen bij de rechter en vervolgens mediator doorzetten om te zien dat we er daarlangs samen aan uitkomen.

Nogmaals dank.

[Casper]

Bedoel je hiermee dat ik beter preventief dit al moet verzoeken bij de rechter, of dat we eerst een mediator opschakelen om te zien of we er zo uitkomen.

Het laatste, als dat mogelijk is. Met de eerste weg wordt de relatie zo onder druk gezet dat er dan geen mediëren meer aan is. Stel het eens voor. Succes!

[heuvel123]

Ja daar ben ik het ook mee eens.
Ik heb contact opgenomen met de Jurofoon, en we hebben volgende week een afspraak om de gevolgen etc. van mediation te bespreken, daarna zullen we asap mediation inschakelen, want ja.. in september moet ons kindje weer 'ergens' naar school. En tot de zomervakantie en dus ook einde van haar contract, wil ze in ons huis blijven (doen we nu ook samen, maar vraag me af hoe lang dat goed blijft gaan)...

Ik kan het allemaal niet geloven en accepteren dat dit gebeurt... Vriendin heeft ook een 'rose wolk' in haar hoofd dat ze het beter gaat krijgen met een oud-collega die ze al 5 jaar niet heeft gezien (en net gescheiden), en nu sinds december mee chat via Facebook en Whatsapp, en wederzijds hun gevoelens hebben ge-uit.

Ik heb sinds december alle contact tussen hun niet 'toegestaan', omdat ik vind dat je voor je gezin en partner moet knokken. Time-out periode, relatie-therapie etc.. hebben we gehad. na 2 weken time-out komt ze terug, omdat ze me mist, en het toch niet klopte in haar gevoel. Als ze dan terug was, waren we ook meteen weer close / liefdevol (zoals we altijd al zijn geweest).. maar het chat contact werd weer opgepakt...
En zo heeft ze enkele vlagen van wel / niet / wel / niet gehad. Uiteindelijk vorige week heb ik het uit haar getrokken (omdat ze niet een weekje ertussenuit wilde met me om aan ons te werken / ontdekken).
De dag erna wordt ze weer facebook vriendjes met die ander... zegt genoeg.

Het frustreert me omdat ik weet, dat zo'n roze wolk in je hoofd, je gevoelens kan tegenhouden waaraan we juist willen bouwen. Ik heb het zelf 'helaas' ook meegemaakt in deze relatie, maar ben anders in gaan zien.

Ik laat ze nu maar gaan, kan haar niet verplichten, wellicht ontdekt ze haar ware gevoel, misschien is het allemaal beter... maar niet voor ons prachtige dochtertje...

(sorry maar moest het even kwijt hier, we zijn niet voor niets Dwaze vaders).

[Casper]

Hmm, sterkte! Je hebt gedaan wat je kon, meer dan dat zelfs. Hopelijk komt het toch nog goed, op de een of andere manier - en je bereikt dat misschien het snelst door je eigen belangen en die van je dochter nu (als ze idd weg wil gaan) voorop te stellen. Je opstelling lijkt me helemaal juist.