wat nu?

[papa.vier]

Ik ben vader van 4 kinderen, mijn ex en ik zijn eind 2012 uit elkaar gegaan en moeder is na 2 maanden 240 km bij mij vandaan gaan wonen, zonder de kinderen. Moeder heeft de eerste 2 maanden niets van zich laten horen en begon daarna middels een advocaat de hoofdverblijfplaats van de kinderen op te eisen. ik heb mijn complete leven ingericht op de kinderen en doe het goed als zelfstandig vader, hou mijn eigen broek op, leun niet op een uitkering en de kinderen zitten in een veilige vertrouwde omgeving. ik ben zeer zeker voorstander van omgang met moeder vind dat heel belangrijk voor de kinderen, dit is ook altijd gelukt, 1 weekend per 14 dagen. maar de hoofdverblijfplaats veranderen ben ik fel op tegen, waarom zouden we? eind maart hebben we een rechtzaak gehad en heeft de rechter beslist dat de kinderen het beste gewoon bij hun vader zitten met een tweewekelijkse omgang met moeder. Moeder heeft op dat moment geen eigen woning en woont bij "familie"in. Op het moment dat zij wel een eigen woning heeft probeerd zij wederom de hoofdverblijfplaats naar haar te verplaatsen en we gaan daarvoor weer naar de rechter.
De rechter bepaald wederom dat de hoofdveblijfplaats bij de vader dient te blijven, jeugdzorg is er ook bij betrokken en pleit hier ook voor, op hun huidige verblijfplaats is een stabiele opvoedsituatie gecreeerd en ziet geen enkele reden dit te veranderen.
Moeder kan tot eind augustus hiertegen in hoger beroep en doet dit nog op de valreep op de laatste dag in het laatste uur. Uiteindelijk zitten we dus een week voor de kerstvakantie weer in de rechtbank. Tot ieders grote verbazing beslissen deze rechters dat volgens de klassieke rolverdeling van een huwelijk hoort een moeder voor haar kinderen te zorgen en niet een vader.
Iedereen zijn mond viel open, zeker de mijne, want zelfs binnen het huwelijk nam ik de taak van vader en moeder op mij. Er word uitgesproken dat de kinderen per 1 januari voor een periode van 6 maanden worden verplaatst naar moeder om te kijken hoe het daar gaat, dus weg van school, sociaal leven en alle hechtingspersonen die er bij de kinderen bekend zijn. 240 kilometer verder dus dit zet de niet verzorgende ouder compleet buiten spel. Wel word er door de rechtbank een onderzoek van de raad van kinderbescherming aangevraagd zodat de situaties bij beide ouders in beeld zou worden gebracht zodat de rechtbank na deze 6 maanden meer informatie zou hebben als basis om de definitieve beslissing te kunnen nemen.
Het was inmiddels enkele dagen voor de kerstvakantie en buiten het feit dat ik het hier natuurlijk niet mee eens was zou er ook geen acceptabele voorbereidingstijd mogelijk zijn op dit korte termijn. Op deze uitspraak heb ik een kort geding aangespannen, ook jeugdzorg stond achter het feit dat ik dit allemaal probeerde te voorkomen want zij hadden ook al uitgesproken dat dit niet in het belang van de kinderen zou zijn.
Afijn, in het kort geding overeen kunnen komen tussen mij en moeder dat we de tijdelijke verhuizing zouden uitstellen tot de meivakantie, moeder was ook in verwachting van een kindje van haar nieuwe vriend en die zou in februari/maart geboren moeten worden dus het was eigenlijk niet zo praktisch om ook onze 4 kinderen in die periode te gaan verhuizen. Ondertussen was het onderzoek van de raad opgestart en na enkele maanden afgerond, dit was nog voor de meivakantie dus mijn advocaat en de raad hebben aan de rechtbank het verzoek gedaan om de zitting te vervroegen zodat het hele obstakel van de tijdelijke verhuizing ontweken kon worden. Uiteindelijk omdat moeder eerder geen tijd had werd dit toch 3 dagen na de meivakantie.
En nu komt het... het weekend voor de rechtszitting waren de kinderen bij moeder en zij vertelde mij doodleuk op zaterdagavond dat ik de kinderen zondagmiddag niet op hoefde te halen want het was immers meivakantie geweest en dan zouden ze tijdelijk verhuizen dus ik hoefde niet te komen en ze zouden de volgende dag op hun nieuwe school geintroduceerd worden, de nieuwe school onder valse voorwendselen de kinderen laten aannemen zonder enkel contact met de huidige school of mij als gezaghebbende ouder.
Toen ben ik aan alle bellen gaan trekken, jeugdzorg, de raad, amk, alles wat ik maar kon bereiken.. uiteindelijk in overleg besloten dat het minder schadelijk voor de kinderen zou zijn om dit dan maar enkele dagen zo te laten tot aan de zitting ipv met eventuele dwang de kinderen op te halen.
Toen de rechtzitting, er was een afgezant van de raad die mondeling nog hun onderzoek zou onderbouwen en eventuele vragen kon beantwoorden. Het onderzoek was vernietigend voor moeder, op alle onderzoeksvragen die zij behandeld hadden was hun advies om de kinderen te houden waar ze zitten, ze zaten in een stabiele liefdevolle omgeving met geen enkele zorg en risico, bij moeder daarentegen waren vele zorgvragen en risico's.
Nu de rechter, deze schuift alle informatie en feiten die hij heeft gekregen opzij en vraagt alleen maar meerdere malen waarom zijn uitspraak van de tijdelijke verhuizing per 1 januari niet ingewilligd is, eigenlijk kwam het erop neer hoe wij het in ons hoofd haalde om niet uit te voeren wat hij geopperd had, wij hebben daar een eerlijk kort geding overheen gehad en iets anders overeen gekomen. Daar had de rechter niets mee te maken, hij sprak uit dat we dan nu maar alsnog de tijdelijk verhuizing in moesten zetten en dan wel per direct, de kinderen mochten dus blijven waar zij zaten op dit moment, bij de moeder, en ik was in een klap van altijd verzorgende ouder naar niet verzorgende ouder op grote afstand. Ook het onderzoek van de raad van kinderbescherming werd verworpen en er werd gevraagd een nieuw onderzoek uit te voeren maar dit keer met moeder als verzorgende ouder.
In het kort wat er hier gebeurd is dat er een onderzoek is geweest met vader als verzorgende ouder, dan worden de 4 kinderen eventjes verhuisd, niet zomaar naar een andere plaats maar 240 km verder dus een zeer ingrijpende gebeurtenis, om dan NOG een onderzoek te doen met moeder als verzorgende ouder
Is dit normaal dat er 2 onderzoeken gedaan worden? Is het uitgangspunt nu gewoon dat de kinderen bij hun moeder horen en dat er ondanks dat ik alles voor elkaar heb met de kinderen en alle instanties heb toegelaten en deze dit ook bevestigen dat er toch een mogelijkheid gezocht word om de kinderen bij een moeder te plaatsen liever dan bij een vader of heb ik hier te maken met een rechter die gewoon vind dat we nooit aan zijn uitspraak hadden moeten toornen en het nu gewoon alsnog moeten doorzetten gewoon omdat we niet naar hem geluisterd zouden hebben???

graag advies! Ik weet het ook even niet meer nu

[EDA]

Dat advies zou moeten komen van een goede advocaat, omdat het hier een juridisch getouwtrek betreft.

[papa.vier]

Ik heb een goede advocaat met veel ervaring maar op dit moment staat iedereen buiten spel, de hoge raad of cassatie is een langdurig proces en het kwaad geschied hier en nu. Iedereen staat erbij en kijkt ernaar

[EDA]

Als je het niet veranderen kunt, kun je het ( leren ) accepteren.

Ja, dat wil je niet. Dat weet ik.

Maar als je het met geen mogelijkheid veranderen kunt, dan kun je het met geen mogelijkheid veranderen.

En dan blijft er niks anders over dan zelf te veranderen en deel daarvan is begrijpen dat je het niet veranderen kunt en dat accepteren en vervolgens de/je strijd los te laten.

En dit zeg ik niet lichtvaardig, of onnadenkend. Laat dat wel wezen.

Er werken krachten groter dan jij en daar tegenin gaan verlies je, of het kost je onmenselijk veel energie. Kun je voor kiezen hoor.
Doe je ook wel... deed ik ook.

Het is vreselijk om je eigen kinderen los te laten.

Ter zelfbescherming zul je op een gegeven moment wel moeten. Wanneer dat moment daar is.... daar ga alleen jij zelf over.

[papa.vier]

Mijn kinderen loslaten kan ik niet nee, het is mijn plicht en mijn verantwoording als vader om te vechten voor het welzijn van mijn kinderen.
nu komt hier ook het vechten tegen onrecht bij, weet ook niet hoelang ik dit volhou, heb gelukkig een lange adem en zal er alles aan doen. Het is nu gewoon een ongelooflijk lastige positie waar de rechter mij in plaatst. Zij brengen op dit moment bewust risico op o.a. hechtingsproblemen en nog meer (geestelijk) gezondheidsrisico's bij mijn kinderen en omdat het een rechter betreft kan niemand mijn kinderen hiertegen beschermen, te zot voor woorden..

Ik blijf in ieder geval wel voor mijn kinderen opkomen en proberen de schade te beperken

[EDA]

het is mijn plicht en mijn verantwoording als vader om te vechten voor het welzijn van mijn kinderen.

ja EN nee.

De eigenlijke strijd is ook niet het "vechten" voor je kinderen, maar hoe je een weg kunt vinden tussen opkomen voor je kinderen en opkomen voor wat nog gezond is voor jezelf.

Elke achtergestelde vader heeft hiermee ( bewust of onbewust ) te maken.

Maar dat het je plicht en verantwoording is als vader is in wezen slechts een mening, een gedachte(kronkel).

En dat kan zomaar, floep, wijzigen. Neeeeeeee, zeg je dan... Dat kan niet.

Maar het kan wel degelijk.

Doe het maar eens in gedachten...

Die weerstand, die je dan voelt, laten varen zal je grootste winst zijn.

[EDA]

Ik las net deze tweet:

You are carrying a masterpiece within you. Just move aside, then the masterpiece will be revealed. Osho



Move aside.... Daar gaat het dus om.

En dat "move aside" is dan je EGO, wat aan de kant moet, ten faveure van Liefde.

Maar ja, wellicht zit je zo in de shit dat dit nog niet doordringt.