Mijn vraag

[RJ01]

Sinds dit weekend ben ik er bewust van geworden dat de moeder van me kinderen ze bij me weg houdt. Had het gevoel wel langer en de gedachte is er ook altijd geweest. Ik hoop dat ik een hoop informatie kan inwinnen. Heb zelf veel gegoogled op toch dingen te vinden.

In de tijd van de uitspraak naar onze scheiding heeft ze het ook al geprobeerd en daar is het allemaal met een sisser afgelopen. Ik kreeg me jongens netjes om de weekend( vaak meer omdat ze in het weekend wegging). Ben er nooit mee eens geweest want wilde de kinderen meer zien dan 2 dagen in de 2 weken. Maar omdat zij en ik daar niet over eens werden, heeft de rechter dat vastgesteld. Waarna zij mondeling afsprak met mij 3 weekenden bij mij en 1 weekend bij haar. Dit vond ik dus goed omdat co ouderschap het niet ging worden. Water bij de wijn dan maar. Wilde het ipv mondeling schriftelijk. Dit was toen mijn fout toen werd het minder. Dit kwam toen overnieuw voor het gerecht waarbij zei verklaarde(althans haar advocaat) dat het beter voor de kinderen was om meer bij de moeder te zijn dan bij de vader. Waar ik dus tegen in ging(vergat dat ik ook een advocaat had en heel stom het woord zelf nam) Waarbij de rechter dus beslistte om het weekend want de kinderen horen meer bij de moeder te zijn. Hier ging ik dus ook nog tegen in. Zei tegen mevrouw de rechter als ze niks bij haar man thuis had te vertellen het ook niet tegen mij hoefde te doen. Waarbij ik dus een waarschuwing kreeg dat als ik door ging een boete zou krijgen van belediging van ambtenaar in functie. Gelukkig sprak mijn advocate me in als ik door zou gaan zij niks meer voor me zou kunnen betekenen. Zij begreep dat me emoties te veel mee gingen spelen. Ik weet ook dat ik doordat ik mijn hart op me tong niet altijd in mijn voordeel werkt.

Daarnaast werd het een strijd over de alimentatie. Het alimentatie wat gevraagd werd kon ik niet ophoesten. Had loonbeslag omdat ik niet betaalde. Maar mevrouw betaalde geen huur en was ergens anders ingetrokken en zo nog vele schulden gemaakt. Dit kon ik dus allemaal aantonen. En ik ben toen vrijgesteld van alimentatie. Dit is geweest in 2009.

Jeugdzorg is toen geweest die door een arts is ingelicht om onderzoek te doen naar moeder. Eerst moest ik op gesprek daar en werd daar goed geholpen. En zij zouden een onverwachts bezoek doen bij moeder. Dat deden ze ook alleen ze belde eerst haar op om te vertellen dat ze er aan kwamen om een bepaalde tijd. De moeder van mijn kinderen woonde toen al samen met een ander. Toen jeugdzorg of AKM hun oordeel hadden. Was hun bevestiging. Dat moeder goed voor de kinders was. De oudste van de tweeling graag naar zijn vader ging en zijn broertje graag bij mama bleef(Dit was toen ook zo de een was graag bij mij de ander bij haar). Hun oordeel over mij was: Meneer heeft ADHD(dit klopt maar dat maak mij niet gek zo kwam het over), was overbezorgd en jaloers omdat ze een andere man had en haar terug zou willen en jaloers dat haar nieuwe vriend vaker de kinderen zag dan ik(deze laatste zin klopt ook want zelfs tot nu vind ik het niet normaal dat een andere man vaker mijn kinderen ziet dan ik).

Na het verleden beschreven te hebben. Is het sinds een paar weken geleden begonnen met de kinderen steeds later te brengen/op te halen en steeds sneller terug naar huis moeten. Dit heb ik laten gebeuren om de rust te bewaren en te voorkomen dat ze ineens weer een kronkel zou krijgen en de kinderen weg te houden bij mij. Nu heb ik een vermoeden dat ze denkt dat ik een ander heb. Omdat ze in spullen van mij gesnuffeld heeft. Dit bedoel ik dan via de computer. Ze mag dat van mij denken. En als ze er gelukkig van word om alles van me na te checken moet ze dat doen. Heb geen geheimen. Maar goed ben nogsteeds vrijgezel en heb daar bewust voor gekozen omdat ik gemerkt heb dat mijn kinderen het nogsteeds moeilijk vinden dat mama hertrouwd is en wij niet samen zijn. Waarom zou ik ze het dan ook aandoen. Vrienden, kennissen en familie roepen ook naar mij dat ik verder met me eigen leven moet. Ik vind dat ik dat ook doe maar hun wel begrijp.

Maar nu komt het. Zij beweert dat de kinderen niet naar me toe willen, ze vinden het niet meer leuk. Dit ineens nadat mijn oudste zoon de laatste keer er weer over had wanneer hij bij mij mocht komen wonen. Ik had toen gezegd als je moeder het goed vind dan ben je van harte welkom. Weer geen slim antwoord maar wel de waarheid. Geef eerlijk toe dat ik even vergat dat de jongens 8 zijn. En dat zij zulke dingen niet goed begrijpen.

Maar nu begint zij over alimentatie. Haar man een betere vader is dan mij. Omdat hij eten en kleding voor hun koopt. Ze sluit me sinds jaar en dag overal buiten. Overleggen is een woord wat ze niet kan. Alles wat de kinderen tegen mij vertellen en ik tegen haar vertel is niet waar. Mijn kinderen vallen op een bepaald moment stil als ze een gesprek beginnen en ik een vraag stel er over en gaan elkaar aanstaren en dan weten ze het niet meer. 3 weken geleden ging ik ze ophalen uit de speeltuin bij haar en de oudste raak helemaal overstuur. Hij wilde ineens niet met mee. Wat hard aan kwam. Het geprobeerd hem over te halen en tot rust te brengen. Geen idee wat er aan de hand was en nu nogsteeds niet. Weet alleen dat mevrouw die avond naar de Toppers moest en dat het weer net als in het verleden op een openbaar plaats gebeurde. Net als in het begin. Week daarvoor wilde hij nog bij zijn vader wonen. Al bij al heb ik maar toegegeven dat hij bij zijn moeder bleef. Kan een kind niet zo meenemen. Zijn broer wilde gelukkig nog wel mee. En in het weekend zelf vond ik het ergens wel goed zo had die knul ook eens al de aandacht van zijn vader. Ik moet het namelijk altijd verdelen en nu was ik er dus enkel voor hem. Bedacht me zelf dit moeten we vaker doen af en toe eentje bij de ander bij haar zodat ze apart aandacht van ons krijgen. En natuurlijk ook samen bij mij. Want een maand heeft meerdere weekenden. Weekend erna wilde volgens haar beide niet.Dit schrijft ze wel vaker als ze afspraken heeft gemaakt om wat te gaan doen met de jongens. Snap niet waarom ze de bal naar hun schuiven terwijl als ze het eerlijk zegt tegen me het ook goed is. Ben daar niet zo moeilijk in. In overleg kan veel bij mij. Andersom jammer genoeg niet. Afgelopen donderdag whatappte ik haar(dit is de enige manier hoe wij contact met elkaar hebben) dat ik de jongens vrijdag uit school ging halen. Zij reageerde een zaterdag kwam ze hun brengen want ze had vrijdag wat. Ja, voetbal en afspraken gemaakt met kennissen met kinderen. Maar goed denk aan de vrede. Reageerde dat ik er niet over eens was maar ok een zaterdag dan maar. Waarop de bericht terug kwam alleen als ze willen komen ze een zaterdag. Keek toen hoelaat het was en zag als ik snel was naar hun school ga ik er net voor de pauze ben ik het ze het zelf vraag zonder dat hun moeder er is. Maar goed volgens mij moeten ze nu nogsteeds pauze krijgen want heb ze niet gezien. Alleen maar 3 leraren die vroegen wat ik kwam doen. Geantwoord en ze vonden het okee maar de jongens kregen geen pauze althans ze kwamen niet naar buiten.

Vrijdag kreeg ik dus te horen dat de jongens niet wilden en de jongste alleen zondag door haar het vaderdagcadeautje af wou laten geven. Hij wilden het dit jaar ook aan mij geven ipv aan haar man. Dit ga al jaren zo vadedagcadeautjes worden gedeeld. Is BS want ik ben hun vader. Maar zij beweerd dat de kinderen het willen. Maar de kinderen altijd tegen mij zeggen dat het van mama moet en als ze het niet willen boos wordt. Dus ik laat dat soort dingen maar gaan. Vind het niet nodig dat ze er gezeik door krijgen. Cadeautje heeft ze ook niet gebracht trouwens.

Nu mijn vragen.

In hoeverre speel het mee dat ik alimentatie vrij ben gesteld in de omgangsregeling met me kinderen?
In hoeverre speelt het mee dat mevrouw zegt dat de jongens niet naar me toe willen?
In hoeverre speelt het mee dat ik door schulden etc. noodgedwongen bij me moeder in moest trekken anders had ik onder een brug geslapen maar wel een dak boven me hoofd heb mee in de omgangsregeling met me kinderen?

Dit zijn de drie dingen die zij tegen me gebruikt. Alvast bedankt.

[Casper]

RJ, welkom en sterkte!!

In hoeverre speel het mee dat ik alimentatie vrij ben gesteld in de omgangsregeling met me kinderen?

Mag geen enkele rol spelen. Omgangsregeling en alimentatie zijn onafhankelijk van elkaar. Als er geen omgang is moet vader ook alimentatie betalen; als er geen alimentatie betaald hoeft te worden, heeft vader evenveel recht op omgang als wanneer wel.

In hoeverre speelt het mee dat mevrouw zegt dat de jongens niet naar me toe willen?

Mag ook geen enkele rol spelen. Zoals je zegt, de kinderen zijn nog te jong om daar zelf een gefundeerd oordeel over te hebben. moeder is wettelijk verplicht om de omgang met de andere ouder (=vader) te stimuleren.

In hoeverre speelt het mee dat ik door schulden etc. noodgedwongen bij me moeder in moest trekken ...?

Kan een rol spelen bij het vaststellen van een omgangsregeling. Bijvoorbeeld als je niet de ruimte hebt om de kinderen een goed, veilig onderkomen aan te bieden, houdt de rechter een omgangsregeling soms af. Als de kinderen een goede slaapplaats hebben is dat ruim voldoende. Aangezien de omgangsregeling is vastgesteld, dient moeder zich daaraan te houden. Punt.

Anderen vullen zeker aan. Stel je vragen gerust.

[RJ01]

Casper bedankt voor het antwoord en het welkom heten. Ik hoef me daar dus geen zorgen om te maken.

Ik heb nu dus al de uitspraken na zitten te lezen. En las bij mij het zinnetje:
De kinderen gaan om de week van zaterdagochtend tot zondagavond naar vader toe. Lukt dat niet dan met behulp van de sterke arm.

Nu heb ik daar natuurlijk ook een vraag over. Is dit een standaard uitspraak. Hiermee bedoel ik dus het inroepen van de sterke arm. Of is dit toch zo dat mevrouw de rechter toch zoiets had dat moeders zich toch niet aan de afspraak zou kunnen houden. Het is me eigenlijk nooit opgevallen dat het er in stond. Althans ik begreep het verkeerd. Ik dacht namelijk dat zij die in mocht roepen als ze de jongens niet mee wilde geven.

[RemcoW]

Het inschakelen van de sterke arm is een theoretische mogelijkheid. Indien moeder de kinderen, ondanks een uitspraak van de rechter aangaande een omgangsregeling, weigert mee te geven, heb je theoretisch het recht om de kinderen door de "sterke arm" op te laten halen. Echter, in de praktijk, zal dit niet gebeuren. Het is traumatiserend voor het kind, en dus wordt het niet gedaan. Andere mogelijkheid is om een boete te laten opleggen, elke keer als ze de omgangsregeling niet nakomt. Ook dit is vaak een "wassen neus" aangezien je van een kale kip niet kunt plukken. Diplomatiek blijven, communiceren, en heel veel geduld zijn de ingredienten voor de langere termijn.

[RJ01]

Remco het inroepen van de politie zal ik niet doen. Zie het nu niet zitten van: Goh, we gaan naar papa maar eerst komt de politie erbij. Ik zelf vind dat ook traumatisch voor de kinderen. En een dwangsom ben ik ook geen voorstander van. Want ongeacht mijn recht, wil ik me niet tot haar niveau verlagen. Komt bij mij over als jij vies ga spelen doe ik het ook. En dan duurt het langer voor er een oplossing is gevonden.

Ik vroeg me alleen af of dit standaard wordt vermeld bij elke uitspraak.

[The Driver]

Ik heb het nog nooit gehoord of gezien in ieder geval.

[RJ01]

Als ik nu naar een advocaat ga. Want zou ik dan voor moeten leggen? Op zich wil ik een paar veranderingen. Wil met regelmaat me kinderen zien. Niet dat ik een dag van te voren afspreekt dat ik ze uit school haal en de volgende dag er wordt beslist dat ze niet komen. Wil dat ze me behandeld als vader waar de kinderen bij zijn. Hoe ze over mij denkt voor de rest maak me niet uit. Dat is haar probleem. Wil dus ook niet dat ze roept dat haar nieuwe man een betere vader is dan ik. Ben als eerste geen zaaddonor en ten tweede waar haalt ze die oordeel vandaan. Wil dat ze me inlicht over wat me kinderen doen. Niet dat ik van me kinderen hoor dat ze iets op school gedaan hebben waar ouders kwamen kijken en ik er niet was. Afzwemmen bij A wist ik het niet bij B komen kijken bij die ene knul. De andere op mijn schoot zit en dan van zijn moeder van me schoot af moet en of naast haar of naast haar man moet gaan zitten. En daar heb ik er nog wel tig voorbeelden van. Ook dat eeuwige gezanik over geld dat het eens stop. Ze is me al een hoop jaar geld verschuldigd waar ik bewijzen van heb. Vraag ik toch ook niet om besteedt het aan de kinderen want dan zijn we allen blij. We zijn al 6 jaar uit elkaar en al 5 gescheiden. Eens ben je toch genoeg boos geweest lijkt mij.

Nu voel het net als ik aan het klagen ben. En dat heb ik ook als ik naar een advocaat ga. Aan de andere kant vind ik dat ik reële punten heb omdat sommige punten toch invloed op me kinderen kunnen hebben.

[Casper]

Inderdaad is het goed om enkele punten op papier te hebben, zoals de omgangsregeling, met precieze tijden en dagen erbij, en een regeling voor als er iets veranderd moet worden. Ook inlichtingen verschaffen: goed punt. Als je overigens gezamenlijk gezag hebt (heb je dat?), kun je ook zelf van school etc alle inlichtingen krijgen die je wilt.

De advocaat kan dat netjes op papier zetten (of je doet het zelf [scheelt tijd, dus geld], stel je vragen op het forum) en je kunt dat dan bij een notaris laten vastleggen. Als zij zich er dan niet aan houdt, heb je een houvast. Van de andere kant kan zij jou ook aan je verplichtingen houden, als die erin komen.

Zeuren en zaniken over geld etc.: laat dat maar gaan. Zeuren is niet bij wet verboden. Daar doe je niets aan-behalve het ene oor in, het andere uit.

[RJ01]

Met zeuren over geld heeft wel een gevolg dat zij nu de kinderen niet naar me toe laat gaan. Dat ik dus geen vader ben maar haar man. Die zorgt er voor dat ze te eten hebben en kleding hebben. Dit heb ik dus zwart op wit. Waar mij reactie op was dat ze bij mij nog geld verschuldigd is. Dat ze bij mij ook eten en toch ook kleding aan hebben. En dat niet omdat zij het mee geeft. En dat de kinderen ook geen geld van hem hebben meegekregen om aan mij te geven voor boodschappen. Het zal dus via een advocaat moeten omdat er totaal niet tegen elkaar gepraat wordt. En als het goed is hebben we gezamelijk gezag. Heb niet voor niks me kinderen erkent en daarna met haar getrouwd omdat ik het toch al te graag ook wilde hebben.

[Casper]

En als het goed is hebben we gezamelijk gezag. Heb niet voor niks me kinderen erkent en daarna met haar getrouwd

Als de kinderen geboren zijn voordat je officieel getrouwd was, heb je waarschijnlijk geen gezamenlijk gezag gekregen (als dat niet expliciet is aangevraagd), zelfs niet door het trouwen. Verstandig om dat even door een advocaat na te laten vragen bij het gezagsregister.

[RJ01]

Casper, ik had zoiets dergelijks ook gelezen. Maar had ook gelezen als je de kinderen erkent hebt en daarna trouwt automatisch gezag krijgt. Ik hoop voor mij dat het het 2de is. Want anders voel ik me toch flink genaaid. Voor het gezag over mij kinderen was de enige reden om te trouwen. Zij wilde niet de formulieren ondertekenen voor gezamelijk gezag. Zij wilde toen trouwen. Daarnaast had niemand een glazen bol nodig om te voorspellen dat onze relatie zou stranden. Ik zelf ook niet maar wilde zelf graag dat ik me ingedekt had voor dit. Ja, nu gebeurt het ook. En de advocaat ging/ga dit voor mij na trekken omdat ik beide verhalen had gelezen.

[Casper]

Lijkt inderdaad goed te zitten met gezamenlijk gezag. Fijn.

Bijv. "Als ouders na de geboorte van hun kind trouwen, krijgen zij ook automatisch gezamenlijk ouderlijk gezag. Hierbij geldt wel de voorwaarde dat de vader het kind heeft erkend."

https://www.rijswijk.nl/veelgestelde-vr ... d/generiek

[RJ01]

Dit artikel had ik ook gelezen. Ik ga er dus ook van uit dat ik het ook heb. Maar laat het ook voor de zekerheid na kijken.

[RJ01]

Na de kinderen het weekend gezien te hebben, bij mij geweest. Meer dat ik naar de vereniging ben geweest en de jongens graag met me mee wilden. En na gesprek met me advocaat gehad te hebben. Weet nu dus ook zeker dat we gezamelijk gezag hebben. Kwam het op een gesprek over OTS. Ja, dat er dingen opgelost moeten worden ben ik van overtuigd. Maar vind OTS zelf net iets te ver gaan. Probeer zelf wel eerst te kijken of er een andere oplossing is. Hierbij gaat het over dat daar zo nu en dan dan douche niet te vinden is, het ontbijtje wordt vergeten klaar gemaakt. En nog een paar van dat soort dingen. En natuurlijk hoe het gaat met de omgang. Dat het niet goed is voor ze, ben ik het helemaal mee eens. Stelde voor aan mijn advocaat dat ik ze dan een dag door de weeks zou krijgen en de normale omgang een groot deel van dit probleem is opgelost. Dus meer toezicht zelf heb. Maar volgens de advocaat zou dit zo van tafel worden weggeveegd. Nu vraag ik me toch af wat nu te doen? Er moet toch iets anders zijn dat er hulp voor is. Persoonlijk denk ik dat moeder dit niet expres doet behalve dan met de omgangsregeling. Maar met de rest niet. Want de kinderen zijn ook gek op haar net zo als ze dat op mij zijn. En zij houdt ook van hun netzo als ik dat doe.