'Mamma' is een monster

[sdwv]

dwazemamma Geplaatst: 10 Jul 2006 11:56 pm Onderwerp: 'Mamma' is een monster

--------------------------------------------------------------------------------
Overgenomen uit mijn weblog.

Een paar weken geleden, 18 juni, stond in het NRC Handelsblad een artikel met de titel "Papa is een monster". Er was voor mij veel herkenning. Vervang het woord 'papa' door 'mamma' en het is op mij van toepassing. In het artikel werd ook gesproken over de dwaze vaders; ik voel me één van hen, met het verschil dat ik een 'dwaze mamma' ben.

Het artikel heb ik nog dezelfde dag opgestuurd naar mijn 14-jarige dochter Annique. Het is inmiddels ruim vier maanden geleden dat ik haar gezien heb. Zij woont bij haar vader en zijn derde gezin. Vanaf het moment van de scheiding (of eigenlijk al daarvoor) zijn er problemen geweest tussen haar vader en mij, vooral over de opvoeding en de omgangsregeling.

Al tal van pogingen heb ik ondernomen om de voogdij - of op zijn minst de omgangsregeling - aangepast te krijgen. Omdat hij alle pogingen tot redelijk overleg geblokkeerd heeft, en dat al 14 jaar lang, zag ik me genoodzaakt een rechtszaak te beginnen. Zo hoop ik dat in ieder geval de afspraken goed vastgelegd worden.

Zoals ik al aangaf heb ik haar al vier maanden niet gezien. Op sms-jes, mails, telefoontjes en voiceberichten reageert ze niet. Alles wijst erop dat haar vader zware druk op haar uitoefent. De druk van haar vader is blijkbaar zo groot dat ze zich helemaal met hem identificeert, of beter: moet identificeren om het voor zichzelf nog leefbaar te houden. Ze zegt zelfs dat ik haar voor de rechter sleep. Onzin natuurlijk, ik heb een rechtzaak tegen haar vader aangespannen, omdat hij de omgang van Annique met mij belemmert. Tegelijk vraag ik me af: kan ze anders? Wat doet haar vader met haar als ze iets anders zou durven zeggen? Het is ongelooflijk triest om te merken dat hij haar zo zeer onder druk zet dat, omdat blijkbaar zijn ego in het geding is, ik mijn eigen dochter niet eens meer normaal kan zien en spreken. En ook ziet ze haar enige (half)broertje, mijn zoontje van 3, door deze situatie niet meer.

De afgelopen paar jaar verliep de relatie tussen Annique en mij af en toe behoorlijk moeizaam. Zogenaamd omdat zij niet met mijn partner overweg kon. Zij wilde (of mocht) niet bij mij thuis komen. Gelukkig zagen we elkaar nog wel in de stad of tijdens weekendjes of vakanties. Vorig najaar ging het gelukkig weer stukken beter en kwam ze - probleemloos uiteraard - gewoon bij ons thuis. Toen werd ik onverwacht ernstig ziek. Annique trok steeds meer naar me toe; ontzettend leuk en gezellig. Ik was zelden zo gelukkig. Alleen... haar vader vond blijkbaar dat het te hecht werd. Halverwege de krokusvakantie - terwijl ze de hele week bij mij zou zijn - moest ze beslist thuiskomen. Er was geen overleg mogelijk. Ook een geplande vakantie van Annique en mij naar Amerika, deze zomer - een droom die ik wilde laten uitkomen als ik beter zou worden - ging niet door. Helaas ... haar vader wilde plotseling zelf op dat moment op vakantie. Deze laatste zaken waren de laatste druppel: ik besefte dat mij iedere omgang en elke afspraak met haar belemmerd werd. Mij restte niets anders dan een rechtszaak te starten.

Als wraak heeft hij nu gezorgd dat ik Annique op dit moment helemaal kwijt ben. De druk op haar is zo immens dat ze geen keus meer heeft en heel boos tegen me doet - moet doen. Ze legt de schuld bij mij neer en is nog slechts een willoos werktuig van hem.

Ondertussen heb ik ook de Raad voor de Kinderbescherming ingeschakeld en advies gevraagd. Zij kunnen op verzoek van de kinderrechter adviseren. Een stap die ik als moeder moest nemen omdat, als ik haar niet alleen kan beschermen, anderen daarbij moeten helpen.

Wat mij vooral pijn doet, frustreert en ook zorgen baart, is dat haar vader Annique volkomen manipuleert. Uit angst en behoefte aan zekerheid moet zij voldoen aan al haar vaders wensen en eisen. Al jaren worden alle post en e-mail door hem gelezen en soms zelfs beantwoord. Hij komt daar zelfs schaamteloos voor uit in de stukken die onderdeel vormen van het dossier dat bij de rechter ligt. Ze zegt dat ze een eigen wil heeft en alles zelf bepaalt. Maar hoe vaak komt het voor - en hoe normaal is het - dat een kind zich zo afhankelijk maakt of moet maken van één ouder? Ik ben ten einde raad en zoek alle hulp en steun die ik krijgen kan. Hoe moet dat verder?

Ik heb alleen nog mijn eigen kracht. Mijn moederliefde maakt dat ik alles zal doen om haar terug te krijgen. Maar wanneer? En wat moet ik allemaal doen voordat het zo ver is? Is het op korte termijn of moet ik hier jaren op wachten? Ik mis haar heel erg. Zij is mijn grote dochter, waar ik heel trots op ben. En ik hou van haar. Vandaar ook deze weblog, die tegelijk een oproep is aan iedereen die mij wil of kan helpen om mijn dochter terug te krijgen.

Annette

NB. Vandaag, 10 juli, was ik het helemaal zat. het schiet allemaal niet op. Ik heb haar vanavond gebeld en haar gezegd dat ik met haar wil praten. Ondanks haar tegenwerpingen ben ik naar haar vaders huis gereden. Ze deed - na lang aandringen - de deur open. In de deuropening hebben we zo'n 15 minuten met elkaar gepraat. Ze gedraagt zich niet als de 'oude' Annique. Ze was afhoudend, leek alsof ze een masker droeg. Op een onbewaakt moment begon ze even te lachen. Dat maakte veel goed. Maar er is nog een lange weg te gaan...

Thuisgekomen heb ik nagedacht wat ik verder allemaal kan doen. Kort geding aanspannen voor het nakomen van de 'oude' omgangsregeling? Meer publiciteit zoeken? Nogmaals proberen de Raad voor de Kinderbescherming in te schakelen? Afwachten? Ik weet het even niet. Wie kan mij helpen en adviseren?


Sjaak Geplaatst: 14 Jul 2006 03:28 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Gelijk een nieuwe zaak aanspannen, doe je dat niet snel, heb je kans je kind helemaal niet meer te zien. Dit is wat mij ook verteld is door bureau jeugdzorg. Zodra een omgangsregeling niet wordt nagekomen, gelijk naar de rechter stappen en zeker niet wachten.


pvs Geplaatst: 14 Jul 2006 09:51 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Ik ben het helemaal met Sjaak eens, meteen naar de rechter en eisen dat de omgangsregeling wordt nageleeft. Want als je te lang wacht wordt je kans steeds kleiner dat je je kind helemaal nooit meer te zien krijgt.


Ron123 Geplaatst: 27 Jul 2006 03:09 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Sjaak schreef:
Gelijk een nieuwe zaak aanspannen, doe je dat niet snel, heb je kans je kind helemaal niet meer te zien. Dit is wat mij ook verteld is door bureau jeugdzorg. Zodra een omgangsregeling niet wordt nagekomen, gelijk naar de rechter stappen en zeker niet wachten.


Gelijk een nieuwe zaak aanspannen ?????? Ja dat kan je doen maar zie het eens van de andere kant je creeert een pappa kant en een mamma kant en het kind heeft echt meer het gevoel dat het moet kiezen en zo kan je het alleen maar slechter maken . Het kind is bang nu en voelt zich hieronder ook niet prettig , en de goede band met haar moeder is er heus nog wel alleen ze is ook bang om die te laten zien omdat pappa wel eens boos zou kunnen worden. Dus naar de rechter stappen maak jou de kwaaie pier in de ogen van de vader en die zal dit overbrengen op jou kind .


Je kan eindeloos procederen , trekken en sjorren aan het kind maar het kind zal het gevoel hebben om tussen twee vuren te staan en pappa heeft nu zo'n grote invloed dat het niets anders kan dan voor de vader kiezen.


Ik spreek uit ervaring ik ga mijn kind ook niet tussen twee vuren in plaatsen en ben er van overtuigt dat dit op langere termijn meer vruchten zal afwerpen. Als ouder wil je het beste voor je kind , sommige mensen zouden geen kinderen moeten nemen en zeker niet met elkaar, maar het gebeurt toch , nu moeten we het er het beste van maken , en ik bedoel niet alleen het beste voor onszelf maar voor het kind ,,,, want het belang van het kind staat boven aan en soms moeten we als alleenstaande ouder een hoop shit nemen en ons zelf wegcijferen hiervoor.

Maar de een zegt rechter de ander niet het is jou probleem en ik kan je alleen zeggen hoe ik ermee omgaat . Een goed gesprek met de vader kan iets positiefs opleveren, zeg wat je voelt en dat dit nooit de bedoeling kan zijn. Maar misschien staat je ex niet open voor oplossingen en vindt het hij het beter dat het kind de moeder helemaal niet meer ziet.
Probeer een gewoon rustig gesprek aan te gaan of schrijf een brief misschien dat het vruchten afwerpt niet geschoten is altijd mis. Hij is gefrustreerd en na een tijdje zal dit ook minder worden hoop ik .

Ik hoop dat achter de donkere wolken heel gauw de zon opkomt en ook voor jou het leven weer dragelijk maakt want , niets doet meer pijn dan het missen van je eigen kinderen.

Sterke, Groeten


Ron


Sjaak Geplaatst: 27 Jul 2006 07:56 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Natuurlijk moet je het eerst gewoon proberen op te lossen, maar ik kreeg sterk het idee dat dit al gedaan was, dus is er voor mij nog maar 1 oplossing want ik zou het voor mijn kinderen en voor mij niet kunnen verdragen ze een ruime tijd tot helemaal niet meer te kunnen/mogen zien. Soms schrikt een rechter af en dan probeer je daarna de draad weer een beetje bij beetje op te pakken in relatie met de ex. Alsof het goed is voor de kinderen om door 1 ouder te worden opgevoed die naar mijn idee zoals ik het begreep al de andere ouder zwart maakt, want dat gebeurd meestal al lang in soortgelijke situaties. Waarom krijgt dwazemamma anders geen omgang? Nee ik zie het total niet zitten om lekker af te wachten met het enorme risico je kin(eren) nooit meer te zien. Ik heb dit trouwens van Bureau Jeugdzorg!!!!!! Ik neem an dat deze mensen ook meer met dit soort gevallen te maken hebben gehad. Ik was ook bang mijn kinderen niet meer te zien en heb Bureau Jeugdzorg daarom oa gebeld en ze adviseerde mij dus zodra dit zou spelen gelijk een kortgeding aan te spannen. Tot dusver is het gelukkig nog niet gekomen.


dwazemamma Geplaatst: 28 Jul 2006 06:55 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Hallo allemaal,

De zaak komt volgende week vrijdag, 4 augustus voor. Het gaat dan vooral over de omgangsregeling. Ben heel benieuwd wat het effect hiervan is. Inmiddels is me wel duidelijk geworden dat - wanneer de afspraken niet nagekomen worden - inderdaad een kort geding de beste/snelste uitweg is. Ik hoop echter dat dat niet nodig is. Maar goed, laat ik niet te vroeg juichen.

Duimen jullie voor me?
Groeten en bedankt voor jullie adviezen!

AA


pvs Geplaatst: 28 Jul 2006 07:14 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Ik zal voor je duimen

En hopen dat de omgangsregeling dan wel goed gaat zodat een kort geding enzovoort niet nodig is.


Sjaak Geplaatst: 28 Jul 2006 08:04 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Ik zal ook duimen voor je! Heel veel sterkte!!