verhuizen

[strijder]

Beste mede strijders,

Ik heb een vraag.
Het betreft een verhuizing.
Mijn exvrouw wil nu alweer verhuizen met mijn kind.
Nu in 3 jaar tijd al 4 keer en dit zou de 5de keer worden.
Ik heb echter nooit toestemming gegeven en ze schermd dan ook dat ze geen toestemming van mij nodig heeft. Nu is mijn vraag kan dat allemaal zo maar?
Ook bij de scheiding heb ik nooit getekend bij de gemeente waar ze is gaan wonen dat ik akkoord ging.
Ze zegt dat ze binnen de gemeente blijft en de school niet veranderd maar voor de kleine jongen is dit wel elke keer aanpassen.

Graag zou ik jullie mening en of antwoord willen horen.

Alvast bedankt!

[EDA]

Heb je gezag? Dan toestemming van jou nodig.

Zo niet kun je wellicht terug vallen op het gegeven dat je ex met gezag binnen dat gezag het contact tussen de kinderen en jou moet bevorderen, wat natuurlijk moeilijker zal zijn wanneer er ver weg verhuist gaat worden. Die extra moeilijkheden zijn uiteraard tegen het belang van je kids.

Uiteindelijk hangt een en ander sterk af van hoe de pet van de rechter staat op de dag dat jij voor het hekje staat.

[Rocco]

Ach ja, weet je. Volgens de letter van de wet is het zo dat jij toestemming moet geven aan je ex om met je kind te verhuizen. Ik begrijp dat je je zorgen maakt over de veranderingen voor je kind. Maar ik vind het niet zuiver om nog invloed te hebben op het leven van je ex, waarbij het belang van het kind dan wordt gehanteerd als argument. Als zij dit bij jou doen vind je het ook niet correct.
Ik vind dat er in je post te weinig omgevingsfactoren benoemt zijn om er echt iets over te zeggen. Ik vind namelijk dat exen elkaar met rust moeten laten na de scheiding. Er zijn simpelweg veels te veel rechten om ex partners over en weer in bewegingsvrijheid en ongeluk te gijzelen. Als je een standaard weekendregeling hebt, vind ik dat de verhuizende ex partner ervoor dient te zorgen dat de niet verhuizende partner er geen last van behoort te hebben, qua omgangstijd en reistijd en kosten. Heb je een co ouderschap dan heb je als verhuizende partner weldegelijk een verantwoordelijkheid en heeft het verder gaande consequenties. Ik vind dan ook de verhuizende ouder daar de consequenties van moet dragen en compensaties moet bieden aan de ander. Maar ik vind niet dat de niet verhuizende ex partner een verhuizing moet kunnen tegenhouden.

Life happens.

[EDA]

Ik ken een ex die ging verhuizen om de omgang te frustreren. Is haar gelukt.

[strijder]

Dank jullie wel voor de antwoorden. Het zit zo ze heeft altijd wel iets om te verhuizen. Nu weer ruzie en weer wat anders. Het frustreert omdat ze ook al in het begin 120 km verder op ging wonen maar volgens haar maakt het biks uit. Ik krijg het idee dat ik als reserve papa word neer gezet en dat is het meest frustrerend. Zoals jullie lezen is frustratie ook erg hoog. Omgekeerd zou zij mij de nek omdraaien.

[kiekiek]

De enige manier om dit soort geziek van je hex voor te zijn is in een beschikking laten opnemen dat het vervoer eerlijk wordt verdeeld over beide ouders. Is ook het beste signaal naar de kinderen toe, waarmee wordt uitgedragen dat de ouders achter de omgang staan. Mijn ex wilde ook 150 km verderop gaan wonen en probeerde mij en passant het halen en brengen in de maag te splitsen. De rechter doorzag het gelukkig en verdeelde het vervoer. Voor beide ouders het signaal om niet al te ver bij elkaar vandaan te gaan wonen. Mijn hex presteerde het zelfs om tijdens de zitting te eisen dat ik bij haar in het dorp zou gaan wonen. De rechter veegde ook die eis gelijk van tafel en sprak mijn ex vervolgens vermanend toe met de opmerking dat ze daar niets over te zeggen had. Dat soort momenten zijn er om in te lijsten

[Rocco]

Dank jullie wel voor de antwoorden. Het zit zo ze heeft altijd wel iets om te verhuizen. Nu weer ruzie en weer wat anders. Het frustreert omdat ze ook al in het begin 120 km verder op ging wonen maar volgens haar maakt het biks uit. Ik krijg het idee dat ik als reserve papa word neer gezet en dat is het meest frustrerend. Zoals jullie lezen is frustratie ook erg hoog. Omgekeerd zou zij mij de nek omdraaien.

Ik begrijp dat de frustratie hoog zit. Maar waar gaat die frustratie nu echt over? Volgens mij is het niet de verhuizing op zich, maar dus het feit dat je je als reserve ouder/papa neergezet voelt. Mijn advies zou zijn, laat de gedragingen van je ex los, en concentreer je op je relatie met je kind.
Al wil zij ex elke maand 2x verhuizen. Wat zou jij daar van moeten vinden dan? Dat je je druk maakt om haar motivaties om te verhuizen zegt mij dat je te veel bezig bent met je ex. Het is niet jouw taak om, in het belang van je kind, de waakhond in het leven van je ex te zijn.
Lekker laten gaan. Zolang jij dezelfde band met je kind kunt houden als voor de verhuizing hoef je je er toch niet druk om te maken? Ik zou er ook niet over praten met je kind. Als die er iets over wil zeggen merk je dat vanzelf.

[strijder]

Ik merk gewoon dat hij het elke keer moeilijk vind om weer in een nieuwe buurt te moeten wennen. Nieuwe vriendjes en andere omgeving. De frustratie gaat juist over het feit van mijn zoontje. Het is niet zo dat mijn ex mij nog hoog zit, maar wel dat zij bepaald en subjectief oordeelt over het welzijn van onze zoon, maar nu ik dit zo allemaal lees kom ik tot de conclusie dat een gezamenlijk gezag een wassen neus is. Nogmaals bedankt voor de reacties. Ik noem dit onderwerp tot gesloten.

[Rocco]

Ik merk gewoon dat hij het elke keer moeilijk vind om weer in een nieuwe buurt te moeten wennen. Nieuwe vriendjes en andere omgeving. De frustratie gaat juist over het feit van mijn zoontje. Het is niet zo dat mijn ex mij nog hoog zit, maar wel dat zij bepaald en subjectief oordeelt over het welzijn van onze zoon, maar nu ik dit zo allemaal lees kom ik tot de conclusie dat een gezamenlijk gezag een wassen neus is. Nogmaals bedankt voor de reacties. Ik noem dit onderwerp tot gesloten.

Hoi Strijder, jammer dat je het onderwerp sluit. Ik denk namelijk dat er een groot verschil zit tussen wetten en regels en hoe je daar als ouder op ontspannen manier in kunt zitten. Het lijkt nu alsof je uit cynisme je ogen sluit omdat je niet zomaar medestand krijgt. We zijn hier om elkaar te helpen, niet om emotionele standpunten te verergeren.

[EDA]

Niet alleen gezamenlijk gezag is en wassen neus, elke regelgeving is een wassen neus, simpelweg omdat de regels moeten worden TOEGEPAST door mensen en dit vanuit vooroordelen dus gekleurd plaatsheeft.

Vele wetten zijn duidelijk, maar ze worden in het ene geval vergeleken met het andere contrair zelfs toegepast en ingezet.

Neem het klemcriterium.

Wil je gezamenlijk gezag, komt het voor dat het klemcriterium wordt ingezet om dit af te wijzen.

Heb je gezamenlijk gezag, Dan wordt het klemcriterium juist ingezet om de overgang naar eenhoofdig gezag af te wijzen.
( Want bij in standhouden van gez. gezag MOETEN de ouders wel met elkaar in gesprek blijven, waar in het eerste geval de rechter oordeelde dat vanwege de slechte communicatie gez. gezag geen optie was omdat dan het kind klem komt te zitten en er geen bla bla bla... Volledige willekeur dus )


In het ene geval mag verhuizen doorgang vinden omdat de niet verzorgende ouder geen gezamenlijk gezag heeft en bij de volgende verhuizing mag de verhuizing niet doorgaan omdat gezag tevens inhoudt de banden met de niet verzorgende ouder te bevorderen en verhuizen dit ( in het belang van het kind ) een stuk moeilijker maakt.

Het is een soort van loterij, een bingo, die rechtbank.

[Rocco]

Dat ben ik helemaal met je eens. Ik denk ook dat er maatschappelijk ruimte en begrip is voor verandering van regelgeving bij scheidingen. Er moeten gewoonweg een aantal principes zijn die heel makkelijk en transparant zijn. Er valt na de scheiding niet meer te strijden. In feite moet de politiek simpelweg met een vel blanco papier beginnen. En de huidige maatschappij als uitgangspunt nemen. Ongelijke speelvelden wegpoetsen. Mentaliteit omtrent alimentatie aanpassen. Kort en bondig met een doel.
Zelfstandige levens omtrent exen waarborgen, geen interventies met de persoon die soms simpelweg niet kunt luchten of zien.

[kiekiek]

Mentaliteit omtrent alimentatie aanpassen.

Eens Rocco, ik ben ook van mening dat het ook mogelijk moet zijn dat als moeders de omgang frustreren ook hun recht op KA verliezen. Dat deel van de scheiding moet maar eens opengebroken worden.

[Rocco]

Mentaliteit omtrent alimentatie aanpassen.

Eens Rocco, ik ben ook van mening dat het ook mogelijk moet zijn dat als moeders de omgang frustreren ook hun recht op KA verliezen. Dat deel van de scheiding moet maar eens opengebroken worden.

Absoluut. Een naar het LBIO om te incasseren? Eerst maar eens netjes aantonen dat je zelf 2 maanden probeert te incasseren en een oplossing zoekt. Krijg je nee, dat zwart op wit aantonen dat je het ook daadwerkelijk niet ontvangt. Zo nee, geen dienstverlening. En op de zwarte lijst. Plus, als de plichtige een vordering heeft op de gerechtigde, moet de plichtige ook een beroep kunnen doen op dienstverlening.

De mentaliteit zou moeten zijn dat je hulp kunt krijgen op het moment dat je op integere gronden kunt aantonen dat je daar recht op hebt.

[robb]

Ik was toch in de veronderstelling dat dit wel geregeld zou zijn.

[ll2014]

Helaas moet ik ook constateren dat LBIO uitsluitend een organisatie voor moeders is.
Uit eigen ervaring weet ik dat ze zelfs te onbeschoft zijn om een normaal antwoord te geven op reacties van een vader, laat staan dat ze zich er voor willen inspannen.
Daarnaast zijn ze op een onbehoorlijke manier arrogant, ze delen je gewoon mee dat je ex heeft verzocht om incasso en alleen als jij kunt aantonen dat je wel betaald hebt is dat een reden om af te zien van de incasso.
Dat het verzoek wel eens helemaal niet kan kloppen, en hoe dan te handelen staat niet eens genoemd in de brief!!