Forum Stichting de Dwaze Vaders

Het kind is altijd het belangrijkste, feiten zijn iets anders dan meningen. Bijvoorbeeld wanneer zijn er brieven verstuurd naar elkaar, dat zijn feiten. Een overzicht is niet bedoeld om te beschuldigen, maar geeft duidelijkheid. Duidelijkheid is belangrijk, al is het maar voor je eigen advocaat.

Voor de rest sluit ik mij aan bij kiekiek, wees de oplossende positieve partij die alles doet met de beste intentie.

witte woef schreef:Bijvoorbeeld wanneer zijn er brieven verstuurd naar elkaar, dat zijn feiten. Een overzicht is niet bedoeld om te beschuldigen, maar geeft duidelijkheid. Duidelijkheid is belangrijk, al is het maar voor je eigen advocaat.

Misschien heb jij een heel andere rechter meegemaakt, maar mijn ervaring is dat het soort feiten wat jij noemt een rechter nauwelijks interesseren. Ze proberen echt niets anders dan de huidige situatie in te schatten en aan de hand daar van de beste beslissing te nemen.

Eenvoudig gesteld:

Een rechter kijkt niet naar het verleden, maar naar het heden en naar intenties voor de toekomst. Hoe positiever je dat kan verwoorden, hoe beter resultaat je zal krijgen als uitspraak.

Ja echt waar meneer de rechter, wij zijn gescheiden omdat mijn ex-vrouw zo'n fantastische moeder en partner was. IK kon er gewoon niet meer tegen zij is zo perfect.

Oftewel, gewoon zo weinig mogelijk over je ex-partner zeggen, niet positief en niet negatief. Benadruk de relatie met je kind(eren) en geef de mogelijkheden daarvoor in relatie tot jou zo positief mogelijk weer.
Zeggen dat je ex een fantastische moeder was en eventueel is, is echt niet nodig, maar probeer ook niet teveel het tegendeel daarvan te bewijzen. Uit jouw mond zal dat toch niet als neutraal worden beschouwd en ook al probeer je dat aan te geven met onweerlegbare bewijsstukken zoals correspondentie dan nog zal het met argwaan worden bekeken. Het hoeft immers ook niet de complete correspondentie te zijn.
Vergeet niet dat familierecht iets heel anders is dan strafrecht waar een misdrijf of overtreding van de wet bewezen moet worden, en op grond daarvan een straf moet worden bepaald.
Bij familierecht is in eerste instantie helemaal geen sprake van iemand die de wet zou overtreden, maar van partijen die het niet eens kunnen worden over bepaalde zaken en daar een uitspraak van een rechter over willen hebben. De rechter kijkt dan ook in eerste instantie niet naar wetten, maar probeert de situatie zo goed mogelijk te beoordelen en neemt dan binnen wettelijke kaders een beslissing zoveel mogelijk volgens ter beschikking staande richtlijnen.
In familierecht zijn zaken ook lang zo zwart-wit niet als in strafrecht en heeft de rechter dus ook veel vrijheid bij zijn beslissing, wat er op zijn beurt weer toe leidt dat er best in veel situaties in beroep anders wordt beslist dan in eerste instantie, en dat meestal na beroep, het geen zin meer heeft om in cassatie te gaan.