hallo mensen.
Om te beginnen, ik ben een vader (25) van een lief jongentje van bijna 3.
Door geschillen met de moeder zijn we uit elkaar.
Ik zal proberen uit te leggen wat de situatie is, en hopelijk kunnen jullie me iets helpen.
Mijn zoon is bijna 3, ik mag hem volgens de regeling weekenden per maand zien. Ook betaal ik alimentatie (300,-)
Vanaf het begin leeft zij de omgangsregeling niet na.
verzint telkens iets, zoals vandaag weer en ik ben er nu zat van maar weet niet wat ik eraan kan doen.
Hij is aantal weken geleden geopereerd aan z'n amandelen, die zijn geknipt.
Daarvoor is hij 4 weekenden niet bij mij geweest omdat hij ziek is.
Dat kan ik begrijpen, maatussendoor mocht hij 1 zaterdag komen en was er niets aan de hand. Waarom de rest van de dagen ook niet?
Wij hebben op papier dat ons kindje de feestdagen zowel bij zijn moeder als bij mij is.
Nu is het Pasen, en krijg ik na 5 uur een smsje met de mededeling: ..... heeft last van stemmingswisselingen als gevolg van de narcose.
Hij is 3 weken geleden onder narcose geweest, en afgelopen weekend superleuk met hem gehad, niks aan hem gemerkt.
Ik heb contact opgenomen met zijn huisarts, en het verhaal is gelogen.
Zoals alles telkens is gelogen.
Wat moet ik hier nu aan doen? kan ik ergens aangifte doen?
Ik verdien bijna 1500,- per maand, en betaal 300,- alimentatie.
Ik heb totaal geen mogelijkheid om dit geschil via een rechter te doen,
simpelweg omdat ik er geen geld voor overhoud.
Er zijn zoveel dingen waar ik melding van wil maken, maar ik op wil wijzen dat het anders moet. (roken bij een kind met astma bijvoorbeeld)
Kan iemand mij helpen?
Aangifte doen? wat te doen?
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Henk, welkom, en sterkte gewenst.
Enkele vragen aan jou: is de omgangsregeling die geldt vastgelegd in een rechterlijke uitspraak, of convenant? Hoe lang geleden zijn jullie uit elkaar gegaan? Heeft zij zich in het begin wel aan de regeling gehouden? Denk je dat er externe factoren zijn waarom zij er zich niet meer aan houdt (bijv. onvrede over iets, of een nieuwe relatie bij haar of jou)? Heb je je ongenoegen over het niet volgen van de omgangsregeling aan haar duidelijk gemaakt?
Alvast: een kort geding is de geeigende manier om het naleven van een omgangsregeling (proberen) af te dwingen. Je kunt niet het recht in eigen hand nemen. Omdat het relatief eenvoudig is kunnen de kosten binnen de perken blijven. Je kunt veel doen om het de advocaat zo makkelijk mogelijk te maken (lees: zo weinig werk mogelijk te laten doen) (lees: het aantal uren dat je moet betalen tot een minimum te berperken). Verzamel nu dus al alle feiten, documenten, etc waar onomstotelijk uit blijkt dat de omgangsregeling niet nageleefd wordt; mocht moeder niet bijdraaien, dan heb je alles achter de hand om met succes naar de rechter te stappen.
Enkele vragen aan jou: is de omgangsregeling die geldt vastgelegd in een rechterlijke uitspraak, of convenant? Hoe lang geleden zijn jullie uit elkaar gegaan? Heeft zij zich in het begin wel aan de regeling gehouden? Denk je dat er externe factoren zijn waarom zij er zich niet meer aan houdt (bijv. onvrede over iets, of een nieuwe relatie bij haar of jou)? Heb je je ongenoegen over het niet volgen van de omgangsregeling aan haar duidelijk gemaakt?
Alvast: een kort geding is de geeigende manier om het naleven van een omgangsregeling (proberen) af te dwingen. Je kunt niet het recht in eigen hand nemen. Omdat het relatief eenvoudig is kunnen de kosten binnen de perken blijven. Je kunt veel doen om het de advocaat zo makkelijk mogelijk te maken (lees: zo weinig werk mogelijk te laten doen) (lees: het aantal uren dat je moet betalen tot een minimum te berperken). Verzamel nu dus al alle feiten, documenten, etc waar onomstotelijk uit blijkt dat de omgangsregeling niet nageleefd wordt; mocht moeder niet bijdraaien, dan heb je alles achter de hand om met succes naar de rechter te stappen.
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Hallo Henk,goed en verstandig van je dat de stap genomen hebt om hier hulp te vragen..
Mijn nog vrij verse ervaring is dat je op deze site tenminste serieus genomen wordt en er naar je geluisterd wordt en ook voorzien wordt van adviezen waar je iets aan kunt hebben..
Zelf zit ik met mijn zoon in een soortgelijk geval als dat van jou,maar in ons geval lopen er rechtzaken en is de zaak in handen van de kinderbescherming op dit moment op verzoek van de rechtbank.
Mijn vragen zijn..hoeveel weekenden heb je?...Wonen jullie een beetje bij elkaar in de buurt.....Hoe staan de grootouders van beide kanten in deze zaak?...Beschik je over vertrouwenspersonen,die je met raad en daad kunnen en willen ondersteunen?....Is je inkomen netto?...zoja,dan lijk je toch aardig in de buurt te komen van de door de staat mede gefinancierde rechtshulp....heeft je partner een baan met inkomen?....is er sprake bij je partner van een nieuw vriendje?..
Dat je ex-partner de omgang blokkeert is duidelijk..en dat is niet terecht...maar het punt is,''hoe haal je je recht?''...
Het alleen al dreigen met naar de rechter te stappen en via een advocaat een kort geding aan te spannen wil nog wel eens helpen de ex wat meer medewerkzaam te maken.
Alleen al het feit dat jullie kind aan de amandelen is geopereerd zonder dat de vader daar in gekend is,is een foute zaak van de moeder..jullie hebben gezamenlijk het gezag over de kinderen en het is ook jou plicht als vader dat gezag waar te maken.Als de ex dat blokkeert handelt zij dus niet in het belang van de kinderen.
Ook als de ex de omgangsregeling frustreert in het nadeel van de vader handelt zij in strijd met de rechten van de vader EN DIE VAN HET KIND,;de vader heeft volgens de mensenrechten niet alleen het recht om zijn kind te zien,maar het kind heeft volgens diezelfde mensenrechten(rechten van het kind in dit geval)ook het recht zijn of haar vader te zien.
Ook ik wens je veel sterkte...maar probeer in elk geval één uitgangspunt te hanteren en beloof jezelf dat je aan deze strijd niet zelf kapot zult gaan.
Mijn nog vrij verse ervaring is dat je op deze site tenminste serieus genomen wordt en er naar je geluisterd wordt en ook voorzien wordt van adviezen waar je iets aan kunt hebben..
Zelf zit ik met mijn zoon in een soortgelijk geval als dat van jou,maar in ons geval lopen er rechtzaken en is de zaak in handen van de kinderbescherming op dit moment op verzoek van de rechtbank.
Mijn vragen zijn..hoeveel weekenden heb je?...Wonen jullie een beetje bij elkaar in de buurt.....Hoe staan de grootouders van beide kanten in deze zaak?...Beschik je over vertrouwenspersonen,die je met raad en daad kunnen en willen ondersteunen?....Is je inkomen netto?...zoja,dan lijk je toch aardig in de buurt te komen van de door de staat mede gefinancierde rechtshulp....heeft je partner een baan met inkomen?....is er sprake bij je partner van een nieuw vriendje?..
Dat je ex-partner de omgang blokkeert is duidelijk..en dat is niet terecht...maar het punt is,''hoe haal je je recht?''...
Het alleen al dreigen met naar de rechter te stappen en via een advocaat een kort geding aan te spannen wil nog wel eens helpen de ex wat meer medewerkzaam te maken.
Alleen al het feit dat jullie kind aan de amandelen is geopereerd zonder dat de vader daar in gekend is,is een foute zaak van de moeder..jullie hebben gezamenlijk het gezag over de kinderen en het is ook jou plicht als vader dat gezag waar te maken.Als de ex dat blokkeert handelt zij dus niet in het belang van de kinderen.
Ook als de ex de omgangsregeling frustreert in het nadeel van de vader handelt zij in strijd met de rechten van de vader EN DIE VAN HET KIND,;de vader heeft volgens de mensenrechten niet alleen het recht om zijn kind te zien,maar het kind heeft volgens diezelfde mensenrechten(rechten van het kind in dit geval)ook het recht zijn of haar vader te zien.
Ook ik wens je veel sterkte...maar probeer in elk geval één uitgangspunt te hanteren en beloof jezelf dat je aan deze strijd niet zelf kapot zult gaan.
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Bedankt voor de steun, ik zal zo goed mogelijk proberen de situatie weer te geven.
Casper: vanaf midden 2010 uit elkaar, en vele maanden later een gerechtelijke uitspraak wat betreft omgang en gezag. Intussen kind weinig mogen zien, lees maanden niet gezien.
Er is een nieuwe vriend in haar leven, er is een samenlevingscontract en inmiddels staan ze op het punt te verhuizen.
zij neemt geregeld papa (en dan de naam van dr nieuwe vriend) in dr mond, dus je begrijpt dat het voor mij emotioneel gezien steeds zwaarder word. Waarom zij mij blijft dwarsbomen is een raadsel.
Soms gaat het een aantal weken goed, en soms gaat ze vanuit het niets enorm te keer.
Nu weet ik dat mijn zoon niet ziek is, maar durf het haast niet meer over te brengen omdat ik wel weet hoe de reacties gaan zijn en ik mn kind gewoon wil blijven zien.
Dwaze opa:
Ik mag mijn zoontje officieel 2 weekenden per maand zien.
We wonen redelijk bij elkaar in de buurt, alhoewel ze nu op het punt staat te verhuizen. Mijn ouders voelen zich machteloos, haar ouders helpen haar aan alle kanten en hebben hun uiterste best gedaan me kapot te krijgen.
Haar vader werkt bij de minst geliefde dienst van nederland, en binnen no time kreeg ik wel erg veel blauwe brieven en administratie.
Ik heb niet echt een vertrouwenspersoon.
Het inkomen is ongeveer 1400 per maand, de rest is reisuren.
Dat word beschouwd als inkomen en in totaal verdiende ik 237 euro teveel per jaar om financiele hulp te krijgen.
mijn ex bevind zich in muzikale kringen en zingt geregeld bij (zwart)
Heeft een volledige baan, een nieuwe vriend met een bedrijf, een samenlevingscontract en een nieuwe koophuis.
Het feit dat ik me hier aangemeld heb, is gewoon omdat ik er aan onderdoor ga.
Ik heb 12 uur per dag lichamelijk zwaar werk, stap om kwart voor 5 uit bed, maar slaap snachts niet meer.
Heb een nieuwe vriendin sinds een half jaar maar als het zo doorgaat zal dat kapot gaan omdat ik er gewoon niet meer bij ben.
Ook omdat ik haar financieel niets te bieden heb.
Als ik de verhalen hier zo lees dan kan ik maar niet begrijpen waarom er niet ingegrepen word en waarom een man zo machteloos staat in zon proces.
Casper: vanaf midden 2010 uit elkaar, en vele maanden later een gerechtelijke uitspraak wat betreft omgang en gezag. Intussen kind weinig mogen zien, lees maanden niet gezien.
Er is een nieuwe vriend in haar leven, er is een samenlevingscontract en inmiddels staan ze op het punt te verhuizen.
zij neemt geregeld papa (en dan de naam van dr nieuwe vriend) in dr mond, dus je begrijpt dat het voor mij emotioneel gezien steeds zwaarder word. Waarom zij mij blijft dwarsbomen is een raadsel.
Soms gaat het een aantal weken goed, en soms gaat ze vanuit het niets enorm te keer.
Nu weet ik dat mijn zoon niet ziek is, maar durf het haast niet meer over te brengen omdat ik wel weet hoe de reacties gaan zijn en ik mn kind gewoon wil blijven zien.
Dwaze opa:
Ik mag mijn zoontje officieel 2 weekenden per maand zien.
We wonen redelijk bij elkaar in de buurt, alhoewel ze nu op het punt staat te verhuizen. Mijn ouders voelen zich machteloos, haar ouders helpen haar aan alle kanten en hebben hun uiterste best gedaan me kapot te krijgen.
Haar vader werkt bij de minst geliefde dienst van nederland, en binnen no time kreeg ik wel erg veel blauwe brieven en administratie.
Ik heb niet echt een vertrouwenspersoon.
Het inkomen is ongeveer 1400 per maand, de rest is reisuren.
Dat word beschouwd als inkomen en in totaal verdiende ik 237 euro teveel per jaar om financiele hulp te krijgen.
mijn ex bevind zich in muzikale kringen en zingt geregeld bij (zwart)
Heeft een volledige baan, een nieuwe vriend met een bedrijf, een samenlevingscontract en een nieuwe koophuis.
Het feit dat ik me hier aangemeld heb, is gewoon omdat ik er aan onderdoor ga.
Ik heb 12 uur per dag lichamelijk zwaar werk, stap om kwart voor 5 uit bed, maar slaap snachts niet meer.
Heb een nieuwe vriendin sinds een half jaar maar als het zo doorgaat zal dat kapot gaan omdat ik er gewoon niet meer bij ben.
Ook omdat ik haar financieel niets te bieden heb.
Als ik de verhalen hier zo lees dan kan ik maar niet begrijpen waarom er niet ingegrepen word en waarom een man zo machteloos staat in zon proces.
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Henk, als zij binnenkort een samenlevingscontract gaan tekenen, is er alle reden om de huidige afspraken te bespreken en eventueel opnieuw vast te stellen. Misschien zou je minder kinderalimentatie hoeven te betalen als zij gaat samenwonen.
Je zou in een brief een voorstel kunnen doen, met de mogelijkheid om bijv. bij een mediator de afspraken op papier te zetten. Indien zij doorgaat met het frustreren van de omgangsregeling en niet wil overleggen, dan toch zo spoedig mogelijk naar de rechter.
Hoe moeilijk het ook is, probeer overige dingen van je af te zetten (b-dienst, papavriend) en hou je gericht op je hoofddoelen. Jij bent en blijft de enige vader van je kind. Voor die band knokken we. Je staat hierin zeker niet machteloos, maar het gaat zeker moeite kosten. Je uitgangspositie, met een bekrachtigde omgangsregeling, is in ieder geval prima.
Zorg dat je goed slaapt en gezond blijft. Overleg hierover eventueel met je huisarts.
Je zou in een brief een voorstel kunnen doen, met de mogelijkheid om bijv. bij een mediator de afspraken op papier te zetten. Indien zij doorgaat met het frustreren van de omgangsregeling en niet wil overleggen, dan toch zo spoedig mogelijk naar de rechter.
Hoe moeilijk het ook is, probeer overige dingen van je af te zetten (b-dienst, papavriend) en hou je gericht op je hoofddoelen. Jij bent en blijft de enige vader van je kind. Voor die band knokken we. Je staat hierin zeker niet machteloos, maar het gaat zeker moeite kosten. Je uitgangspositie, met een bekrachtigde omgangsregeling, is in ieder geval prima.
Zorg dat je goed slaapt en gezond blijft. Overleg hierover eventueel met je huisarts.
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Uiteindelijk ben ik vandaag om kwart voor 5 naar het huis gereden van de moeder.
5 uur was de tijd dat ik hem op zou halen.
Er was niemand, ik stond voor een dichte deur.
Heb haar een bericht gestuurd met de mededeling dat ik weet dat ze gelogen heeft, dat ons kind met de feestdagen ook bij mij hoort te zijn en dat ik niet begrijp waarom ze erover liegt en waarom ze hem bij mij weghoudt.
Onderhuids kan ik wel janken.
BEdankt voor de steun!
5 uur was de tijd dat ik hem op zou halen.
Er was niemand, ik stond voor een dichte deur.
Heb haar een bericht gestuurd met de mededeling dat ik weet dat ze gelogen heeft, dat ons kind met de feestdagen ook bij mij hoort te zijn en dat ik niet begrijp waarom ze erover liegt en waarom ze hem bij mij weghoudt.
Onderhuids kan ik wel janken.
BEdankt voor de steun!
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Hallo Henk
Tsjonge..tsjonge...wat een ellende..
Het mag duidelijk zijn dat je te doen met een zeer onwillige ex die niet van plan is zich aan de gemaakte afspraken te houden,die jullie toch door een rechter zijn opgelegd.
Het feit dat ze je vanmiddag rustig voor jan lul laat komen en zelfs niet eens de moeite neemt om af te bellen getuigt van een grote mate van schofterigheid.
Als ik het allemaal goed begrepen heb op grond van de beschikbare informatie is het duidelijk de bedoeling van je ex,een gezin te stichten met de nieuwe vriend en uiteraard met jullie zoon,waarbij de nieuwe vriend de vader van dient te worden,ook al is het dan een stiefvader.
In haar (eigengereide) ogen is voor jou geen plaats meer ook al ben je dan de biologische vader van je zoon en heb je daar een fikse tijd mee opgetrokken.
Dus in haar belevenis heeft zij aan jou en de omgangsregeling geen enkele boodschap meer.
Misschien moet je in dat licht ook zien dat ze gaat verhuizen,met mogelijk enkel het doel om jou het contact met je zoon moeilijker te maken.
Maar ook al gaat ze bij wijze van spreken naar de Noordpool verhuizen,dit verandert niets aan de door de rechter opgelegde omgangsregeling,die ook de ex dient na te leven.
Nu kun je naar een advocaat stappen en een kort geding aangaan,maar mogelijk zijn er eerst ook nog de volgende mogelijkheden.
Neem kontakt op met de Kinderbescherming...als de moeder het contact tussen het kind en de vader blokkeert is dit niet in het belang van het kind;je zou dit al bijna kindermishandeling kunnen noemen.Ook het kind heeft het recht om zijn echte vader te zien.
Met Bureau Jeugdzorg zou je hierover ook contact kunnen opnemen en zeg dat je je zorgen maakt omdat je je plicht als gezaghebbende ouder niet waar kunt maken,doordat de ex steeds weer opnieuw de deur dicht gooit.
Verder wat is de geestelijke gezondheid van de ex..uit je schrijven meen ik op te maken dat het een nogal eigenzinnig en heftig geval is...heeft ze psychische klachten?..is ze wel eens onder behandeling geweest?...ooit medicatie daarvoor gehad?...borderline?
De reden dat ze je zoon bij je weg houdt is de al eerder genoemde van het eigen nieuwe gezinnetje,maar dient ook als strijdmiddel om jou op de knieën te krijgen en zo mogelijk kapot te maken...dit type vrouw strijdt niet open ,maar altijd smerig,achterbaks en onder de gordel..ze weet dat je veel om je zoon geeft en dat dat je zwakke plek is en dat speelt ze heel strategisch uit.Het is geen lieverdje..dat is me al wel duidelijk.
Op korte termijn weet zij zich zo haar zoon aan zich te binden,maar op langere termijn gaat zich dat tegen haar keren,want alleen een slechte moeder ontzegt haar kind het contact met zijn biologische vader.
Toch een goed paaswekeinde gewenst...en dat moet toch wel lukken met de nieuwe vriendin dacht ik zo...zet het af en toe van je af..het wordt er toch niet anders van door er steeds mee bezig te zijn.
De tip van Casper om contact op te nemen met de huisarts lijkt me een verstandige;ook zou ik contact op nemen met maatschappelijk werk van òf je werk òf je gemeente.
Tsjonge..tsjonge...wat een ellende..
Het mag duidelijk zijn dat je te doen met een zeer onwillige ex die niet van plan is zich aan de gemaakte afspraken te houden,die jullie toch door een rechter zijn opgelegd.
Het feit dat ze je vanmiddag rustig voor jan lul laat komen en zelfs niet eens de moeite neemt om af te bellen getuigt van een grote mate van schofterigheid.
Als ik het allemaal goed begrepen heb op grond van de beschikbare informatie is het duidelijk de bedoeling van je ex,een gezin te stichten met de nieuwe vriend en uiteraard met jullie zoon,waarbij de nieuwe vriend de vader van dient te worden,ook al is het dan een stiefvader.
In haar (eigengereide) ogen is voor jou geen plaats meer ook al ben je dan de biologische vader van je zoon en heb je daar een fikse tijd mee opgetrokken.
Dus in haar belevenis heeft zij aan jou en de omgangsregeling geen enkele boodschap meer.
Misschien moet je in dat licht ook zien dat ze gaat verhuizen,met mogelijk enkel het doel om jou het contact met je zoon moeilijker te maken.
Maar ook al gaat ze bij wijze van spreken naar de Noordpool verhuizen,dit verandert niets aan de door de rechter opgelegde omgangsregeling,die ook de ex dient na te leven.
Nu kun je naar een advocaat stappen en een kort geding aangaan,maar mogelijk zijn er eerst ook nog de volgende mogelijkheden.
Neem kontakt op met de Kinderbescherming...als de moeder het contact tussen het kind en de vader blokkeert is dit niet in het belang van het kind;je zou dit al bijna kindermishandeling kunnen noemen.Ook het kind heeft het recht om zijn echte vader te zien.
Met Bureau Jeugdzorg zou je hierover ook contact kunnen opnemen en zeg dat je je zorgen maakt omdat je je plicht als gezaghebbende ouder niet waar kunt maken,doordat de ex steeds weer opnieuw de deur dicht gooit.
Verder wat is de geestelijke gezondheid van de ex..uit je schrijven meen ik op te maken dat het een nogal eigenzinnig en heftig geval is...heeft ze psychische klachten?..is ze wel eens onder behandeling geweest?...ooit medicatie daarvoor gehad?...borderline?
De reden dat ze je zoon bij je weg houdt is de al eerder genoemde van het eigen nieuwe gezinnetje,maar dient ook als strijdmiddel om jou op de knieën te krijgen en zo mogelijk kapot te maken...dit type vrouw strijdt niet open ,maar altijd smerig,achterbaks en onder de gordel..ze weet dat je veel om je zoon geeft en dat dat je zwakke plek is en dat speelt ze heel strategisch uit.Het is geen lieverdje..dat is me al wel duidelijk.
Op korte termijn weet zij zich zo haar zoon aan zich te binden,maar op langere termijn gaat zich dat tegen haar keren,want alleen een slechte moeder ontzegt haar kind het contact met zijn biologische vader.
Toch een goed paaswekeinde gewenst...en dat moet toch wel lukken met de nieuwe vriendin dacht ik zo...zet het af en toe van je af..het wordt er toch niet anders van door er steeds mee bezig te zijn.
De tip van Casper om contact op te nemen met de huisarts lijkt me een verstandige;ook zou ik contact op nemen met maatschappelijk werk van òf je werk òf je gemeente.
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Als jouw uiteindelijke doel is jouw kind te zien, dan moet je actie ondernemen. Je hebt een beschikking en die wordt niet nagekomen. Dan zijn er niet eel andere mogelijkheden dan weer naar de rechter te gaan. Jeugdzorg en de kinderbescherming kunnen jou niet echt verder helpen, hoe goed bedoeld de adviezen ook zijn.
Je hebt het over jouw netto loon. Dat is niet bepalend voor een toevoeging. Daar wordt het fiscale loon van twee jaar geleden genomen. De moet onder de ca. 25.000 (bruto) liggen. En daar vallen over het algemeen ook de uitbetaalde resuren onder.
Als zij samenwoont dan kan het zijn dat jouw KA omlaag gaat. Zij kan immers meer bijdragen omdat ze haar woonlasten deelt. Maar dan moet ze wel een inkomen zelf boven de bijstandsnorm hebben.
Mediation is altijd goed om te doen, als er een wens is om er samen uit te komen. Anders is het vaak weggegooid geld. Rechters willen de laatste jaren ook vraag verwijzen naar mediation. Over het algemeen zijn rechters niet blij als een beschikking zonder reden niet wordt nageleefd.
Een advies is om zoals Casper zegt proberen rond de tafel te komen. Stuur een brief met daarin verzoek tot nakoming van de omgang en vraag inkomensgevens op van haar en haar partner. Zeg dat je met ingang van samenwonen een herziening wilt van de KA. Geef aan dat je gang naar de rechter wilt voorkomen en er samen (evt. Met mediator) uit wilt komen. Als ze dit niet wilt, geef dan aan dan je genoodzaakt bent om naar de rechter te gaan. Probeer de hoffelijke weg te volgen, die heeft de meeste kans op succes.
Overigens in een kort geding kan je geen wijziging KA vragen. Dus je moet wel vooraf bedenken of je zowel omgang en KA wilt aanpakken. Het KG is wel snel, maar ook beperkt.
Je hebt het over jouw netto loon. Dat is niet bepalend voor een toevoeging. Daar wordt het fiscale loon van twee jaar geleden genomen. De moet onder de ca. 25.000 (bruto) liggen. En daar vallen over het algemeen ook de uitbetaalde resuren onder.
Als zij samenwoont dan kan het zijn dat jouw KA omlaag gaat. Zij kan immers meer bijdragen omdat ze haar woonlasten deelt. Maar dan moet ze wel een inkomen zelf boven de bijstandsnorm hebben.
Mediation is altijd goed om te doen, als er een wens is om er samen uit te komen. Anders is het vaak weggegooid geld. Rechters willen de laatste jaren ook vraag verwijzen naar mediation. Over het algemeen zijn rechters niet blij als een beschikking zonder reden niet wordt nageleefd.
Een advies is om zoals Casper zegt proberen rond de tafel te komen. Stuur een brief met daarin verzoek tot nakoming van de omgang en vraag inkomensgevens op van haar en haar partner. Zeg dat je met ingang van samenwonen een herziening wilt van de KA. Geef aan dat je gang naar de rechter wilt voorkomen en er samen (evt. Met mediator) uit wilt komen. Als ze dit niet wilt, geef dan aan dan je genoodzaakt bent om naar de rechter te gaan. Probeer de hoffelijke weg te volgen, die heeft de meeste kans op succes.
Overigens in een kort geding kan je geen wijziging KA vragen. Dus je moet wel vooraf bedenken of je zowel omgang en KA wilt aanpakken. Het KG is wel snel, maar ook beperkt.
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Bij deze een update over de gang van zaken op dit moment.
Na alles nagetrokken te hebben ben ik erachter gekomen dat mijn ex heeft gelogen over de medische klachten van het kleine kereltje.
Zij beweerde dat ons kind last heeft van stemmingswisselingen door de narcose, en dat na 3 weken pas.
De huisarts en kinderarts zouden gezegt hebben dat mn zoontje een boel regelmaat en structuur in zijn leven moest hebben, met dezelfde mensen en dezelfde dingen.
Ik heb de kinderarts persoonlijk gesproken en deze ontkent alles en zou het niet geadviseerd hebben.
Sterker nog, hij kwam alleen voor controle van z'n keel.
daarop heb ik alle datums dat hij niet is geweest, maar volgens de regeling wel hoorde te komen, opgeschreven.
Naar de politie gegaan en aangifte gedaan:
Ontrekking van een minderjarig kind aan het ouderlijk gezag.
Het ligt nu bij justitie en hopelijk weet ik deze week meer.
Heeft iemand ervaring met zo'n aangifte?
Bij deze ou ik jullie toch laten weten hoe het gegaan is.
Na alles nagetrokken te hebben ben ik erachter gekomen dat mijn ex heeft gelogen over de medische klachten van het kleine kereltje.
Zij beweerde dat ons kind last heeft van stemmingswisselingen door de narcose, en dat na 3 weken pas.
De huisarts en kinderarts zouden gezegt hebben dat mn zoontje een boel regelmaat en structuur in zijn leven moest hebben, met dezelfde mensen en dezelfde dingen.
Ik heb de kinderarts persoonlijk gesproken en deze ontkent alles en zou het niet geadviseerd hebben.
Sterker nog, hij kwam alleen voor controle van z'n keel.
daarop heb ik alle datums dat hij niet is geweest, maar volgens de regeling wel hoorde te komen, opgeschreven.
Naar de politie gegaan en aangifte gedaan:
Ontrekking van een minderjarig kind aan het ouderlijk gezag.
Het ligt nu bij justitie en hopelijk weet ik deze week meer.
Heeft iemand ervaring met zo'n aangifte?
Bij deze ou ik jullie toch laten weten hoe het gegaan is.
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Dag Henk,
Ik heb enige ervaring met dit traject. Zelf heb ik medio 2010 een dergelijke aangifte gedaan. Dit is een zeer moeizaam traject waar de politie weinig ervaring mee heeft en waar justitie niet echt op zit te wachten. Ik zal e.e.a. kort toelichten.
Politie
Lijkt zich niet daadwerkelijk bewust van de aard en reikwijdte van art 279. Er bevinden zich geen daadwerkelijk gespecialiseerde agenten op het buro, er zijn geen duidelijke instructies etc. Doorgaans krijg je te maken met een verbalisant die zeer algemeen is opgeleid. Het is dus zaak de feiten zeer goed bij te houden, zoveel mogelijk vast te leggen en als het ware een compleet dossier te overleggen. Dit is stap 1 in het proces, je hebt dan uiteindelijk een proces verbaal. Niets meer en minder.
Daarnaa gaat de jeugpolitie/recherche er mee aan de slag. Deze zijn doorgaans overbezet en stellen prioriteiten. Onze kinderen worden normaliter goed verzorgd. Het feit dat zij hun vader niet zien is geen reden voor acuut optreden. Veel andere zaken gaan voor derhalve. Houd rekening met lange doorlooptijden. Het helpt om een goed contact op te bouwen met de medewerkers van de jeugdpolitie. Doel is dat je hun helpt de urgentie en het belang in te zien dat er moet worden opgetreden. Zodat zij bereid zijn jouw casus aan de rechter-commissaris voor te leggen (om te bepalen of vervolging kan worden ingesteld). De politie is (terecht) niet geinteresseerd hoe vreselijk vervelend jouw ex is. Dat geloven ze allemaal wel. Overigens als een kind in gevaar is kunnen zij zelfstandig Jeugdzorg/RvdK inschakelen.
Laten we er van uit gaat dat de politie het dossier rond maakt en het advies krijgt dat er reden is om dit door te sturen naar justitie.
Justitie
Het dossier komt dan binnen bij justitie en wederom is er sprake van prioriteitenstelling. Wat ik heb ervaren is dat behandeling lang duurt en daarna heel gemakkelijk besloten wordt niet tot vervolging over te gaan omdat justitie strafrecht en civiel recht niet wil vermengen. Einde verhaal, met dien verstande dat je nog altijd een art 12Rv kan starten, maar de kans van slagen is beperkt.
En dan ?
Ik heb over de afgelopen 3 jaar veel geleerd. In situatie als dit wordt je verteerd door verdriet, woede en onmacht. Daardoor verlies je je belangen uit het oog. Maar ook, hoe vreemd het ook klinkt, die van je ex. Het gevolg is dat je allebei de stellingen betrekt. Wij als vaders vanuit zeer valide redenen. Echter, het brengt niets, anders dan verdieping van de tegenstellingen. Het allerbelangrijkste is dat je in gesprek komt met je ex en dat jullie in staat zijn echt naar elkaar te luisteren. Dan kom je achter elkaars belangen en angsten.
Een uitdaging is wel om in gesprek te komen. Het type ex waar wij mee te maken hebben is doorgaans erg achterdochtig en volhardend. Zo als de waard is vertrouwt zij de gasten in dit geval. Zoek daarvoor evt. hulp, indien nodig via rechter, beter is via een vertrouwenspersoon. Maar het beste werkt als je jezelf kwetsbaar en open durft op te stellen. Dat is niet slap, dat is juist heel sterk en houd je eigen belangen centraal. Maar het is emotioneel heel er zwaar. Toch moet je dat proberen en volhouden. En denk dan aan het stipje aan de horizon waar je naartoe onderweg bent. Hou daar je oog op gericht. Het zal een moeilijke weg zijn. Deze ziet er anders uit dat je je ooit had voorgesteld. Je gaat beschadigd raken. Maar wordt ook een completer mens. Probeer dit als een groeiproces te zien, en haal eruit wat je eruit kan halen voor jezelf. Dat is wat je kan beinvloeden. De rest moet je op vertrouwen dat het met de tijd goed komt, vooral als je steeds de juiste dingen doet. Ik doet dat ook. Maar het neemt niet weg dat ook ik soms gillend gek word. Maar dan denk ik weer aan die stip op de horizon .....
All in all, klinkt dit misschien soft. Ik ben een zeer rationeel persoon. Maar ik heb ook zeer veel inzichten verworven over hoe wel en niet te handelen in dit soort situaties. Achteraf heb ik moeten concluderen dat de aangifte mij niets heeft gebracht. Zelfs als justitie tot vervolging was overgaan had dit niets goeds gebracht. Immers, het verstoort de communicatie en toekomstige relatie volledig. Het is aan jezelf, maar ik zou de dialoog zoeken, niet de confrontatie. En durf open te staan voor de belangen van je ex. Uiteindelijk is zij alleen maar bang om niet centraal te staan in het leven van je kind.
Sterkte ermee !
Ik heb enige ervaring met dit traject. Zelf heb ik medio 2010 een dergelijke aangifte gedaan. Dit is een zeer moeizaam traject waar de politie weinig ervaring mee heeft en waar justitie niet echt op zit te wachten. Ik zal e.e.a. kort toelichten.
Politie
Lijkt zich niet daadwerkelijk bewust van de aard en reikwijdte van art 279. Er bevinden zich geen daadwerkelijk gespecialiseerde agenten op het buro, er zijn geen duidelijke instructies etc. Doorgaans krijg je te maken met een verbalisant die zeer algemeen is opgeleid. Het is dus zaak de feiten zeer goed bij te houden, zoveel mogelijk vast te leggen en als het ware een compleet dossier te overleggen. Dit is stap 1 in het proces, je hebt dan uiteindelijk een proces verbaal. Niets meer en minder.
Daarnaa gaat de jeugpolitie/recherche er mee aan de slag. Deze zijn doorgaans overbezet en stellen prioriteiten. Onze kinderen worden normaliter goed verzorgd. Het feit dat zij hun vader niet zien is geen reden voor acuut optreden. Veel andere zaken gaan voor derhalve. Houd rekening met lange doorlooptijden. Het helpt om een goed contact op te bouwen met de medewerkers van de jeugdpolitie. Doel is dat je hun helpt de urgentie en het belang in te zien dat er moet worden opgetreden. Zodat zij bereid zijn jouw casus aan de rechter-commissaris voor te leggen (om te bepalen of vervolging kan worden ingesteld). De politie is (terecht) niet geinteresseerd hoe vreselijk vervelend jouw ex is. Dat geloven ze allemaal wel. Overigens als een kind in gevaar is kunnen zij zelfstandig Jeugdzorg/RvdK inschakelen.
Laten we er van uit gaat dat de politie het dossier rond maakt en het advies krijgt dat er reden is om dit door te sturen naar justitie.
Justitie
Het dossier komt dan binnen bij justitie en wederom is er sprake van prioriteitenstelling. Wat ik heb ervaren is dat behandeling lang duurt en daarna heel gemakkelijk besloten wordt niet tot vervolging over te gaan omdat justitie strafrecht en civiel recht niet wil vermengen. Einde verhaal, met dien verstande dat je nog altijd een art 12Rv kan starten, maar de kans van slagen is beperkt.
En dan ?
Ik heb over de afgelopen 3 jaar veel geleerd. In situatie als dit wordt je verteerd door verdriet, woede en onmacht. Daardoor verlies je je belangen uit het oog. Maar ook, hoe vreemd het ook klinkt, die van je ex. Het gevolg is dat je allebei de stellingen betrekt. Wij als vaders vanuit zeer valide redenen. Echter, het brengt niets, anders dan verdieping van de tegenstellingen. Het allerbelangrijkste is dat je in gesprek komt met je ex en dat jullie in staat zijn echt naar elkaar te luisteren. Dan kom je achter elkaars belangen en angsten.
Een uitdaging is wel om in gesprek te komen. Het type ex waar wij mee te maken hebben is doorgaans erg achterdochtig en volhardend. Zo als de waard is vertrouwt zij de gasten in dit geval. Zoek daarvoor evt. hulp, indien nodig via rechter, beter is via een vertrouwenspersoon. Maar het beste werkt als je jezelf kwetsbaar en open durft op te stellen. Dat is niet slap, dat is juist heel sterk en houd je eigen belangen centraal. Maar het is emotioneel heel er zwaar. Toch moet je dat proberen en volhouden. En denk dan aan het stipje aan de horizon waar je naartoe onderweg bent. Hou daar je oog op gericht. Het zal een moeilijke weg zijn. Deze ziet er anders uit dat je je ooit had voorgesteld. Je gaat beschadigd raken. Maar wordt ook een completer mens. Probeer dit als een groeiproces te zien, en haal eruit wat je eruit kan halen voor jezelf. Dat is wat je kan beinvloeden. De rest moet je op vertrouwen dat het met de tijd goed komt, vooral als je steeds de juiste dingen doet. Ik doet dat ook. Maar het neemt niet weg dat ook ik soms gillend gek word. Maar dan denk ik weer aan die stip op de horizon .....
All in all, klinkt dit misschien soft. Ik ben een zeer rationeel persoon. Maar ik heb ook zeer veel inzichten verworven over hoe wel en niet te handelen in dit soort situaties. Achteraf heb ik moeten concluderen dat de aangifte mij niets heeft gebracht. Zelfs als justitie tot vervolging was overgaan had dit niets goeds gebracht. Immers, het verstoort de communicatie en toekomstige relatie volledig. Het is aan jezelf, maar ik zou de dialoog zoeken, niet de confrontatie. En durf open te staan voor de belangen van je ex. Uiteindelijk is zij alleen maar bang om niet centraal te staan in het leven van je kind.
Sterkte ermee !
-
vergrandel
- Zeer gewaardeerde schrijver
- Berichten: 35
- Lid geworden op: 24 apr 2012, 08:44
Re: Aangifte doen? wat te doen?
Hallo Henk,
Ik heb je verhaal gelezen en het is gewoon een hele lastige. Ik ben zelf inmiddels al een aantal jaren aan het worstelen met een onwillige ex.
Ik weet dat je helemaal gek wordt van dit soort acties en dat het je tot het diepst van je hart en ziel raakt maar mijn raad is proberen hier heel rationeel mee om te gaan. Daarmee bedoel ik niet je emoties wegstoppen maar goed na blijven denken.
Ten eerste zou ik inderdaad (zoals eerder al door anderen geadviseerd) proberen om op een goede manier met je ex hier uit te komen. Dat is structureel de beste optie en die houdt ook het langst stand. (helaas bij mij mislukt maar ik zou er veel voor over hebben dat het wel zo was gelopen.) Dit dan wel zonder je eigen waarde te verwaarlozen. Het moet niet zo zijn dat je op je knieen moet voor je bloedeigen kind.
Ten tweede zou ik parallel daaraan alles wat er gebeurt registreren. Maar dan ook echt alles. Dat moet je zien als 'plan B'. Ik heb zelf bv heel simpel een lijst gemaakt waarin ik per datum dat er iets gebeurde even een notitie gemaakt heb wat er gebeurde. Nu bijna 4 jaar later heb ik daar nog profijt van. Vraag bv informatie bij het juridisch loket, zij kunnen ook helpen met mediation. Probeer dat, het zou mooi zijn als ze meewerkt en alles zou goed opgelost kunnen worden. Werkt ze niet mee? .....even laten bevestigen door het juridisch loket middels een kort briefje....opbergen in het "dossier".
Artsen gesproken? Laat alles even vastleggen op papier...in het "dossier" Aangifte gedaan?....in het "dossier". Smsjes ontvangen?....even van de telefoon afhalen....in het "dossier". Ik heb bv. ook filmpjes van momenten dat mijn dochtertje bij me was naar de rechtbank gestuurd. Mijn ex ging me er van beschuldigen dat mijn dochter zich niet op haar gemak bij mij voelde...het filmpje vertelde de rechtbank heel iets anders. (filmpje niet gemaakt met dat doel maar kwam wel goed van pas
)
Zo bouw je een dossier op waaruit blijkt als/dat je ex niet meewerkt en liegt.
Alles vastleggen, aangifte doen etc. is goed maar geen wondermiddel. Heb geen hoge verwachtingen, Vrouwe Justitia in Nederland is l a n g z a a m.
Probeer daarom in 1e instantie toch echt in alle redelijkheid in overleg er uit te komen. Werkt het best. Lukt dat niet dan heb je alle feiten klaar liggen om het een advocaat en rechter snel duidelijk te maken. Maar ik hoop voor je dat je die weg niet hoeft te bewandelen.
Ex-familie en ex-schoonvaders die zich er mee bemoeien? Laat het langs je heen glijden. Ze kunnen je niets maken, je staat als vader in je recht dat je omgang met je kind wil. Waar hij dan ook mag werken, als je altijd binnen de lijntjes blijft kan hij niets beginnen. Laat je niet uitdagen, wees de meest verstandige.
Aangezien je ex gaat verhuizen is het overigens misschien ook mogelijk vast te laten leggen dat jij bijvoorbeeld je zoontje ophaalt, en dat zij dat aan het eind weer doet. Bij mij is dat gelukt. Vond ik belangrijk omdat ik de kostbare tijd die ik heb, wil genieten van mijn kind en dan niet onderweg in de auto wil zijn.
Misschien vind je sommige ding overdreven maar dat komt bij mij omdat ik werkelijk voor iedere minuut omgang met mijn dochter moet vechten. Het feit dat ik me nooit tot het niveau van haar en haar familie verlaagd heb en altijd alles vast heb (laten) gelegd werpt nu hopelijk zijn vruchten af. Alles spreekt in haar nadeel....duurt alleen een tijd voordat men dat inziet. Doe je het niet dan blijft het altijd jouw woord/haar woord en dan duurt het misschien wel eeuwig.
succes en laat je niet gek maken
Ik heb je verhaal gelezen en het is gewoon een hele lastige. Ik ben zelf inmiddels al een aantal jaren aan het worstelen met een onwillige ex.
Ik weet dat je helemaal gek wordt van dit soort acties en dat het je tot het diepst van je hart en ziel raakt maar mijn raad is proberen hier heel rationeel mee om te gaan. Daarmee bedoel ik niet je emoties wegstoppen maar goed na blijven denken.
Ten eerste zou ik inderdaad (zoals eerder al door anderen geadviseerd) proberen om op een goede manier met je ex hier uit te komen. Dat is structureel de beste optie en die houdt ook het langst stand. (helaas bij mij mislukt maar ik zou er veel voor over hebben dat het wel zo was gelopen.) Dit dan wel zonder je eigen waarde te verwaarlozen. Het moet niet zo zijn dat je op je knieen moet voor je bloedeigen kind.
Ten tweede zou ik parallel daaraan alles wat er gebeurt registreren. Maar dan ook echt alles. Dat moet je zien als 'plan B'. Ik heb zelf bv heel simpel een lijst gemaakt waarin ik per datum dat er iets gebeurde even een notitie gemaakt heb wat er gebeurde. Nu bijna 4 jaar later heb ik daar nog profijt van. Vraag bv informatie bij het juridisch loket, zij kunnen ook helpen met mediation. Probeer dat, het zou mooi zijn als ze meewerkt en alles zou goed opgelost kunnen worden. Werkt ze niet mee? .....even laten bevestigen door het juridisch loket middels een kort briefje....opbergen in het "dossier".
Artsen gesproken? Laat alles even vastleggen op papier...in het "dossier" Aangifte gedaan?....in het "dossier". Smsjes ontvangen?....even van de telefoon afhalen....in het "dossier". Ik heb bv. ook filmpjes van momenten dat mijn dochtertje bij me was naar de rechtbank gestuurd. Mijn ex ging me er van beschuldigen dat mijn dochter zich niet op haar gemak bij mij voelde...het filmpje vertelde de rechtbank heel iets anders. (filmpje niet gemaakt met dat doel maar kwam wel goed van pas
)Zo bouw je een dossier op waaruit blijkt als/dat je ex niet meewerkt en liegt.
Alles vastleggen, aangifte doen etc. is goed maar geen wondermiddel. Heb geen hoge verwachtingen, Vrouwe Justitia in Nederland is l a n g z a a m.
Probeer daarom in 1e instantie toch echt in alle redelijkheid in overleg er uit te komen. Werkt het best. Lukt dat niet dan heb je alle feiten klaar liggen om het een advocaat en rechter snel duidelijk te maken. Maar ik hoop voor je dat je die weg niet hoeft te bewandelen.
Ex-familie en ex-schoonvaders die zich er mee bemoeien? Laat het langs je heen glijden. Ze kunnen je niets maken, je staat als vader in je recht dat je omgang met je kind wil. Waar hij dan ook mag werken, als je altijd binnen de lijntjes blijft kan hij niets beginnen. Laat je niet uitdagen, wees de meest verstandige.
Aangezien je ex gaat verhuizen is het overigens misschien ook mogelijk vast te laten leggen dat jij bijvoorbeeld je zoontje ophaalt, en dat zij dat aan het eind weer doet. Bij mij is dat gelukt. Vond ik belangrijk omdat ik de kostbare tijd die ik heb, wil genieten van mijn kind en dan niet onderweg in de auto wil zijn.
Misschien vind je sommige ding overdreven maar dat komt bij mij omdat ik werkelijk voor iedere minuut omgang met mijn dochter moet vechten. Het feit dat ik me nooit tot het niveau van haar en haar familie verlaagd heb en altijd alles vast heb (laten) gelegd werpt nu hopelijk zijn vruchten af. Alles spreekt in haar nadeel....duurt alleen een tijd voordat men dat inziet. Doe je het niet dan blijft het altijd jouw woord/haar woord en dan duurt het misschien wel eeuwig.
succes en laat je niet gek maken
-
hermanvd
- Zeer gewaardeerde schrijver
- Berichten: 34
- Lid geworden op: 07 jan 2012, 21:42
- Locatie: Helmond
Re: Aangifte doen? wat te doen?
even een vraagje...
gaat ze ver weg wonen?
Ik heb nl hier wel zaken gelezen dat moeders die ver weg gaan wonen en zo de omgang frustreren, via de rechter verzocht kunnen worden dit niet te doen.
En in sommige gevallen kreeg de vader het kind dan.
Alleen... dit moet je voor de verhuizing regelen.
Bij mij ging ze 180 km verderop en de rechter zei alleen foei! maar liet het kind bij moeder.
En nu rijd ik wekelijks 400 km om in het weekend mijn zoon te zien...
in afwachting van de bodemprocedure doe ik dat maar, al kan ik het niet betalen.
Maar dat is mijn probleem.
misschien dat jij wel iets aan de tip hebt.
gaat ze ver weg wonen?
Ik heb nl hier wel zaken gelezen dat moeders die ver weg gaan wonen en zo de omgang frustreren, via de rechter verzocht kunnen worden dit niet te doen.
En in sommige gevallen kreeg de vader het kind dan.
Alleen... dit moet je voor de verhuizing regelen.
Bij mij ging ze 180 km verderop en de rechter zei alleen foei! maar liet het kind bij moeder.
En nu rijd ik wekelijks 400 km om in het weekend mijn zoon te zien...
in afwachting van de bodemprocedure doe ik dat maar, al kan ik het niet betalen.
Maar dat is mijn probleem.
misschien dat jij wel iets aan de tip hebt.