Nieuw gezin?

[Vader1980]

Hallo iedereen,

Ik heb een probleem en ik hoop dat ik hier wat advies kan krijgen. Ik ben een gescheiden vader van twee kinderen, ze zijn allebei nog onder de 10 jaar. Ik heb ze om het weekend. Mijn vriendin zou graag in de toekomst kinderen krijgen, ik vind dat een eng idee. Ik heb het gevoel alsof ik mijn twee kinderen die ik nu al heb van de eerste plaats af haal omdat ik een 'nieuw gezin' begin, ik zou me enorm schuldig voelen naar hun toe. Mijn ex heeft al een tijdje een nieuw gezin met een nieuw kind maar dat voelt voor mij anders, omdat de kinderen daar wonen.

Hoe is dat hier gegaan bij gescheiden vaders met 'nieuwe' kinderen?

Vader1980

[Dwaze opa]

Vader 1980.

Hoewel geen ervaring met jouw problematiek,zou ik zeggen waarom zou jij niet kunnen doen wat je ex al gedaan heeft?Als jij en je vriendin beiden een kinderwens hebben...wat is dan het probleem?De kans is groot dat je huidige kinderen het maar wat mooi vinden als ze er een half-broertje of-zusje bijkrijgen...maar je moet je huidige kinderen natuurlijk in een eventueel nieuw gezin niet als tweede keus behandelen,maar gezien je twijfels om hen tekort te doen lijkt mij die kans niet erg groot.
Bovendien,maar dat terzijde,leveren jij en je vriendin dan een positieve bijdrage t.a.v. de vergrijzingsproblematiek,waar dit land op termijn mee te maken krijgt.

[EDA]

ik vind dat een eng idee.

Je bent er bang voor, bedoel je???

Dat is heel begrijpelijk.

Maar geen reden om niet aan een nieuw gezin te beginnen.

Het is wel fijn als je eerst aan jezelf toegeeft DAT je bang bent en dat met je vrouw bespreekt. Nodig is ook dat je weet dat angst er dan wel en dan niet is. Het is er niet voortdurend.

Dus: Accepteer dat je bang bent ( Wat heel logisch is ), vergeef jezelf ook dat je bang bent, en laat het los, het hoeft niet meer.
Begrip is de sleutel tot dat uiteindelijke loslaten.

Veel succes en geluk naar de toekomst!

[demag]

Ik ben sinds bijna twee maanden trotse vader van een zoon bij mijn huidige vriendin en ik kan je zeggen dat er voor mij persoonlijk niets(!) veranderd is vwb mijn gevoelens naar mijn dochter (5 jaar oud) uit mijn vorige relatie. Toen mijn huidige vriendin zwanger bleek was dit ook direct een van mijn grote angsten; de angst dat ik mijn dochter achter zou gaan stellen, dat ik haar niet meer de aandacht zou kunnen gaan geven in de weekenden waarin ze bij mij/ons zou zijn, dat ze mij als verrader zou gaan zien omdat ik na de "scheiding" met mama al snel weer een "nieuw" gezin heb.
Maar wat blijkt? ze is super trots dat ze er een "broertje" bij heeft en ze kan bijna niet wachten tot ze weer naar mij/ons toe mag omdat ze haar broertje heeft gemist.
Kijk ik vervolgens naar hoe ik zelf in de hele situatie sta dan kan ik ook niet anders concluderen dat al mijn angsten onterecht waren, dit is een nieuw en ander kind en (dit klinkt erg oneerbiedig) hij komt er gewoon bij, bij het leven dat ik al had.
ok, nou besef ik me goed dat dit allemaal nog erg vers is en dat er in de toekomst nog veel zou kunnen gaan veranderen, zeker als ik naar het "fijne" contact wat ik met haar moeder heb kijk, maar vooralsnog ben ik erg blij met de keuze om het door te zetten (mijn zoon stond zogezegd niet in de planning).
Ik laat mijn leven en geluk van vandaag niet beinvloeden door mijn ex-vriendin al zou ze dat maar wat graag willen.

[meij]

Mijn man heeft 2 kinderen uit zijn vorige relatie. Wij hebben nu een kleine meid van 6 maanden.
De kinderen hebben ieder een keus gemaakt. De oudste dochter wil haar vader niet meer zien.
Zijn andere dochter loopt er mee weg, die vindt het geweldig.
Mijn man wist dat ik een kinderwens had en kon erover nadenken, want mijn kinderwens was groot.
Hij wist dat ik geen relatie zou beginnen als hij geen kinderen meer wilde.
Het zou er uiteindelijk tussen gaan staan.
Hij heeft erover nagedacht en had besloten dat een nieuw gezin zijn geluk groter zou maken.

Uiteindelijk is het jullie keus om een gezinnetje te stichten. Als je er goed bij voelt, waarom niet?
Kinderen worden groot en gaan uiteindelijk uit huis. Je gaat niet minder van je kinderen houden.
Dat zie ik bij mijn man. Het wordt anders maar zeker niet minder.
Ik ben ook niet anders tegen zijn kinderen aan gaan kijken.
Ik sta altijd klaar voor ze.

Als je alles diep in je hart nog wil en het alleen voor de kinderen laat. Zou ik zeggen ga er voor.

[EDA]

Interessante materie.

Heb net een nieuwe vrouw ( mama kip van drie kids ). Haar oudste van 15 woont bij haar, de jongste 2 13 en 11, nog niet.

Boeiend hoe ik van de periferie geleidelijk aan een plek ga krijgen. Dit doen we minutieus en nauwgezet. En toch sluipen er momenten in die we niet voorzagen en zo kom ik toch sneller op mijn plek dan voorzien.
Mijn eigen kind ( 6 ) speelt nu al een rol, ook al is ze voor mij uit beeld, want ontvoerd.
Dat mijn dochter later wel een rol gaat spelen staat nu al vast en mag er ook al zijn.
Dat komt helemaal in orde en is het nu al eigenlijk.
Mijn nieuwe vrouw stelt nu zelfs al voor om mijn ex en onze dochter nu al te betrekken bij mijn a.s. nieuwe gezin. Hoe mooi kan het zijn.

Goh, ik ben gelukkig met deze nieuwe wegen en mogelijkheden.