Op eieren lopen.
Geplaatst: 29 aug 2013, 16:23
Mijn ex vrouw is gediagnosticeerd voor ADHD/borderline. ook is zij meerdere malen opgenomen geweest voor behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis enkele maanden geleden is heeft zij het huis verlaten en heeft de kinderen meegenomen. eerst naar haar moeder later naar vrienden en dus ook meerder scholen.
Gelijk werd de omgang met mij afgesloten. Na enkele weken geprobeerd het contact te herstellen een voorlopige voorziening aangevraagd. Om te vragen om de zorg bij mij te leggen. Zo lief als ik ben aan de advocaat verzocht geen melding te maken van haar borderline maar vanwege de onstabiele situatie de kinderen aan mij toe te wijzen.
In het verweerschrift die kwam zij is een uitbehandelde borderliner (lees zij heeft nergens last van) Ik ben een onbehandelde depressieve man waar de kinderen bang van zijn.
Gevolg voorlopige voorziening kinderen aan haar toegewezen wel een raadsonderzoek omgang met kinderen opbouwen via een jeugdpsychiatrische instantie.
5 maanden nadat ze weg zijn begint langzaam het herstellen met een van mijn kinderen. ik mag onder toezicht met hem spelen (omdat zij bang is).
De reden dat mijn kinderen mij niet wilde zien zijn onderzocht, al met al onzin redenen die maar op 1 manier in hun geest gelegd kunnen zijn. (overigens voor de kinderen is het wel belangrijk en groot, je kunt het ook niet meer bagatelliseren naar hun toe).
Op dit moment stel ik mij naar haar heel volgzaam op, ik besef dat om meer kans op een goede afloop te maken de relatie met de kinderen verbeterd moet worden. op dit moment lijkt ze daar in mee te werken.
Wel heb ik mijn angst voor de situatie bij de instellingen neer gelegd, ik probeer zo redelijk mogelijk te zijn en te laten zien dat de gezondheid en veiligheid van mijn kinderen het belangrijkste zijn.
Misschien ben ik naïef, maar ik ga er toch van uit dat de meeste hulpverleners het beste voor hebben met de kinderen. Wat kan ik anders.
Borderliners kun hun spel spelen als ze onder druk staan. Als de druk weg valt valt ook het masker weg en komt de ware aard naar boven.
Gelijk werd de omgang met mij afgesloten. Na enkele weken geprobeerd het contact te herstellen een voorlopige voorziening aangevraagd. Om te vragen om de zorg bij mij te leggen. Zo lief als ik ben aan de advocaat verzocht geen melding te maken van haar borderline maar vanwege de onstabiele situatie de kinderen aan mij toe te wijzen.
In het verweerschrift die kwam zij is een uitbehandelde borderliner (lees zij heeft nergens last van) Ik ben een onbehandelde depressieve man waar de kinderen bang van zijn.
Gevolg voorlopige voorziening kinderen aan haar toegewezen wel een raadsonderzoek omgang met kinderen opbouwen via een jeugdpsychiatrische instantie.
5 maanden nadat ze weg zijn begint langzaam het herstellen met een van mijn kinderen. ik mag onder toezicht met hem spelen (omdat zij bang is).
De reden dat mijn kinderen mij niet wilde zien zijn onderzocht, al met al onzin redenen die maar op 1 manier in hun geest gelegd kunnen zijn. (overigens voor de kinderen is het wel belangrijk en groot, je kunt het ook niet meer bagatelliseren naar hun toe).
Op dit moment stel ik mij naar haar heel volgzaam op, ik besef dat om meer kans op een goede afloop te maken de relatie met de kinderen verbeterd moet worden. op dit moment lijkt ze daar in mee te werken.
Wel heb ik mijn angst voor de situatie bij de instellingen neer gelegd, ik probeer zo redelijk mogelijk te zijn en te laten zien dat de gezondheid en veiligheid van mijn kinderen het belangrijkste zijn.
Misschien ben ik naïef, maar ik ga er toch van uit dat de meeste hulpverleners het beste voor hebben met de kinderen. Wat kan ik anders.
Borderliners kun hun spel spelen als ze onder druk staan. Als de druk weg valt valt ook het masker weg en komt de ware aard naar boven.