Mijn verhaal staat ook wel ergens op de site, sinds maart uit huis, 5 maanden gevochten, uiteindelijk door de angst en dwang vanuit RvdK (AMK)/BJZ en voorlopige voorzieningen lijkt het vechten over te zijn, de OTS is maandag uitgesproken voor 6 maanden. Nu dat allemaal wegvalt komt het besef dat ik zoals de omgang nu is ik mijn 3 zonen 70 dagen per jaar zie, mijn dochter geen idee, die lijkt op mama en wenst (geen) contact met mij. En ik weet dat het voor sommigen een geweldig iets zou zijn om je kind al die 70 dagen te zien, maar van dagelijks ga je naar 1x14 dagen een weekend. Dat besef doet mij veel verdriet en dan ook komt het besef dat je afscheid moet nemen van de vrouw van wie je 14 jaar lang hebt gehouden en ondanks pijn en verdriet nog veel houdt.
Wie weet hoe je hiermee om kan of moet gaan zodat je niet depressief gaat raken.
Hoe omgaan met verdriet
-
Jeroen2102
- Deskundige schrijver
- Berichten: 117
- Lid geworden op: 06 jun 2014, 07:01
- Locatie: IJsselstein
Re: Hoe omgaan met verdriet
Een idee is flink gaan sporten. Driemaal per week zwemmen (of hardlopen, of iets anders) en elke keer een baantje meer. Goed voor je lichaam en goed voor je bovenkamer. Op een gegeven ogenblik zwom ik genoeg voor de triatlon.
En: andere hobbies oppakken - het maakt eigenlijk niet uit wat, als je er maar lol in hebt/krijgt. Zet het van je af.
En: andere hobbies oppakken - het maakt eigenlijk niet uit wat, als je er maar lol in hebt/krijgt. Zet het van je af.
Re: Hoe omgaan met verdriet
Zoveel mogelijk andere dingen doen helpt.
Zaken van je af zetten is goed, maar is iets anders dan verdringen.
Mijn ex heeft augustus 2011 besloten van mij weg te gaan, in eerste instantie leek haar bedoeling te zijn alles in goed overleg te regelen en dan zou onze zoon in principe de helft van de tijd bij mij zijn en de andere helft bij haar.
Alles zou ook niet strak geregeld te hoeven worden, kortom een ideale scheiding voor zover dat bestaat.
Ik had het al verschrikkelijk moeilijk als ik mijn zoon van toen nog 10 jaar oud een week niet zag, dus ik begrijp hoe moeilijk je het hebt om je kinderen alleen maar een weekend in de twee weken te zien.
Langzaam maar zeker veranderde mijn ex, ze begon overal moeilijk over te doen.
In de herfstvakantie 2011 zou mijn zoon bij mij zijn, maar ze stond erop dat hij de laatste zondag om 11:00 weer bij haar zou zijn. Dat mijn vakantievlucht pas laat van zaterdag op zondag om 4:00 in de nacht terug kwam en mijn zoon dan niet fatsoenlijk uit kon slapen zat ze niet mee, dat was mijn probleem.
Dat soort zaken verstoorde de verhouding meer en meer.
We besloten om mediation in te gaan zetten, maar op het moment dat ik een mediator had gevonden kwam ze met het idee dat het anders moest, ze had een advocaat ingeschakeld en ik moest dat ook maar doen.
Haar advocaat stelde dat we moesten overleggen en anders zou ze wel naar de rechter stappen.
Vanaf dat moment was er volgens mij geen basis meer voor een co-ouderschap en stond ik dus ook voor de keus hoe nu verder.
Ik heb verschillende keren geprobeerd te overleggen, maar het bleek dat mijn ex met haar advocaat eigenlijk helemaal niet wilden overleggen.
Februari 2013 zijn ze zonder enige form van overleg naar de rechter gestapt om de volledige financiële behoefte van mijn zoon aan mijn ex te laten betalen en daarnaast een co-ouderschap af te dwingen. Ze eiste dus 100% vergoeding voor 50% verzorging. Ik was toen nog zo naïef dat ik dacht dat een rechter dit nooit zou toewijzen, maar ondanks mijn verweer gebeurde dat dus toch. Op zo'n moment raak je ook weer helemaal in de put, maar door toch weer objectief naar verdere mogelijkheden te kijken, veel andere zaken te gaan doen zoals voor je rust wandelen en fietsen kom je daar dan weer bovenop. Ik besloot dat ik het absoluut niet eens kon zijn met de waardeloze uitspraak van de rechter en ben in beroep gegaan. Mijn zoon die ondertussen 13 is en slim genoeg is om door te hebben dat het zijn moeder is die alle ellende veroorzaakt heeft ondertussen gekozen om vooral bij mij te willen zijn en heeft dat de rechter ook duidelijk gemaakt. Nu is door het gerechtshof bepaald dat hij 1x in de twee weken een lang weekend bij zijn moeder is en verder bij mij woont. Moeder heeft door de rechter een riante door mij te betalen vergoeding toegewezen gekregen voor die weekends, maar is daar niet tevreden mee, ze denk aan cassatie.
Het effect is dus dat ik weer iets heb om me zorgen over te maken, maar ik moet zeggen dat het op een gegeven moment went, je krijgt het gevoel er weer depressief van te worden, maar door afleiding te zoeken is dat meestal snel weer over.
Met andere woorden, zoek afleiding, ga geen domme dingen doen, en geef het ook niet bij voorbaat op. Zeker als je kinderen voor de scheiding een goede band met je hadden, zullen ze dit willen houden. Probeer de tijd dat ze bij je zijn zo goed mogelijk te besteden, echte aandacht zullen ze herkennen en waarderen.
Overigens ook het lezen van welke problemen andere vaders hebben en hoe ze die eventueel oplossen helpt.
Persoonlijk denk ik wel dat je zo snel mogelijk het idee dat je nog van je ex houd kwijt moet raken. Ik ken het gevoel heel goed, had het in het begin ook, maar door rationeel te kijken naar wat ze mij ondertussen heeft aangedaan is dat snel overgegaan.
Zaken van je af zetten is goed, maar is iets anders dan verdringen.
Mijn ex heeft augustus 2011 besloten van mij weg te gaan, in eerste instantie leek haar bedoeling te zijn alles in goed overleg te regelen en dan zou onze zoon in principe de helft van de tijd bij mij zijn en de andere helft bij haar.
Alles zou ook niet strak geregeld te hoeven worden, kortom een ideale scheiding voor zover dat bestaat.
Ik had het al verschrikkelijk moeilijk als ik mijn zoon van toen nog 10 jaar oud een week niet zag, dus ik begrijp hoe moeilijk je het hebt om je kinderen alleen maar een weekend in de twee weken te zien.
Langzaam maar zeker veranderde mijn ex, ze begon overal moeilijk over te doen.
In de herfstvakantie 2011 zou mijn zoon bij mij zijn, maar ze stond erop dat hij de laatste zondag om 11:00 weer bij haar zou zijn. Dat mijn vakantievlucht pas laat van zaterdag op zondag om 4:00 in de nacht terug kwam en mijn zoon dan niet fatsoenlijk uit kon slapen zat ze niet mee, dat was mijn probleem.
Dat soort zaken verstoorde de verhouding meer en meer.
We besloten om mediation in te gaan zetten, maar op het moment dat ik een mediator had gevonden kwam ze met het idee dat het anders moest, ze had een advocaat ingeschakeld en ik moest dat ook maar doen.
Haar advocaat stelde dat we moesten overleggen en anders zou ze wel naar de rechter stappen.
Vanaf dat moment was er volgens mij geen basis meer voor een co-ouderschap en stond ik dus ook voor de keus hoe nu verder.
Ik heb verschillende keren geprobeerd te overleggen, maar het bleek dat mijn ex met haar advocaat eigenlijk helemaal niet wilden overleggen.
Februari 2013 zijn ze zonder enige form van overleg naar de rechter gestapt om de volledige financiële behoefte van mijn zoon aan mijn ex te laten betalen en daarnaast een co-ouderschap af te dwingen. Ze eiste dus 100% vergoeding voor 50% verzorging. Ik was toen nog zo naïef dat ik dacht dat een rechter dit nooit zou toewijzen, maar ondanks mijn verweer gebeurde dat dus toch. Op zo'n moment raak je ook weer helemaal in de put, maar door toch weer objectief naar verdere mogelijkheden te kijken, veel andere zaken te gaan doen zoals voor je rust wandelen en fietsen kom je daar dan weer bovenop. Ik besloot dat ik het absoluut niet eens kon zijn met de waardeloze uitspraak van de rechter en ben in beroep gegaan. Mijn zoon die ondertussen 13 is en slim genoeg is om door te hebben dat het zijn moeder is die alle ellende veroorzaakt heeft ondertussen gekozen om vooral bij mij te willen zijn en heeft dat de rechter ook duidelijk gemaakt. Nu is door het gerechtshof bepaald dat hij 1x in de twee weken een lang weekend bij zijn moeder is en verder bij mij woont. Moeder heeft door de rechter een riante door mij te betalen vergoeding toegewezen gekregen voor die weekends, maar is daar niet tevreden mee, ze denk aan cassatie.
Het effect is dus dat ik weer iets heb om me zorgen over te maken, maar ik moet zeggen dat het op een gegeven moment went, je krijgt het gevoel er weer depressief van te worden, maar door afleiding te zoeken is dat meestal snel weer over.
Met andere woorden, zoek afleiding, ga geen domme dingen doen, en geef het ook niet bij voorbaat op. Zeker als je kinderen voor de scheiding een goede band met je hadden, zullen ze dit willen houden. Probeer de tijd dat ze bij je zijn zo goed mogelijk te besteden, echte aandacht zullen ze herkennen en waarderen.
Overigens ook het lezen van welke problemen andere vaders hebben en hoe ze die eventueel oplossen helpt.
Persoonlijk denk ik wel dat je zo snel mogelijk het idee dat je nog van je ex houd kwijt moet raken. Ik ken het gevoel heel goed, had het in het begin ook, maar door rationeel te kijken naar wat ze mij ondertussen heeft aangedaan is dat snel overgegaan.
Re: Hoe omgaan met verdriet
Dat verdriet wat je voelt slijt met de jaren, ik had er 15 jaar opzitten waarna ik ook kon vertrekken.
Zoals Casper zegt: verzet je zinnen, ga sporten en dingen doen die je leuk vind.
Maak voor jezelf een positief plan voor je toekomst. Ik weet het, dit kun je niet plannen maar gewoon in gedachten positief bezig zijn. Ik heb mijn kinderen, buitenom het gerechtsgebouw, jaren niet meer gezien waardoor ieder fatsoenlijk ouder depressief zou raken. Dat is volstrekt normaal trouwens. Ik zou een lotgenoot zoeken die dit ook heeft meegemaakt, niet voor zielige verhalen maar je voelt elkaar haarfijn aan bij een bakkie koffie en die kan je ook een hart onder de riem steken.
Ondertussen heb ik weer een nieuw gezin met ook weer eigen kinderen. De kinderen uit mijn eerste huwelijk denk ik elke dag aan maar ze vervagen wel door de loop van de jaren. De kinderen uit mijn 2e huwelijk geven mij enorm veel positiviteit, ik geniet nu heel erg van alle kleine dingen waar je eerst aan voorbij zou zijn gegaan omdat dat eerst normaal was.
Zet hem op, je ziet ze nog en dat is al heel positief. Maak er wat van en laat je verdere leven niet vergallen door je ex! Er is zeker weer een leven in het verschiet zonder je ex.
Zoals Casper zegt: verzet je zinnen, ga sporten en dingen doen die je leuk vind.
Maak voor jezelf een positief plan voor je toekomst. Ik weet het, dit kun je niet plannen maar gewoon in gedachten positief bezig zijn. Ik heb mijn kinderen, buitenom het gerechtsgebouw, jaren niet meer gezien waardoor ieder fatsoenlijk ouder depressief zou raken. Dat is volstrekt normaal trouwens. Ik zou een lotgenoot zoeken die dit ook heeft meegemaakt, niet voor zielige verhalen maar je voelt elkaar haarfijn aan bij een bakkie koffie en die kan je ook een hart onder de riem steken.
Ondertussen heb ik weer een nieuw gezin met ook weer eigen kinderen. De kinderen uit mijn eerste huwelijk denk ik elke dag aan maar ze vervagen wel door de loop van de jaren. De kinderen uit mijn 2e huwelijk geven mij enorm veel positiviteit, ik geniet nu heel erg van alle kleine dingen waar je eerst aan voorbij zou zijn gegaan omdat dat eerst normaal was.
Zet hem op, je ziet ze nog en dat is al heel positief. Maak er wat van en laat je verdere leven niet vergallen door je ex! Er is zeker weer een leven in het verschiet zonder je ex.
Re: Hoe omgaan met verdriet
Het is vervelend als je het gevoel hebt dat je nog van je ex houdt.
Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe daar mee om te gaan. De enige tip die ik heb is, verbreek alle contact met haar.
Het enige dat ik weet is dat mijn liefde voor mijn ex al lang over was. En mij ging focussen op mijn werk. Uiteindelijk lag zij al tijden met andere mannen in mijn eigen bed. Het is maar goed dat ik niet wist voor ik het huis was.
Ik merkte wel dat toen de scheiding liep, ik medelijden met haar kreeg. Uiteindelijk ben je toch niet bij elkaar gekomen om laten met ruzie uit elkaar te gaan. Toch?
Uiteindelijk werkte mediation niet. En werd het moddergooien via een advocaat opgestart. Het werd een drama, maar was wel een eye opener. Ooit was er sprake van een co-ouderschap. Maar na de idiote eisen die ze via de advocaat botvierde werd mij 1 ding ontzettend duidelijk. Mijn ex zou mij nooit gaan loslaten en na scheiding een blijvend vervelende rol in mijn leven spelen. Ik heb toen de moeilijkste beslissing van mijn leven genomen, afstand nemen. Na dreiging over jeugdzorg en kinderbescherming. Wetende dat je dat nooit gaat winnen. Ik weigerde een strijd tussen ouders over de rug van mijn dochter te voeren.
Afstand nemen is voor mij, letterlijk alle banden doorhalen. 100 KM verderop gaan wonen en nul komma nul contact meer. Mijn enige fysieke contact momenten zijn tijdens het halen en brengen van mijn dochter bij de om het weekend regeling. Kort en krachtig. Alle andere communicatie verloopt via email en heeft betrekking op mijn dochter. Verder niets. Op onbelangrijke zaken reageer ik niet.
Dat zou mijn tip zijn, verbreek alle contact met je ex. Je bent haar, emotioneel, niets meer verplicht. Financieel echter...
Je kunt op deze manier ook een nieuw leven opbouwen. Een nieuwe levensfase starten. Misschien ontmoet je een nieuwe liefde. Als je regelmatig contact zou moeten onderhouden met je ex vanwege een co-ouderschap bijvoorbeeld, dan loop je het risico dat een ex je leven helemaal overhoop trekt uit jaloezie. Je komt er nooit vanaf. Alle ruzies hebben ook een groot effect op je kinderen.
Maar vergis je niet, je hoeft niet je leven te laten vergallen omdat dit het belang van je kinderen zou zijn. Als de oer band met je kinderen goed is, zal dat zo blijven.
Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe daar mee om te gaan. De enige tip die ik heb is, verbreek alle contact met haar.
Het enige dat ik weet is dat mijn liefde voor mijn ex al lang over was. En mij ging focussen op mijn werk. Uiteindelijk lag zij al tijden met andere mannen in mijn eigen bed. Het is maar goed dat ik niet wist voor ik het huis was.
Ik merkte wel dat toen de scheiding liep, ik medelijden met haar kreeg. Uiteindelijk ben je toch niet bij elkaar gekomen om laten met ruzie uit elkaar te gaan. Toch?
Uiteindelijk werkte mediation niet. En werd het moddergooien via een advocaat opgestart. Het werd een drama, maar was wel een eye opener. Ooit was er sprake van een co-ouderschap. Maar na de idiote eisen die ze via de advocaat botvierde werd mij 1 ding ontzettend duidelijk. Mijn ex zou mij nooit gaan loslaten en na scheiding een blijvend vervelende rol in mijn leven spelen. Ik heb toen de moeilijkste beslissing van mijn leven genomen, afstand nemen. Na dreiging over jeugdzorg en kinderbescherming. Wetende dat je dat nooit gaat winnen. Ik weigerde een strijd tussen ouders over de rug van mijn dochter te voeren.
Afstand nemen is voor mij, letterlijk alle banden doorhalen. 100 KM verderop gaan wonen en nul komma nul contact meer. Mijn enige fysieke contact momenten zijn tijdens het halen en brengen van mijn dochter bij de om het weekend regeling. Kort en krachtig. Alle andere communicatie verloopt via email en heeft betrekking op mijn dochter. Verder niets. Op onbelangrijke zaken reageer ik niet.
Dat zou mijn tip zijn, verbreek alle contact met je ex. Je bent haar, emotioneel, niets meer verplicht. Financieel echter...
Je kunt op deze manier ook een nieuw leven opbouwen. Een nieuwe levensfase starten. Misschien ontmoet je een nieuwe liefde. Als je regelmatig contact zou moeten onderhouden met je ex vanwege een co-ouderschap bijvoorbeeld, dan loop je het risico dat een ex je leven helemaal overhoop trekt uit jaloezie. Je komt er nooit vanaf. Alle ruzies hebben ook een groot effect op je kinderen.
Maar vergis je niet, je hoeft niet je leven te laten vergallen omdat dit het belang van je kinderen zou zijn. Als de oer band met je kinderen goed is, zal dat zo blijven.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
-
EDA
- Ervaringsdeskundige
- Berichten: 856
- Lid geworden op: 03 feb 2007, 23:22
- Locatie: The more problems you have, the more you can learn!
Re: Hoe omgaan met verdriet
Het is wat het is en ieder individu vindt zijn eigen weg in dat gegeven.
Verdriet is er om beleeft te worden. Beleef het, jank huil schreeuw, als het zich aandient.
Leef in het NU, wat er zich ook aandient.
Wordt je bewust van wat er NU is / zich afspeelt.
Totdat je ontdekt dat je in het voortschrijdend nu geen probleem (meer) hebt.
En dan ben je er.
Verdriet is er om beleeft te worden. Beleef het, jank huil schreeuw, als het zich aandient.
Leef in het NU, wat er zich ook aandient.
Wordt je bewust van wat er NU is / zich afspeelt.
Totdat je ontdekt dat je in het voortschrijdend nu geen probleem (meer) hebt.
En dan ben je er.
Re: Hoe omgaan met verdriet
Ik snap helemaal wat je zegt. Maar mbt de fysieke strijd kunnen wel stellen dat deze soms te vaak de overhand heeft op de innerlijke strijd. En iedere situatie is anders, maar ik denk dat het zowel van innerlijk naar fysiek werkt, als andersom, helpt om tips en ervaringen uit te wisselen. De fysieke strijd is vaak een herkenbaar proces.EDA schreef:Het is wat het is en ieder individu vindt zijn eigen weg in dat gegeven.
Verdriet is er om beleeft te worden. Beleef het, jank huil schreeuw, als het zich aandient.
Leef in het NU, wat er zich ook aandient.
Wordt je bewust van wat er NU is / zich afspeelt.
Totdat je ontdekt dat je in het voortschrijdend nu geen probleem (meer) hebt.
En dan ben je er.
Voor diegenen die nog middenin de fysieke strijd zitten is er soms nog geen ruimte om de innerlijke kant van het bewust zijn te doorgronden.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
-
EDA
- Ervaringsdeskundige
- Berichten: 856
- Lid geworden op: 03 feb 2007, 23:22
- Locatie: The more problems you have, the more you can learn!
Re: Hoe omgaan met verdriet
Emoties zijn er om beleeft te worden.
Maar doe dat niet naar elkaar.
Verder is het zaak om je bewust te worden van.....
Zonder veroordeling. Zien wat er is.
Elk mens bestaat uit 2 kernen, van waaruit je acteren kunt.
Je EGO, dat uit zich als angst..
En Ziel, welke als Liefde de wereld in gaat..
Bezie gewoon vanuit welke 'hoek' je ageert. En kies de volgende x welke beter bij je past. Zo groei je, ben je bezig telkens maar weer bewuster te worden.
Zo verwordt strijd aan de buitenkant naar 'strijd' met je EGO... Dit klopt eigenlijk niet, maar ik wil dit zo zeggen vanwege de verschuiving van de aandacht. Die gaat meer naar binnen, dan dat ie naar buiten gericht is. Daar gaat het om.
Je steekt je energie in het naar binnen schouwen, met als doel om je bewust te worden van...
Verander jij van binnen, dan verandert de wereld buiten je mee.
Miraculeus, maar het is zo.
Maar doe dat niet naar elkaar.
Verder is het zaak om je bewust te worden van.....
Zonder veroordeling. Zien wat er is.
Elk mens bestaat uit 2 kernen, van waaruit je acteren kunt.
Je EGO, dat uit zich als angst..
En Ziel, welke als Liefde de wereld in gaat..
Bezie gewoon vanuit welke 'hoek' je ageert. En kies de volgende x welke beter bij je past. Zo groei je, ben je bezig telkens maar weer bewuster te worden.
Zo verwordt strijd aan de buitenkant naar 'strijd' met je EGO... Dit klopt eigenlijk niet, maar ik wil dit zo zeggen vanwege de verschuiving van de aandacht. Die gaat meer naar binnen, dan dat ie naar buiten gericht is. Daar gaat het om.
Je steekt je energie in het naar binnen schouwen, met als doel om je bewust te worden van...
Verander jij van binnen, dan verandert de wereld buiten je mee.
Miraculeus, maar het is zo.
Re: Hoe omgaan met verdriet
Ja het klopt, het verandert de manier waarop je naar de wereld kijkt. Jij reageert anders op de wereld terwijl de wereld om je in principe niet verandert. Dat vergt soms een boel tijd om die gedachtes te doorgronden. Wellicht een ideetje om er een topic over te openen EDA.
Ik denk dat dit een boel mensen kan helpen.
Ik denk dat dit een boel mensen kan helpen.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
-
EDA
- Ervaringsdeskundige
- Berichten: 856
- Lid geworden op: 03 feb 2007, 23:22
- Locatie: The more problems you have, the more you can learn!
Re: Hoe omgaan met verdriet
https://www.youtube.com/channel/UCnOrCy ... W9iC7Uo5Og
Hier is al veel achtergrond info te verkrijgen over mijn gedachtegang en instelling.
Hier is al veel achtergrond info te verkrijgen over mijn gedachtegang en instelling.