omgangsregeling hervatten

[xanxion]

Een vraag mbt omgangsregeling in de volgende situatie (ik ben stiefvader in dit verhaal):

*moeder en vader 3 jaar uit elkaar, geen erkenning door vader. Mondelinge omgangsregeling overeengekomen van 2 nachten per week.
*moeizame omgang door agressieproblemen vader; meerdere malen politie en bjz betrokken. Agressie maakt het vaak onmogelijk om nieuwe afspraken te maken met vader mbt omgang en uitwisseling van informatie. Aanpassing van omgang is echter gewenst vanwege veranderende situatie van het kind (4 dagen peuterspeelzaal).
*sinds een jaar mediation om communicatie te bevorderen; in oktober liep het uit de hand waarbij vader ook mediator bedreigde. Sindsdien is de omgang gestopt. Mediation zou hervat worden via bjz maar door medische complicaties rond de zwangerschap van de moeder is dit traject nog niet gestart.
*vader eist nu middels advocaat hervatting van de oude omgangsregeling (die we nu juist middels mediation probeerde aan te passen). Tevens eist de vader erkenning van het kind (terwijl dit eerder nooit ter sprake is gekomen, waarschijnlijk nu wel omdat hij dan makkelijker zaken kan eisen voor de rechter).

Vraag: is er in deze een reële kans dat de rechter meegaat in de eis van de vader, en zal oordelen dat moeder het kind moet blijven brengen (ondanks dat ze aan bed gekluisterd is) volgens de oude regeling (die vooral nog zo loopt omdat nieuwe afspraken praktisch niet te maken waren het afgelopen half jaar vanwege agressie van de vader)?

En in het vervolg daarop; wat kun je verwachten wat een vader vaststelt als een reële omgangsregeling in dit geval? Ons uitgangspunt is dat de vader gewoon recht heeft op omgang. Dit is ondanks alles ook gewoon het geval geweest de afgelopen jaren. Er is veel ruimte geweest voor de vader om een band op te bouwen met het kind. Echter vanwege school, het opbouwen van vriendschappen, sporten in de toekomst etc. vinden wij het niet meer gewenst dat het kind iedere week 3 dagen bij de vader is. Wij zijn bang dat er een situatie ontstaat waarin bij mama alle verplichten gedaan moeten worden, en bij de vader "lang leven de lol"-tijd is. Een omgang van 1 weekend per twee weken lijkt ons realistisch. Kijkt een rechter hier ook op deze manier naar?

[kiekiek]

Wat eerste opmerkingen:

De vader wil het kind alsnog erkennen. Zou ik gewoon in mee gaan, hij is de vader en niemand anders, zelfs niet nu er een stiefvader in het spel is. Ik zou het woord stiefvader niet eens gebruiken als ik jou was, het kan alleen maar aversie oproepen. Je bent de nieuwe partner van de moeder van het kind, niets meer en niets minder. Als de vader het kind erkent maakt het alleen maar makkelijker voor alle partijen om zaken geregeld te krijgen. Niet alleen de omgang, maar ook de KA. Gebruik de omgang nooit en te nimmer om KA af te dwingen of de hoogte ervan te bepalen, want dan ben je totaal verkeerd bezig!

Dat moeder het kind niet kan brengen i.v.m. ziekte kan gebeuren, maar is geen enkel excuus om de omgang stop te zetten. Jij bent er ook nog om die taak tijdelijk over te nemen. Het is in het belang van het kind dat het ziet dat beide partijen achter de omgang staan, je kan dat al laten zien door halen en brengen netjes te delen. Daarmee geef je een positief signaal af richting kind.

De agressie, is die gekomen en eventueel verergerd nadat het aanpassen van de omgang ter sprake is gekomen? Besef je wat voor enorme impact dat heeft voor zowel vader en kind? Wat is de afstand tussen vader en moeder?

Je stelt dat de vader recht heeft op omgang. Klopt, maar de belangrijkste vergeet je: het recht van het kind. Die hoort centraal te staan, omdat het in het belang van de ontwikkeling van het kind is dat het omgang met beide ouders heeft.

Het ´lang-leven-de-lol´ stukje zou aangekaart kunnen worden bij de vader dat hij hierin meer zijn verantwoordelijkheid gaat nemen.

[ll2014]

Echter vanwege school, het opbouwen van vriendschappen, sporten in de toekomst etc. vinden wij het niet meer gewenst dat het kind iedere week 3 dagen bij de vader is. Wij zijn bang dat er een situatie ontstaat waarin bij mama alle verplichten gedaan moeten worden, en bij de vader "lang leven de lol"-tijd is. Een omgang van 1 weekend per twee weken lijkt ons realistisch. Kijkt een rechter hier ook op deze manier naar?

Je maakt niet duidelijk waarom het voor het kind belangrijk zou zijn om de omgang met zijn vader meer dan te halveren.
Een rechter zal ook niet zomaar een bestaande omgangsregeling aanpassen als daar geen goede redenen voor zijn, zeker niet als er geen verandering aan ten grondslag ligt die dat noodzakelijk makt, en ik zie niet waarom peuterspeelzaal een reden is om een omgangsregeling te wijzigen.

[kiekiek]

Ik struikelde eigenlijk gelijk al over die ´meer dan halvering´. Dat gaat wel heel erg ver!

[Voiceless]

Je geeft aan dat er een mondelinge omgangsregeling is en dat de vader het kind niet erkend heeft. Dat wil zeggen dat de vader geen gezag heeft. Dat wil hij waarschijnlijk wel, vandaar de vraag om erkenning. Het is overigens een misverstand dat een biologische vader pas recht op omgang heeft als hij een kind erkent. De erkenning wil overigens ook zeggen dat hij financieel (mede)verantwordelijk wordt, dus KA zou moeten betalen. Je hoeft overigens ook niet de biologische ouder te zijn om een kind te erkennen, dat kan jij dus ook. De moeder moet wel voor erkenning toestemming geven, maar de vader kan hiervoor vervangende toestemming vragen.

Het recht op omgang zal er waarschijnlijk al zijn door de family life die aanwezig is als het kind 2 nachten per week daar is. Maar helaas is een mondelinge afspraak daarin niet juridisch geldig. Het kan wel de kaders aangegeven. De moeder heeft er zo te zien wel belang bij dat er een omgangsregeling wordt afgesproken, waarbij je best de redenen kunt aanvoeren waarom dat een weekend per 14 dagen zou moeten zijn. Omdat de moeder gezagsdragend is en er geen omgangsbeschikking is, kan ze de omgangsregeling in principe zelf aanpassen. Het is dan aan de vader om hiervoor naar de rechter te gaan.

Juridisch wordt de vader nu niet als vader gezien en heeft dus ook niet dezelfde rechten (en plichten).

[xanxion]

Ik maak uit de opmerkingen op dat het eigenlijk totaal niet relevant is hoe de vader zich gedraagt, zowel bij het halen en brengen van het kind (wat altijd door de moeder gebeurd), als bij mediation. Opvallend, omdat juist bureau jeugdzorg van mening is dat er sprake is van een vorm van kindermishandeling op het moment dat de vader ruzie maakt met de moeder (meestal bij het halen van het kind).

De wens om de ongangsregeling in te perken heeft ook te maken met de ziektebeelden waar de vader aan leidt. Hij heeft in het verleden regelmatig aangegeven dat hij niet in staat is om zelf gedurende langere tijd voor het kind te zorgen. Dat hij er nu anders in staat is omdat hij een nieuwe partner heeft welke de meeste zorgtaken voor zich opneemt. Het is erg jammer dat er zo weinig begrip wordt getoond vanuit zijn kant, en dat daarmee de goodwill van de moeder verdwijnt door meteen met rechtszaken te dreigen als hij met de rug tegen de muur komt te staan. Het belang van het kind wordt constant aangehaald, maar ik vind dit nogal ver te zoeken in dit geval. We zullen zien hoe de rechter gaat oordelen.

[ll2014]

Het is erg jammer dat er zo weinig begrip wordt getoond vanuit zijn kant, en dat daarmee de goodwill van de moeder verdwijnt door meteen met rechtszaken te dreigen als hij met de rug tegen de muur komt te staan. Het belang van het kind wordt constant aangehaald, maar ik vind dit nogal ver te zoeken in dit geval. We zullen zien hoe de rechter gaat oordelen.

Ik kan mij goed voorstellen dat een vader die gevraagd wordt om de omgang met meer dan de helft terug te brengen niet staat te trappelen van vreugde. Ik heb hier ook nog niet de argumenten ervoor gehoord waarvan ik zou zeggen dat hij daar begrip voor moet hebben.
Ondanks dat een omgangsregeling van een weekend per twee weken als een redelijk normale regeling wordt beschouwd vinden experts dat 2 dagen per 14 dagen eigenlijk te weinig is om een goede relatie te kunnen opbouwen.
De huidige situatie van 2 nachten per week is dus op zich een voor het kind betere verdeling.
Als je iemand met de rug tegen de muur zet zoals hierboven staat vind ik het niet zo vreemd dat er naar rechtszaken wordt gegrepen, ik denk dat dat eigenlijk een teken is dat de vader inderdaad het beste met zijn kind voor heeft.
Als het kind hem niet zou interesseren zou hij zich die moeite en kosten besparen.
Ik heb van jou ook nog steeds geen goede reden gehoord waarom de omgangsregeling zou moeten wijzigen. Je geeft zelf al aan dat de nieuwe partner van de vader een deel van de zorgtaken overneemt, dat is toch prima?
Als het kind er goed verzorgd wordt is er toch niets aan de hand?
Wat betreft ruzies die vader en moeder maken die slecht zijn voor het kind heb je misschien wel een punt, maar waarom zou de vader daar schuld aan hebben, bij een ruzie heb je twee partijen en vaak hebben beide schuld.
Je verlangt begrip van de vader voor een aantal zaken, maar is er bij jullie wel begrip voor hem? Daar merk ik eigenlijk ook niets van.
Als de huidige omgangsregeling praktische problemen oplevert bijvoorbeeld bij het halen en brengen, lijkt het mij zinnig om te kijken hoe je die praktische problemen kunt oplossen, maar om dan maar gelijk de hele omgang drastisch te veranderen vind ik geen voor de hand liggende oplossing.

[xanxion]

Het is erg jammer dat er zo weinig begrip wordt getoond vanuit zijn kant, en dat daarmee de goodwill van de moeder verdwijnt door meteen met rechtszaken te dreigen als hij met de rug tegen de muur komt te staan. Het belang van het kind wordt constant aangehaald, maar ik vind dit nogal ver te zoeken in dit geval. We zullen zien hoe de rechter gaat oordelen.

Ik kan mij goed voorstellen dat een vader die gevraagd wordt om de omgang met meer dan de helft terug te brengen niet staat te trappelen van vreugde. Ik heb hier ook nog niet de argumenten ervoor gehoord waarvan ik zou zeggen dat hij daar begrip voor moet hebben.
Ondanks dat een omgangsregeling van een weekend per twee weken als een redelijk normale regeling wordt beschouwd vinden experts dat 2 dagen per 14 dagen eigenlijk te weinig is om een goede relatie te kunnen opbouwen.
De huidige situatie van 2 nachten per week is dus op zich een voor het kind betere verdeling.
Als je iemand met de rug tegen de muur zet zoals hierboven staat vind ik het niet zo vreemd dat er naar rechtszaken wordt gegrepen, ik denk dat dat eigenlijk een teken is dat de vader inderdaad het beste met zijn kind voor heeft.
Als het kind hem niet zou interesseren zou hij zich die moeite en kosten besparen.
Ik heb van jou ook nog steeds geen goede reden gehoord waarom de omgangsregeling zou moeten wijzigen. Je geeft zelf al aan dat de nieuwe partner van de vader een deel van de zorgtaken overneemt, dat is toch prima?
Als het kind er goed verzorgd wordt is er toch niets aan de hand?
Wat betreft ruzies die vader en moeder maken die slecht zijn voor het kind heb je misschien wel een punt, maar waarom zou de vader daar schuld aan hebben, bij een ruzie heb je twee partijen en vaak hebben beide schuld.
Je verlangt begrip van de vader voor een aantal zaken, maar is er bij jullie wel begrip voor hem? Daar merk ik eigenlijk ook niets van.
Als de huidige omgangsregeling praktische problemen oplevert bijvoorbeeld bij het halen en brengen, lijkt het mij zinnig om te kijken hoe je die praktische problemen kunt oplossen, maar om dan maar gelijk de hele omgang drastisch te veranderen vind ik geen voor de hand liggende oplossing.

Even voor de duidelijkheid; de omgang is gestopt omdat zowel maatschappelijk werker (mediation), bureaujeugdzorg als de politie het onverantwoord vonden om het kind te blijven brengen. Het enige wat in eerste instantie is gebeurd is dat het advies van bureau jeugdzorg is opgevolgd. Zij zouden gesprekken organiseren om de omgang weer gezamenlijk te bespreken; eventueel met begeleiding. Vervolgens duurt het meer dan een maand voordat er een uitnodiging komt voor een gesprek, en toen was de moeder vanwege medische redenen tijdelijk niet in staat om deel te nemen aan dat gesprek. Er is geen sprake van onwil; en daarom is het voor de moeder moeilijk te verteren dat er nu met juridische stappen gedreigd wordt.

De insteek van mediation (die al meer dan een jaar loopt) was het verbeteren van de communicatie. Veel zaken konden niet onderling zonder tussenkomst worden besproken omdat vader meteen agressief wordt. Dit heeft met name met ziektebeelden van vader te maken, hij is hiervoor al jarenlang in behandeling. De insteek van mediation was in eerste instantie niet het inperken van de omgang. Dit is pas ter sprake gekomen sinds het kind 4 dagen per week naar de peuterspeelzaal gaat (is normaal 2x, maar vanwege spraakachterstand in dit geval 4x). Hierdoor zijn in eerste instantie alleen andere tijden afgesproken, de omgang is qua tijdsduur nog nooit aangepast. Echter, vanwege een stapeling van zaken is bij de moeder wel de wens ontstaan om omgang in te perken:
- Geen vooruitgang in de communicatie en aanhoudende dreigementen en daardoor tussenkomst van politie en bjz.
- Verandering in het leven van het kind. Voorheen altijd thuis; nu 4 ochtenden peuterspeelzaal (indicatie) en over een aantal maanden basisschool. Daarbij moet er ruimte blijven voor het kind om met vrienden en vriendinnen af te spreken.
- Aanhoudende zorgelijke situatie vader. Vader is met name vanwege nieuwe partner in staat meerdere dagen achter elkaar voor kind te zorgen. Vader leeft in sociaal isolement en heeft een sociale angststoornis. Daardoor komt vader (en dus kind) niet tot nauwelijks buiten.
- Vader draagt niet bij aan "serieuze" zaken die komen kijken bij de opvoeding. Vader heeft meermaals aangegeven niet mee te gaan naar zaken als consultatiebureau, tandarts, ziekenhuis etc. Ook is er geen enkele interesse vanuit de vader naar wat het kind doet of bezig houdt wanneer het bij de moeder is. BV. nooit vragen over voortgang in welke zin dan ook. Financiële bijdrage is er ook nooit geweest; alles is tot dusver door moeder gefinancierd. Argument vader: ik heb geen geld en jij (moeder) hebt een rijke vriend. Tot slot; de moeder haalt en brengt het kind altijd.

Daarnaast is de moeder steeds vaker angstig en leidt aan slaapproblemen door veelvuldige dreigementen en de angst dat het een keer echt mis gaat. Deze stapeling van argumenten leiden bij ons tot de conclusie dat de omgang zo niet langer kan. Ik hoop zelf dat de omgang in eerste instantie dan ook onder begeleiding hervat gaat worden en op termijn op een normalere manier kan worden uitgebreid naar 1 weekend per twee weken.

[kiekiek]

Het hele verhaal is werkelijk te triest voor woorden. Weer een gevalletje van een vader die stap voor stap van zijn kind wordt beroofd, maar ook het kind van zijn bloedeigen vader en ook nog een nieuwe partner die zich daar op negatieve manier mee aan het bemoeien is. Ik zou haast in tranen uitbarsten hoe slecht de moeder het heeft en heb medelijden met de nieuwe partner die hier zo diep in mee gaat, zonder in de gaten te hebben dat hier een band verwoest wordt. Geen enkele positieve insteek om tot oplossingen te komen.

Ik ga hier niet eens meer op in, wat mij betreft case closed

[xanxion]

Ondanks dat een omgangsregeling van een weekend per twee weken als een redelijk normale regeling wordt beschouwd vinden experts dat 2 dagen per 14 dagen eigenlijk te weinig is om een goede relatie te kunnen opbouwen.
De huidige situatie van 2 nachten per week is dus op zich een voor het kind betere verdeling.

Er zit in deze wel een verschil tussen wat beter is voor het kind in het algemeen en wat beter is voor een goede relatie op te bouwen tussen kind en vader. Tuurlijk zal er eerder een hechtere band ontstaan tussen kind en vader wanneer kind de vader meer ziet; nogal een open deur. Wij hebben echter het idee dat het tot veel onrust leidt bij het kind om zo vaak te wisselen van "woonplek". Na terugkomst bij de moeder is het kind structureel lastig en slaapt de eerste twee nachten merkbaar slechter. Ook het ritme blijft lastig. Bij ons moet ze om zeven uur op voor peuterspeelzaal en slaapt ze in de middag omdat ze te moe is. Bij de vader slaapt ze tot 9 uur en slaapt ze meestal niet in de middag. Als we het werkelijk over het belang van het kind hebben, dan denk ik dat dit objectief gezien absoluut niet het beste is.

[xanxion]

Het hele verhaal is werkelijk te triest voor woorden. Weer een gevalletje van een vader die stap voor stap van zijn kind wordt beroofd, maar ook het kind van zijn bloedeigen vader en ook nog een nieuwe partner die zich daar op negatieve manier mee aan het bemoeien is. Ik zou haast in tranen uitbarsten hoe slecht de moeder het heeft en heb medelijden met de nieuwe partner die hier zo diep in mee gaat, zonder in de gaten te hebben dat hier een band verwoest wordt. Geen enkele positieve insteek om tot oplossingen te komen.

Ik ga hier niet eens meer op in, wat mij betreft case closed

Het is een triest verhaal idd. Ik zou willen dat het anders was.

[kiekiek]

Wij hebben echter het idee dat het tot veel onrust leidt bij het kind om zo vaak te wisselen van "woonplek".

Een scheiding heeft gevolgen, niet alleen voor de ex-partners, maar ook voor kinderen. Het wisselen van woonplek hoort daar nou eenmaal bij en een kind zal daar aan moeten wennen. Vaak zijn kinderen een stuk flexibeler dan de meeste ouders denken en zijn ze vrij snel gewend aan de nieuwe situatie. De onrust verdwijnt vanzelf als alles een beetje op orde komt en er meer rust tussen de beide ex-partners komt. Dat heeft tijd nodig.

Na terugkomst bij de moeder is het kind structureel lastig en slaapt de eerste twee nachten merkbaar slechter.

Klaagde mijn ex ook over, maar hetzelfde kwam hier ook voor als mijn zoontje hier kwam. Je merkt duidelijk dat een kind moet schakelen van de ene omgeving naar de andere omgeving en omgekeerd. Op een gegeven moment ga je merken dat het kind makkelijker gaat schakelen tussen beide woonsituaties.

Ook het ritme blijft lastig. Bij ons moet ze om zeven uur op voor peuterspeelzaal en slaapt ze in de middag omdat ze te moe is. Bij de vader slaapt ze tot 9 uur en slaapt ze meestal niet in de middag.

Per saldo slaapt ze hetzelfde aantal uren. Bij de vader slaapt ze tot 9 uur, maar dat zal meer in het weekend zijn en door de week moet ze er vroeger uit i.v.m. de peuterspeelzaal. Probeer ook eens te accepteren dat de regeltjes bij hem wat anders kunnen zijn dan bij jullie. Ook dat zijn de gevolgen van scheiden en door die te accepteren, begint pas het echte loslaten. Het niet eens zijn met regeltjes bij de ander en regeltjes bij de ander willen bepalen, zijn tekenen van nog steeds niet kunnen loslaten van de ander.

Als we het werkelijk over het belang van het kind hebben, dan denk ik dat dit objectief gezien absoluut niet het beste is.

Er is maar 1 belang van het kind en dat is omgang, verstoor de omgang dan ook niet. Als je haar de vernieling in wil helpen, verminder dan de omgang. Word je door de vader niet in dank afgenomen (agressie), maar nog veel minder door het kind door opstandig gedrag tot aan afstoting toe.

Problemen tussen de vader en moeder los je niet op door de omgang terug te schroeven, daar vererger je de problemen juist mee, contraproduktief en is het weglopen voor de werkelijke problemen. Niet alleen door hem, maar ook door haar: beiden!

Wat ik nog even niet begrijp is dat je mediation en maatschappelijk werk op een hoop gooit, terwijl het twee totaal verschillende beroepsgroepen zijn met een totaal andere doelstelling.

[ll2014]

Wij hebben echter het idee dat het tot veel onrust leidt bij het kind om zo vaak te wisselen van "woonplek". Na terugkomst bij de moeder is het kind structureel lastig en slaapt de eerste twee nachten merkbaar slechter.

Mijn ex zat ook te klagen dat dat bij haar gebeurde, gek genoeg gebeurde het niet als hij bij mij kwam. Blijkbaar was het aanpassen in de ene richting makkelijker dan in de andere.
Als je minder wisselingen wilt zou je ook kunnen kijken of je bijvoorbeeld een omgangsregeling van 1x in de twee weken een donderdag t/m maandag of zo kunt afspreken.
Dan heb je precies net zoveel minder wisselingen als bij je oplossing van 1x in de twee weken een weekend, en is de totale duur van de omvang niet echt veranderd.
Nu wordt het probleem helemaal naar de vader geschoven, en dat lijkt mij niet eerlijk.

[xanxion]

Wij hebben echter het idee dat het tot veel onrust leidt bij het kind om zo vaak te wisselen van "woonplek". Na terugkomst bij de moeder is het kind structureel lastig en slaapt de eerste twee nachten merkbaar slechter.

Mijn ex zat ook te klagen dat dat bij haar gebeurde, gek genoeg gebeurde het niet als hij bij mij kwam. Blijkbaar was het aanpassen in de ene richting makkelijker dan in de andere.
Als je minder wisselingen wilt zou je ook kunnen kijken of je bijvoorbeeld een omgangsregeling van 1x in de twee weken een donderdag t/m maandag of zo kunt afspreken.
Dan heb je precies net zoveel minder wisselingen als bij je oplossing van 1x in de twee weken een weekend, en is de totale duur van de omvang niet echt veranderd.
Nu wordt het probleem helemaal naar de vader geschoven, en dat lijkt mij niet eerlijk.

Weet je wat het is; in de meeste gevallen zou ik dit soort oplossingen toejuichen, en als dit soort suggesties gedaan worden dan kom je er ook wel uit. Maar wat doe je dan als je niet de kans krijgt om op een normale manier dit soort zaken kunt bespreken? (even los van alle praktische haken en ogen die eraan zitten, die vervolgens ook weer besproken moeten worden).

Misschien is het uiteindelijk wel beter dat een rechter een omgangsregeling vast gaat stellen; een buitenstaander die er objectief naar kijkt. En dan is er gewoon een situatie waar de ouders zich aan moeten houden, ipv een wekelijkse ruzie over vanalles en nog wat.

[ll2014]

Misschien is het uiteindelijk wel beter dat een rechter een omgangsregeling vast gaat stellen; een buitenstaander die er objectief naar kijkt. En dan is er gewoon een situatie waar de ouders zich aan moeten houden, ipv een wekelijkse ruzie over vanalles en nog wat.

Als beide partijen niet willen overleggen, dan zal dat ook de enige mogelijkheid zijn.
Verwacht overigens niet dat na een uitspraak van een rechter plotseling de wekelijkse ruzie weg is, en wat dat betreft spreek ik uit ervaring.
Een rechter zal nooit iets opleggen wat alle gevallen werkt en ideaal is.
Elke uitspraak kan op verschillende manieren uitgelegd worden.
Vergis je ook niet in de tijd die een procedure kan kosten, als partijen het oneens blijven.
Na een uitspraak van een rechter is er de mogelijkheid om in beroep te gaan, en als één van beide partijen zich door de uitspraak benadeeld voelt, zal dat waarschijnlijk ook gebeuren en voor je het weet ben je een paar jaar verder, nog even afgezien van de kosten die je daar aan hebt.
En dat objectief bekijken door een rechter kan je in veel gevallen ook vergeten.

Je zegt dat je een oplossing zoals ik voorstelde zou kunnen toejuichen, maar stelt dat dat niet te bespreken is.
Hebben jullie het geprobeerd? Uit je verhaal tot nu toe krijg ik namelijk het gevoel dat er eigenlijk gelijk aan de vader is gesteld dat hij maar omgang moet inleveren en dan is de vijandigheid natuurlijk onmiddellijk geïntroduceerd.
Zo'n overleg moet je ingaan op een neutrale wijze, hoe moeilijk dat ook is.
Zodra de andere partij de indruk krijgt dat er iets afgepakt wordt is een normale manier van bespreken uitgesloten.
Je kunt ook de ander je probleem voorleggen en vragen wat hij of zij als mogelijke oplossing ziet.
Natuurlijk heeft elke oplossing praktische problemen, daar zullen beide partijen in het belang van het kind concessies moeten doen.