Huwelijk lijkt over, wat nu?

[roro]

Hallo Allemaal,

Gisteravond kwam het hoge woord er bij mij vrouw uit. Ze wil ermee stoppen. Gevoel is weg. Daar was ik ook al bang voor en haar dus al een hele tijd haar ding laten doen, zodat ze weer goed in haar vel zou gaan zitten. Helaas niet geholpen... Ik heb nu een soort van geeist dat we het als laatste optie nog samen een oplossing gaan zoeken. Desnoods bij een therapeut. Jammer genoeg heb ik hier een hard hoofd in omdat ze eigenlijk al 1,5 jaar hiermee loopt...

Nu zijn er een paar dingen waar ik eigenlijk de hele ochtend al over aan het janken ben. Onze dochter van bijna 3(mijn oogappel, nu ik naar haar kijk schiet ik weer vol) en de angst voor een sociaal isolement.

Laat ik bij mijn dochter beginnen. Een echt papaskindje. Altijd getroost door papa en naar bed gebracht door mij. Bij huilen in de nacht, dan ben ik het die gaat troosten. Nu zei ik gisteren tegen mijn vrouw, mijn dochter is van mij. Dit beaamde ze ook door de door mij bovenstaande genoemde dingen. Ik hoop dus dat we hier uitkomen en dat ze bij mij komt. Werk kan geen reden zijn, werken beide fulltime en mijn vrouw in de avonden ook vaak omdat het werk anders niet afkomt. Ik heb daar geen last van en heb dus altijd de tijd voor mijn dochter. Parttime ook geen probleem voor mij en bij mijn vrouw willen ze dat liever niet.

Het tweede is het isolement. Jeugdvrienden heb ik eigenlijk niet. Wel een aantal collega's waar ik goed mee om kan gaan. Verder zijn het gemeenschappelijke vrienden, vaak ontstaan uit haar kant. Ik ben dus zo verschrikkelijk bang dit kwijt te raken.

Hebben jullie ideeën of gewoon goede raad? Dat kan ik nu wel even gebruiken...

[Casper]

Roro, welkom. Wordt geen Dwaze Vader .

Ik vind het idee van therapie heel goed. Zelfs als het niet zou werken krijg je daarmee meer houvast op je gevoelens. Het is in elke relatie wel eens mis, en in elke relatie wel eens een tijd lang mis. Als je een kindje hebt, moet de relatie totaal geherdefinieerd worden en dat is hardstikke moeilijk. Zeker nu jullie dochter nog zo klein is, zal dat niet makkelijk zijn.

Begin niet alvast de strijd om je dochter ("mijn dochter is van mij"). Dat is heel begrijpelijk, maar dat is niet de weg. Zo ziet je dochter het zeker niet: zij heeft beide ouders nodig.

Anderen vullen zeker aan.

[roro]

Hoi casper,

Bedankt voor je snelle bericht. Nee natuurlijk gaan we niet vechten om onze kleine meid. Dat was het eerste wat we zeiden over het eventuele niet slagen van therapie. Geluk dochter gaat voor alles. Hoo alleen dat het eens in de 2 weken wordt...

[roro]

Laatste zin moest zijn hoop dat het niet eens in de twee weken wordt

[Casper]

Daar ben ik heel blij om. Met zo'n prima instelling zouden jullie beiden de problemen in de relatie ook aan kunnen pakken. Heel veel succes....!

[roro]

Precies, mijn instelling is ook zo. Mijn vrouw ziet het alleen niet meer zitten. Zegt dat als broer en zus leven, zoals het nu een beetje is, niet gezond is en voor haar niet hoeft. Ik denk juist dat dat betekend dat je er nog aan kan werken. Of zie ik dat fout?

[roro]

Iemand nog ideeën voor therapeut in de omgeving Bodegraven?

[Condat47]

Roro,

Welkom en erg spijtig dat je relatie over lijkt te zijn.

Hebben jullie al aan co-ouderschap gedacht? Zo te horen willen jullie allebei het beste voor jullie dochter.

Therapie zou de relatie niet kunnen helpen maar wie weet kunnen jullie met behulp van een mediator wel tot goede afspraken komen.

Je hebt vast veel om over na te denken. Veel sterkte in de komende periode.

[roro]

Ja co ouderschap hoop ik dat het wordt. Alles voor onze dochter, maar niet dat ik haar weinig zie. Verder hoop ik in ieder geval dat we vrienden blijven mochten we de boel niet kunnen redden. Zou het zo jammer vinden. We wachten af....

[kiekiek]

Als je een kindje hebt, moet de relatie totaal geherdefinieerd worden en dat is hardstikke moeilijk. Zeker nu jullie dochter nog zo klein is, zal dat niet makkelijk zijn.

Anderen vullen zeker aan.

De komst van een kind of kinderen zet de relatie vaak zwaar onder druk, je bent niet de eerste en zeker niet de laatste die dat overkomt roro. De aandacht voor elkaar verschuift naar aandacht voor het kind, wat de relatie tot elkaar kan bekoelen.

Is het wellicht een optie voor jullie om een time-out periode in te gaan, waarbij een van de twee een bepaalde periode ergens anders gaat wonen, weg uit de situatie van bij elkaar wonen? Misschien dat dat meer duidelijkheid kan geven over gevoelens die er wel of niet zijn. Daarna kunnen jullie altijd nog een beslissing nemen om wel of niet met elkaar verder te gaan.

Schrijf beiden in die periode ook eens de positieve dingen van elkaar op en bespreek die achteraf.

[roro]

Is opzich ook een goed idee alleen wonen wij 2uur bij familie vandaan en kan je daar dus niet zomaar intrekken... maar ik zal in ieder geval alle opties open houden. Zelf als dat leidt tot leven als broer en zus. Ook dan heb je steun aan elkaar en kan het gezin doorgaan lijkt mij

[kiekiek]

Wellicht is het beter de familie in dit stadium niet te informeren en dat een van beiden (of beurtelings) een bepaalde periode in een chalet op een recreatiepark gaat wonen als afkoelings- en nadenkperiode, denk dan aan iets van 1 tot 2 maanden.

[roro]

Hoe zie je dat met het kind in gedachte?

[kiekiek]

Dat is aan jullie roro, maar als het met tijd in te delen is: fifty-fifty.

Mijn hex is ongeveer 12 jaar voor de scheiding al eens 6 weken weggeweest en uiteindelijk kwamen we toch weer bij elkaar. Bij ons heeft het uiteindelijk niet gewerkt, omdat karakters nou eenmaal moeilijk zijn te veranderen. Bij ons was het geen kwestie van dat het gevoel er niet meer was, maar vanwege botsende karakters en verschil van inzicht over de kinderen.

[roro]

Dan lijkt me het het beste dat mijn vrouw mag gaan nadenken. Ik ben niet degene die de stekker er eventueel uit wil trekken. Eerst komend weekend maar afwachten.