heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel

[Vader010]

Ex en ik zijn nu 2,5 jaar uit elkaar. 3 keer mediation geweest. alledrie door haar verbroken,
Ex wil ongeveer elk half jaar een andere zorgdeling. Laatste eis was 6 dagen bij vader en 8 bij moeder. Rechter heeft RVK er bij gehaald om advies te geven en advies aan ouders gegevenb om naar kinderen uit de knel te gaan.
Tijdens laatste gesprek bij RVK heeft ex opeens gezegd geen co-ouderschap meer te willen en geen 6/8 zorgdeling?

Intake gehad bij kinderen uit de knel. Ik zie er niets in. Ex speelt natuurlijk toneel en wil opeens graag in gesprek,
Zijn er mensen hier met ervaring met kinderen uit de knel? Wat raden jullie aan?

[Bertje]

Als je dit niet ziet zitten niet aan meedoen. Je poot stijf houden. Je moet niet overal in meegaan met je ex. Zij moet zich ook maar eens schikken. Wat zegt je advocaat?

[Danny54]

Hallo Vader010,

Ik kan je alleen aanraden om ten alle tijden mee te werken; gewoon naar Kinderen uit de Knel, er voor open staan, meeluisteren en meewerken. Je geeft zelf al aan dat je ex zelf alles afbreekt; laat haar dat patroon voortzetten, laat haar die kant van haarzelf zien bij de hulpverlening.

Of er liggen twee ouders dwars... of er ligt er eentje dwars, en de ander staat open voor hulp en advies.

Ik raad iedereen aan om de rustige, meewerkende ouder te zijn.

[Vader010]

mijn advoc is voorstander v kinderen uit de knel

[Bertje]

Dan moet je het denk ik gaan doen.

[kiekiek]

In het belang van de kinderen ... doen!

[Oma Tobben]

Mijn zoon en zijn ex 'moesten' van Jeugdzorg ook naar de Knel-club. Ex speelde ook prachtig toneel, loog de hele boel bij elkaar en speelde overtuigend de bezorgde moeder. Verder waren alle -elkaar in diverse gradaties hatende- ex-echtparen het aan het einde over één ding eens : dit was wel het meest onnutte wat ze tot nu toe hadden gedaan. Er wordt door de Knel-club geproclameerd dat ze het laatste redmiddel zijn en dat ze de ouders laten inzien hoeveel verdriet ze hun kinderen berokkenen. Jeugdzorg zei dat de Knel-club onder psychiatrie valt, dus ik had nog een beetje hoop dat ze het Ouderverstotings-gedrag van ex zouden doorzien.
Maar nee.

Ze draaiden keurig hun programma af, maar interesseerden zich niet in het minst voor het onderkennen van eventuele persoonlijkheidsstoornissen. Naar mijn idee is het gehalte van die stoornissen bij zo'n laatste-redmiddel therapie bijzonder hoog. Geestelijk gezonde mensen doen hun kinderen al die ellende van ouderverstoting toch niet aan? Dus alle oefeningen om de exen beter over de ander te laten denken, om goede herinneringen op te halen en om op het kinder-stoeltje te gaan zitten om zo te doorvoelen hoe ellendig het kind zich voelt bij ruzie en lelijke woorden... niet besteed aan de ouderverstotende narcisten, borderliners, sociopaten...

De kinderen moesten een film maken, daarin verwoorden of verbeelden hoe de ruzie tussen pappie en mammie ze verdriet deed. De film was door de therapeuten aangekondigd als een echte tearjerker, niemand zou het droog houden, zeiden ze, dat was bij elke groep raak.
Nou, de kinderen hadden een film gemaakt, hoor! Een boel gegiechel en geen woord over hun diepe innerlijk. Een aanfluiting. De kinderen gingen er wel graag heen, overigens.

Knel-therapie helpt het meest voor de therapeuten, die fijn allerlei gevallen doorgestuurd krijgen en dapper volhouden dat ze prima resultaten boeken. Ze moeten tenslotte ook hun boterhammetjes verdienen!

Waar het ook voor helpt, is voor de verstoters. Die vinden vriendinnen voor het leven bij Knel. Zielsverwanten, die in hetzelfde schuitje zitten. Alhoewel, met hun persoonlijkheidsstoornissen, is vriendschap voor het leven ook weer niet erg waarschijnlijk...

Ondanks het volslagen onnutte van Knel, raad ik je toch aan om te gaan. Anders word je later verweten dat je niet hebt meegewerkt en de instanties hebben aan zoiets genoeg om de 'schuld' bij beide ouders te leggen. Ouderverstoting komt immers niet in hun woordenboek voor, ze blijven hameren op 'Waar twee vechten hebben twee schuld' en dat kunnen ze, als je niet gaat, mooi bewijzen.

Kijk ook eens op facebook bij (h)erken ouderverstoting.

[Vader010]

bedankt oma tobben

[ll2014]

Als je dit niet ziet zitten niet aan meedoen. Je poot stijf houden. Je moet niet overal in meegaan met je ex. Zij moet zich ook maar eens schikken. Wat zegt je advocaat?

Dit mag je denken, maar niet doen.
Niet meewerken van vaders heeft nog nooit iets positiefs opgeleverd voor vaders.
Moeders komen er helaas vaak wel mee weg.

[Bertje]

Maar het komt er gewoon op neer dat je altijd maar naar de poppen van je ex moet dansen. Dit vind ik zo zuur he.
Je moet wel in het belang van de kinderen denken maar is dit in het belang van de kinderen? Nou ex wilt een strijd aangaan en niet de kinderen, die willen gewoon een normalen omgang met vader hebben. Door hun moeder wordt dit gewoon gestaakt ik snap niet dat een rechter hier niet doorheen prikt.

[Oma Tobben]

Bertje, wie heeft gezegd dat het eerlijk is? Het bestaan van deze site duidt er juist op dat het verre van eerlijk is! En natuurlijk is het absoluut niet in het belang van de kinderen en je hebt helemaal gelijk, het is te zot voor woorden dat de instanties, inclusief de rechterlijke macht, zo verschrikkelijk achterlopen op de feiten.
We krijgen in Nederland een volgende generatie kinderen van gescheiden ouders die niet 'normaal' zijn opgegroeid, die geen of weinig contact hebben gehad met één van hun ouders, of hebben ingestampt gekregen van de éne ouder dat de andere niet deugt. Hoeveel kinderen komen hier ongeschonden uit? Hoeveel kinderen overleven geestelijk gezond de indoctrinatie van een één persoons sekte?

Maar tot de dag dat de Dwaze Vaders, als voortrekker in deze problematiek, en (h)erken ouderverstoting en KOPS (kinderen en ouders problemen door scheiding) en Jeugdzorg=kinderhandel (allemaal te vinden op facebook, daar zijn verwoede discussies gaande en worden ook ontmoetingsdagen e.d. georganiseerd), tot al deze clubs eindelijk doordringen tot de gesloten gelederen van instanties en rechtspraak, doe je er verstandig aan, voor je eigen geluk en dat van de zoon, je braaf te conformeren aan wat er van je verlangd wordt. Want jammer genoeg is er nog een lange weg te gaan in Nederland voor het licht doorbreekt in de achterkamertjes van jeugdbescherming en justitie.

[Condat47]

Oma Tobben heeft helemaal gelijk.

Op het moment dat er ECHT een strijd aan de gang is (al komt deze strijd maar van 1 kant)
heb je maar 2 keuzes: of je gaat linksom en staakt de strijd door je terug te trekken en niet mee te gaan in programma's als 'ouderschap blijft' of 'Kinderen uit de knel' of welke maatregel dan ook. Dit heeft tot gevolg dat je dus je kind niet meer gaat zien. Dit geeft rust in het gezin van vader en in het gezin van moeder maar moeder zal altijd tegen het kind zeggen 'zie je wel: vader wil niet' of wat dan ook.

of je gaat rechtsom en gaat de strijd aan met moeder waarvan je de uitkomst niet gaat weten maar vaak negatief uitvalt. Als je geen gesubsidieerde rechtshulp ontvangt kost vader dit handen vol met geld (je spreekt zo over duizenden euro's want iedere reactie richting ex, telefonisch of per mail, kost je geld). Zodra het een rechtszaak is kost het je al helemaal veel geld. Buiten het geld vinden trajecten als 'kinderen uit de knel' enz. vaak plaats in jou werkuren dus kun je ook nog eens een hoop verlof opnemen en er is geen enkele borging dat moeder nu WEL gaat meewerken. Alle frustratie's enz. nog maar niet een meegerekend en nu draait moeder het verhaal richting kind gewoon de andere kant op: zie je wel: vader blijft maar vervelend, lastig, strijden. Dit heeft ook zo zijn weerslag op het kind.

Welke keuze je ook maak: het zal in de ogen van moeder (en vaak ook de omgeving) NOOIT de juiste zijn!

En om die reden hebben wij er voor gekozen de strijd te staken, hoe triest en verschrikkelijk we dit ook vinden want we hebben het gevoel gewoon een kind kwijt te zijn en hebben dus te maken met een rouwproces en zeer veel frustratie's, maar hierdoor kunnen we wel verder met ons eigen leven anders zouden we er letterlijk aan kapot gaan. Zowel financieel al emotioneel.

Op het moment dat er dus nog contact is met het kind zou ik er altijd voor kiezen om te proberen een weg te vinden om te communiceren met moeder hoe moeilijk dat ook is want zodra moeder het contact tussen vader en kind verbreekt ben je verloren en verlies je dus alles.

[Bertje]

Jullie hebben helemaal gelijk . Daarom ga ik ook niet meer in die soapserie van mn ex mee klaar. Ik heb geluk dat ik een advocaat heb en toevoeging krijg. Mijn ex volgens mij ook maar dat is niet mijn probleem.

Ik ben niet zo dat ik naar de poppen van mijn ex ga dansen. Hoe dan ook het moet gewoon stoppen dat die moeders steeds hun zin krijgen en steeds in hun gezeur meegaan , niet bang zijn dat je je kind niet meer mag zien. Kunnen zij toch niet bepalen. Wees een vent dan haal je kind gewoon op bij je hex. Ik stap gewoon op hoge poten naar mijn ex en zij geeft mijn kind gewoon mee. IK bepaal toch echt wel hoe ik mijn leven laat lopen en niet zij. Ik zou wel eens willen zien of ik mijn kind niet meer mee krijg.

[Vader010]

ik heb besloten om mee te doen aan kinderen uit de knel. Dat begint pas later dit
jaar dus de huidige zorgdeling loopt gewoon door en mijn kind heeft voorlopig zijn
hoofdverblijf op mijn adres

[ll2014]

niet bang zijn dat je je kind niet meer mag zien. Kunnen zij toch niet bepalen. Wees een vent dan haal je kind gewoon op bij je hex.

Als jouw houding zo agressief is, zal de rechter al snel de moeder gelijk geven.
Ze hoeft maar te stellen dat ze geïntimideerd wordt door jou....
Eerlijk is dat misschien niet, maar zo werkt het wel. Daar help jouw macho gedrag echt niet, maar werkt het eerder tegen.