Bertje, je moet maar doen wat jij denkt te moeten doen. Je vriendin lekker laten uitslapen en daarom je kind even niet willen. Op hoge poten naar je ex gaan en je kind opeisen. Vooral niet meewerken met de instanties, omdat je vindt dat ze verkeerd bezig zijn. Je zoons eventuele medische conditie bij voorbaat onder de tafel vegen.
Je hebt hier van diverse kanten gehoord dat je totaal verkeerd bezig bent, tenminste, als je er prijs op stelt dat je contact blijft houden met je zoon.
Jij wilt, als een moderne Don Quichotte, met vliegende vaandels en slaande trom en een totaal gebrek aan realiteitszin, met een bord voor je kop een éénmansoorlog tegen het systeem beginnen. Luister vooral niet naar de ervaringsdeskundigen, aan wie je toch raad hebt gevraagd.
Doe maar lekker stoer. Jij weet alles beter. Succes.
heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
-
Oma Tobben
- Zeer gewaardeerde schrijver
- Berichten: 35
- Lid geworden op: 16 jun 2015, 11:26
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Dank u wel voor uw bericht oma Tobben! Ik ben niet degene die steeds naar de poppetjes van mijn ex danst. Ik heb het helemaal gehad met het rechtssysteem. Ik weet ook wel ik kan dit niet alleen veranderen maar als we zo doorgaan blijft het zo en veranderd er niks. Die moeders moeten eens uit het gezag gezet worden.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Beste Bertje,
Ik probeer het nog 1 keer.
Mocht je toevallig denken dat moeder je je kind niet kan afpakken dan heb je het mis:
Ik zal je even schetsen hoe het bij ons is gegaan.
Wij hadden een normale regeling met 1 x per 14 dagen een weekend slapen.
Dat is anderhalf jaar perfect gegaan tot er op een dag een discussie aan de deur ontstond.
Als reactie op de discussie heeft moeder een mail verzonden dat zij niet wilde dat wij het kind kwamen ophalen want ze had behoefte aan rust.
In zo'n geval kan je twee dingen doen: of je gaat toch op hoge poten naar moeder toe (die er overigens voor zorgt dat ze met het kind niet thuis is en voor een nachtje ergens anders gaat slapen). En als je toch blijft wachten belt ze gewoon iedere keer als jij je gezicht laat zien de politie dat ze zich bedreigt voelt (wordt je vanzelf door de politie gesommeerd om te verdwijnen). Of optie twee, je houdt je rustig en spand direct een zaak aan tegen moeder.
Wij hebben voor optie 2 gekozen. Wij konden dus perfect aantonen dat de omgangsregeling altijd goed heeft gelopen en dat er geen problemen waren. Je denk: de rechter gaat hier vast niet in mee. Maar wat doet moeder: die geeft aan dat er een communicatie probleem is tussen vader en moeder (hier is een rechter zeer gevoelig voor) en laat de omgangsregeling opschorten tot na een programma als 'kinderen uit de knel of ouderschap blijft'. Op werkelijk elke brief die wij sturen om de omgangsregeling terug op te starten weigert ze gewoon te reageren. Ondertussen heb je je kind al in geen maanden gezien en maanden worden zo maar een jaar. Instantie probeert de omgangsregeling terug op te starten maar moeder wil EERST dat het volledige programma doorlopen is, en ze krijgt haar zin bij de instantie. Zo'n programma duurt minimaal negen maanden (ondertussen ben je bijna twee jaar verder en heb je je kind al twee jaar niet gezien). Ze wil dan alleen maar mee werken als je je kind via een omgangshuis weer gaat zien maar wil jij dat. Wil jij je kind confronteren met een omgangshuis en je laten behandelen als een crimineel. Je mag dan heel even je kind zien onder begeleiden. Wil jij je kind dat aan doen? Wij hebben hier niet voor gekozen en als reactie van het stoppen van het traject verhoogd moeder de kinderalimentatie. Nu kan je de volledige behoefte van je kind gaan betalen want de omgangsregeling is al een tijd niet meer toegepast. Vervolgens schrijft moeder een brief naar de rechtbank dat vader het kind niet meer wil zien want hij is getopt met het traject en vraagt aan de rechter om een onderzoek in te stellen naar het belang van een omgangsregeling tussen vader en kind. En zo zie jij je kind zo maar twee jaar niet meer en is er ook geen enkel zicht op een toekomstige omgangsregeling. Telefoonnummer is gewoon geblokkeerd dus bellen kunnen we ook niet. Kind is overigens al zo bewerkt dat hij vader als kwade boeman ziet en zegt tegen kinderpsycholoog dat hij niet meer naar vader wil en zeker niet wil blijven slapen. Moeder geeft natuurlijk aan dat ze het niet over haar hart kan verkrijgen een kind naar de vader te sturen die zelf niet wil. Het kind is vijf jaar!
Het is echt zeer eenvoudig voor de moeder om de omgangsregeling eerst op te schorten om vervolgens helemaal stil te laten zetten. Ze weet vast ook als geen ander hoe jou reactie is en dat jij je snel boos maakt. Van deze reactie kan ze perfect gebruik maken.
Het verbaast me overigens dat jij op dit moment je kind nog ziet na je verhaal dat jij vreemd bent gegaan tijdens de zwangerschap en moeder in feite in de steek heb gelaten en alles wat er daarna is gebeurd. Respect juist voor deze moeder die nog steeds haar best doet om met een niet meewerkende vader toch een omgangsregeling te behouden. Kennelijk ziet moeder het belang van het kind WEL in.
Roep dus niet zo maar dat moeder het toch niet kan maken om je kind af te nemen want dat kan ze wel!
Ik probeer het nog 1 keer.
Mocht je toevallig denken dat moeder je je kind niet kan afpakken dan heb je het mis:
Ik zal je even schetsen hoe het bij ons is gegaan.
Wij hadden een normale regeling met 1 x per 14 dagen een weekend slapen.
Dat is anderhalf jaar perfect gegaan tot er op een dag een discussie aan de deur ontstond.
Als reactie op de discussie heeft moeder een mail verzonden dat zij niet wilde dat wij het kind kwamen ophalen want ze had behoefte aan rust.
In zo'n geval kan je twee dingen doen: of je gaat toch op hoge poten naar moeder toe (die er overigens voor zorgt dat ze met het kind niet thuis is en voor een nachtje ergens anders gaat slapen). En als je toch blijft wachten belt ze gewoon iedere keer als jij je gezicht laat zien de politie dat ze zich bedreigt voelt (wordt je vanzelf door de politie gesommeerd om te verdwijnen). Of optie twee, je houdt je rustig en spand direct een zaak aan tegen moeder.
Wij hebben voor optie 2 gekozen. Wij konden dus perfect aantonen dat de omgangsregeling altijd goed heeft gelopen en dat er geen problemen waren. Je denk: de rechter gaat hier vast niet in mee. Maar wat doet moeder: die geeft aan dat er een communicatie probleem is tussen vader en moeder (hier is een rechter zeer gevoelig voor) en laat de omgangsregeling opschorten tot na een programma als 'kinderen uit de knel of ouderschap blijft'. Op werkelijk elke brief die wij sturen om de omgangsregeling terug op te starten weigert ze gewoon te reageren. Ondertussen heb je je kind al in geen maanden gezien en maanden worden zo maar een jaar. Instantie probeert de omgangsregeling terug op te starten maar moeder wil EERST dat het volledige programma doorlopen is, en ze krijgt haar zin bij de instantie. Zo'n programma duurt minimaal negen maanden (ondertussen ben je bijna twee jaar verder en heb je je kind al twee jaar niet gezien). Ze wil dan alleen maar mee werken als je je kind via een omgangshuis weer gaat zien maar wil jij dat. Wil jij je kind confronteren met een omgangshuis en je laten behandelen als een crimineel. Je mag dan heel even je kind zien onder begeleiden. Wil jij je kind dat aan doen? Wij hebben hier niet voor gekozen en als reactie van het stoppen van het traject verhoogd moeder de kinderalimentatie. Nu kan je de volledige behoefte van je kind gaan betalen want de omgangsregeling is al een tijd niet meer toegepast. Vervolgens schrijft moeder een brief naar de rechtbank dat vader het kind niet meer wil zien want hij is getopt met het traject en vraagt aan de rechter om een onderzoek in te stellen naar het belang van een omgangsregeling tussen vader en kind. En zo zie jij je kind zo maar twee jaar niet meer en is er ook geen enkel zicht op een toekomstige omgangsregeling. Telefoonnummer is gewoon geblokkeerd dus bellen kunnen we ook niet. Kind is overigens al zo bewerkt dat hij vader als kwade boeman ziet en zegt tegen kinderpsycholoog dat hij niet meer naar vader wil en zeker niet wil blijven slapen. Moeder geeft natuurlijk aan dat ze het niet over haar hart kan verkrijgen een kind naar de vader te sturen die zelf niet wil. Het kind is vijf jaar!
Het is echt zeer eenvoudig voor de moeder om de omgangsregeling eerst op te schorten om vervolgens helemaal stil te laten zetten. Ze weet vast ook als geen ander hoe jou reactie is en dat jij je snel boos maakt. Van deze reactie kan ze perfect gebruik maken.
Het verbaast me overigens dat jij op dit moment je kind nog ziet na je verhaal dat jij vreemd bent gegaan tijdens de zwangerschap en moeder in feite in de steek heb gelaten en alles wat er daarna is gebeurd. Respect juist voor deze moeder die nog steeds haar best doet om met een niet meewerkende vader toch een omgangsregeling te behouden. Kennelijk ziet moeder het belang van het kind WEL in.
Roep dus niet zo maar dat moeder het toch niet kan maken om je kind af te nemen want dat kan ze wel!
-
Oma Tobben
- Zeer gewaardeerde schrijver
- Berichten: 35
- Lid geworden op: 16 jun 2015, 11:26
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Condat, respect voor je poging om tot Bertje door te dringen, maar ik ben bang dat hij blijft geloven dat hem dit niet zal overkomen.....
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Zou ik dat omgekeerd als vader ook kunnen of is alles dan plotseling toch anders?Condat47 schreef:Roep dus niet zo maar dat moeder het toch niet kan maken om je kind af te nemen want dat kan ze wel!
Niet dat ik dat wil trouwens, want een lang weekend rust eens in de twee weken is ook wat waard, maar ik vraag me wel af of er dan op dezelfde manier wordt geoordeeld.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Oma Tobben , ik wil best geloven dat ik het niet allemaal goed doe. Ik ben alleen van mening dat vaders altijd nogal makkelijk opzij geschoven worden en moeten we dat blijven accepteren? Ja want anders houden de moeders kinderen bij vader weg. Nou ik wil gewoon laten zien dat dit niet doorgaat bij mij! Mijn ex durft dat niet eens!
En het makkelijkste is ook wel om te zeggen vanwege de kostenpost die aan advocaten en rechtszaken vasthangt geven we onze moed maar op. Het is zo wanneer je financiële situatie het niet toelaat krijg je toevoeging. Je kan hier ook peiljaar verlegging voor aanvragen.
Zo heeft ieder zijn eigen mening overal over!
Er zijn ook opa's en oma's die de (ex)schoonkinderen zwart lopen te maken, maar ondertussen wel de kleinkinderen willen zien. IK kan me dit goed voorstellen maar snap ook dat de (ex)schoonkinderen dit proberen tegen te houden, waardoor de omgang wordt bemoeilijkt. Iedere ouder trekt altijd partij voor zijn eigen kind. Ik heb ook moeite ermee dat mijn ex schoonmoeder gewoon mag oppassen op mijn kleine en dat mijn moeder geen band met mijn zoon heeft. Zij heeft het eerste jaar zowat volledig moeten missen omdat mijn ex de kleine weigerde mee te geven. Ik pik dit niet meer! Ik wordt gewoon zwart gemaakt tegenover mijn eigen kind. Mijn moeder heeft genoeg verdriet ervan gehad, ik moet alles maar proberen van visite en bezoeken aan mijn familie met mijn zoon in de geplande weekenden te doen die door mijn ex zijn bepaald ! Ik vind dit zo zuur daarom zou ik de rollen eens willen omdraaien dat mijn ex een weekend per 14 dagen onze zoon heeft kijken of ze dan nog zo er tegenaan kijkt van dit is voldoende.
En het makkelijkste is ook wel om te zeggen vanwege de kostenpost die aan advocaten en rechtszaken vasthangt geven we onze moed maar op. Het is zo wanneer je financiële situatie het niet toelaat krijg je toevoeging. Je kan hier ook peiljaar verlegging voor aanvragen.
Zo heeft ieder zijn eigen mening overal over!
Er zijn ook opa's en oma's die de (ex)schoonkinderen zwart lopen te maken, maar ondertussen wel de kleinkinderen willen zien. IK kan me dit goed voorstellen maar snap ook dat de (ex)schoonkinderen dit proberen tegen te houden, waardoor de omgang wordt bemoeilijkt. Iedere ouder trekt altijd partij voor zijn eigen kind. Ik heb ook moeite ermee dat mijn ex schoonmoeder gewoon mag oppassen op mijn kleine en dat mijn moeder geen band met mijn zoon heeft. Zij heeft het eerste jaar zowat volledig moeten missen omdat mijn ex de kleine weigerde mee te geven. Ik pik dit niet meer! Ik wordt gewoon zwart gemaakt tegenover mijn eigen kind. Mijn moeder heeft genoeg verdriet ervan gehad, ik moet alles maar proberen van visite en bezoeken aan mijn familie met mijn zoon in de geplande weekenden te doen die door mijn ex zijn bepaald ! Ik vind dit zo zuur daarom zou ik de rollen eens willen omdraaien dat mijn ex een weekend per 14 dagen onze zoon heeft kijken of ze dan nog zo er tegenaan kijkt van dit is voldoende.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Zou ik dat omgekeerd als vader ook kunnen of is alles dan plotseling toch anders?
Niet dat ik dat wil trouwens, want een lang weekend rust eens in de twee weken is ook wat waard, maar ik vraag me wel af of er dan op dezelfde manier wordt geoordeeld.
Dat vraag ik me ook af? Kan een vader dit ook maken dan?
Niet dat ik dat wil trouwens, want een lang weekend rust eens in de twee weken is ook wat waard, maar ik vraag me wel af of er dan op dezelfde manier wordt geoordeeld.
Dat vraag ik me ook af? Kan een vader dit ook maken dan?
-
Oma Tobben
- Zeer gewaardeerde schrijver
- Berichten: 35
- Lid geworden op: 16 jun 2015, 11:26
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Op (h)erken ouderverstoting op facebook kom je genoeg moeders tegen die hun kinderen nooit meer zien. Dan is de vader dus de verstoter. Dat zijn de schrijnende gevallen, waarin de vader of moeder zó zwart is gemaakt door de andere ouder, dat er geen enkel contact meer is. Volgens mij hebben verstotende ouders een persoonlijkheids-stoornis, of een erg laag zelfbeeld, anders probeer je je ex niet te treffen door middel van de kinderen, ongeacht het verdriet dat je kinderen daar van hebben.
Dan heb je ook nog de gevallen waarin de vader het gezag heeft en de moeder een bezoekregeling heeft. Dat komt ook voor, maar niet vaak. Meestal is er gezamenlijk gezag en een -min of meer eerlijke- omgangsregeling. Loopt dit spaak, dan houdt moeder meestal het gezag en vader krijgt de kinderen een kort weekendje per veertien dagen en mag de instanties daarvoor op zijn blote knietjes danken. Je moet het als moeder wel gruwelijk en aanwijsbaar bont maken om je kinderen grotendeels kwijt te raken, terwijl je als vader soms totaal niets verkeerd doet en aan al hun onzin-therapieen en andere verzinsels meewerkt, maar een ex hebt die mooi toneel speelt en nèt-echt kan huilen. Dan wordt al gauw beslist dat zo'n ruzie-omgeving slecht is voor het kind, dat het kind rust nodig heeft, en dus grotendeels bij het lieve, huilende moedertje moet blijven.
Moeders winnen bijna altijd.
Dan heb je ook nog de gevallen waarin de vader het gezag heeft en de moeder een bezoekregeling heeft. Dat komt ook voor, maar niet vaak. Meestal is er gezamenlijk gezag en een -min of meer eerlijke- omgangsregeling. Loopt dit spaak, dan houdt moeder meestal het gezag en vader krijgt de kinderen een kort weekendje per veertien dagen en mag de instanties daarvoor op zijn blote knietjes danken. Je moet het als moeder wel gruwelijk en aanwijsbaar bont maken om je kinderen grotendeels kwijt te raken, terwijl je als vader soms totaal niets verkeerd doet en aan al hun onzin-therapieen en andere verzinsels meewerkt, maar een ex hebt die mooi toneel speelt en nèt-echt kan huilen. Dan wordt al gauw beslist dat zo'n ruzie-omgeving slecht is voor het kind, dat het kind rust nodig heeft, en dus grotendeels bij het lieve, huilende moedertje moet blijven.
Moeders winnen bijna altijd.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Ik denk dat als iemand de kind(s) weg houdt bij de niet-verzorgende ouder dat er vaak spraken is van een vorm van narcisme.
Het blijft gewoon ontzettend lastig om daar tegen te vechten.
Het blijft gewoon ontzettend lastig om daar tegen te vechten.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
de verzorgende ouder is officieel toch de ouder waar het kind hoofdverblijf heeft? Dat is namelijk al 2,5 jaar bij mij.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Dat dacht ik ook, gek genoeg moet ik als verzorgende ouder nog steeds KA betalen voor de omgangsregeling van moeders, vreemde onrechtvaardige wereld is dit toch...Vader010 schreef:de verzorgende ouder is officieel toch de ouder waar het kind hoofdverblijf heeft?
Moeders zou toch ook eens een cent moeten uitgeven aan haar zoon, of ze zou eens een volledige baan moeten accepteren...
Nee, dat kan niet in dit land, rechters leggen moeders zoveel mogelijk in de watten.
Maar ben al lang blij dat mijn zoon bij mij woont.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Ik vind het belachelijk dat je alimentatie voor je kind aan je ex moet betalen als die daar niet eens woont. dat alimentatie gebeuren moeten ze gewoon eens om de zoveel tijd herzien. Mijn ex is gewoon een stuk meer gaan verdienen en nog steeds betaal ik haar, terwijl wij een huurwoning hebben en zij een koophuis onder dr kont. Wij kunnen niet kopen , zij wel blijkt toch dat ze poen genoeg heeft.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Bertje, wil je mijn stuk eens lezen wat ik een aantal jaren geleden heb geschreven.
Als je als vader instemt met een scheiding en je kinderen krijgen de hoofdverblijfplaats bij de moeder toegewezen ben je aan haar grillen overgeleverd. Het zijn grillen die een enorme werkgelegenheid met zich meebrengt over de ruggen van kinderen waar het in de basis niet om draait.
Ik heb geen ervaring met de knel club. Wel met een omgangshuis, het meest vernederende wat een verstoten ouder kan overkomen en gezien het schrijven van oma Tobben zal de uitwerking wel hetzelfde zijn.
Als je als vader instemt met een scheiding en je kinderen krijgen de hoofdverblijfplaats bij de moeder toegewezen ben je aan haar grillen overgeleverd. Het zijn grillen die een enorme werkgelegenheid met zich meebrengt over de ruggen van kinderen waar het in de basis niet om draait.
Ik heb geen ervaring met de knel club. Wel met een omgangshuis, het meest vernederende wat een verstoten ouder kan overkomen en gezien het schrijven van oma Tobben zal de uitwerking wel hetzelfde zijn.
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Omdat er op internet maar weinig referenties over KINDEREN UIT DE KNEL te vinden zijn vindt ik het wel belangrijk dat er ook resultaten naar boven komen in google die anders zijn dan door het Lorentzhuis zelf geschreven.
Ik heb meegedaan aan het traject Kinderen uit de Knel.
Dit werd door de rechtbank verplicht.
De cursus begon in mijn ogen best positief. je kreeg huiswerk mee in de vorm van hand outs en er werd gericht stof behandeld.
Al snel begonnen er gezinnen af te vallen om vage redenen. Dit maakt natuurlijk voor mij persoonlijk niks uit, maar voor het groep proces wel degelijk. Daarna werd het alleen maar minder. de groep werd steeds kleiner waardoor je de opdrachten praktisch steeds met dezelfde mensen deed. Er werd geen huiswerk meer meegegeven, en de angel was er al snel uit.
Wat men doet is heel intensief met je aan de slag gaan op het moment dat er licht aan het eind van de tunnel is, maar zodra ze inzien dat het gewenste effect niet behaald gaat worden steken ze er ook geen energie meer in.
De opdrachten bij KINDEREN UIT DE KNEL, zijn voor volwassenen behoorlijk kinderachtig. Het heeft veel met role playing te maken waarbij 2 ouders in het midden moeten gaan zitten en zich voor moeten stellen dat ze kind zijn. Ik persoonlijk hou daar helemaal niet van. De andere moeten dan een hekel punt bespreken, wat natuurlijk uitdraait in een ruzie. de zogenaamde kinderen moeten daar dan hun reactie opgeven.
Realiteit bij mij is dat ik geen ruzie maak waar mijn kinderen bij zijn dus ik begrijp de methode niet. Maar terwijl je een hekel punt bespreekt, wat al moeilijk genoeg is, zie je dus constant mensen daarop reageren. dat maakt het heel ingewikkeld.
Dan de kinderen.
Daar wordt van te voren duidelijk over gezegd dat je daarmee niet over de cursus en activiteiten mag communiceren. Dat zou beter voor ze zijn en ze niet beinvloeden. de kinderen presenteren in de voorlaatste sessie een werkje/video/watdanook aan de ouders. de essentie daarvan is het weergeven van hun visie of mening over de situatie.
Daarover wordt gezegd dat ze dat ongedwongen mogen doen. Er wordt (zo gezegd) niet therapeutisch met de kinderen gewerkt. Echter de praktijk is natuurlijk dat kinderen niet uit zichzelf een presentatie gaan maken over de situatie van hun gescheiden ouders. Kinderen worden wel degelijk gestuurd. En als het niet bevalt hoe ze hun presentatie willen geven, dan worden ze (in mijn geval) apart genomen van de groep en verteld hoe ze het wel moeten doen. Waardoor het bijna heeft uitgedraaid op een traumatische ervaring.
De achterban.
In de intake wordt je verteld dat je je achterban mee moet nemen, deze gaan ook actief deelnemen aan de cursus. Uiteindelijk komt het niet verder dan bespreek het met je achterban.
De intentie van de cursus is helemaal goed. Ik denk ook dat dit voor sommige gevallen heel goed kan werken. Maar dat zijn wel de gevallen waarbij geen of hele milde ruzies aan de hand zijn. Ook is het een vereiste dat je er echt wel voor openstaat om de strijdbijl te begraven. En je moet allebei in staat zijn om een goeie discussie te voeren.
Heb je dus keiharde ruzie, kan 1 van jullie 2 niet normaal communiceren? dan is het bij voorbaat een kansloos verhaal.
De kinderen hebben helemaal geen toegevoegde waarde in dit traject, anders dan dat ze constant als breekijzer of eerder 'mes op de keel' worden ingezet om de cursus kracht bij te zetten. O jullie komen er niet uit? wat denk je dat dat met het kind doet? O jullie gebruiken verwijtende taal? wat denk je dat het met dat kind doet?
Waar eerlijkheidshalve heus wel een kern in zit, maar de situaties zijn zo gecompliceerd dat het daarmee ook niets oplost.
Het Kost de kinderen onnodig veel tijd waardoor ze school missen en of tijd missen om huiswerk te maken. O ja, dat mogen ze ook daar doen.... (niet echt realistisch)
Mijn ervaring is dat ik het allemaal heel zweverig vond. Het is voornamelijk een tijdverspilling geweest. De cursus kwam heel rommelig over met een goede start maar daarna zakte het in.
Wel heb ik goeie gesprekken gehad met de begeleiding van de volwassenen. Het is niet dat die mensen niets kunnen, maar de methode is vanuit een ideaal beeld wat in de praktijk zo surrealistisch is, dat het vanaf het begin al kansloos is.
En daar waar het wel heeft of leek te gaan werken, was die werking van korte duur.
Ik zou Kinderen uit de Knel een 2 als cijfer geven.
Wat ik oprecht heel jammer vindt want ik had stiekem gehoopt dat het ideaal beeld echt zou werken.
De praktijk is dat ik uiteindelijk verder van huis ben dan ik was, en dat mijn kind door de lange periode waarover de cursus wordt uitgesmeerd een flinke deuk in studie/ onderwijs heeft opgelopen (waardoor in de toekomst benadeeld is).
Ik heb meegedaan aan het traject Kinderen uit de Knel.
Dit werd door de rechtbank verplicht.
De cursus begon in mijn ogen best positief. je kreeg huiswerk mee in de vorm van hand outs en er werd gericht stof behandeld.
Al snel begonnen er gezinnen af te vallen om vage redenen. Dit maakt natuurlijk voor mij persoonlijk niks uit, maar voor het groep proces wel degelijk. Daarna werd het alleen maar minder. de groep werd steeds kleiner waardoor je de opdrachten praktisch steeds met dezelfde mensen deed. Er werd geen huiswerk meer meegegeven, en de angel was er al snel uit.
Wat men doet is heel intensief met je aan de slag gaan op het moment dat er licht aan het eind van de tunnel is, maar zodra ze inzien dat het gewenste effect niet behaald gaat worden steken ze er ook geen energie meer in.
De opdrachten bij KINDEREN UIT DE KNEL, zijn voor volwassenen behoorlijk kinderachtig. Het heeft veel met role playing te maken waarbij 2 ouders in het midden moeten gaan zitten en zich voor moeten stellen dat ze kind zijn. Ik persoonlijk hou daar helemaal niet van. De andere moeten dan een hekel punt bespreken, wat natuurlijk uitdraait in een ruzie. de zogenaamde kinderen moeten daar dan hun reactie opgeven.
Realiteit bij mij is dat ik geen ruzie maak waar mijn kinderen bij zijn dus ik begrijp de methode niet. Maar terwijl je een hekel punt bespreekt, wat al moeilijk genoeg is, zie je dus constant mensen daarop reageren. dat maakt het heel ingewikkeld.
Dan de kinderen.
Daar wordt van te voren duidelijk over gezegd dat je daarmee niet over de cursus en activiteiten mag communiceren. Dat zou beter voor ze zijn en ze niet beinvloeden. de kinderen presenteren in de voorlaatste sessie een werkje/video/watdanook aan de ouders. de essentie daarvan is het weergeven van hun visie of mening over de situatie.
Daarover wordt gezegd dat ze dat ongedwongen mogen doen. Er wordt (zo gezegd) niet therapeutisch met de kinderen gewerkt. Echter de praktijk is natuurlijk dat kinderen niet uit zichzelf een presentatie gaan maken over de situatie van hun gescheiden ouders. Kinderen worden wel degelijk gestuurd. En als het niet bevalt hoe ze hun presentatie willen geven, dan worden ze (in mijn geval) apart genomen van de groep en verteld hoe ze het wel moeten doen. Waardoor het bijna heeft uitgedraaid op een traumatische ervaring.
De achterban.
In de intake wordt je verteld dat je je achterban mee moet nemen, deze gaan ook actief deelnemen aan de cursus. Uiteindelijk komt het niet verder dan bespreek het met je achterban.
De intentie van de cursus is helemaal goed. Ik denk ook dat dit voor sommige gevallen heel goed kan werken. Maar dat zijn wel de gevallen waarbij geen of hele milde ruzies aan de hand zijn. Ook is het een vereiste dat je er echt wel voor openstaat om de strijdbijl te begraven. En je moet allebei in staat zijn om een goeie discussie te voeren.
Heb je dus keiharde ruzie, kan 1 van jullie 2 niet normaal communiceren? dan is het bij voorbaat een kansloos verhaal.
De kinderen hebben helemaal geen toegevoegde waarde in dit traject, anders dan dat ze constant als breekijzer of eerder 'mes op de keel' worden ingezet om de cursus kracht bij te zetten. O jullie komen er niet uit? wat denk je dat dat met het kind doet? O jullie gebruiken verwijtende taal? wat denk je dat het met dat kind doet?
Waar eerlijkheidshalve heus wel een kern in zit, maar de situaties zijn zo gecompliceerd dat het daarmee ook niets oplost.
Het Kost de kinderen onnodig veel tijd waardoor ze school missen en of tijd missen om huiswerk te maken. O ja, dat mogen ze ook daar doen.... (niet echt realistisch)
Mijn ervaring is dat ik het allemaal heel zweverig vond. Het is voornamelijk een tijdverspilling geweest. De cursus kwam heel rommelig over met een goede start maar daarna zakte het in.
Wel heb ik goeie gesprekken gehad met de begeleiding van de volwassenen. Het is niet dat die mensen niets kunnen, maar de methode is vanuit een ideaal beeld wat in de praktijk zo surrealistisch is, dat het vanaf het begin al kansloos is.
En daar waar het wel heeft of leek te gaan werken, was die werking van korte duur.
Ik zou Kinderen uit de Knel een 2 als cijfer geven.
Wat ik oprecht heel jammer vindt want ik had stiekem gehoopt dat het ideaal beeld echt zou werken.
De praktijk is dat ik uiteindelijk verder van huis ben dan ik was, en dat mijn kind door de lange periode waarover de cursus wordt uitgesmeerd een flinke deuk in studie/ onderwijs heeft opgelopen (waardoor in de toekomst benadeeld is).
Re: heeft iemand ervaring met kinderen uit de knel
Intussen 5 bijeenkomsten bij kinderen uit de knel er op zitten
Ikmoet helaas zeggen dat ik me helemaal aansluit bij het verhaal van Pickachu.
Vreemd dat er (bijna)geen mening van oud deelnemers over Kinderen uit de knel op internet is te vinden.
Intussen gaat het zo ver dat Kinderen uit de knel heeft bedacht dat ex en ik ook zgn tussengesprekken moeten krijgen. Dus om de 14 dagen een KUDK bijeenkomst en tussendoor al 3 tussengesprekken gehad. ook heeft ,en het alover een vervolgtraject
Ik heb zelf het idee dat vooral de tussengesprekken meer kwaad dan goed doen. verstandhouding na 5 KUDK bijeenkomsten is beduidend slechter dan daarvoor
Ikmoet helaas zeggen dat ik me helemaal aansluit bij het verhaal van Pickachu.
Vreemd dat er (bijna)geen mening van oud deelnemers over Kinderen uit de knel op internet is te vinden.
Intussen gaat het zo ver dat Kinderen uit de knel heeft bedacht dat ex en ik ook zgn tussengesprekken moeten krijgen. Dus om de 14 dagen een KUDK bijeenkomst en tussendoor al 3 tussengesprekken gehad. ook heeft ,en het alover een vervolgtraject
Ik heb zelf het idee dat vooral de tussengesprekken meer kwaad dan goed doen. verstandhouding na 5 KUDK bijeenkomsten is beduidend slechter dan daarvoor