Dag,
Ik ben nu, na ruim een jaar touwtrekken, definitief gescheiden. Nu heeft mijn ex, zonder het met mij te overleggen, mijn oudste zoon (7 jaar) op kickboksen gedaan. Het is een sport waar ik het absoluut niet mee eens ben. Ook omdat hij, omdat het een zeer moeilijke scheiding is geweest met nogal wat frustraties loopt. Liever zou ik voor hem een afspraak willen maken met het CJG maar daar staat mijn ex niet voor open.
Na meerdere malen vragen krijg ik ook nog eens geen antwoord van mijn ex op de vraag bij welke vereniging hij op kickboksen zit. Helaas hebben we geen ouderschapsplan waar dit soort zaken in zijn vastgelegd. Mij ex wou geen mediation en alle contact wordt tot op heden afgehouden.
Nu mijn vraag: Mag zij zomaar zonder overleg m'n zoon op een sport doen en mag ze weigeren mij antwoord te geven op de vraag waar hij dan lid is?
Dit is niet de eerste keer dat dit soort zaken voorkomen en heb het gevoel met de rug tegen de muur te staan.
Sport veranderen zonder overleg.
Re: Sport veranderen zonder overleg.
Beste Herbert,
Ik begrijp je probleem; met dit soort situaties/vragen heb ik zelf ook regelmatig te maken. Vooropgesteld dat ik het geheel met je eens ben dat dergelijke zaken eerst in onderling overleg afgestemd dienen te worden, ga ik ik even heel reëel en derhalve hard zijn:
Wat jij vindt, is niet echt relevant TENZIJ dit ook van invloed is op jouw tijd met je zoon wel iets meer. I know, niet eerlijk ect. Helemaal waar, maar je kan er niets mee.
Richt je derhalve op de vraag, wat je zoon er van vindt. Als hij geniet van kickboksen, laat hem alsjeblieft kickboksen! Als hij er geen ruk aanvindt, is het een discussie met je ex waard..
Ik hou mijzelf altijd het volgende (irreële) voorbeeld aan: Zoon wordt door ex op ballet gezet omdat hij zogenaamd dat graag wil. Uiteraard niet iets waarop ik zit te wachten... Maar mocht mijn zoon als argument zeggen, 'maar papa dan heb ik alle meisjes voor mijzelf' zal ik ongelooflijk trots zijn...
Ik begrijp je probleem; met dit soort situaties/vragen heb ik zelf ook regelmatig te maken. Vooropgesteld dat ik het geheel met je eens ben dat dergelijke zaken eerst in onderling overleg afgestemd dienen te worden, ga ik ik even heel reëel en derhalve hard zijn:
Wat jij vindt, is niet echt relevant TENZIJ dit ook van invloed is op jouw tijd met je zoon wel iets meer. I know, niet eerlijk ect. Helemaal waar, maar je kan er niets mee.
Richt je derhalve op de vraag, wat je zoon er van vindt. Als hij geniet van kickboksen, laat hem alsjeblieft kickboksen! Als hij er geen ruk aanvindt, is het een discussie met je ex waard..
Ik hou mijzelf altijd het volgende (irreële) voorbeeld aan: Zoon wordt door ex op ballet gezet omdat hij zogenaamd dat graag wil. Uiteraard niet iets waarop ik zit te wachten... Maar mocht mijn zoon als argument zeggen, 'maar papa dan heb ik alle meisjes voor mijzelf' zal ik ongelooflijk trots zijn...
Re: Sport veranderen zonder overleg.
Als jou zoon zelf graag op kickboksen wil, laat het dan rusten. Het gaat om je zoon, niet om wat jij om je ex zouden willen. Steun hem nu, wees enthousiast over zijn nieuwe sport en ga eens met hem mee, drink daar een drankje en praat ook met anderen. Dat zal je zoon goed uit doen als hij merkt dat je achter hem staat.
Ik weet ook lang niet alles, maar door gemaakte fouten uit het verleden, probeer ik anderen op een positieve manier te helpen.
Re: Sport veranderen zonder overleg.
Als vader heb je een andere rol gekregen. Je bent vader!
Herkenbaar. Ook ik heb aan dergelijke dingen moeten wennen. De realiteit: Voor een groot deel ben je niet meer betrokken bij de opvoeding van je kind. Er worden dagelijkse regels gesteld en keuzes gemaakt waar je zelf misschien heel anders over denkt. In mijn geval was er ook een nieuwe partner van mn ex. Niet mijn man maar uiteindelijk ben ik het anders gaan zien. Mijn kind maakte deel uit van een ander gezin waar ik geen deel van uitmaakte. Ik heb moeten leren dat los te laten.
Maar weet je wat nou het mooiste is? Het maakt allemaal niks uit. Want jij bent de vader van je kind! Een rol die onvervangbaar is en ook vaak losstaat van de rol van opvoeder. (best ff wennen)
Wat je wel aan je ex zou kunnen zeggen is dat je het wel fijn vind als ze je in de toekomst in dergelijke beslissingen wil betrekken of je mening wil meenemen. En je kunt aangeven dat je idd een keer wilt kijken hoe ie het doet (wat in een eerdere reactie ook al werd geopperd)
Voor de rest idd lekker trots op je kind zijn dat hij op kick-koxen zit. Echte een sport waar alle jonge ventjes graag op willen. En misschien stel je je mening over die sport wel bij als je je kind een paar keer bezig hebt gezien. Schijnt bijvoorbeeld heel goed te zijn voor de ontwikkeling van het zelfvertrouwen.
Succes
Herkenbaar. Ook ik heb aan dergelijke dingen moeten wennen. De realiteit: Voor een groot deel ben je niet meer betrokken bij de opvoeding van je kind. Er worden dagelijkse regels gesteld en keuzes gemaakt waar je zelf misschien heel anders over denkt. In mijn geval was er ook een nieuwe partner van mn ex. Niet mijn man maar uiteindelijk ben ik het anders gaan zien. Mijn kind maakte deel uit van een ander gezin waar ik geen deel van uitmaakte. Ik heb moeten leren dat los te laten.
Maar weet je wat nou het mooiste is? Het maakt allemaal niks uit. Want jij bent de vader van je kind! Een rol die onvervangbaar is en ook vaak losstaat van de rol van opvoeder. (best ff wennen)
Wat je wel aan je ex zou kunnen zeggen is dat je het wel fijn vind als ze je in de toekomst in dergelijke beslissingen wil betrekken of je mening wil meenemen. En je kunt aangeven dat je idd een keer wilt kijken hoe ie het doet (wat in een eerdere reactie ook al werd geopperd)
Voor de rest idd lekker trots op je kind zijn dat hij op kick-koxen zit. Echte een sport waar alle jonge ventjes graag op willen. En misschien stel je je mening over die sport wel bij als je je kind een paar keer bezig hebt gezien. Schijnt bijvoorbeeld heel goed te zijn voor de ontwikkeling van het zelfvertrouwen.
Succes