Even checken op dit forum: je mag als ouder toch niet zomaar je kinderen meenemen op vakantie naar het buitenland als de andere ouder het daar niet mee eens is? Dat is toch onttrekking aan het ouderlijk gezag?
De scheiding is er overigens nog niet door, er staat ook nog niks op papier.
Kinderen vakantie in buitenland
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Als een ouder gezag heeft, dan kan die niet ontrekken aan ouderlijk gezag. Als er geen formele scheiding is, dan kan je feitenlijk niets doen.
Als de kinderen een andere achternaam hebben, dan loopt de ouder die niet die achternaam heeft hetbrisico dat ze bij een grenscontrole niet verder mogen. Maar ook dat wordt moeilijk als geen scheiding is.
Als de kinderen een andere achternaam hebben, dan loopt de ouder die niet die achternaam heeft hetbrisico dat ze bij een grenscontrole niet verder mogen. Maar ook dat wordt moeilijk als geen scheiding is.
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Hoi Zus, als de moeder de kinderen mee wil nemen voor een vakantie naar het buitenland dan mag dat gewoon. Het is wel gebruikelijk dat de moeder de vader hiervan op de hoogte stelt en de verblijfplaats van de kinderen doorgeeft zodat de vader weet waar de kinderen zijn.
Als er sprake is van een redelijke situatie dan zou je kunnen overleggen of er af en toe even een berichtje gestuurd wordt waarin vermeld hoe het gaat met de kinderen. Om de paar dagen is daarvoor redelijk. Of als de kinderen oud genoeg zijn dat er bijvoorbeeld af en toe een belletje met de vader en kinderen gepleegd kan worden om de vakantiepret te delen.
Ook al ben je het er niet mee eens dat de moeder de kinderen meeneemt op vakantie dan heb je weinig tot geen middelen om dit tegen te houden. Ook al zegt de wet soms dat er dingen niet zouden mogen.
(Tenzij er zeer ernstige aanwijzigingen zijn dat de moeder voornemens is de kinderen naar het buitenland te ontvoeren.)
De grote vraag is ook of je de kinderen een leuke vakantie met de moeder zou moeten willen tegenhouden. Ik denk namelijk van niet. Waarom zou je er ook op tegen zijn? Het is voor de kinderen toch een feest om op vakantie te gaan?
Ga je de vakantie proberen tegen te houden dan wek je al gauw de indruk vooral bezig te zijn het leven van de moeder, maar vooral ook dat van de kinderen, zuur te maken. En dat laatste is zeer onverstandig om te doen. Een rechter zou hierin ook partij kiezen voor de moeder. Kans groot ook dat je de moeder steeds verder tegen je in het harnas jaagt als je de vakantie gaat proberen te belemmeren. Ik zou je dat ten zeerste afraden.
Je hebt elkaar als ouders namelijk nodig om juist goed samen te leren werken. Elkaar een vakantie met de kinderen in gunnen is daarvan een zeer goed voorbeeld. Mijn advies zou zijn: Geef die ruimte.
Laat zien dat jij als vader, de kinderen en ex dat gunt. Hoe moeilijk dat misschien ook voelt.
Er komt namelijk ook een dag dat je als vader graag met de kinderen op vakantie zou willen. In dat geval heb je de medewerking van de (vaak hoofd verzorgende) moeder echt nodig. Want let op! Jij mag als (niet hoofd verzorgend) vader namelijk beslist niet de kinderen meenemen op vakantie als de moeder het daarmee niet eens is. Dat riekt dan namelijk naar ontvoering en wordt je zeer zwaar aangerekend.
Want ja, dat is nou eenmaal het voordeel wat moeders hebben op vaders. Niet eerlijk misschien, maar zo werkt het in deze wondere wereld waar we het hier op dit forum allemaal over hebben.
En na de vakantie? Weer in alle redelijkheid en met frisse blik, verder met het zoeken naar fijne oplossingen en samenwerking met de moeder.
Sterkte en succes
Als er sprake is van een redelijke situatie dan zou je kunnen overleggen of er af en toe even een berichtje gestuurd wordt waarin vermeld hoe het gaat met de kinderen. Om de paar dagen is daarvoor redelijk. Of als de kinderen oud genoeg zijn dat er bijvoorbeeld af en toe een belletje met de vader en kinderen gepleegd kan worden om de vakantiepret te delen.
Ook al ben je het er niet mee eens dat de moeder de kinderen meeneemt op vakantie dan heb je weinig tot geen middelen om dit tegen te houden. Ook al zegt de wet soms dat er dingen niet zouden mogen.
(Tenzij er zeer ernstige aanwijzigingen zijn dat de moeder voornemens is de kinderen naar het buitenland te ontvoeren.)
De grote vraag is ook of je de kinderen een leuke vakantie met de moeder zou moeten willen tegenhouden. Ik denk namelijk van niet. Waarom zou je er ook op tegen zijn? Het is voor de kinderen toch een feest om op vakantie te gaan?
Ga je de vakantie proberen tegen te houden dan wek je al gauw de indruk vooral bezig te zijn het leven van de moeder, maar vooral ook dat van de kinderen, zuur te maken. En dat laatste is zeer onverstandig om te doen. Een rechter zou hierin ook partij kiezen voor de moeder. Kans groot ook dat je de moeder steeds verder tegen je in het harnas jaagt als je de vakantie gaat proberen te belemmeren. Ik zou je dat ten zeerste afraden.
Je hebt elkaar als ouders namelijk nodig om juist goed samen te leren werken. Elkaar een vakantie met de kinderen in gunnen is daarvan een zeer goed voorbeeld. Mijn advies zou zijn: Geef die ruimte.
Laat zien dat jij als vader, de kinderen en ex dat gunt. Hoe moeilijk dat misschien ook voelt.
Er komt namelijk ook een dag dat je als vader graag met de kinderen op vakantie zou willen. In dat geval heb je de medewerking van de (vaak hoofd verzorgende) moeder echt nodig. Want let op! Jij mag als (niet hoofd verzorgend) vader namelijk beslist niet de kinderen meenemen op vakantie als de moeder het daarmee niet eens is. Dat riekt dan namelijk naar ontvoering en wordt je zeer zwaar aangerekend.
Want ja, dat is nou eenmaal het voordeel wat moeders hebben op vaders. Niet eerlijk misschien, maar zo werkt het in deze wondere wereld waar we het hier op dit forum allemaal over hebben.
En na de vakantie? Weer in alle redelijkheid en met frisse blik, verder met het zoeken naar fijne oplossingen en samenwerking met de moeder.
Sterkte en succes
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Och, het gaat me er niet om dat die vakantie tegengehouden moet worden. Maar meer om de rechten (en plichten) die je als ouder hebt. Het was ook meer met het oog op de toekomst: als zij de kinderen mee mag nemen, dan heeft hij daar ook recht op.... Ik geloof dat de aanstaande ex dat nog niet helemaal beseft.
Ik las trouwens dat je wel degelijk in de problemen kunt komen als je kinderen een andere achternaam in hun paspoort hebben, dus dan lijkt het me in haar eigen belang om toestemming te regelen.
Ik las trouwens dat je wel degelijk in de problemen kunt komen als je kinderen een andere achternaam in hun paspoort hebben, dus dan lijkt het me in haar eigen belang om toestemming te regelen.
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Hoi Zus, toen ik in het begin met deze materie te maken kreeg dacht ik net als jou. Ik keek ook naar de rechten en dacht toen ook dat dat is wat het is en dat je elkaar dat op kunt beroepen. Ik dacht ook dat recht heel rechtlijnig was.
Het is overigens niet gezegd dat als de moeder met de kinderen op vakantie gaat, dat jij dat als vader dan ook zou mogen. Het is beslist geen weegschaaltje. Als jij als vader de kinderen mee wilt voor een vakantie dan zal de (hoofd verzorgende) moeder daar echt haar toestemming voor moeten geven anders krijg je ze NIET mee. In een gezonde situatie dan zal ze daar normaliter ook vast wel aan meewerken. Maar als er oorlog is en ze wil tegenwerken dan kan ze dat gewoon doen. Daarom is het ook zo belangrijk dat je een fijne samenwerking met de moeder op gaat bouwen. Je hebt haar echt nodig en moet eigenlijk ook nastreven dat je je daarbij neerlegt. Moeders hebben de hoofdzorg over de kinderen en als het goed is gunt ze jouw rol als vader in het leven van jullie kinderen. Dat is min of meer de nieuwe realiteit waar je nu in terecht komt, Even wennen misschien, want eerder deed je het samen. In een gezonde situatie is er overigens niks mis mee dat de moeder hier wat meer recht in heeft trouwens.
Gaandeweg zul je ontdekken dat het allemaal niet zo zwart wit blijkt te werken. Door op strepen te gaan staan en wetten erbij te halen kun je ook heel veel kapot maken in de toch al slechte relatie. Ook in rechtbanken worden die wetten en regels namelijk niet alttijd (meestal zelfs niet) aangehouden. Het is meer een leidraad waar je slechts in grote lijnen wat aan hebt. Iets wat je in het achterhoofd kunt houden om samen met de advocaat een juridische positie op te bouwen. En natuurlijk van belang als er echt sprake is van een rechtsgang. Maar gelijk hebben is dus echt niet altijd hetzelfde als gelijk krijgen. Staar je er dus vooral niet op blind. Probeer juridische gevechten zoveel mogelijk buiten de persoonlijke relatie als ouders te houden zolang dat kan is eerder aan te raden.
Onze gevallen gaan meestal gepaard met veel verdriet, emoties en soms ook woede. Het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Vaak speelt de omgeving van de partners ook een hele grote (negatieve) rol. Het is erg moeilijk om dat allemaal tot rust te krijgen. Heeft soms ook tijd nodig.
Ik kwam erachter dat het enigste wat ik 100% onder controle had, mn eigen opstelling, uitingen en gedrag was. Probeer de moeder steeds positief te verassen met hele redelijke oplossingen en vooruit te kijken. Straal uit dat je heel fijn wilt samenwerken en handel ook zo. Probeer conflict vermijdend op te treden. Voorkom discussies en oude koeien uit de sloot te halen. Laat je niet meesleuren als de moeder je uit de tent probeert te lokken. Maak jouw positieve houding tot je belangrijkste wapen. Hoop dat ze daardoor ook vertrouwen gaat krijgen. En als er iets goed gaat, bedank de moeder daarvoor.
Het is een hele zware opgave hoor. En geloof me, mijn ex heeft destijds echt alles in het werk gesteld om mij bij mijn kind weg te houden. Ik werd beschuldigd van de meest ernstige dingen die je maar kan bedenken en ze wilde echt geheel nergens meer aan meewerken. Bijna 2 jaar heeft ze niet met mij willen praten of samenwerken. Uiteindelijk moest de rechter er aan te pas komen om toch gedwongen met elkaar naar mediation te gaan.
Ook in de rechtbank was mijn doorlopende (vader)liefdevolle benadering de belangrijkste factor waardoor ik als vader sterk stond.
In mijn geval heb ik er echt heel erg veel in geïnvesteerd om steeds maar weer heel erg redelijk te zijn en te blijven. Te benaderen met vaderliefde en mijn ex NIET te benaderen als een sekreet maar juist als de moeder van mijn kind die ik ook haar geluk en vrijheid gunde. Ondanks alle bagger die ik over me heen kreeg heb ik die houding altijd blijven volhouden. Erg zwaar en onlogisch maar op lange termijn win je daar echt het meeste mee in deze materie. Vooral ook als je toch bij de rechter komt. Je hebt dan het meeste recht van spreken opgebouwd.
Ik weet dat elke situatie anders is. Ik weet ook dat niet iedereen de mazzel heeft dat het uiteindelijk goed komt (zoals bij mij gelukkig wel is gelukt).
Hier op dit forum wordt heel erg veel op de moeders afgegeven. Maar kijk ook heel erg goed naar je eigen opstelling. Drijf je zin niet door of scherm niet met juridische spierballen taal. En richt je vooral op het tot rust brengen van de persoonlijke verhoudingen ipv te kijken naar de wet en regeltjes. Wees constant de eerste die de strijdbijl wil begraven. Geef het goede voorbeeld (ook al verdiend de moeder het misschien totaal niet door haar gedrag)
Voor wat betreft de achternaam op reisdocumenten, en dat de moeder daar in de toekomst misschien een achterstand mee zou hebben, zou ik niet teveel waarde aan hechten. Uiteindelijk zal de hoofdverzorger (en dat is meestal de moeder) de reisdocumenten altijd in haar bezit hebben en kan ze gewoon vrij reizen met haar kinderen. Ook al dragen die de achternaam van de vader, en is de vader het er niet mee eens.
Denk dus niet dat je haar hiermee in de toekomst de mes op de keel mee kan zetten als je dat zou willen. De hoofd verzorgende moeder heeft namelijk heel erg veel meer status dan jij als vader. (Waar overigens in een gezonde situatie niks mis mee hoeft te zijn.)
Belangrijkste tip die ik eigenlijk probeer te geven met dit hele verhaal: probeer de rust in de situatie te krijgen door je eigen opstelling en gedrag zo prettig mogelijk richting de moeder uit te stralen ipv te zoeken naar juridische valkuilen om de moeder in te laten lopen.
Probeer waar mogelijk haar angst weg te nemen waar kan. Moeders kunnen heel erg bang zijn de grip op hun kroost kwijt te raken, vaak volledig onterecht met dramatische gevolgen voor de vaders.
Achter de schermen kun je met je advocaat werken aan een sterke juridische positie. Maar probeer dit zo weinig mogelijk met de moeder te bespreken als dat kan. Ze zal zich er erg bedreigd door gaan voelen en steeds verder afstand nemen.
En elk positief sprankje koesteren en proberen uit te bouwen. Door nu idd gewoon een hele fijne vakantie te wensen zet je al een eerste stap. Laat haar versteld staan dat je zegt dat je het fijn vind en hoop dat de vakantie haar goed doet om de rust in jullie kwestie te vinden.
Hopelijk heb je iets aan mn verhaal. Ik klink misschien als een naïeve mr positivo die de ernst van het conflict niet snapt maar ik ben er het bewijs van dat deze strategie wel gewerkt heeft in een uitzichtloze situatie.
Succes
Het is overigens niet gezegd dat als de moeder met de kinderen op vakantie gaat, dat jij dat als vader dan ook zou mogen. Het is beslist geen weegschaaltje. Als jij als vader de kinderen mee wilt voor een vakantie dan zal de (hoofd verzorgende) moeder daar echt haar toestemming voor moeten geven anders krijg je ze NIET mee. In een gezonde situatie dan zal ze daar normaliter ook vast wel aan meewerken. Maar als er oorlog is en ze wil tegenwerken dan kan ze dat gewoon doen. Daarom is het ook zo belangrijk dat je een fijne samenwerking met de moeder op gaat bouwen. Je hebt haar echt nodig en moet eigenlijk ook nastreven dat je je daarbij neerlegt. Moeders hebben de hoofdzorg over de kinderen en als het goed is gunt ze jouw rol als vader in het leven van jullie kinderen. Dat is min of meer de nieuwe realiteit waar je nu in terecht komt, Even wennen misschien, want eerder deed je het samen. In een gezonde situatie is er overigens niks mis mee dat de moeder hier wat meer recht in heeft trouwens.
Gaandeweg zul je ontdekken dat het allemaal niet zo zwart wit blijkt te werken. Door op strepen te gaan staan en wetten erbij te halen kun je ook heel veel kapot maken in de toch al slechte relatie. Ook in rechtbanken worden die wetten en regels namelijk niet alttijd (meestal zelfs niet) aangehouden. Het is meer een leidraad waar je slechts in grote lijnen wat aan hebt. Iets wat je in het achterhoofd kunt houden om samen met de advocaat een juridische positie op te bouwen. En natuurlijk van belang als er echt sprake is van een rechtsgang. Maar gelijk hebben is dus echt niet altijd hetzelfde als gelijk krijgen. Staar je er dus vooral niet op blind. Probeer juridische gevechten zoveel mogelijk buiten de persoonlijke relatie als ouders te houden zolang dat kan is eerder aan te raden.
Onze gevallen gaan meestal gepaard met veel verdriet, emoties en soms ook woede. Het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Vaak speelt de omgeving van de partners ook een hele grote (negatieve) rol. Het is erg moeilijk om dat allemaal tot rust te krijgen. Heeft soms ook tijd nodig.
Ik kwam erachter dat het enigste wat ik 100% onder controle had, mn eigen opstelling, uitingen en gedrag was. Probeer de moeder steeds positief te verassen met hele redelijke oplossingen en vooruit te kijken. Straal uit dat je heel fijn wilt samenwerken en handel ook zo. Probeer conflict vermijdend op te treden. Voorkom discussies en oude koeien uit de sloot te halen. Laat je niet meesleuren als de moeder je uit de tent probeert te lokken. Maak jouw positieve houding tot je belangrijkste wapen. Hoop dat ze daardoor ook vertrouwen gaat krijgen. En als er iets goed gaat, bedank de moeder daarvoor.
Het is een hele zware opgave hoor. En geloof me, mijn ex heeft destijds echt alles in het werk gesteld om mij bij mijn kind weg te houden. Ik werd beschuldigd van de meest ernstige dingen die je maar kan bedenken en ze wilde echt geheel nergens meer aan meewerken. Bijna 2 jaar heeft ze niet met mij willen praten of samenwerken. Uiteindelijk moest de rechter er aan te pas komen om toch gedwongen met elkaar naar mediation te gaan.
Ook in de rechtbank was mijn doorlopende (vader)liefdevolle benadering de belangrijkste factor waardoor ik als vader sterk stond.
In mijn geval heb ik er echt heel erg veel in geïnvesteerd om steeds maar weer heel erg redelijk te zijn en te blijven. Te benaderen met vaderliefde en mijn ex NIET te benaderen als een sekreet maar juist als de moeder van mijn kind die ik ook haar geluk en vrijheid gunde. Ondanks alle bagger die ik over me heen kreeg heb ik die houding altijd blijven volhouden. Erg zwaar en onlogisch maar op lange termijn win je daar echt het meeste mee in deze materie. Vooral ook als je toch bij de rechter komt. Je hebt dan het meeste recht van spreken opgebouwd.
Ik weet dat elke situatie anders is. Ik weet ook dat niet iedereen de mazzel heeft dat het uiteindelijk goed komt (zoals bij mij gelukkig wel is gelukt).
Hier op dit forum wordt heel erg veel op de moeders afgegeven. Maar kijk ook heel erg goed naar je eigen opstelling. Drijf je zin niet door of scherm niet met juridische spierballen taal. En richt je vooral op het tot rust brengen van de persoonlijke verhoudingen ipv te kijken naar de wet en regeltjes. Wees constant de eerste die de strijdbijl wil begraven. Geef het goede voorbeeld (ook al verdiend de moeder het misschien totaal niet door haar gedrag)
Voor wat betreft de achternaam op reisdocumenten, en dat de moeder daar in de toekomst misschien een achterstand mee zou hebben, zou ik niet teveel waarde aan hechten. Uiteindelijk zal de hoofdverzorger (en dat is meestal de moeder) de reisdocumenten altijd in haar bezit hebben en kan ze gewoon vrij reizen met haar kinderen. Ook al dragen die de achternaam van de vader, en is de vader het er niet mee eens.
Denk dus niet dat je haar hiermee in de toekomst de mes op de keel mee kan zetten als je dat zou willen. De hoofd verzorgende moeder heeft namelijk heel erg veel meer status dan jij als vader. (Waar overigens in een gezonde situatie niks mis mee hoeft te zijn.)
Belangrijkste tip die ik eigenlijk probeer te geven met dit hele verhaal: probeer de rust in de situatie te krijgen door je eigen opstelling en gedrag zo prettig mogelijk richting de moeder uit te stralen ipv te zoeken naar juridische valkuilen om de moeder in te laten lopen.
Probeer waar mogelijk haar angst weg te nemen waar kan. Moeders kunnen heel erg bang zijn de grip op hun kroost kwijt te raken, vaak volledig onterecht met dramatische gevolgen voor de vaders.
Achter de schermen kun je met je advocaat werken aan een sterke juridische positie. Maar probeer dit zo weinig mogelijk met de moeder te bespreken als dat kan. Ze zal zich er erg bedreigd door gaan voelen en steeds verder afstand nemen.
En elk positief sprankje koesteren en proberen uit te bouwen. Door nu idd gewoon een hele fijne vakantie te wensen zet je al een eerste stap. Laat haar versteld staan dat je zegt dat je het fijn vind en hoop dat de vakantie haar goed doet om de rust in jullie kwestie te vinden.
Hopelijk heb je iets aan mn verhaal. Ik klink misschien als een naïeve mr positivo die de ernst van het conflict niet snapt maar ik ben er het bewijs van dat deze strategie wel gewerkt heeft in een uitzichtloze situatie.
Succes
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Ik kan me helemaal vinden in je betoog. Misschien dat ik onterecht de indruk heb gewekt dat het iets is wat je uit kunt buiten. Maar mijn vraag was meer bedoeld om de rechten en plichten duidelijk te krijgen, inderdaad met het eventueel opbouwen van een juridische positie in mijn achterhoofd. Ik ben het dus helemaal met je eens. Zelf had ik het niet zo goed kunnen verwoorden, dank daarvoor!
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Een andere achternaam kan wel problemen geven op luchthavens, maar moeders hebben met kinderen worden meestal wel vertrouwd.
https://lenaertsvoorvaartadvocaten.com/ ... juridisch/
https://lenaertsvoorvaartadvocaten.com/ ... juridisch/
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Hoi Voiceless, je hebt gelijk hoor, in sommige gevallen kan het inderdaad een probleem vormen, maar zoals we beiden al opmerken, moeders hebben daar in het algemeen geen probleem mee, vooral als er geen directe verdachte omstandigheden zijn die op kinderontvoering lijken. In de situatie waar ZUS op doelde is de andere achternaam dus geen issue naar mijn idee. Vandaar ook dat ik haar daar in mijn post op attendeerde.Voiceless schreef:Een andere achternaam kan wel problemen geven op luchthavens, maar moeders hebben met kinderen worden meestal wel vertrouwd.
Ik wilde jou kennis zeker niet tegenspreken hoor, hoop niet dat je het zo opvat. Want vlgs mij ben je zeer goed op de hoogte.
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Betekent dit in mijn geval dat mijn ex als ze met mijn zoon naar het buitenland gaat mijn toestemming zou moeten hebben? Mijn zoon heeft het hoofdverblijf bij mij en we hebben nooit elkaar formeel toestemming gegeven voor vakanties in het buitenland.succes schreef: Voor wat betreft de achternaam op reisdocumenten, en dat de moeder daar in de toekomst misschien een achterstand mee zou hebben, zou ik niet teveel waarde aan hechten. Uiteindelijk zal de hoofdverzorger (en dat is meestal de moeder) de reisdocumenten altijd in haar bezit hebben en kan ze gewoon vrij reizen met haar kinderen. Ook al dragen die de achternaam van de vader, en is de vader het er niet mee eens.
Denk dus niet dat je haar hiermee in de toekomst de mes op de keel mee kan zetten als je dat zou willen. De hoofd verzorgende moeder heeft namelijk heel erg veel meer status dan jij als vader. (Waar overigens in een gezonde situatie niks mis mee hoeft te zijn.)
Ik heb het paspoort van mijn zoon en ex heeft de identiteitskaart, dus reisdocumenten hebben we allebei.
Re: Kinderen vakantie in buitenland
Hoi ll2014, vooropgesteld wil ik zeggen dat ik geen jurist ben.ll2014 schreef: Betekent dit in mijn geval dat mijn ex als ze met mijn zoon naar het buitenland gaat mijn toestemming zou moeten hebben? Mijn zoon heeft het hoofdverblijf bij mij en we hebben nooit elkaar formeel toestemming gegeven voor vakanties in het buitenland.
Ik heb het paspoort van mijn zoon en ex heeft de identiteitskaart, dus reisdocumenten hebben we allebei.
Als je beide het ouderlijk gezag hebt dan heb je in principe altijd elkaars toestemming nodig en zou een trip naar het buitenland, de wet erop naziend, niet zomaar gemaakt mogen worden als 1 van beiden er op tegen is. De praktijk is echter dat men zich er niet altijd wat van aantrekt.
Maar als je het er gewoon allebei mee eens bent dan is dat in feite al de vorm van toestemming. Ikzelf en de moeder van mijn kind hebben overigens nooit 1 probleem of vraag bij een douane hierover gehad. Waarschijnlijk is er aangifte voor nodig zodat het bij een douane tot problemen moet leiden maar dat weet ik niet en is slechts mn vermoeden.
Omdat jullie beiden over reisdocumenten beschikken kan een ieder er ook zomaar op uit trekken en kan je dat niet dwarsbomen door bijvoorbeeld de reisdocumenten niet te verstrekken (als je dat al zou willen). Je zou dan, vermoed ik, naar een rechter moeten stappen (en aangifte doen?) als je het er echt niet mee eens bent en reizen naar het buitenland wilt voorkomen. Het feit dat jij als vader ook hoofdverzorger bent geeft je wel enige voorsprong daarin naar mijn idee. Maar nogmaals, ik ben beslist geen jurist en zeg dit op persoonlijke titel naar wat ik vermoed. Beste aan jurist vragen als je hier mee te maken hebt zou ik aanraden.