Korte achtergrond:
Moeder wil niet voldoen aan de afgesproken uitbreiding voor de zorgverdeling na verhuizing. Haar argumentatie daarvoor is de beschuldiging dat ik inpraat op mijn kind (kleuter) en hem belast met emoties en dat dit niet goed is voor het kind.
Punt is dat dit absoluut niet waar is en het tegenovergestelde het geval: mijn kind heeft (logischerwijs) emoties dat papa en mama niet meer bij elkaar zijn, mist zijn vader en wil vaker bij mij zijn. En hoe graag ik mijn kind ook vaker zou zien; ik houd tot op heden moeder het boven het hoofd... Geen kwaad woord over haar of de situatie: Papa en mama zullen er altijd voor je zijn en altijd van je houden.
Tegenover moeder heeft hij uiteraard dezelfde emoties, geeft hij óók aan vaker bij papa te willen zijn echter dat zijn dus volgens moeder mijn emoties en mijn woorden....
Ik dácht dat e.e.a. uitgepraat en opgelost was in een recent gehouden onderling gesprek (zelfs gezworen op het leven van mijn kind), echter onlangs is dezelfde argumentatie én andere leugens weer gebruikt in de rechtszaal. Kennelijk alles om mij van meer zorg (ik heb nu minder dan 20%!) te onthouden.
Ik denk er nu over om mijn kind in het vervolg simpelweg de waarheid te vertellen wanneer het aangeeft (zoals de afgelopen 10 maanden) dat het vaker bij mij wil zijn:
Dat mag niet van mama... En mocht hij vragen waarom dat ik dat ook niet weet...
Ik besef in principe dat dit niet goed is, maar mijn kind denkt al dat ík weg ben gegaan (niet het geval) en raakt steeds bozer en gefrustreerder wanneer hij (vlgs afspraak) niet kan blijven slapen en geeft mij nu ook meer en meer daarvan de schuld... (terwijl ik níets liever wil dan hem vaker zien en bij me hebben).
Kortom duivels dilemma wat te zeggen...
Vraag: Wat zeg ik tegen mijn kind?
Re: Vraag: Wat zeg ik tegen mijn kind?
hey lotgenoot,
Geeft grote gevoel van onmacht niet?
Heel herkenbaar met mijn huidige situatie...
Al kan ik je zeggen dat je dient te voorkomen dat je de 'waarheid' gaat vertellen, jullie kind zal daardoor (nog) meer schade oplopen, wat niet het belang van jullie kind is. Men zou dit beter kunnen vertellen als het kind wat ouder is en situaties beter kunnen begrijpen.
Vertellen aan je kind dat je hem/haar vaker wilt zien is een natuurlijk iets, maar... het wordt pas een uitdaging, als het kind dit maar al te vaak aanhoort en er is geen enkele vooruitgang/vooruitzicht m.b.t. het uitbreiden van de omgang, want dan is de kans groot dat je kind ook jou geloofwaardigheid niet serieus neemt... Zelf heb ik besloten om hier niet meer over te hebben en te zeggen dat papa en mama bezig zijn om samen naar een oplossing te zoeken... (dit klopt voor geen meter maar ik voorkom hiermee dat mijn dochter een beeld krijgt dat haar moeder en ik in een ruzie bevinden).
Wat ik je kan aanraden is om bij elke contact te focussen op de leuke dingen die je samen met je kind kunt doen. Wellicht doe je dit al aangezien je kind zelf aangeeft dat hij/zij jou vaker wil zien, dit geven ze niet zomaar aan...
Jou 'wapen' is om je kind blijk te geven dat je aan hem/haar denkt en om samen leuke dingen te doen, focus je daar op. Stuur hem/haar spontaan tekeningen, knutselwerk, kaartjes of foto's... iets tastbaars van jou in ieder geval... En blijf vooral neutraal praten over zijn/haar moeder (ongeacht wat ze jou aandoet en hoe moeilijk het ook is), dit is echt in het belang van jullie kind.
Een vraag m.b.t. het achtergrondverhaal: wat zijn de (gerechtelijke) afspraken op dit moment? Is de verdeling van de zorg omtrent jullie kind duidelijk vastgesteld? Valt het op te bouwen/uit te breiden? Kunnen jullie een 3e neutrale partij hierin betrekken (familie, vrienden) die jullie hierin kunnen ondersteunen?
Terugkomend op jou vraag, ik zou zeggen zeg tegen je kind dat je veel van hem/haar houdt, laat dit ook blijken... maar vertel niet de 'waarheid'... dit in het belang van je kind (gezien haar/zijn leeftijd)
Heel veel succes, ik hoop dat je er wat mee kan en keep your head up
meneer Niemand
Geeft grote gevoel van onmacht niet?
Heel herkenbaar met mijn huidige situatie...
Al kan ik je zeggen dat je dient te voorkomen dat je de 'waarheid' gaat vertellen, jullie kind zal daardoor (nog) meer schade oplopen, wat niet het belang van jullie kind is. Men zou dit beter kunnen vertellen als het kind wat ouder is en situaties beter kunnen begrijpen.
Vertellen aan je kind dat je hem/haar vaker wilt zien is een natuurlijk iets, maar... het wordt pas een uitdaging, als het kind dit maar al te vaak aanhoort en er is geen enkele vooruitgang/vooruitzicht m.b.t. het uitbreiden van de omgang, want dan is de kans groot dat je kind ook jou geloofwaardigheid niet serieus neemt... Zelf heb ik besloten om hier niet meer over te hebben en te zeggen dat papa en mama bezig zijn om samen naar een oplossing te zoeken... (dit klopt voor geen meter maar ik voorkom hiermee dat mijn dochter een beeld krijgt dat haar moeder en ik in een ruzie bevinden).
Wat ik je kan aanraden is om bij elke contact te focussen op de leuke dingen die je samen met je kind kunt doen. Wellicht doe je dit al aangezien je kind zelf aangeeft dat hij/zij jou vaker wil zien, dit geven ze niet zomaar aan...
Jou 'wapen' is om je kind blijk te geven dat je aan hem/haar denkt en om samen leuke dingen te doen, focus je daar op. Stuur hem/haar spontaan tekeningen, knutselwerk, kaartjes of foto's... iets tastbaars van jou in ieder geval... En blijf vooral neutraal praten over zijn/haar moeder (ongeacht wat ze jou aandoet en hoe moeilijk het ook is), dit is echt in het belang van jullie kind.
Een vraag m.b.t. het achtergrondverhaal: wat zijn de (gerechtelijke) afspraken op dit moment? Is de verdeling van de zorg omtrent jullie kind duidelijk vastgesteld? Valt het op te bouwen/uit te breiden? Kunnen jullie een 3e neutrale partij hierin betrekken (familie, vrienden) die jullie hierin kunnen ondersteunen?
Terugkomend op jou vraag, ik zou zeggen zeg tegen je kind dat je veel van hem/haar houdt, laat dit ook blijken... maar vertel niet de 'waarheid'... dit in het belang van je kind (gezien haar/zijn leeftijd)
Heel veel succes, ik hoop dat je er wat mee kan en keep your head up
meneer Niemand
Laatst gewijzigd door mrniemand op 07 nov 2017, 14:48, 1 keer totaal gewijzigd.
You never know how strong you are until being strong is the only choice you have...
Re: Vraag: Wat zeg ik tegen mijn kind?
Gerechtelijk speelt er nu een en ander. Gaat om 2 kids waarbij de 2e een verhaal apart is.Een vraag m.b.t. het achtergrondverhaal: wat zijn de (gerechtelijke) afspraken op dit moment? Is de verdeling van de zorg omtrent jullie kind duidelijk vastgesteld? Valt het op te bouwen/uit te breiden? Kunnen jullie een 3e neutrale partij hierin betrekken (familie, vrienden) die jullie hierin kunnen ondersteunen?
Er zijn onderlinge afspraken gemaakt onder voorwaarde van uitbreiding wanneer ik weer in de buurt zou wonen (terwijl het ex was die zonder overleg woonplaats bepaalde, uiteindelijk op advies advocaat toestemming voor verleent), maar deze afspraak wordt nu door ex ontkent/genegeerd en dus ben ik procedure gestart.
Voor de rest van je antwoord; zolang dit speelt, zal het wel een duivels dilemma blijven maar kies ik inderdaad voor belang van het kind (en dan maar hopen dat het mij niets kwalijk blijft nemen/neemt)