Hallo mannen,
Ik ben een vechter pur sang en probeer al 1,5 jr te dealen met de situatie "het niet meer zien van mijn zoontje" en via het gerecht een omgangsregeling aan te vragen. Dit wordt eindeloos uitgesteld en drijft mij tot waanzin..
Situatie:
Mijn ex en ik zijn uit elkaar, door onbegrip, niet door schelden, bedreiging of geweld. Nu is zij terug naar Leeuwarden verhuisd; wij woonden in Nijmegen, en heeft mijn zoon meegenomen zonder dat ik ouderlijk gezag heb. Zij heeft hem snel uit geschreven om zoveel mogelijk te profiteren van de situatie. Toen begonnen de meningsverschillen. Ik ben van mening dat ik mijn zoon in alle facetten gelijkwaardig moet kunnen opvoeden. Dit liep steeds hoger op; op een gegeven moment heeft zij een aantal telefoongesprekken opgenomen, na dit te hebben uitgelokt. Op een gegeven moment moest ik haar met rust laten. Ik ben helemaal geen psychopaat, het enige wat ik vraag is een gelijkwaardige omgang met mijn zoon. Vervolgens heb ik mijn zoon langer gehouden dan afspraak. Ik had vakantie en zei dat ik hem langer wilde houden. Toen had ze van allerlei redenen dat dit niet kon. Ik zei je regelt het maar gewoon, opdonderen. Toen heeft ze de politie gebeld, vast gezeten, werkstraf gekregen. Direct een rechtszaak aangespannen voor een omgangsregeling eind 2015 en dit loopt nu nog steeds. Ik ben altijd een goede vader geweest naar mijn zoon en naar haar. Nu strooit zij met alles, de RvdK heeft een onderzoek gedaan en adviseert nog 1 jr geen contact en dan nog maar eens evalueren. "Laat vader maar eens tot rust komen en meer begrip tonen voor de situatie" en "Mijn zoon heeft nu meer aan een rustige situatie dan aan spanning tussen ouders". Mee eens, maar ik wordt pas rustig als ik mijn zoon weer zie. Ik heb bewijs van haar vlak voordat wij uit elkaar gingen dat zij mij een goede vader vind en ook van een betrokken vriendin.
Ik ben hier dag en nacht mee bezig, al 1,5 jr en ik sta op het punt om er aan onderdoor te gaan, zit nu te huilen achter mijn pc. Ik functioneer nu op 30% en gemiddeld 60%. Ik ben een wrak.
Kan er iemand mij helpen, hoe hier mee om te gaan..
Ik kom er niet meer uit.
Gr Harrie
Hulp gevraagd - Hoe om te gaan met een eindeloze situatie?
Re: Hulp gevraagd - Hoe om te gaan met een eindeloze situati
Beste Harrie,
Ik begrijp je helemaal, je voelt je op dit moment volkomen machteloos, boos en verdrietig.
Helaas hebben ik deze fase ook mee moeten maken (en nog overvalt de boosheid en verdriet me vaak) maar na 2 jaar geen enkel contact met mijn zoontje kan ik niets anders doen dan me bij de situatie neerleggen. Wij wachten nog op het onderzoek van de raad maar ik verwacht hier wekelijk niets positiefs van. Ook ik ben altijd een goede vader geweest (al vind mijn ex absoluut van niet en ziet ze alleen maar negatieve kanten), we zijn ook niet voor niets uit elkaar.
Waar je vooral voor moet zorgen en dat jij er zelf niet aan onder door gaat. Geef je zelf weer een schop onder je kont en krabbel op. Is er helemaal geen enkel contact met je zoon? Ook niet telefonisch, per post, mail, skype, facebook? Dat er geen omgangsregeling staat wil toch niet zeggen dat je op geen enkele manier contact met je zoon mag hebben. Je bent immers geen crimineel (en zelfs die heeft het nog beter voor elkaar wat betreft contact met het kind). Zelf kan ik me daar ook ontzettend boos over maken maar helaas ben ik tot de conclusie gekomen dat de enige die wat heeft aan mijn boosheid mijn ex is (zou ze wel willen dat ik er aan onder door gaat). Nou mooi niet. Wat bij mij help is toch er veel over praten met familie en vrienden, zoek daar ze steun en begrip. Kijk wat de mogelijkheden wel zijn en ga vooral door met je leven hoe moeilijk dat nu ook lijkt. Daarnaast heb ik een plakboek gemaakt met allerlei leuke herinneringen, foto's verhaaltjes en filmpjes. Mocht mijn zoon er straks oud genoeg voor zijn dan kan ik hem het plakboek laten zien in de hoop dat hij ziet dat we heel veel leuke momenten samen hebben gehad (wat moeder ook zegt en roept -> ouderverstoting). Het is ook een beetje een manier om het allemaal te verwerken. Ik wens je veel succes en hou je goed!
Ik begrijp je helemaal, je voelt je op dit moment volkomen machteloos, boos en verdrietig.
Helaas hebben ik deze fase ook mee moeten maken (en nog overvalt de boosheid en verdriet me vaak) maar na 2 jaar geen enkel contact met mijn zoontje kan ik niets anders doen dan me bij de situatie neerleggen. Wij wachten nog op het onderzoek van de raad maar ik verwacht hier wekelijk niets positiefs van. Ook ik ben altijd een goede vader geweest (al vind mijn ex absoluut van niet en ziet ze alleen maar negatieve kanten), we zijn ook niet voor niets uit elkaar.
Waar je vooral voor moet zorgen en dat jij er zelf niet aan onder door gaat. Geef je zelf weer een schop onder je kont en krabbel op. Is er helemaal geen enkel contact met je zoon? Ook niet telefonisch, per post, mail, skype, facebook? Dat er geen omgangsregeling staat wil toch niet zeggen dat je op geen enkele manier contact met je zoon mag hebben. Je bent immers geen crimineel (en zelfs die heeft het nog beter voor elkaar wat betreft contact met het kind). Zelf kan ik me daar ook ontzettend boos over maken maar helaas ben ik tot de conclusie gekomen dat de enige die wat heeft aan mijn boosheid mijn ex is (zou ze wel willen dat ik er aan onder door gaat). Nou mooi niet. Wat bij mij help is toch er veel over praten met familie en vrienden, zoek daar ze steun en begrip. Kijk wat de mogelijkheden wel zijn en ga vooral door met je leven hoe moeilijk dat nu ook lijkt. Daarnaast heb ik een plakboek gemaakt met allerlei leuke herinneringen, foto's verhaaltjes en filmpjes. Mocht mijn zoon er straks oud genoeg voor zijn dan kan ik hem het plakboek laten zien in de hoop dat hij ziet dat we heel veel leuke momenten samen hebben gehad (wat moeder ook zegt en roept -> ouderverstoting). Het is ook een beetje een manier om het allemaal te verwerken. Ik wens je veel succes en hou je goed!
Re: Hulp gevraagd - Hoe om te gaan met een eindeloze situati
Condat zegt het goed. Maak een plakboek of dagboek met je eigen verhaal. Voor later voor je kind. Zorg dat je zelf sterk wordt ook zonder de omgang met je kind zodat je altijd een vangnet kunt zijn en er bent wanneer je kind zichzelf ooit meldt. Boosheid of verdriet maakt alleen je zelf kapot en niet de ander. Denk wel in acties maar probeer dit rationeel te doen niet vanuit emoties. Onder die emoties lijdt je zelf en niet je ex. Veel sterkte en zoek er hulp bij als het kan.