Onterechte ahcterstand alimentatie met LBIO
Geplaatst: 24 feb 2017, 20:31
Goedendag,
Mijn ex-partner woont al ruim een jaar samen, maar hield dit altijd stil. Om de goede vrede te bewaren, heb ik dit laten gaan en telkens keurig kinder- en partneralimentatie betaald. In oktober kregen we een discussie en had ik een gepast moment het aan de kaak te stellen. Dit ging via whatsapp en zal hieronder het gesprek citeren:
Zei: wat wil je doen met de alimentatie nu je weet dat ik met grote kans in jan ga samenwonen....
Ik: ik denk dat het eerlijk is om in dat geval de alimentatie stop te zetten toch?
Zei: per jan dan. Ik wel eerst nov afwachten. En idd als ik ga samenwonen dan is ie stoppen idd
Ik: maar in principe kan nu toch ook en als hij op zichzelf gaat weer starten. Of als jullie samen gaan definitief. Dat gaf je zelf vorige week ook aan
Zei: Ok. Ik voel me soms gewoon genaaid door je. Jij verteld mij nooit iets en als het andersom is begin je te piepen namelijk.
Op basis van bovenstaande heb en mag ik concluderen dat zei destijds met stopzetten akkoord ging. Artikel 6:217 lid 1 van BW geeft ook aan dat er vormvrijheid is.
Het LBIO legt de app communicatie naast zich neer. Zij gaf telefonisch aan dat een bericht vol emotie verstuurd kan worden. Maar dat staat volledig los of iets rechtsgeldig is.
Het LBIO blijft erbij dat ik alsnog moet betalen. Ongeacht of hetgeen is afgesproken per app rechtsgeldig is.
Wie heeft dit eerder meegemaakt en hoe heb je dat aangepakt? Of wie weet wat ik hiermee kan gaan doen? Klopt mijn veronderstelling dat ik obv geciteerde tekst mijn ex aan haar toezegging kan houden en hoe pak ik dat aan?
Ten tweede: mijn ex wilt ook geen inzage geven in haar salaris. Hier zou ik recht op hebben aangeszien aanpassing haar draagkracht kan verhogen en ik minder zou hoeven betalen. Ook dit weigert ze. Nu woont ze ook samen, dus zouden de woonlasten gedeeld mogen worden wat ook draagkrachtverhogend is. Ik heb altijd de behoefte betaald, dus nooit minder ivm te lage draagkracht. Nu ben ik wel meer gaan verdienen.
Weet iemand hoe dit in een gerechtelijk proces gaat? Als ik al de maximale behoefte betaal, maakt het daarna niet mer uit dat ik een stuk meer ben gaan verdienen? Kortom: herzieining kan dan alleen maar voor verlaging zorgen of gelijk blijven?
Mijn ex-partner woont al ruim een jaar samen, maar hield dit altijd stil. Om de goede vrede te bewaren, heb ik dit laten gaan en telkens keurig kinder- en partneralimentatie betaald. In oktober kregen we een discussie en had ik een gepast moment het aan de kaak te stellen. Dit ging via whatsapp en zal hieronder het gesprek citeren:
Zei: wat wil je doen met de alimentatie nu je weet dat ik met grote kans in jan ga samenwonen....
Ik: ik denk dat het eerlijk is om in dat geval de alimentatie stop te zetten toch?
Zei: per jan dan. Ik wel eerst nov afwachten. En idd als ik ga samenwonen dan is ie stoppen idd
Ik: maar in principe kan nu toch ook en als hij op zichzelf gaat weer starten. Of als jullie samen gaan definitief. Dat gaf je zelf vorige week ook aan
Zei: Ok. Ik voel me soms gewoon genaaid door je. Jij verteld mij nooit iets en als het andersom is begin je te piepen namelijk.
Op basis van bovenstaande heb en mag ik concluderen dat zei destijds met stopzetten akkoord ging. Artikel 6:217 lid 1 van BW geeft ook aan dat er vormvrijheid is.
Het LBIO legt de app communicatie naast zich neer. Zij gaf telefonisch aan dat een bericht vol emotie verstuurd kan worden. Maar dat staat volledig los of iets rechtsgeldig is.
Het LBIO blijft erbij dat ik alsnog moet betalen. Ongeacht of hetgeen is afgesproken per app rechtsgeldig is.
Wie heeft dit eerder meegemaakt en hoe heb je dat aangepakt? Of wie weet wat ik hiermee kan gaan doen? Klopt mijn veronderstelling dat ik obv geciteerde tekst mijn ex aan haar toezegging kan houden en hoe pak ik dat aan?
Ten tweede: mijn ex wilt ook geen inzage geven in haar salaris. Hier zou ik recht op hebben aangeszien aanpassing haar draagkracht kan verhogen en ik minder zou hoeven betalen. Ook dit weigert ze. Nu woont ze ook samen, dus zouden de woonlasten gedeeld mogen worden wat ook draagkrachtverhogend is. Ik heb altijd de behoefte betaald, dus nooit minder ivm te lage draagkracht. Nu ben ik wel meer gaan verdienen.
Weet iemand hoe dit in een gerechtelijk proces gaat? Als ik al de maximale behoefte betaal, maakt het daarna niet mer uit dat ik een stuk meer ben gaan verdienen? Kortom: herzieining kan dan alleen maar voor verlaging zorgen of gelijk blijven?