Wat is de juiste keuze?
Geplaatst: 18 jan 2018, 20:31
Goedenavond ,
Ik ben nieuw hier en zal maar gelijk met de deur in huis vallen.. ik sta voor een duivels dillemma en kan niet kiezen wat nou te doen..
Kort een samenvatting: begin 2017 mijn ex tegengekomen die aan het einde van scheiding(afronden)was met 2 kindjes. Ik kende haar al van vroeger en het klikte weer.. we zouden alles rustig aan doen naar doen en zien waar het contact ons bracht.
Toen raakte ze zwanger van mij, een grote verassing, maar we wilden ervoor gaan, een nieuwe start voor beiden en het voelde goed. Dit ook meerdere keren goed doorgesproken.. alleen na de eerste echo was het raak, ze wilde me er niet meer bij hebben, wilde het alleen opvoeden, is op de 1e afspraak bij de abortus kliniek geweest(uiteindelijk niet gedaan), wou niks meer van me weten, had spijt dat ik de vader zou zijn, ik zou de vader niet zijn(is inmiddels bekend dat ik het wel ben) etc.. dit alles is me via whatsapp gemeld omdat ze mij niet face2face wou spreken.. dit alles was in Juli ‘17.. ik ben hier echt kapot van geweest.
Nu is in oktober het contact weer hersteld en konden we goed praten over de baby maar eigenlijk heel oppervlakkig.. ze had het in eens over “onze dochter” en dat het mooi kan slapen in de babykamer die ik gemaakt had. Niks aan de hand zou je zeggen.
Tot het punt waar ik vroeg over de erkenning. Hier werd heel kort op gereageerd: niemand gaat haar erkennen, ze zal mijn achternaam krijgen. Wat blijkt, ze is bang dat door mijn erkenning mijn dochter ook mijn achternaam krijgt. Ik heb haar aangegeven dat dit niet zo is maar het gaar er bij haar niet in.
Nu is mijn dillemma het volgende: momenteel zijn we in goede verstandhouding over de opvoeding en omgang met mij, Ze erkend dat ik de vader ben en het niemand anders kan zijn. Het contact met haar is goed en mag mijn dochter zien. Alleen: als zij de erkenning niet toelaat voel ik mij genoodzaakt dit via de rechter te doen met als gevolg de hele verstandhouding op het spel te zetten.
Heeft iemand ervaring met een dergelijke of vergelijkbare situatie? Ik weet in deze niet wat het juiste is.
Ik wil graag de verstandhouding houden zoals hij nu is , maar wil ook mijn dochter erkennen.
Heb het gevoel dat als ik haar niet erken ze over een jaar gewoon mij de omgang kan weigeren en heb ik niks.
Wie heeft wijs advies?
Daniël
Ik ben nieuw hier en zal maar gelijk met de deur in huis vallen.. ik sta voor een duivels dillemma en kan niet kiezen wat nou te doen..
Kort een samenvatting: begin 2017 mijn ex tegengekomen die aan het einde van scheiding(afronden)was met 2 kindjes. Ik kende haar al van vroeger en het klikte weer.. we zouden alles rustig aan doen naar doen en zien waar het contact ons bracht.
Toen raakte ze zwanger van mij, een grote verassing, maar we wilden ervoor gaan, een nieuwe start voor beiden en het voelde goed. Dit ook meerdere keren goed doorgesproken.. alleen na de eerste echo was het raak, ze wilde me er niet meer bij hebben, wilde het alleen opvoeden, is op de 1e afspraak bij de abortus kliniek geweest(uiteindelijk niet gedaan), wou niks meer van me weten, had spijt dat ik de vader zou zijn, ik zou de vader niet zijn(is inmiddels bekend dat ik het wel ben) etc.. dit alles is me via whatsapp gemeld omdat ze mij niet face2face wou spreken.. dit alles was in Juli ‘17.. ik ben hier echt kapot van geweest.
Nu is in oktober het contact weer hersteld en konden we goed praten over de baby maar eigenlijk heel oppervlakkig.. ze had het in eens over “onze dochter” en dat het mooi kan slapen in de babykamer die ik gemaakt had. Niks aan de hand zou je zeggen.
Tot het punt waar ik vroeg over de erkenning. Hier werd heel kort op gereageerd: niemand gaat haar erkennen, ze zal mijn achternaam krijgen. Wat blijkt, ze is bang dat door mijn erkenning mijn dochter ook mijn achternaam krijgt. Ik heb haar aangegeven dat dit niet zo is maar het gaar er bij haar niet in.
Nu is mijn dillemma het volgende: momenteel zijn we in goede verstandhouding over de opvoeding en omgang met mij, Ze erkend dat ik de vader ben en het niemand anders kan zijn. Het contact met haar is goed en mag mijn dochter zien. Alleen: als zij de erkenning niet toelaat voel ik mij genoodzaakt dit via de rechter te doen met als gevolg de hele verstandhouding op het spel te zetten.
Heeft iemand ervaring met een dergelijke of vergelijkbare situatie? Ik weet in deze niet wat het juiste is.
Ik wil graag de verstandhouding houden zoals hij nu is , maar wil ook mijn dochter erkennen.
Heb het gevoel dat als ik haar niet erken ze over een jaar gewoon mij de omgang kan weigeren en heb ik niks.
Wie heeft wijs advies?
Daniël