Omgangsregeling
Geplaatst: 20 sep 2018, 11:57
Een advies vraag:
Mijn kinderen wonen doordeweeks bij mij en het weekend bij hun moeder. Moeder woont in een andere plaats en wil de kinderen daar doordeweeks hebben wonen en naar school hebben. De kinderen zijn 9 en 11. Er is al een rechtszaak geweest omdat moeder zonder overleg de kinderen daar op school had geplaatst. Dit is teruggedraaid door de rechter. Vervolgens heeft moeder weer een rechtszaak aangespannen voor hetgeen wat zei wil. De rechter wil geen uitspraak doen om dat ze vind dat moeder en ik het ONS traject moeten volgen (is een advies vanuit de rechter). Moeder is alleen maar negatief over mij als vader tegenover mij en instanties. Moeder heeft geen contact met haar ouders, mijn ouders en familie. Ik twijfel niet aan mijzelf als vader. Ik weet van mijzelf net als ik dat van anderen hoor dat ik het beste doe voor onze kinderen en dan dat andersom zeker niet zo is. Volgens ouders en (ex)schoonouders heeft moeder een persoonlijkheidsstoornis.
Deze negativiteit speelt als sinds het begin dat ik moeder ken. Ik dacht alleen altijd dat het aan mijzelf lag. Door een flinke bewustwording afgelopen jaren ben ik dit toch anders gaan zien. De negativiteit vanuit moeder haar kant mijn kant houdt niet op en vreet heel erg aan mij. Ik krijg er lichamelijk en emotioneel last van. Het is zelfs zo erg dat als mij wat zou gebeuren dat ik dan denk dat eindelijk rust heb. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Het ONS traject daarvan voel ik dat niks gaat helpen. Het gaat moeder niet om de betere communicatie met mij maar juist om mij zwart proberen te maken bij instanties. Ze praat zelfs onze kinderen van alles aan. Zelfs zo erg dat ze vind dat de kinderen ook hulp nodig hebben omdat het niet goed met ze zou gaan. Ik zie bij thuis dat het prima gaat met ze. Ze zijn blij, vrolijk en ontspannen. En als je moeders verhaal dan mag geloven is dit compleet andersom. Moeder is zich helemaal niet zelfbewust. Moeder heeft mij het afgelopen jaar flink zwart gepraat bij mij kinderen. Mijn zoontje daar merk ik aan dat hij mij niet altijd meer vertrouwd. Gelukkig knuffelen we savonds nog regelmatig, dus dat is wel fijn.
Het contact tussen moeder en mij zal nooit meer beter worden, daarvoor is teveel gebeurd.
Het liefst zou ik ONS traject willen afblazen en het dan maar op een uitspraak van de rechter en kinderbescherming aan laten komen.
Ik ben heel eerlijk gezegd ten einde raad.
Heeft iemand advies voor mij?
Bedankt alvast
Met vriendelijke groet.
Jeroen
Mijn kinderen wonen doordeweeks bij mij en het weekend bij hun moeder. Moeder woont in een andere plaats en wil de kinderen daar doordeweeks hebben wonen en naar school hebben. De kinderen zijn 9 en 11. Er is al een rechtszaak geweest omdat moeder zonder overleg de kinderen daar op school had geplaatst. Dit is teruggedraaid door de rechter. Vervolgens heeft moeder weer een rechtszaak aangespannen voor hetgeen wat zei wil. De rechter wil geen uitspraak doen om dat ze vind dat moeder en ik het ONS traject moeten volgen (is een advies vanuit de rechter). Moeder is alleen maar negatief over mij als vader tegenover mij en instanties. Moeder heeft geen contact met haar ouders, mijn ouders en familie. Ik twijfel niet aan mijzelf als vader. Ik weet van mijzelf net als ik dat van anderen hoor dat ik het beste doe voor onze kinderen en dan dat andersom zeker niet zo is. Volgens ouders en (ex)schoonouders heeft moeder een persoonlijkheidsstoornis.
Deze negativiteit speelt als sinds het begin dat ik moeder ken. Ik dacht alleen altijd dat het aan mijzelf lag. Door een flinke bewustwording afgelopen jaren ben ik dit toch anders gaan zien. De negativiteit vanuit moeder haar kant mijn kant houdt niet op en vreet heel erg aan mij. Ik krijg er lichamelijk en emotioneel last van. Het is zelfs zo erg dat als mij wat zou gebeuren dat ik dan denk dat eindelijk rust heb. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Het ONS traject daarvan voel ik dat niks gaat helpen. Het gaat moeder niet om de betere communicatie met mij maar juist om mij zwart proberen te maken bij instanties. Ze praat zelfs onze kinderen van alles aan. Zelfs zo erg dat ze vind dat de kinderen ook hulp nodig hebben omdat het niet goed met ze zou gaan. Ik zie bij thuis dat het prima gaat met ze. Ze zijn blij, vrolijk en ontspannen. En als je moeders verhaal dan mag geloven is dit compleet andersom. Moeder is zich helemaal niet zelfbewust. Moeder heeft mij het afgelopen jaar flink zwart gepraat bij mij kinderen. Mijn zoontje daar merk ik aan dat hij mij niet altijd meer vertrouwd. Gelukkig knuffelen we savonds nog regelmatig, dus dat is wel fijn.
Het contact tussen moeder en mij zal nooit meer beter worden, daarvoor is teveel gebeurd.
Het liefst zou ik ONS traject willen afblazen en het dan maar op een uitspraak van de rechter en kinderbescherming aan laten komen.
Ik ben heel eerlijk gezegd ten einde raad.
Heeft iemand advies voor mij?
Bedankt alvast
Met vriendelijke groet.
Jeroen