Parellel Ouderschap
Geplaatst: 14 aug 2021, 11:09
2 jaar geleden is mijn partner door Veilig Thuis aangeraden een parallel ouderschap aan te gaan met de moeder van zijn zoon. Sindsdien is hij ervoor aan het strijden om dit ook echt voor elkaar te krijgen, en hopelijk gaat dat ook lukken. Ik sta langs de zijlijn als stiefmoeder, maar daar kan ik nooit zo goed tegen. En dus ben ik zelf verder gaan onderzoeken e.d. en dan kom ik veel verhalen tegen waarbij er een co-ouderschap wordt aangeraden maar dit niet kan omdat de communicatie verstoord is tussen de ex-partners. Een parallel ouderschap wordt vaak genoemd, maar is binnen de 2 weken regeling die standaard is bijna niet te doen, er is dan teveel risico op ouderverstoting. Een uitvoering in de praktijk kom ik al bijna helemaal niet tegen, waarom raden ze het dan aan?
Mijn politiek actieve brein wat altijd oplossingen zoekt denkt dan, maar een combinatie van beide is dan toch dé oplossing in situaties waarbij de communicatie verstoord is? Beide ouders hebben gezamelijk gezag, verdelen dit ieder over hun eigen deel van de week, en spreken voor de rest niet met elkaar tenzij noodzakelijk.
Waarom zien de instanties dit dan niet?
Mijn mening; voor co-ouderschap (wat niet eens juridisch iets is) is communicatie niet per se nodig. Het zou natuurlijk de ideale situatie zijn, maar zoals hier in overvloede te lezen is, die situatie is er niet altijd.
Als je na de scheiding bij elkaar in de buurt blijft wonen, of in ieder geval in dezelfde gemeente, kan het kind in kwestie naar dezelfde school blijven gaan. Misschien de ene keer lopend, de andere keer met de auto of de fiets, maar dat maakt niet uit. De school kan zelfs een rol spelen in de wissel (is aangetoond dat dit voor kinderen heel prettig is zelfs), waardoor er nog maar 1 fysieke wissel is waarbij de exen elkaar zien. Tijdens die wissel bespreek je dingen die noodzakelijk zijn, of niet en je doet het per e-mail op dezelfde dag. Ieder heeft zijn eigen stukje, zijn eigen deel van de week, zijn eigen manier van opvoeden. De afspraken staan tot in detail in je ouderschapsplan, en incidentele vrije dagen, dokters- en tandartsbezoeken los je op binnen je eigen weekhelft. Verjaardag? Als hij niet van jezelf is, alleen binnen je eigen weekhelft. Valt het er buiten, dan is het niet anders.
Geen discussies meer, voor iedereen zijn er heldere lijnen waar ze binnen kunnen bewegen en er is in de ideale situatie geen continue confrontatie meer omdat je elke keer weer moet wisselen.
Mij lijkt het juist de ideale oplossing in zoveel situaties die ik ook hier lees... waarom zien instanties dat niet in? Kan hier niet meer aandacht voor komen op een of andere manier, zodat we met een andere bril naar dit soort dingen gaan kijken?
Mijn politiek actieve brein wat altijd oplossingen zoekt denkt dan, maar een combinatie van beide is dan toch dé oplossing in situaties waarbij de communicatie verstoord is? Beide ouders hebben gezamelijk gezag, verdelen dit ieder over hun eigen deel van de week, en spreken voor de rest niet met elkaar tenzij noodzakelijk.
Waarom zien de instanties dit dan niet?
Mijn mening; voor co-ouderschap (wat niet eens juridisch iets is) is communicatie niet per se nodig. Het zou natuurlijk de ideale situatie zijn, maar zoals hier in overvloede te lezen is, die situatie is er niet altijd.
Als je na de scheiding bij elkaar in de buurt blijft wonen, of in ieder geval in dezelfde gemeente, kan het kind in kwestie naar dezelfde school blijven gaan. Misschien de ene keer lopend, de andere keer met de auto of de fiets, maar dat maakt niet uit. De school kan zelfs een rol spelen in de wissel (is aangetoond dat dit voor kinderen heel prettig is zelfs), waardoor er nog maar 1 fysieke wissel is waarbij de exen elkaar zien. Tijdens die wissel bespreek je dingen die noodzakelijk zijn, of niet en je doet het per e-mail op dezelfde dag. Ieder heeft zijn eigen stukje, zijn eigen deel van de week, zijn eigen manier van opvoeden. De afspraken staan tot in detail in je ouderschapsplan, en incidentele vrije dagen, dokters- en tandartsbezoeken los je op binnen je eigen weekhelft. Verjaardag? Als hij niet van jezelf is, alleen binnen je eigen weekhelft. Valt het er buiten, dan is het niet anders.
Geen discussies meer, voor iedereen zijn er heldere lijnen waar ze binnen kunnen bewegen en er is in de ideale situatie geen continue confrontatie meer omdat je elke keer weer moet wisselen.
Mij lijkt het juist de ideale oplossing in zoveel situaties die ik ook hier lees... waarom zien instanties dat niet in? Kan hier niet meer aandacht voor komen op een of andere manier, zodat we met een andere bril naar dit soort dingen gaan kijken?