Ervaringsverhalen Gezocht
Ben jij een vader die zijn ervaringen wil delen? Wil je graag jouw verhaal delen met mij en talloze andere vaders op mijn website? We nodigen je uit om je ervaringen te delen over onderwerpen zoals ouderverstoting, vechtscheidingen, omgaan met narcistische ex-partners en je interacties met hulpinstanties.
Door jouw verhaal te delen, kunnen we bewustzijn creëren rondom deze uitdagingen en anderen laten zien dat ze niet alleen zijn. Jouw ervaringen kunnen anderen motiveren en inspireren in soortgelijke situaties.
Als je geïnteresseerd bent om je verhaal te delen, zonder daarbij namen te noemen, stuur dan even een privébericht.
Alvast bedankt voor je bereidheid om jouw verhaal te delen.
Ervaringsverhalen
Re: Ervaringsverhalen
Dat zou inderdaad fijn zijn om anderen een hart onder de riem te kunnen steken. Situaties kunnen soms schrijnend worden met alle gevolgen van dien.
Re: Ervaringsverhalen
Precies, vaders worden vaak van de vreselijkste feiten beschuldigd (na de relatie breuk). En dan kan het ergens een bepaalde rust geven om te weten dat je niet de enige bent die het heeft meegemaakt en lezen hoe anderen ermee om zijn gegaan kan ook enorm helpen.
Re: Ervaringsverhalen
Goedemiddag allen.
Ik wil ook graag mijn verhaal kwijt. Een verhaal dat best intens is.
In oktober 2022 ben ik vader geworden van een prachtig zoontje. Een langgekoesterde wens. Tijdens de zwangerschap waren er al problemen met mijn ex. Mijn ex veranderde na 3 maanden zwangerschap, was heel bazig en wilde weinig tot niks met betrekking tot mijn zoontje overleggen met mij. Ook hield mijn ex het geven van erkenning en gezag af. Ik heb met de informatie van nu oogkleppen op gehad, maar toendertijd gaf ik haar de ruimte in de hoop dat we er wel uit zouden komen. Uiteindelijk wil je toch een gezin samen ipv scheiden. In oktober is mijn zoon geboren. Toen had ik wel erkenning, maar gezag wilde ze ook nog niet geven. Door de ''spanningen'' was haar excuus. De bevalling was problematisch en verliep met een spoedkeizersnee en een lang herstel thuis. In de zes weken dat ze bij mij thuis was (november/december 22) heb ik zo goed als mogelijk voor haar gezorgd, maar ik zag haar met de week mentaal minder worden. En tegelijk zorgde dit ervoor dat we er minder goed over konden praten samen. Begin december gebeurden het ondenkbare. Ik ging na mijn werk om 13.00 nadat we best een leuke ochtend hadden samen. Knuffelen met ons zoontje en relaxt TV kijken. Om 13.00 verlaat ik mijn huis en krijg ik een kus en 'tot vanavond schat'. Niet wetende op dat moment dat alles in scene was gezet... Een half uur later op mijn werk word ik in paniek door mijn buurvrouw gebeld met de boodschap dat mijn huis word leeggehaald door allemaal mensen en mijn ex. Eenmaal thuis trof ik een leeg huis aan en iets wat leek op een afscheidsbrief. Ik ben in elkaar gezakt van paniek. Mijn ex heeft zomaar ons zoontje meegenomen zonder dat ik dit wist.. En contact met haar krijgen kon ik niet.
Na 2 weken nam ze contact op en mocht ik mijn zoontje af en toe zien in een willekeurig restaurantje. Maar praten over omgang of andere vragen die ik had was niet mogelijk.
Sindsdien zit ik in een verschrikkelijke strijd die ik liever niet wil. Maar anno 2023 ontdek ook ik dat er nog zoveel verschil zit tussen de rechten van vaders en die van moeder. Moeder heeft al zoveel dingen gedaan, dat als ik hetzelfde zou hebben gedaan als vader ik zou worden aangehouden.
Heb een rechtszaak gehad in januari 23 voor een tijdelijke omgangsregeling van 2x een uur per week. Wel onder toezicht in een omgangshuis waar ik een uur voor moet rijden. En waarom? Waarom moet ik mijn kind onder toezicht zien, zonder dat ik een fatsoenlijke kans heb gehad als vader? Ik merk dat veel betrokken professionals het met mij eens zijn en iedereen begrijpt je. Maar niemand doet wat..
Daarna een rechtszaak in maart 23 om het gezag. Ook deze gewonnen ondanks dat moeder er alles aan doet om omgang en gezag tegen te werken. Moeder roept de wildste beschuldigingen allemaal zonder bewijs of onderbouwing. Ook vind moeder dat ik het vaderschap zou moeten verdienen, iets waar de kinderbescherming gelukkig heel fel op was en moeder hier op aansprak.
Een definitieve omgangsregeling kwam er nog niet omdat moeder en ik in een scheidstraject zouden gaan in mei 2023. Dit traject verliep heel goed en ik had een goed gevoel bij de gebruikte methodieken. Echter op het moment dat moeder en ik volgens de planning om tafel zouden moeten, haakte moeder af en stopte het traject. Ik heb de afgelopen 9 maanden veelvuldig moeder benaderd voor samenwerking. Om met elkaar om tafel te gaan, eventueel met een mediator en dat we in het belang van ons zoontje moeten denken en ons persoonlijke emoties daarbuiten moeten houden. Je raad het al. 13 mails in 9 maanden. Allemaal onbeantwoord.
Er zitten positieve punten in dit verhaal, maar de praktijk is toch heel zwaar. Oke ik zie hem, maar verder word ik overal buiten gehouden. Op papier hebben we gelijke rechten en plichten. Maar in de praktijk zegt dat helemaal niks. Moeder deelt niks met me, deelt geen medische zaken over mijn zoon, schend regelmatig de gezagsplichten en over niks valt met moeder te praten.
Sinds kort heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat moeder in december al een andere woning had en moeder in het verleden (voor onze relatie) al heeft geroepen eventueel moeder te willen worden met een donor. Ik vrees dat het weggaan in december 2022 al veel eerder gepland stond. Dat ik ben gebruikt om vader te worden. En dat daarom moeder de samenwerkingsverzoeken ook negeert.
En de meeste woede zit misschien nog wel richting het systeem... Het kan en mag allemaal. Een moeder kan zoveel bereiken als ze de zaak bewust wil tegenwerken. Als vader heb je enkel de rechtsgang als middel met duizenden euro's kosten als gevolg. Hier zit een betrokken vader die in alles betrokken wil zijn bij zijn zoontje en niet wegloopt voor de verantwoordelijkheid.
In oktober heb ik een nieuwe rechtszaak over een definitieve omgangsregeling. Ik merk dat moeder heel erg bezig is om er alles aan te doen om de omgang te beperken. Zo mailt moeder regelmatig over zorgen over zijn ontwikkeling, dat ze kinderartsen bezoek en orthopedagogen en dat ze nu zelfs een Infantteam bij de GGZ heeft ingeschakeld. En wat zie ik? Ik zie al maanden een heel vrolijk, nieuwsgierig en energiek ventje die zich goed ontwikkeld. Natuurlijk zie ik niet alles. Maar ik krijg wel de indruk dat moeder probeert om medische verklaringen te krijgen wat een verdere omgangsregeling zou kunnen tegenhouden.
Ook heeft moeder zelf psychische problemen en loopt ze al jaren in therapie. Ik ben er absoluut niet voor om moeder dwars te zitten, maar vraag me toch af of ik daar niet iets mee moet doen?
Let wel, ik ben volledig voor gelijkwaardig ouderschap en zou het liefst een co-ouderschap doen vanaf 4-5 jaar.
Hebben jullie nog tips in mijn zaak? En hebben jullie mogelijk nog tips in de rechten van vaders die ik misschien nog niet ken.
Ik hoop in oktober op een uitspraak waarbij ik mijn zoontje thuis krijg. twee dagdelen per week zou eerst al voldoende zijn want hij is nog heel jong. Maar dat omgangshuis is niet meer te verkopen. Ik wil mij zo optimaal mogelijk ontwikkelen als vader en dit kan niet in deze setting, waar ik alles moet overleggen en niet de vrijheid heb om zelf keuzes te maken. Daarnaast ben ik sinds januari altijd geweest! En niet onbelangrijk, ik vind dat ik een kans verdien als vader. Pas dan mag er geoordeeld worden!
Ik wil ook graag mijn verhaal kwijt. Een verhaal dat best intens is.
In oktober 2022 ben ik vader geworden van een prachtig zoontje. Een langgekoesterde wens. Tijdens de zwangerschap waren er al problemen met mijn ex. Mijn ex veranderde na 3 maanden zwangerschap, was heel bazig en wilde weinig tot niks met betrekking tot mijn zoontje overleggen met mij. Ook hield mijn ex het geven van erkenning en gezag af. Ik heb met de informatie van nu oogkleppen op gehad, maar toendertijd gaf ik haar de ruimte in de hoop dat we er wel uit zouden komen. Uiteindelijk wil je toch een gezin samen ipv scheiden. In oktober is mijn zoon geboren. Toen had ik wel erkenning, maar gezag wilde ze ook nog niet geven. Door de ''spanningen'' was haar excuus. De bevalling was problematisch en verliep met een spoedkeizersnee en een lang herstel thuis. In de zes weken dat ze bij mij thuis was (november/december 22) heb ik zo goed als mogelijk voor haar gezorgd, maar ik zag haar met de week mentaal minder worden. En tegelijk zorgde dit ervoor dat we er minder goed over konden praten samen. Begin december gebeurden het ondenkbare. Ik ging na mijn werk om 13.00 nadat we best een leuke ochtend hadden samen. Knuffelen met ons zoontje en relaxt TV kijken. Om 13.00 verlaat ik mijn huis en krijg ik een kus en 'tot vanavond schat'. Niet wetende op dat moment dat alles in scene was gezet... Een half uur later op mijn werk word ik in paniek door mijn buurvrouw gebeld met de boodschap dat mijn huis word leeggehaald door allemaal mensen en mijn ex. Eenmaal thuis trof ik een leeg huis aan en iets wat leek op een afscheidsbrief. Ik ben in elkaar gezakt van paniek. Mijn ex heeft zomaar ons zoontje meegenomen zonder dat ik dit wist.. En contact met haar krijgen kon ik niet.
Na 2 weken nam ze contact op en mocht ik mijn zoontje af en toe zien in een willekeurig restaurantje. Maar praten over omgang of andere vragen die ik had was niet mogelijk.
Sindsdien zit ik in een verschrikkelijke strijd die ik liever niet wil. Maar anno 2023 ontdek ook ik dat er nog zoveel verschil zit tussen de rechten van vaders en die van moeder. Moeder heeft al zoveel dingen gedaan, dat als ik hetzelfde zou hebben gedaan als vader ik zou worden aangehouden.
Heb een rechtszaak gehad in januari 23 voor een tijdelijke omgangsregeling van 2x een uur per week. Wel onder toezicht in een omgangshuis waar ik een uur voor moet rijden. En waarom? Waarom moet ik mijn kind onder toezicht zien, zonder dat ik een fatsoenlijke kans heb gehad als vader? Ik merk dat veel betrokken professionals het met mij eens zijn en iedereen begrijpt je. Maar niemand doet wat..
Daarna een rechtszaak in maart 23 om het gezag. Ook deze gewonnen ondanks dat moeder er alles aan doet om omgang en gezag tegen te werken. Moeder roept de wildste beschuldigingen allemaal zonder bewijs of onderbouwing. Ook vind moeder dat ik het vaderschap zou moeten verdienen, iets waar de kinderbescherming gelukkig heel fel op was en moeder hier op aansprak.
Een definitieve omgangsregeling kwam er nog niet omdat moeder en ik in een scheidstraject zouden gaan in mei 2023. Dit traject verliep heel goed en ik had een goed gevoel bij de gebruikte methodieken. Echter op het moment dat moeder en ik volgens de planning om tafel zouden moeten, haakte moeder af en stopte het traject. Ik heb de afgelopen 9 maanden veelvuldig moeder benaderd voor samenwerking. Om met elkaar om tafel te gaan, eventueel met een mediator en dat we in het belang van ons zoontje moeten denken en ons persoonlijke emoties daarbuiten moeten houden. Je raad het al. 13 mails in 9 maanden. Allemaal onbeantwoord.
Er zitten positieve punten in dit verhaal, maar de praktijk is toch heel zwaar. Oke ik zie hem, maar verder word ik overal buiten gehouden. Op papier hebben we gelijke rechten en plichten. Maar in de praktijk zegt dat helemaal niks. Moeder deelt niks met me, deelt geen medische zaken over mijn zoon, schend regelmatig de gezagsplichten en over niks valt met moeder te praten.
Sinds kort heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat moeder in december al een andere woning had en moeder in het verleden (voor onze relatie) al heeft geroepen eventueel moeder te willen worden met een donor. Ik vrees dat het weggaan in december 2022 al veel eerder gepland stond. Dat ik ben gebruikt om vader te worden. En dat daarom moeder de samenwerkingsverzoeken ook negeert.
En de meeste woede zit misschien nog wel richting het systeem... Het kan en mag allemaal. Een moeder kan zoveel bereiken als ze de zaak bewust wil tegenwerken. Als vader heb je enkel de rechtsgang als middel met duizenden euro's kosten als gevolg. Hier zit een betrokken vader die in alles betrokken wil zijn bij zijn zoontje en niet wegloopt voor de verantwoordelijkheid.
In oktober heb ik een nieuwe rechtszaak over een definitieve omgangsregeling. Ik merk dat moeder heel erg bezig is om er alles aan te doen om de omgang te beperken. Zo mailt moeder regelmatig over zorgen over zijn ontwikkeling, dat ze kinderartsen bezoek en orthopedagogen en dat ze nu zelfs een Infantteam bij de GGZ heeft ingeschakeld. En wat zie ik? Ik zie al maanden een heel vrolijk, nieuwsgierig en energiek ventje die zich goed ontwikkeld. Natuurlijk zie ik niet alles. Maar ik krijg wel de indruk dat moeder probeert om medische verklaringen te krijgen wat een verdere omgangsregeling zou kunnen tegenhouden.
Ook heeft moeder zelf psychische problemen en loopt ze al jaren in therapie. Ik ben er absoluut niet voor om moeder dwars te zitten, maar vraag me toch af of ik daar niet iets mee moet doen?
Let wel, ik ben volledig voor gelijkwaardig ouderschap en zou het liefst een co-ouderschap doen vanaf 4-5 jaar.
Hebben jullie nog tips in mijn zaak? En hebben jullie mogelijk nog tips in de rechten van vaders die ik misschien nog niet ken.
Ik hoop in oktober op een uitspraak waarbij ik mijn zoontje thuis krijg. twee dagdelen per week zou eerst al voldoende zijn want hij is nog heel jong. Maar dat omgangshuis is niet meer te verkopen. Ik wil mij zo optimaal mogelijk ontwikkelen als vader en dit kan niet in deze setting, waar ik alles moet overleggen en niet de vrijheid heb om zelf keuzes te maken. Daarnaast ben ik sinds januari altijd geweest! En niet onbelangrijk, ik vind dat ik een kans verdien als vader. Pas dan mag er geoordeeld worden!
Re: Ervaringsverhalen
Hoi papa8932,
Wat een verhaal weer. En ik lees een hele liefdevolle zorgzame vader. Ten eerste hartstikke goed dat je hulp vraagt, dat werkt alleen maar in je voordeel.
Het besef is waarschijnlijk al binnen gekomen, maar alles wijst er inderdaad op dat ze je heeft gebruikt om een kind te krijgen, je zou niet de eerste zijn. En ze ziet jullie kind ook als haar bezit. Waarbij je alleen maar in de weg loopt. De erkenning is handig voor het aanvragen van alimentatie niks meer.
Zolang in je mails geen verwijten staan of beschuldigingen spreken de mails in je voordeel. Kijk uit dat je niet te veel mails gaat sturen voordat ze gaat roepen dat je haar stalkt en ze zich onveilig voelt en al die onzin.
Het is waarschijnlijk een vrouw met een aardig verleden en daarmee is helaas haast niet te communiceren. Als jullie zoontje bij jou is stuur haar dan bijvoorbeeld updates en foto's zo dat ze je gedrag hopelijk gaat volgen (jij zal als de volwassene ouder het voorbeeld moeten geven) en je dekt jezelf ook in. Filmpjes en foto's werken meestal erg goed. En die geitenwollen sokken smelten vaak weg bij een vader die liefdevol bezig is met een jong kind.
En zorg ervoor dat je de rechter kan overtuigen dat het kind veilig is bij jou en jij die veiligheid kan bieden. Daarom is het enorm belangrijk om op geen enkele wijze strijd te tonen. Want dan ga je het echt verliezen. Wat ook nog werkt, is een goed plan te overhandigen aan de rechter zoals je schrijft. Denk daar nog goed over na want pas vanaf 4-5 jaar co-ouderschap is heel nederig, maar je mist een hoop mooie momenten. Overleg dit ook goed met je advocaat.
En over geen informatie krijgen en updates is denk ik iets wat je zult moeten accepteren. Vaak de meldingen die je krijgt zijn de meldingen die je niet wilt horen en de meldingen die je wilt horen krijg je niet. Zorg dat je jouw positieve energie niet laat aantasten door haar gedrag en besef dat je helaas te maken hebt met een kind. En blijf het goede voorbeeld geven dit is tevens ook munitie opbouwen
.
Hopelijk heb je hier wat aan. Als je dieper op je problemen wilt ingaan kijk eens op mijn website www.dewijzevaders.nl heb ook in je schoenen gestaan en heb toen 5 dagen omgang gekregen in de twee weken met een toen 6 maanden oude baby die borstvoeding kreeg. Waarbij ik ook eigenlijk als donor ben gebruikt en van de een op andere dag een verschrikkelijke vader was.
Wat een verhaal weer. En ik lees een hele liefdevolle zorgzame vader. Ten eerste hartstikke goed dat je hulp vraagt, dat werkt alleen maar in je voordeel.
Het besef is waarschijnlijk al binnen gekomen, maar alles wijst er inderdaad op dat ze je heeft gebruikt om een kind te krijgen, je zou niet de eerste zijn. En ze ziet jullie kind ook als haar bezit. Waarbij je alleen maar in de weg loopt. De erkenning is handig voor het aanvragen van alimentatie niks meer.
Zolang in je mails geen verwijten staan of beschuldigingen spreken de mails in je voordeel. Kijk uit dat je niet te veel mails gaat sturen voordat ze gaat roepen dat je haar stalkt en ze zich onveilig voelt en al die onzin.
Het is waarschijnlijk een vrouw met een aardig verleden en daarmee is helaas haast niet te communiceren. Als jullie zoontje bij jou is stuur haar dan bijvoorbeeld updates en foto's zo dat ze je gedrag hopelijk gaat volgen (jij zal als de volwassene ouder het voorbeeld moeten geven) en je dekt jezelf ook in. Filmpjes en foto's werken meestal erg goed. En die geitenwollen sokken smelten vaak weg bij een vader die liefdevol bezig is met een jong kind.
En zorg ervoor dat je de rechter kan overtuigen dat het kind veilig is bij jou en jij die veiligheid kan bieden. Daarom is het enorm belangrijk om op geen enkele wijze strijd te tonen. Want dan ga je het echt verliezen. Wat ook nog werkt, is een goed plan te overhandigen aan de rechter zoals je schrijft. Denk daar nog goed over na want pas vanaf 4-5 jaar co-ouderschap is heel nederig, maar je mist een hoop mooie momenten. Overleg dit ook goed met je advocaat.
En over geen informatie krijgen en updates is denk ik iets wat je zult moeten accepteren. Vaak de meldingen die je krijgt zijn de meldingen die je niet wilt horen en de meldingen die je wilt horen krijg je niet. Zorg dat je jouw positieve energie niet laat aantasten door haar gedrag en besef dat je helaas te maken hebt met een kind. En blijf het goede voorbeeld geven dit is tevens ook munitie opbouwen
.Hopelijk heb je hier wat aan. Als je dieper op je problemen wilt ingaan kijk eens op mijn website www.dewijzevaders.nl heb ook in je schoenen gestaan en heb toen 5 dagen omgang gekregen in de twee weken met een toen 6 maanden oude baby die borstvoeding kreeg. Waarbij ik ook eigenlijk als donor ben gebruikt en van de een op andere dag een verschrikkelijke vader was.
Re: Ervaringsverhalen
Zo graag mijn verhaal doen maar als ik daar aan begin dan ben ik de gehele avond weer down.
Ik zit er namelijk nog middenin.
Kort samengevat : gescheiden, beschuldigen/valse meldingen/valse aangiftes, diefstal, instanties manipuleren, 2 afzonderlijke rechters die zeggen dat kinderen niet vanuit eigen stem praten en contact met vader moet blijven. wat dus niet gebeurd i.v.m. het trucje RUST, instanties die niet op elkaar ingespeeld zijn, ziek/zwak/misselijk-geen dossierkennis-vertrokken i.v.m. andere baan, instanties die niet aan waarheidsvinding/feitenonderzoek doen, kinderen gehersenspoeld , instanties die procesjes volgen maar niet oplossing gericht zijn waardoor tijd verloren gaat en verwijdering verder gaat etc. etc.
Als goedwillende vader volg je alle adviezen instanties maar word je langzaam buitenspel gezet door onkunde van dezelfde instanties. Die je zo de strijd weer in trekken. Enige optie is rechter maar de kids zijn al zover uit zicht dat er waarschijnlijk geen redden meer aan is.
Plat gezegd een ex die je het leven zuur maakt en de kinderen hun geluk afpakt en instanties die je nog even een geestelijke trap nageven.
Maar ik geef niet op!
Ik zit er namelijk nog middenin.
Kort samengevat : gescheiden, beschuldigen/valse meldingen/valse aangiftes, diefstal, instanties manipuleren, 2 afzonderlijke rechters die zeggen dat kinderen niet vanuit eigen stem praten en contact met vader moet blijven. wat dus niet gebeurd i.v.m. het trucje RUST, instanties die niet op elkaar ingespeeld zijn, ziek/zwak/misselijk-geen dossierkennis-vertrokken i.v.m. andere baan, instanties die niet aan waarheidsvinding/feitenonderzoek doen, kinderen gehersenspoeld , instanties die procesjes volgen maar niet oplossing gericht zijn waardoor tijd verloren gaat en verwijdering verder gaat etc. etc.
Als goedwillende vader volg je alle adviezen instanties maar word je langzaam buitenspel gezet door onkunde van dezelfde instanties. Die je zo de strijd weer in trekken. Enige optie is rechter maar de kids zijn al zover uit zicht dat er waarschijnlijk geen redden meer aan is.
Plat gezegd een ex die je het leven zuur maakt en de kinderen hun geluk afpakt en instanties die je nog even een geestelijke trap nageven.
Maar ik geef niet op!
Re: Ervaringsverhalen
Ten eerste wens ik jou en de kinderen alle kracht en sterkte toe! En hopelijk mag de situatie snel veranderen.
Het kan opluchtend werken en aan de andere kant leerzaam zijn voor anderen. Ik heb zelf ook veel te maken gehad met valse beschuldigingen. Uiteraard komen de beschuldigingen 9 van de 10 keer na de relatie breuk. Wat ik merk is dat voornamelijk vaders toch kracht halen uit een ervaringsverhaal van een andere vader. Ergens krijg ze het gevoel dat ze niet de enige zijn die deze hel mee maakt.
Daarnaast is het denk ik ook belangrijk om de verwachtingen van instanties te verlagen. In mijn ogen allemaal gebaseerd op verdien modellen waarbij het oplossen van het probleem juist nadelig voor hun is. Waarmee de niet willende ouder alleen maar wordt beloond voor haar of zijn gedrag. Klachten procedures en dreigen met het exposen van deze instanties kan in sommige gevallen helpen. Als je nog geen gezag hebt, deze aanvragen bij de rechtbank dan wordt je in bepaalde gevallen op zijn minst nog betrokken. En een advocaat nemen die gespecialiseerd is in narcisme en ouderverstoting kan een heel groot verschil betekenen.
Ik hoop dat je situatie snel verandert en laten we elkaar blijven helpen.
Het kan opluchtend werken en aan de andere kant leerzaam zijn voor anderen. Ik heb zelf ook veel te maken gehad met valse beschuldigingen. Uiteraard komen de beschuldigingen 9 van de 10 keer na de relatie breuk. Wat ik merk is dat voornamelijk vaders toch kracht halen uit een ervaringsverhaal van een andere vader. Ergens krijg ze het gevoel dat ze niet de enige zijn die deze hel mee maakt.
Daarnaast is het denk ik ook belangrijk om de verwachtingen van instanties te verlagen. In mijn ogen allemaal gebaseerd op verdien modellen waarbij het oplossen van het probleem juist nadelig voor hun is. Waarmee de niet willende ouder alleen maar wordt beloond voor haar of zijn gedrag. Klachten procedures en dreigen met het exposen van deze instanties kan in sommige gevallen helpen. Als je nog geen gezag hebt, deze aanvragen bij de rechtbank dan wordt je in bepaalde gevallen op zijn minst nog betrokken. En een advocaat nemen die gespecialiseerd is in narcisme en ouderverstoting kan een heel groot verschil betekenen.
Ik hoop dat je situatie snel verandert en laten we elkaar blijven helpen.