Moderne Slavernij in het Familierecht

Wij, gescheiden vaders, spreken een waarheid uit die niemand wil horen. Een waarheid die zorgvuldig wordt verzwegen, omdat erkenning het systeem zou ontmaskeren.

1. Slavernij in een modern jasje

Wij dragen lasten zonder zeggenschap.
Wij werken, maar een groot deel van ons inkomen wordt ons ontnomen.
Wij hebben verplichtingen, maar onze rechten zijn afhankelijk van instanties.
Wij zijn vaders, maar worden behandeld als bezoekers of portemonnees.

Dit is slavernij. Geen metafoor. Geen overdrijving. Het is moderne slavernij, verborgen achter woorden als “het belang van het kind” en “zorgplicht”.

2. Het systeem van onderdrukking

Economische ketenen: alimentatie en lasten die je leven bepalen.

Juridische ketenen: rechters die slechts papieren rechten erkennen, maar onze stem negeren.

Sociale ketenen: een samenleving die ons reduceert tot “betalende vaders” en ons mens-zijn vergeet.

Zoals vroeger slavernij werd gerechtvaardigd met “beschaving brengen”, zo wordt onze slavernij vandaag verpakt in mooie taal.

3. De stilte

Wanneer een gescheiden vader breekt, wordt het altijd een individueel verhaal gemaakt: “psychisch probleem”, “persoonlijke tragedie”.
Nooit mag worden erkend dat dit systeem mannen breekt. Want erkenning zou martelaars scheppen, en martelaars maken de waarheid zichtbaar.

4. De waarheid

De waarheid is eenvoudig:

Wij zijn geen gelijke burgers.

Wij zijn geen vrije mensen.

Wij zijn slaven van een systeem dat ons leegzuigt en controleert.

5. De oproep

Deze slavernij moet worden benoemd. Zolang de samenleving doet alsof dit slechts “scheidingen” zijn en niet een structurele vorm van onderdrukking, zal de keten blijven bestaan.

Wij eisen erkenning.
Wij eisen vrijheid.
Wij eisen het einde van deze moderne slavernij.

Een systeem dat zichzelf in stand houd.

Bij veel scheidingen lijkt het een vast patroon:
• Vrouw stelt onredelijke eisen.
• Man moet een procedure starten om afspraken te krijgen.
• Man betaalt duizenden euro’s aan advocaatkosten, vrouw krijgt pro deo.
• Als de vrouw haar zin niet krijgt, houdt zij zich niet aan de afspraken.
Een gang naar de rechtbank is voor de man vaak te duur, waardoor de vrouw ermee wegkomt.
Hulpverlening wil “geen partij kiezen” en gaat vaak juist de visie van de vrouw verdedigen.
Als de man grenzen aangeeft en op afspraken wijst, wordt hij weggezet als “boos” of “moeilijk”.
Dit leidt tot:
• Karaktermoord op de man.
• Druk vanuit hulpverlening om tóch te doen wat de ex eist, ook als dat tegen afspraken en wet ingaat.
• Een systeem waar juridische kosten voor mannen onbetaalbaar zijn, terwijl vrouwen met pro deo weinig financieel belang hebben in een oplossing.
Hulpverlening, meestal een vrouw, wordt betaald door de gemeente, voelt geen druk om te presteren, en beschermt haar eigen positie.
Zolang dit zo blijft, blijft het familierecht falen — en blijven we in feite in de middeleeuwen leven.

Om gekke van te worden

Hallo,

Ik zou graag met iemand in contact komen om ervaringen te delen en wellicht tips te krijgen.

Mijn dochtertje is inmiddels 7 maanden en ik heb haar nog nooit gezien. Er is geen enkele reden om haar bij me weg te houden maar het enige wat ik tot nu toe kan.. is wachten tot de rechter een keer tijd heeft om een zitting te houden.. wat daarna gebeurd of gaat gebeuren is koffie dik kijken.

Iemand soort gelijke ervaring?

Wereld op zijn kop

De wereld op zijn kop. Het Nederlandse systeem is ziek en klopt van geen kant! Vaders zijn altijd de dupe van de waanzin van de 'goed verzorgende' moeder. Ik ben zwaar mishandeld door de nieuwe partner van mijn ex in het bijzijn van mijn kind, mijn ex heeft mijn huidige partner(zwanger) aangevallen en uitgescholden bij de zwemles van mijn kind, mijn kind is nu al meerdere niet naar mij toegebracht volgens de regeling en wordt belast met volwassen zaken en de nagtieve uitlaten van mijn ex over mij. Na een bezoek aan de politie voor aangifte art 279, wijkteams, veilig thuis, de rechtbank kom.ik geen stap verder en gaat deze tiranie door. Mijn kind moet binnenkort afzwemmen. Mijn ex heeft aangegeven, dat ze niet wil dat ik kom en hangt hiervoor continu an de telefoon met de politie. En wat denk je ? Na contact met de politie moet ik de wijste zijn en deze mijlpaal van mijn kind moeten missen ten kosten van mijn kind, die hieronder lijd! Terwijl de polite mij gelijk geeft en met mij meeleeft... zo zijn er vele meer voorbeelden. Wanneer wordt het systeem wakker en beseffen ze dat moeders zoals deze kinderen kapot maken!

Stoom uit de oren

Beste lotgenoten,
ik ben ten einde raad. Na een vechtscheiding van ca 2 jaar was een 60-40% verdeling van onze kinderen mijn ex nog niet genoeg.
Na het eerder in eigen hand nemen van "de verdeling" van de inboedel, nieuwe sloten op ons huis, en later niet haar nieuwe adres waar ook onze kinderen wonen te willen geven, heeft ze nu de kinderen opgestookt om via de "informele rechtsgang" tot een nieuwe omgangsregeling te komen. Nu mag ik ze dan 1,5 dag per 14 dagen bij mij hebben! Maar dit is nog niet genoeg, ondanks dat 2 kinderrechters haar op het schadelijke effect van haar gedrag hebben gewezen, gaat mijn ex door. Voor de 3e keer verschijnen de kinderen niet op de afgesproken dag met een rotsmoes, en houdt ze zich niet aan de beschikking.
Dan ga je toch naar de politie, aangifte doen artikel 279, hoor ik je denken. Maar nee, helaas ze lachen je nog net niet in je gezicht uit, gaan ze niet doen, "is iets voor advocaten".
Kafkaiaanse ervaringen.

Wie is dan de moordenaar?

Om te janken.
Mijn beste vriend zit inmiddels 1,5 jaar in deze ellende. 1,5 jaar moeten wachten op een zitting.
Moeders houdt zich nergens aan. Komt overal mee weg met haar walgelijke slachtofferrol en haar walgelijke kut advocate die moeders in alles steunt.
Kinderen worden weggehouden en gebrainwashed. Er worden valse aangiftes en Veilig Thuis meldingen gedaan.
En inderdaad. Hulpverleners doen niet aan waarheidsbevinding.
Waar sta je dan nog als man?
Blijkbaar zijn mannen er alleen maar om vrouwen alles te geven en vrouwen zijn er om mannen alles te ontnemen.
Ze willen alleen maar centen en geven niks om de schade die ze aanrichten.

Hoeveel moet er nog misgaan.
Ik ben serieus bang dat mijn vriend straks een eind aan zijn leven maakt als de rechter een uitspraak doet die niet goed valt.
En wie is dan de moordenaar?
Moeder, of het systeem?

Sterkte voor alle mannen hier.
Gr. Een vrouw die zich woest maakt om al deze walgelijke toestanden

Erkenning

Ouderverstoting is het meest meedogenloze vergrijp/delict , wat simpelweg onder psychische mishandeling valt, waar zowel kind als vader overduidelijk slachtoffer van worden..! Ik knok ook al 13 jaar tegen zo'n geesteszieke dader die lachend onbestraft onze maatschappij verzieken!! Narcisten zijn t!!

Beste Dwaze Vaders
Het is treurig te lezen, dat na 22 jaar zich niets verandert heeft in NL. Ik heb mijn kinderen verloren in 2003. Iedere poging om de kinderen überhaupt te vinden is inmiddels hopenloos. Zelf via social media verstoppen ze zich, met dank aan moederhaat. Het resultaat van dat deze kinderen jaren geleden een ouder ontnomen en verweigert worden zijn, is afwijzing. Hier heeft „rust“ heel veel gebracht, nl. Dat je als ouder niet meer bestaat. Het enige dat ik weet is dat mijn zoon in Utrecht werkt bij een IT-Bedrijf Delta10. Waar mijn dochter is weet ik niet. Misschien kan iemand hier helpen en hun eens verklaren wat hun overkommen is. Ik zoek derhalve Julia en Joris.
Groetjes een ex-vader (huidige status)

Ik zoek naar mijn dwaze vader.
Volgens ma gebruikte hij deze site tussen 2009 en 2012 (hopelijk nu nogsteeds.)
Hij mag mij van de rechter niet opzoeken, maar ik mag wel zelf beslissen of ik contact met hem opneem.
Ma kan mij niet helpen.
Wie kan mij helpen om mijn dwaze vader te vinden?
Ik wil graag na meer dan 12 jaar geen contact eindelijk een band met hem opbouwen.
Hem in ieder geval één keer zien.

Eeuwig gevecht

Beste Jeroen,

Ik leef met je mee en ik denk redelijk te begrijpen wat je mee maakt.

Ik heb ook een soort gelijke ervaring met hulpverlening.
Als ik feiten benoem, word het ook niet serieus genomen. Ook al staan ze op papier echt onbegrijpelijk.

Als er bij hulpverlening met elkaar dus ikzelf, ex partner en hulpverlener afspraken zijn gemaakt en dit pakt verkeerd uit. Weet ex partner niets meer van de afspraken en geeft mij de schuld. Hierop word door mij hulpverlener aangesproken, krijg je als antwoord:" Misschien is je ex partner wat verstrooid en vond je dat vroeger leuk aan haar".
Op deze manier kunnen we alles bagatelliseren en recht praten wat krom is.

In het familierecht en ook bij hulpverlening worden structureel elementaire fouten gemaakt. Dat is zo jammer en gemiste kansen.

Er word geen rekening gehouden als 1 van de ouders een geestelijke stoornis heeft. Ik ben echt van mening dat 2 normale en nadenkend mensen samen niet in een vechtscheiding komen.

Iedereen zijn mening mag er zijn, ook als deze niet onderbouwd word. Dan moet je er volgens hulpverlening maar begrip voor hebben. Voor mij totaal onbegrijpbaar. Vaak zitten hier voor mij financiële consequenties aan en voor mijn ex partner niet. Maar dat is dan geen onderdeel van de hulpverlening. Maar betekent gewoon een maand voor niets gewerkt.

Op dit moment denk ik maar iedereen maakt fouten in het leven. Sommige gaan naar de gevangenis en ik mag gewoon vrij rond lopen. Ik moet een aantal dagen voor niks werken een soort taakstraf of zo.